In the present study, results showe

In the present study, results showed that both P. fluorescens and
M. caseolyticus could be effectively disinfected by TiO2 under UVA
light. Nano-TiO2 has been evaluated for its disinfecting activity in
many studies. Table 4 presents an example from those studies for a
comparison purpose (Iba
nez, Litter, ~ & Pizarro, 2003). In agreement
with our findings, these results also demonstrated that nano-TiO2 isvery effective against microbes under light regardless of bacterial
type, even though it took only 40 min to reduce the microbial
population in suspensions by more than 3 logs regardless of bacterial
type in their study. The differences in TiO2 effectiveness
against bacteria (treatment time) in suspensions between our
study and theirs could result from the bacterial type and/or light
intensity. In our study, P. fluorescens and M. caseolyticus were used
as raw materials. Both our present study and the results published
by Iba
nez et al. (2003) ~ show that the bacterial type has large impact
on antimicrobial effectiveness of TiO2 and the difference could be
more than 1.5 logs (Table 4). In addition, the light intensity was
almost 10 times higher in their study than ours. It have been
demonstrated that many factors could affect TiO2 photocatalytic
reaction, such as concentrations of bacteria, content of catalysts,
light intensity, bacterial strains/genus, light source, and irradiation
time (Banerjee, Gopal, Muraleedharan, Tyagi, & Raj, 2006; Maness
et al., 1999).
Rincon and Pulgarin (Rincon & Pulgarin, 2003) concluded that
the bacterial elimination process was independent of TiO2 concentration.
On the contrary, our results show that the disinfection
effective increased as TiO2 content increased when the concentration
of TiO2 was lower than 0.4 g/l. This observation was in line
with the studies published by Maness et al. (1999) and Cho et al.
(2004), in which when TiO2 concentration was 0.1 g/l, increased
TiO2 contents resulted in increased log reduction in treated E. coli.
Our experimental data further demonstrate that
photocatalytically-disinfecting processing can be affected by TiO2
content. It has been reported that the photocatalyticallydisinfecting
rate depended on the initial bacterial populations
when it was between 103 ~ 108 CFU/ml (Cho et al., 2004; Rincon &
Pulgarin, 2004). We used the similar bacterial populations in our
study and found the results similar to the previously published
data.
The disinfection of both P. fluorescens and M. caseolyticus followed
a similar pattern under the same experimental conditions.
However, Gþ bacterium M. caseolyticus seemed more sensitive to
TiO2 treatment or easier to be killed by TiO2 under UVA light
compared with G
bacterium P. fluorescens. These might be due to
the difference in cell structure between Gþ and G
bacteria. It is
well known that the structure of Gþ bacterial cell walls is relative
simple and consists mainly of peptidoglycans, while the structure
of G
bacterial cell walls is much more complex and contains
several layers and fewer peptidoglycans. There is a lipid membrane
outside of peptidoglycan layer and the peptidoglycane cell wall is
much thinner than Gþ one. In general, the G
bacteria are known to
be more resistant to the photocatalytic process, presumably due to
the existence of the lipid membrane outside of peptidoglycans cell
walls, which protect the cells from attack by the disinfectant agents
formed by photocatalytic process (Fu, Vary, & and Lin, 2005; Page
et al., 2007; Villen, Manj
on, García-Fresnadillo,
& Orellana, 2006).
However, van Grieken et al. (2010) hypothesized that although the
thicker cell wall of Gþ bacteria provides cells with certain level of
resistance to the disinfection agents, the lack of the outer membrane
lets the disinfectant agents, such as hydroxyl radicals, enter
cells easier and damage the bacterial DNA, thereafter resulting in
cell death. Our TEM images demonstrate the obvious differences in
cell boundary between these two-type bacteria tested in our
experiment. M. caseolyticus,aGþ bacterium, showed a thick cell
boundary (Fig. 1b e M. caseolyticus A), while cell boundary of
P. fluorescens,aG
bacterium was much thinner, (Fig. 1a e
P. fluorescens A). More lipid oxidation was noticed with Gþ bacterium,
M. caseolyticus, than G
bacterium P. fluorescens (Fig. 3a).
These observations are consistent with the hypothesis proposed by
van Grieken et al. (2010) and indicate that G
bacteria could be
more vulnerable to antimicrobial treatments, such as TiO2 under
UVA light, than Gþ bacteria in some cases.
Kþ plays an important role in the cell biology and usually exists
only in cytoplasm. Therefore, Kþ levels in the culture medium can
indicate severeness of cell damage or losses in cell membrane
integrity. Our experimental results showed that Kþ levels in bacterium-TiO2
suspensions dramatically increased after treatment
and the Kþ levels of M. caseolyticus in the suspensions were higher
than that of P. fluorescens under the same conditions and at the
same sampling time. Lan et al. (Lan, Hu, Hu, & Qu, 2007) reported
that Staphylococcus aureus, a well known Gþ bacterium, released
more Kþ than E. coli,aG
bacterium, after treated with a AgBr/TiO2-
based photocatalytic nanoparticles. Our results, in line with their
finding, further show that Gþ bacteria are easier to be inactivated
by TiO2 nanoparticles than G
bacteria under UVA light.
For bacteria, lipids are mainly located in their boundary.
Hence, lipid oxidation or MDA formation could indicate the
damage of cell membranes in a Gþ bacterium or the damage of
both the outer lipid layer and cell membranes in a G
bacterium.
During the photocatalytic treatment, peroxides are generated on
TiO2 surface under UVA irradiation. They then react with some
intermediate compounds and generate new free radicals, such as
hydroxide (Sutherland & Gebicki, 1982; Thomast, Mehl, & Pryor,
1982). These peroxides and radicals are able to effectively
initiate a free-radical-based chain reaction of lipid oxidation in
cell surface or boundary (Maness et al., 1999). In addition, these
free radicals by themselves as well as lipid oxidation process and
products can also penetrate through cell boundary (Chaudhary
et al., 1994) and result in protein denaturation and DNA mutation
inside cells (Burcham & Kuhan, 1996), permanent cell damage,
and subsequently cell death. Maness et al. (1999)
demonstrated the occurrences of lipid oxidation in cells treated
with TiO2 under UVA irradiation. Our results in the present study
showed that nano-TiO2 resulted in significant increases in lipid
oxidation indicated by MDA formation under UVA light in both
Gþ and G
bacteria. In addition, our results also show that more
MDA was formed in M. caseolyticus cells and more reduction in its
populations than those in P. fluorescens cells during the treatment,
and lipid oxidation peaked before the maximal cell death. These
indicate that the lipid oxidation may be involved in TiO2-based
photocatalytic disinfection of bacteria. The lipids of
M. caseolyticus cells suffered more damage than those of
P. fluorescens cells. These also indirectly support the hypothesis
that free radicals generated by TiO2 may penetrate Gþ bacterial
cell walls more easily than the G
bacterial cell boundary and
therefore result in more severe lipid oxidation and cell death.
Table 4
Data reported by Ib

anez et al. (2003) ~ for disinfecting effects on different bacteria by nano-TiO2 in suspensions.
Bacteria strain Initial concentration
(CFU/ml)
TiO2 content
(g/l)
Light intensity
(mW/cm2
)
Treatment time
(min)
Bacteria visible loss
(%)
E. coli K12 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.999
S. typhimurium LT-2 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.996
P. aeruginosa ATCC 27853 106 ~ 107 0.1 1.4 40 99.943
E. cloacae 29 C/M-A4 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.977
J. Wang et al. / LWT - Food Science and Technology 59 (2014) 1009e1017 1015The differences between Gþ bacterium M. caseolyticus and G

bacterium P. fluorescens strains in responses to the nano-TiO2
treatment might be also responsible for the differences under the
same experimental conditions. It is indicated that the genes that are
involved in reactive oxygen species metabolism in cells determine
bacterial resistance to TiO2 photocatalysis (Gogniat & Dukan, 2007).
Besides, components contained in cell walls and cell membranes of
bacteria may react with the reactive oxygen species differently and
result in the differences between the two bacterial types

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาปัจจุบัน ผลชี้ให้เห็นว่าทั้ง P. fluorescens และม. caseolyticus อาจจะมีประสิทธิภาพฆ่าเชื้อ โดย TiO2 ภายใต้ UVAแสง นาโน TiO2 ถูกประเมินสำหรับกิจกรรมของ disinfecting ในศึกษาหลาย ตาราง 4 แสดงตัวอย่างจากผู้ศึกษาสำหรับการวัตถุประสงค์เปรียบเทียบ (อิบา nez แคร่, ~ & Pizarro, 2003) ในข้อตกลงมีการค้นพบของเรา ผลลัพธ์เหล่านี้ยังแสดงให้เห็นว่า isvery nano-TiO2 ที่ประสิทธิภาพต่อจุลินทรีย์ภายใต้แสงโดยแบคทีเรียพิมพ์ แม้ว่าจะใช้เวลาเพียง 40 นาทีเพื่อลดจุลินทรีย์ที่ประชากรในบริการโดยการบันทึกมากกว่า 3 โดยแบคทีเรียพิมพ์ในการเรียน ความแตกต่างในประสิทธิภาพ TiO2ต่อต้านแบคทีเรีย (รักษาเวลา) ในบริการระหว่างเราศึกษาและตนอาจทำจากแบคทีเรียชนิด/ แสงความเข้ม ในการศึกษาของเรา P. fluorescens และ M. caseolyticus ใช้เป็นวัตถุดิบ ของเรามีการศึกษาและผลการเผยแพร่โดยอิบา nez et al. (2003) ~ แสดงว่า ชนิดของแบคทีเรียที่มีผลกระทบขนาดใหญ่ในจุลินทรีย์ประสิทธิภาพของ TiO2 และความแตกต่างอาจเป็นมากกว่า 1.5 บันทึก (ตาราง 4) นอกจากนี้ ความเข้มแสงได้เวลาเกือบ 10 ในการศึกษาสูงกว่าเรา ก็ได้รับแสดงว่า ปัจจัยหลายอย่างอาจมีผลต่อกระ TiO2ปฏิกิริยา เช่นความเข้มข้นของแบคทีเรีย เนื้อหาของสิ่งที่ส่งเสริมความเข้มแสง สายพันธุ์แบคทีเรียสกุล แสง และวิธีการฉายรังสีเวลา (Banerjee, Gopal, Muraleedharan, Tyagi และ ราช 2006 Manessร้อยเอ็ด al., 1999)Rincon และ Pulgarin (Rincon & Pulgarin, 2003) ได้ที่การกำจัดแบคทีเรียขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของ TiO2ดอก ผลของเราแสดงว่าการฆ่าเชื้อมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นเป็น TiO2 เนื้อหาเพิ่มขึ้นเมื่อความเข้มข้นของ TiO2 มีต่ำกว่า 0.4 g/l สังเกตนี้ได้ในรายการมีการศึกษาเผยแพร่ โดย Maness et al. (1999) และช่อ et al(2004), ซึ่งเมื่อความเข้มข้นของ TiO2 0.1 g/l เพิ่มขึ้นเนื้อหา TiO2 ผลในการล็อกเพิ่มลดใน E. coli บำบัดข้อมูลเพิ่มเติมทดลองสาธิตที่ประมวลผลฆ่าเชื้อ photocatalytically สามารถได้รับผลกระทบ โดย TiO2เนื้อหา มีการรายงานที่ photocatalyticallydisinfectingอัตราขึ้นอยู่กับประชากรแบคทีเรียเริ่มต้นเมื่อมันเป็นระหว่าง 103 ~ 108 CFU/ml (Cho et al., 2004 Rincon และPulgarin, 2004) เราใช้ประชากรแบคทีเรียคล้ายในของเราศึกษา และพบผลลัพธ์ที่คล้ายกับที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้ข้อมูลตามฆ่าเชื้อ P. fluorescens และ M. caseolyticusรูปแบบที่คล้ายกันภายใต้เงื่อนไขการทดลองเดียวกันอย่างไรก็ตาม Gþ แบคทีเรีย M. caseolyticus ดูอ่อนไหวรักษา TiO2 หรือง่ายต่อการถูกฆ่า โดย TiO2 ภายใต้แสง UVAเปรียบเทียบกับ G แบคทีเรีย P. fluorescens เหล่านี้อาจจะเนื่องความแตกต่างในโครงสร้างของเซลล์ระหว่างแบคทีเรีย Gþ และ G มันเป็นรู้จักกันดีว่าโครงสร้างของผนังเซลล์แบคทีเรีย Gþ ญาติง่าย และประกอบด้วยส่วนใหญ่ peptidoglycans ในขณะที่โครงสร้างของผนังเซลล์แบคทีเรีย G มีความซับซ้อนมากขึ้น และประกอบด้วยหลายชั้นและ peptidoglycans น้อยลง มีเยื่อไขมันนอกชั้นเปบทิโดไกลแคนและ peptidoglycane มีผนังเซลล์มากบางกว่า Gþ หนึ่ง ทั่วไป แบคทีเรีย G ทราบว่าจะขึ้นทนต่อกระบวน สันนิษฐานว่าผลการการดำรงอยู่ของเมมเบรนไขมันนอกเซลล์ peptidoglycansกำแพง ที่ป้องกันเซลล์จากการถูกโจมตีโดยตัวแทนยาฆ่าเชื้อเกิดขึ้นจากกระบวน (ฟู วารี และ หลิน 2005 และ หน้าร้อยเอ็ด al., 2007 Villen บน García-Fresnadillo, Manj & Orellana, 2006)อย่างไรก็ตาม van Grieken et al. (2010) ตั้งสมมติฐานว่าที่แม้ว่าการหนาผนังเซลล์ของแบคทีเรีย Gþ ให้เซลล์กับระดับของทนต่อตัวฆ่าเชื้อแทน ไม่มีเยื่อหุ้มภายนอกให้ยาฆ่าเชื้อป้อนตัวแทน เช่นอนุมูลไฮดรอกซิลเซลล์ได้ง่ายและดีเอ็นเอจากแบคทีเรีย หลังจากนั้นเกิดความเสียหายเซลล์ตาย ภาพของเรายการแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างชัดเจนในเส้นขอบเซลล์แบคทีเรียสองชนิดเหล่านี้ทดสอบในของเราการทดลอง M. caseolyticus, aGþ แบคทีเรีย แสดงให้เห็นว่าเซลล์หนาขอบเขต (Fig. 1b e M. caseolyticus A), ในขณะที่ขอบเขตของเซลล์ของP. fluorescens แบคทีเรีย aG มีทินเนอร์มาก, (Fig. 1a eP. fluorescens A) ออกซิเดชันของไขมันเพิ่มมากขึ้นได้พบกับแบคทีเรีย GþCaseolyticus M. กว่า G แบคทีเรีย P. fluorescens (Fig. 3a)ข้อสังเกตเหล่านี้จะสอดคล้องกับสมมติฐานที่เสนอโดยตู้ Grieken et al. (2010) และระบุว่า อาจมีแบคทีเรีย Gการรักษาจุลินทรีย์ เช่น TiO2 ภายใต้UVA แสง กว่าแบคทีเรีย Gþ ในบางกรณีKþ มีบทบาทสำคัญในวิชาชีววิทยาของเซลล์ และมักจะมีในไซโทพลาซึมเท่านั้น ดังนั้น Kþ ระดับปานกลางวัฒนธรรมสามารถระบุ severeness ของเซลล์ความเสียหายหรือขาดทุนในเซลล์เมมเบรนความสมบูรณ์ของการ ผลการทดลองของเราพบว่า ระดับ Kþ ในแบคทีเรีย TiO2บริการที่เพิ่มขึ้นอย่างมากหลังการรักษาและระดับ Kþ ของ M. caseolyticus ในการบริการสูงขึ้นกว่าของ P. fluorescens ภาย ใต้เงื่อนไขเดียวกัน และในการสุ่มตัวอย่างแบบกัน Lan et al. (Lan หู หู และ โต๊ะ 2007) รายงานหมอเทศข้างลาย Staphylococcus, Gþ ที่รู้จักแบคทีเรีย ออกKþ เพิ่มเติมกว่า E. coli แบคทีเรีย aG หลังจากรับ AgBr/TiO2-การเก็บกักกระ ผลของเรา ในบรรทัดที่มีการค้นหา เพิ่มเติมแสดงว่า Gþ แบคทีเรียง่ายต่อการถูกยกเลิกโดยเก็บกัก TiO2 กว่า G แบคทีเรียภายใต้แสง UVAสำหรับแบคทีเรีย โครงการส่วนใหญ่อยู่ในขอบเขตของพวกเขาดังนั้น เกิดออกซิเดชันของไขมันหรือ MDA ก่อสามารถบ่งชี้การความเสียหายของเยื่อหุ้มเซลล์แบคทีเรีย Gþ หรือความเสียหายของทั้งชั้นไขมันนอกและเยื่อหุ้มเซลล์ในแบคทีเรีย Gการรักษากระ สร้าง peroxides ขึ้นผิว TiO2 ภายใต้วิธีการฉายรังสี UVA พวกเขาตอบสนองกับแล้วกลางสาร และสร้างใหม่อนุมูลอิสระ เช่นไฮดรอกไซด์ (ซุทเธอร์แลนด์และ Gebicki, 1982 Thomast, Mehl, & Pryor1982) . peroxides และอนุมูลเหล่านี้จะมีประสิทธิภาพเริ่มต้นฟรีรัศมีโดยปฏิกิริยาลูกโซ่ของการเกิดออกซิเดชันของไขมันในเซลล์ผิวหรือขอบเขต (Maness et al., 1999) นอกจากนี้ เหล่านี้อนุมูลอิสระ ด้วยตัวเองรวมทั้งกระบวนการออกซิเดชันของไขมัน และผลิตภัณฑ์ยังสามารถเจาะผ่านขอบเขตของเซลล์ (Chaudharyร้อยเอ็ด al., 1994) และผลลัพธ์ในการกลายพันธุ์ของดีเอ็นเอและโปรตีน denaturationภายในเซลล์ (Burcham & Kuhan, 1996), เซลล์ถาวรเสียและในเวลาต่อมาเซลล์ตาย Maness et al. (1999)แสดงการเกิดออกซิเดชันของไขมันในเซลล์ที่ถือว่ามี TiO2 ภายใต้วิธีการฉายรังสี UVA ผลของเราในการศึกษาปัจจุบันแสดงให้เห็นว่า nano-TiO2 ที่ส่งผลให้ระดับไขมันในเลือดเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญออกซิเดชันตาม MDA ก่อตัวภายใต้แสงทั้ง UVAแบคทีเรีย Gþ และ G นอกจากนี้ ผลของเรายังแสดงว่าเพิ่มเติมMDA ถูกก่อตั้งขึ้นในเซลล์ caseolyticus เมตรและลดลงมากกว่านั้นประชากรใน P. fluorescens เซลล์การรักษาและไขมันออกซิเดชัน peaked ก่อนตายเซลล์สูงสุด เหล่านี้บ่งชี้ว่า การเกิดออกซิเดชันของไขมันอาจเกี่ยวข้องในการใช้ TiO2กระการฆ่าเชื้อของแบคทีเรีย โครงการของม. caseolyticus เซลล์รับความเดือดร้อนความเสียหายมากขึ้นกว่าของเซลล์ P. fluorescens เหล่านี้โดยทางอ้อมยังสนับสนุนทฤษฏีอนุมูลอิสระที่สร้างขึ้น โดย TiO2 อาจเจาะ Gþ แบคทีเรียผนังเซลล์ได้ง่ายขึ้นกว่าขอบเซลล์แบคทีเรีย G และจึง ส่งผลรุนแรงมากขึ้นไขมันเกิดออกซิเดชันและเซลล์ตายตาราง 4ข้อมูลที่รายงาน โดย Ibanez et al. (2003) ~ สำหรับการฆ่าเชื้อแบคทีเรียต่าง ๆ ผลโดย nano-TiO2 ในบริการแบคทีเรียสายพันธุ์ที่ความเข้มข้นเริ่มต้น(CFU/ml)เนื้อหา TiO2(g/l)ความเข้มแสง(mW/cm2)รักษาเวลา(นาที)ขาดทุนเห็นแบคทีเรีย(%)E. coli K12 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.999S. typhimurium 106 LT-2 ~ 107 0.1 5.5 40 99.996P. aeruginosa ATCC 27853 106 ~ 107 0.1 1.4 40 99.943E. cloacae 29 C/M-A4 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.977J. Wang et al. / LWT - วิทยาศาสตร์การอาหารและเทคโนโลยี 59 (2014) 1009e1017 1015The ส่วนต่างระหว่าง Gþ แบคทีเรีย M. caseolyticus และ Gสายพันธุ์ fluorescens แบคทีเรีย P. ในตอบ nano-TiO2การรักษาอาจจะยังชอบความแตกต่างภายใต้การเงื่อนไขการทดลองเดียวกัน บ่งชี้ว่า ยีนที่เป็นเกี่ยวข้องในการเผาผลาญชนิดออกซิเจนปฏิกิริยาในเซลล์กำหนดความต้านทานแบคทีเรียการ photocatalysis ของ TiO2 (Gogniat & Dukan, 2007)นอกเหนือจาก ส่วนประกอบผนังเซลล์และเยื่อหุ้มเซลล์ของแบคทีเรียอาจทำปฏิกิริยากับออกซิเจนปฏิกิริยาสายพันธุ์แตกต่างกัน และส่งผลให้ความแตกต่างระหว่างแบคทีเรียสองชนิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาครั้งนี้พบว่าทั้งสอง P. fluorescens และ
M. caseolyticus อาจจะมีการฆ่าเชื้ออย่างมีประสิทธิภาพโดย TiO2 ภายใต้รังสี UVA
แสง นาโน TiO2 ได้รับการประเมินว่าเป็นกิจกรรมที่ฆ่าเชื้อใน
การศึกษาจำนวนมาก ตารางที่ 4 นำเสนอตัวอย่างเช่นจากการศึกษาเหล่านั้นสำหรับ
ใช้ในการเปรียบเทียบ (อื่น ๆ ? หนีบ, ครอก ​​~ & โร 2003) ในข้อตกลง
กับผลการวิจัยของเราผลเหล่านี้ยังแสดงให้เห็นว่านาโน TiO2 isvery มีผลต่อจุลินทรีย์ภายใต้แสงโดยไม่คำนึงถึงแบคทีเรีย
ชนิดแม้ว่ามันจะใช้เวลาเพียง 40 นาทีเพื่อลดจุลินทรีย์
ในสารแขวนลอยประชากรมากกว่า 3 บันทึกโดยไม่คำนึงถึงแบคทีเรีย
ชนิดในของพวกเขา การศึกษา ความแตกต่างในประสิทธิภาพ TiO2
เชื้อแบคทีเรีย (การรักษาเวลา) ในระหว่างสนองของเรา
และการศึกษาของพวกเขาอาจจะเป็นผลมาจากชนิดของเชื้อแบคทีเรียและ / หรือแสง
ความเข้ม ในการศึกษาของเรา P. fluorescens และเอ็ม caseolyticus ถูกนำมาใช้
เป็นวัตถุดิบ ทั้งการศึกษาในปัจจุบันของเราและผลการตีพิมพ์
โดยอื่น ๆ ? หนีบและคณะ (2003) ~ แสดงให้เห็นว่าชนิดของแบคทีเรียที่มีผลกระทบอย่างมาก
เกี่ยวกับประสิทธิผลต้านจุลชีพของ TiO2 และความแตกต่างอาจจะ
มากกว่า 1.5 บันทึก (ตารางที่ 4) นอกจากนี้ความเข้มของแสงเป็น
เกือบ 10 ครั้งสูงในการศึกษาของพวกเขากว่าของเรา มันได้รับการ
แสดงให้เห็นว่าหลายปัจจัยอาจส่งผลกระทบ TiO2 ออกไซด์
ปฏิกิริยาเช่นความเข้มข้นของเชื้อแบคทีเรียเนื้อหาของตัวเร่งปฏิกิริยา
ความเข้มแสงสายพันธุ์แบคทีเรีย / สกุล, แหล่งกำเนิดแสงและการฉายรังสี
ครั้ง (Banerjee, โกปาล, Muraleedharan, Tyagi และ Raj 2006 ; Maness
. et al., 1999)
และริน Pulgarin (ริน & Pulgarin 2003) สรุปได้ว่า
ขั้นตอนการกำจัดแบคทีเรียที่เป็นอิสระจากความเข้มข้น TiO2.
ในทางตรงกันข้ามผลของเราแสดงให้เห็นว่าการฆ่าเชื้อ
ที่มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นเป็นเนื้อหา TiO2 เพิ่มขึ้นเมื่อความเข้มข้น
ของ TiO2 ต่ำกว่า 0.4 g / l ข้อสังเกตนี้เป็นไปในทิศทาง
ที่มีการศึกษาที่ตีพิมพ์โดย Maness และคณะ (1999) และ Cho et al.
(2004) ซึ่งในเมื่อความเข้มข้น TiO2 เป็น 0.1 g / l เพิ่ม
เนื้อหา TiO2 ผลในการลดการเข้าสู่ระบบที่เพิ่มขึ้นในการรักษาเชื้อ E. coli.
ข้อมูลการทดลองของเราต่อไปแสดงให้เห็นว่า
การประมวลผล photocatalytically-ฆ่าเชื้อได้รับผลกระทบ โดย TiO2
เนื้อหา มันได้รับรายงานว่า photocatalyticallydisinfecting
อัตราขึ้นอยู่กับประชากรแบคทีเรียเริ่มต้น
เมื่อมันเป็นระหว่าง 103 ~ 108 CFU / ml (Cho et al, 2004;. & ริน
Pulgarin, 2004) เราใช้ประชากรแบคทีเรียที่คล้ายกันในของเรา
การศึกษาและพบว่าผลที่คล้ายกับการเผยแพร่ก่อนหน้านี้
ข้อมูล.
การฆ่าเชื้อโรคของทั้งสอง P. fluorescens และเอ็ม caseolyticus ตาม
รูปแบบที่คล้ายกันภายใต้เงื่อนไขการทดลองเดียวกัน.
อย่างไรก็ตามแบคทีเรีย M. GTH caseolyticus ลำบากมากขึ้น ความไวต่อ
การรักษา TiO2 หรือง่ายต่อการถูกฆ่าโดย TiO2 ภายใต้แสง UVA
เมื่อเทียบกับ G? แบคทีเรีย P. fluorescens เหล่านี้อาจจะเป็นเพราะ
ความแตกต่างในโครงสร้างของเซลล์ระหว่าง GTH และ G? แบคทีเรีย มันเป็น
ที่รู้จักกันดีว่าโครงสร้างของผนังเซลล์ของแบคทีเรีย GTH เป็นญาติ
ที่ง่ายและส่วนใหญ่ประกอบด้วย peptidoglycans ในขณะที่โครงสร้าง
ของ G? ผนังเซลล์ของแบคทีเรียมากขึ้นมีความซับซ้อนและมี
หลายชั้นและ peptidoglycans น้อย มีเยื่อหุ้มเซลล์ไขมันเป็น
ชั้นนอกของ peptidoglycan และผนังเซลล์ peptidoglycane เป็น
มากบางกว่า GTH หนึ่ง โดยทั่วไป G? แบคทีเรียที่เป็นที่รู้จักกัน
จะทนต่อการกระบวนการออกไซด์สันนิษฐานว่าเกิดจากการ
ดำรงอยู่ของเยื่อหุ้มเซลล์ไขมันนอก peptidoglycans เซลล์
ผนังซึ่งป้องกันเซลล์จากการถูกโจมตีโดยตัวแทนยาฆ่าเชื้อ
ที่เกิดขึ้นจากกระบวนการออกไซด์ (Fu, วารี & และหลิน 2005 หน้า
et al., 2007;?. Villen, Manj บนGarcía-Fresnadillo และโอเรลลา, 2006)
อย่างไรก็ตามรถตู้ Grieken และคณะ (2010) ตั้งสมมติฐานว่าแม้ว่า
ผนังเซลล์หนาของแบคทีเรีย GTH ให้เซลล์ที่มีระดับหนึ่งของ
ความต้านทานต่อสารฆ่าเชื้อโรคที่ขาดของเยื่อหุ้มชั้นนอก
ช่วยให้ตัวแทนยาฆ่าเชื้อเช่นอนุมูลไฮดรอกซิป้อน
เซลล์ได้ง่ายขึ้นและสร้างความเสียหายต่อดีเอ็นเอของแบคทีเรีย หลังจากนั้นมีผลใน
การตายของเซลล์ ภาพ TEM ของเราแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างที่เห็นได้ชัดใน
เขตแดนระหว่างเซลล์เหล่านี้แบคทีเรียสองชนิดผ่านการทดสอบของเราใน
การทดลอง M. caseolyticus แบคทีเรียaGþแสดงให้เห็นว่าเซลล์หนา
เขตแดน (รูปที่ 1b. อีเอ็ม caseolyticus) ในขณะที่ขอบเขตเซลล์ของ
P. fluorescens, AG? แบคทีเรียได้มากทินเนอร์ (รูป. 1a อี
P. fluorescens) ออกซิเดชันของไขมันมากขึ้นพบกับแบคทีเรีย GTH,
M. caseolyticus กว่า G? แบคทีเรีย P. fluorescens (รูป. 3a).
ข้อสังเกตเหล่านี้มีความสอดคล้องกับสมมติฐานที่เสนอโดย
รถตู้ Grieken และคณะ (2010) และระบุว่า G? แบคทีเรียที่อาจจะมี
ความเสี่ยงมากขึ้นต่อการรักษาด้วยยาต้านจุลชีพเช่น TiO2 ภายใต้
แสง UVA กว่าแบคทีเรีย GTH ในบางกรณี.
KTH มีบทบาทสำคัญในชีววิทยาของเซลล์และมักจะมีอยู่
เฉพาะในพลาสซึม ดังนั้นระดับ KTH ในอาหารเลี้ยงเชื้อสามารถ
บ่งบอกถึง severeness ของความเสียหายของเซลล์หรือความสูญเสียในเซลล์เมมเบรน
สมบูรณ์ ผลการทดลองของเราแสดงให้เห็นว่าระดับ KTH ในแบคทีเรีย-TiO2
สนองเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังการรักษา
และระดับ KTH เอ็ม caseolyticus ในสารแขวนลอยมีค่าสูง
กว่าของ P. fluorescens ภายใต้เงื่อนไขเดียวกันและใน
เวลาเดียวกันการสุ่มตัวอย่าง ลานและคณะ (ลานหูหูและ Qu 2007) รายงาน
ว่าเชื้อ Staphylococcus aureus, GTH แบคทีเรียที่รู้จักกันดีปล่อยออกมา
มากขึ้นกว่า KTH เชื้อ E. coli, AG? แบคทีเรียที่ได้รับการรักษาหลังจากที่มี AgBr / TiO2-
ตามอนุภาคนาโนออกไซด์ ผลของเราในแนวเดียวกันกับพวกเขา
ค้นพบแสดงเพิ่มเติมว่าแบคทีเรีย GTH จะง่ายต่อการได้รับการใช้งาน
โดยอนุภาคนาโน TiO2 กว่า G? แบคทีเรียภายใต้แสง UVA.
สำหรับแบคทีเรียไขมันส่วนใหญ่อยู่ในขอบเขตของพวกเขา.
ดังนั้นออกซิเดชันของไขมันหรือการก่อ MDA อาจบ่งชี้
ความเสียหายของเยื่อหุ้มเซลล์ในแบคทีเรีย GTH หรือความเสียหายของ
ทั้งชั้นนอกและไขมันในเยื่อหุ้มเซลล์ใน G? แบคทีเรีย.
ในระหว่างการรักษาออกไซด์, เปอร์ออกไซด์จะถูกสร้างขึ้นบน
พื้นผิว TiO2 ภายใต้การฉายรังสี UVA จากนั้นพวกเขาทำปฏิกิริยากับบาง
สารขั้นกลางและสร้างอนุมูลอิสระใหม่เช่น
ไฮดรอกไซ (ซัท & Gebicki 1982; Thomast, Mehl และไพรเออร์
1982) เปอร์ออกไซด์และอนุมูลเหล่านี้สามารถที่จะมีประสิทธิภาพในการ
เริ่มต้นปฏิกิริยาลูกโซ่อนุมูลอิสระที่ใช้ในการเกิดออกซิเดชันของไขมันใน
ผิวเซลล์หรือขอบเขต (Maness et al., 1999) นอกจากนี้
อนุมูลอิสระด้วยตัวเองเช่นเดียวกับกระบวนการออกซิเดชันของไขมันและ
ผลิตภัณฑ์ยังสามารถเจาะผ่านเขตแดนเซลล์ (Chaudhary
et al., 1994) และผลในการสูญเสียสภาพธรรมชาติของโปรตีนและการกลายพันธุ์ของดีเอ็นเอ
ภายในเซลล์ (Burcham & Kuhan, 1996), เซลล์ถาวร ความเสียหาย
และต่อมาการตายของเซลล์ Maness และคณะ (1999)
แสดงให้เห็นถึงการเกิดขึ้นของการเกิดออกซิเดชันของไขมันในเซลล์ได้รับการรักษา
ด้วยการฉายรังสี TiO2 ภายใต้รังสี UVA ผลของเราในการศึกษาครั้งนี้
แสดงให้เห็นว่านาโน TiO2 มีผลในการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในไขมัน
ออกซิเดชั่ระบุโดยการสร้างภาคตะวันออกเฉียงเหนือภายใต้แสง UVA ทั้งใน
GTH และ G? แบคทีเรีย นอกจากนี้ผลของเรายังแสดงให้เห็นว่า
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ถูกสร้างขึ้นในเอ็ม caseolyticus เซลล์และการลดลงมากขึ้นในการของ
ประชากรกว่าผู้ที่อยู่ใน P. fluorescens เซลล์ในระหว่างการรักษา
และการเกิดออกซิเดชันของไขมันแหลมก่อนที่ความตายของเซลล์สูงสุด เหล่านี้
แสดงให้เห็นว่าออกซิเดชันของไขมันอาจจะเกี่ยวข้องกับ TiO2-based
การฆ่าเชื้อโรคด้วยแสงของแบคทีเรีย ไขมันของ
เอ็ม เซลล์ caseolyticus รับความเสียหายมากขึ้นกว่า
P. fluorescens เซลล์ เหล่านี้ยังอ้อมสนับสนุนสมมติฐาน
ว่าอนุมูลอิสระที่เกิดจาก TiO2 อาจเจาะ GTH แบคทีเรีย
ผนังเซลล์ได้ง่ายกว่า G? ขอบเขตเซลล์ของแบคทีเรียและ
ดังนั้นจึงส่งผลให้เกิดออกซิเดชันของไขมันที่รุนแรงมากขึ้นและการตายของเซลล์.
ตารางที่ 4
ข้อมูลที่รายงานโดยอิบ?
Anez และคณะ (2003) ~ สำหรับฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่มีผลกระทบต่อที่แตกต่างกันโดยนาโน TiO2 ในสารแขวนลอย.
แบคทีเรียสายพันธุ์ความเข้มข้นเริ่มต้น
(CFU / ml)
เนื้อหา TiO2
(g / l)
ความเข้มแสง
(mW / cm2
)
เวลาการรักษา
(นาที)
แบคทีเรียสูญเสียการมองเห็น
(% )
อี coli K12 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.999
S. typhimurium LT-2 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.996
P. aeruginosa ATCC 27853 106 ~ 107 0.1 1.4 40 99.943
อี น้ำใต้ดิน 29 C / M-A4 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.977
เจ วังและคณะ / LWT - วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหาร 59 (2014) 1009e1017 ความแตกต่างระหว่าง 1015The แบคทีเรีย M. GTH caseolyticus และ G?
แบคทีเรีย P. fluorescens สายพันธุ์ในการตอบสนองต่อนาโน TiO2
การรักษาอาจจะยังรับผิดชอบในการที่แตกต่างกันภายใต้
เงื่อนไขการทดลองเดียวกัน มันเป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นว่ายีนที่มี
ส่วนร่วมในการเผาผลาญออกซิเจนในเซลล์กำหนด
ต้านทานแบคทีเรีย TiO2 โฟโต (Gogniat & Dukan 2007).
นอกจากนี้ยังมีส่วนประกอบที่มีอยู่ในผนังเซลล์และเยื่อหุ้มเซลล์ของ
แบคทีเรียที่อาจทำปฏิกิริยากับออกซิเจนสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน และ
ส่งผลให้เกิดความแตกต่างระหว่างสองประเภทแบคทีเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาครั้งนี้พบว่าทั้ง 2 หน้า โรค
M caseolyticus อาจมีประสิทธิภาพฆ่าเชื้อโดย TiO2 ภายใต้แสง UVA
. nano-tio2 ได้รับการประเมินของการกิจกรรมใน
ศึกษามากมาย ตารางที่ 4 แสดงตัวอย่างจากการศึกษาเหล่านั้นสำหรับ
เปรียบเทียบวัตถุประสงค์ ( IBA
เนซ แคร่ , ~ &ปิซาร์โร่ , 2003 ) ในข้อตกลง
กับผลของเราผลลัพธ์เหล่านี้ยังแสดงให้เห็นว่า nano-tio2 และมีประสิทธิภาพต่อต้านจุลินทรีย์ภายใต้แสงไม่ว่าแบคทีเรีย
ประเภท แม้ว่าจะใช้เวลาเพียง 40 นาที เพื่อลดประชากรจุลินทรีย์
ในสารแขวนลอยมากกว่า 3 บันทึกไม่ว่าแบคทีเรีย
ชนิดในการศึกษาของพวกเขา ความแตกต่างของ TiO2 ประสิทธิผล
ต่อต้านเชื้อแบคทีเรีย ( เวลาการรักษา ) ในการระงับระหว่างของเรา
การศึกษาและพวกเขาอาจเป็นผลมาจากชนิดของแบคทีเรีย และ / หรือ ความเข้มของแสง

ในการศึกษาของเรา พีี่ และ ม. caseolyticus ใช้
เป็นวัตถุดิบ ทั้งปัจจุบันผลการศึกษาตีพิมพ์
โดย IBA
เนซ et al . ( 2003 ) ~ แสดงว่า ชนิดแบคทีเรียที่มีผลกระทบต่อประสิทธิผลของยาต้านจุลชีพของใหญ่

) และความแตกต่างได้มากกว่า 1.5 บันทึก ( ตารางที่ 4 ) นอกจากนี้ความเข้มแสงคือ
เกือบ 10 เท่าสูงกว่าในการศึกษาของพวกเขาดีกว่าเรา มันมีหลายปัจจัยที่อาจส่งผลกระทบต่อ (

) รีปฏิกิริยา เช่น ความเข้มข้นของแบคทีเรีย ปริมาณตัวเร่งปฏิกิริยา
ความเข้มแสง , แบคทีเรีย / สกุล แหล่งแสง และเวลาการฉายรังสี
( Banerjee โกปาล muraleedharan tyagi , , , &ราจ , 2006 ; มานิส
et al . , 1999 )
ลินคอน และ pulgarin ( ลินคอน& pulgarin , 2003 ) พบว่า กระบวนการขจัดแบคทีเรีย

อิสระของ TiO2 ความเข้มข้น ในทางตรงกันข้าม ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มประสิทธิภาพเนื้อหา

) เพิ่มขึ้นเมื่อความเข้มข้นของ TiO2 ต่ำกว่า 0.4 กรัม / ลิตร การตรวจสอบในบรรทัด
กับการเผยแพร่การศึกษาโดยมานิส et al . ( 1999 ) และโช et al .
( 2004 )ซึ่งเมื่อ TiO2 ความเข้มข้น 0.1 กรัม / ลิตร ) เพิ่มเนื้อหา
ทำให้เพิ่มเข้าสู่ระบบการรักษาเชื้อ E . coli .
ข้อมูลเพิ่มเติมของเราแสดงให้เห็นว่า
photocatalytically ฆ่าเชื้อแปรรูปได้รับผลกระทบโดย TiO2
เนื้อหา มันได้รับรายงานว่า photocatalyticallydisinfecting
เท่ากันขึ้นอยู่กับเริ่มต้นจากประชากร
เมื่อมันอยู่ระหว่าง 103 ~ 108 CFU / ml ( โช et al . , 2004 ; ค้นหา&
pulgarin , 2004 ) เราใช้ที่คล้ายกันของประชากรในการศึกษาของเรา
และพบผลลัพธ์ที่คล้ายกับข้อมูลที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้
.
ฆ่าเชื้อโรค ทั้งหน้า ม. caseolyticus ตาม
คล้ายรูปแบบภายใต้เงื่อนไขการทดลองเดียวกัน แต่þ
, G ใน caseolyticus ดูอ่อนไหวมาก

)) การรักษาหรือง่ายที่จะถูกฆ่าโดย TiO2 ภายใต้รังสี UVA แสง
เมื่อเทียบกับ g
แบคทีเรีย P . fluorescens . เหล่านี้อาจจะเกิดจาก
ความแตกต่างในโครงสร้างเซลล์ระหว่างþ G และ G
แบคทีเรีย มันคือ
รู้จักกันดีว่าโครงสร้างของผนังเซลล์ของแบคทีเรียกรัมþเป็นญาติ
ง่ายและประกอบด้วยส่วนใหญ่ของแบคทีเรีย ในขณะที่โครงสร้าง
G
ผนังเซลล์ของแบคทีเรียจะซับซ้อนมากและมี
หลายชั้น และน้อยกว่าแบคทีเรีย . มีเยื่อไขมัน
นอกชั้นเปปติโดไกลแคน และ peptidoglycane เซลล์ผนังบางกว่า
g þ 1 ในทั่วไป , G
แบคทีเรียเป็นที่รู้จักกัน

จะทนต่อกระบวนการ Photocatalytic ซึ่งสันนิษฐานว่าเนื่องจากมีเยื่อไขมัน

แบคทีเรียเซลล์ด้านนอกของผนังที่ปกป้องเซลล์จากการถูกโจมตีโดยตัวแทนน้ำยาฆ่าเชื้อ
รูปแบบโดยกระบวนการ Photocatalytic ( ฟู แตกต่างกัน &และหลิน , 2005 ; หน้า
et al . , 2007 ; villen manj ,
, garc í a-fresnadillo
& ออเรลลานา , 2006 ) .
แต่รถตู้ grieken et al . ( 2010 ) ตั้งสมมติฐานว่า แม้ว่า
หนาผนังเซลล์ของแบคทีเรียแกรมþให้เซลล์ที่มีระดับหนึ่งของ
ต่อต้านฆ่าเชื้อตัวแทนขาด
เนื้อเยื่อชั้นนอกให้ตัวแทนน้ำยาฆ่าเชื้อ เช่น อนุมูลไฮดรอกซิล ป้อนง่ายและความเสียหายของดีเอ็นเอ
เซลล์แบคทีเรีย หลังจากนั้นผล
เซลล์ตายได้ ภาพเต็มๆของเราแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างที่เห็นได้ชัดในเขตแดนระหว่างทั้งสองประเภท
เซลล์แบคทีเรียทดสอบในการทดลองของเรา

เมตร caseolyticus แบคทีเรีย AG , þแสดงขอบเขตของเซลล์ ( รูปที่ 1A E M .
หนา caseolyticus ) ,ในขณะที่เซลล์แบ่ง
P . fluorescens AG
แบคทีเรียบางมาก ( รูปที่ 1A E
P . fluorescens ) เพิ่มเติมการออกซิเดชันของไขมันก็สังเกตเห็นกับ G þแบคทีเรีย
M caseolyticus กว่ากรัม
แบคทีเรีย P . fluorescens ( ภาพที่ 3 ) .
ข้อสังเกตเหล่านี้สอดคล้องกับสมมติฐานที่เสนอโดย
รถตู้ grieken et al . ( 2010 ) และระบุว่า จี
แบคทีเรียอาจจะเสี่ยงต่อการต้านจุลชีพ
,เช่น TiO2 ภายใต้
UVA แสงกว่ากรัมþแบคทีเรียในบางกรณี .
K þมีบทบาทสำคัญในเซลล์และชีววิทยามักจะมีอยู่
เฉพาะใน cytoplasm ดังนั้น ระดับ K þในวัฒนธรรมขนาดกลางสามารถ
บ่งชี้ severeness เซลล์เกิดความเสียหายหรือความสูญเสียในเยื่อหุ้มเซลล์
ความซื่อสัตย์ ผลของเราแสดงให้เห็นว่า K þระดับใน bacterium-tio2

รับน้ำหนักเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังการรักษาและ K þระดับม. caseolyticus ในสารแขวนลอยสูงขึ้น
กว่า P . fluorescens ภายใต้เงื่อนไขเดียวกัน และในเวลาเดียวกัน )
. ลาน et al . ( LAN , Hu Hu , &คู , 2007 ) รายงาน
ที่ Staphylococcus aureus , ที่รู้จักกันดีกรัมþแบคทีเรียปล่อย
เพิ่มเติม K þกว่าแบคทีเรีย E . coli , เอจี
หลังจากรักษาด้วยซิลเวอร์โบรไมด์ / TiO2 รี -
จากอนุภาค ผลของเราในบรรทัดกับ
หาเพิ่มเติม พบว่าแบคทีเรียกรัมþง่ายเป็นอนุภาคนาโน TiO2
โดยกว่ากรัม
แบคทีเรียภายใต้แสง UVA .
สำหรับแบคทีเรีย ไขมันส่วนใหญ่จะตั้งอยู่ในเขตแดนของตน
ดังนั้นการออกซิเดชันของไขมันหรือน้ำตาลสะสมอาจบ่งชี้
ความเสียหายของเยื่อหุ้มเซลล์ในกรัมþแบคทีเรีย หรือ ความเสียหายของ
ทั้งนอกชั้นของเยื่อหุ้มเซลล์ใน G

แบคทีเรียในระหว่างการรักษารี peroxides ถูกสร้างขึ้นบนพื้นผิว ,
) ภายใต้รังสี UVA รังสี . จากนั้นทำปฏิกิริยากับสารประกอบบาง
กลางและสร้างพันธุใหม่ เช่น
โซดาไฟ ( ซัทเธอร์แลนด์& gebicki , 1982 ; thomast เมล&ไพร
, , 1982 ) เปอร์ออกไซด์ และสารเหล่านี้สามารถมีประสิทธิภาพ
เริ่มต้นห่วงโซ่ปฏิกิริยาของอนุมูลอิสระจากการออกซิเดชันของไขมันใน
ผิวเซลล์หรือขอบเขต ( มานิส et al . , 1999 ) นอกจากนี้เหล่านี้
อนุมูลอิสระโดยตัวเองเป็นสินค้า กระบวนการออกซิเดชันของไขมัน และยังสามารถเจาะผ่านเขตแดน
เซลล์ ( Chaudhary
et al . , 1994 ) และผล ( โปรตีนและดีเอ็นเอการกลายพันธุ์
ภายในเซลล์ ( เบอร์แชม& kuhan , 1996 ) , ความเสียหายของเซลล์ถาวร
และต่อมาเซลล์ตายได้ มานิส et al . ( 1999 )
แสดงให้เห็นถึงการเกิดขึ้นของการออกซิเดชันของไขมันในเซลล์รักษา
ด้วย TiO2 ภายใต้รังสี UVA รังสี . ผลการศึกษาพบว่าใน
nano-tio2 มีผลในการเพิ่มขึ้นอย่างมากในการออกซิเดชันไขมัน
ระบุโดยการพัฒนาภายใต้แสง UVA ( ทั้งในþ
G และ G
แบคทีเรีย นอกจากนี้ ผลยังแสดงให้เห็นว่ามากกว่า
( ก่อตั้งขึ้นในม. caseolyticus เซลล์และลดเพิ่มเติมใน
ประชากรกว่า P . fluorescens เซลล์ในระหว่างการรักษา และ ปฏิกิริยาออกซิเดชันของลิพิดแหลม
ก่อนการตายของเซลล์สูงสุด เหล่านี้
แสดงว่าการออกซิเดชันของไขมันอาจเกี่ยวข้องกับ TiO2 รีตาม
ฆ่าเชื้อแบคทีเรีย ไขมันของ
M caseolyticus เซลล์ได้รับความเสียหายมากขึ้นกว่า
P . fluorescens เซลล์ นอกจากนี้ยังสนับสนุนสมมุติฐาน
ทางอ้อมว่า อนุมูลอิสระที่สร้างขึ้นโดยเซลล์แบคทีเรียกรัมþ TiO2 อาจเจาะผนังได้ง่ายกว่า
G
แบคทีเรียเซลล์ขอบเขตและ
ดังนั้นผลในการออกซิเดชันไขมันรุนแรงมากขึ้นและการตายของเซลล์ .
4 ตารางข้อมูลที่รายงานโดย IB


anez et al . ( 2003 ) ~ เพื่อฆ่าเชื้อต่อแบคทีเรียที่แตกต่างกัน โดย nano-tio2 ในการระงับแบคทีเรียสายพันธุ์ที่ความเข้มข้น .

( CFU / ml )
) เนื้อหา
( g / l )

ความเข้มแสง( mW / cm2
)


รักษา เวลา ( นาที ) แบคทีเรียที่มองเห็นการสูญเสีย
( )
E . coli K12 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.999
S . typhimurium ~ lt-2 106 107 0.1 5.5 40 99.996
P aeruginosa ATCC นำน้ำมันระเหย 106 ~ 107 0.1 1.4 40 99.943
E . วิธี 29 C / m-a4 106 ~ 107 0.1 5.5 40 99.977
J . Wang et al . / lwt - วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหาร 59 ( 2014 ) 1009e1017 1015the ความแตกต่างระหว่างแบคทีเรียกรัมþม. caseolyticus และ G

แบคทีเรีย Pfluorescens สายพันธุ์ในการตอบสนองต่อการรักษา nano-tio2
อาจจะยังรับผิดชอบสำหรับความแตกต่างภายใต้
สภาวะการทดลองเดียวกัน ก็พบว่า ยีนที่เกี่ยวข้องในปฏิกิริยาชนิดออกซิเจน
การเผาผลาญในเซลล์แบคทีเรียต้านทานการตรวจสอบ
TiO2 photocatalysis ( gogniat & Dukan , 2007 ) .
นอกจากนี้ ส่วนประกอบที่มีอยู่ในผนังเซลล์และเยื่อหุ้มเซลล์ของ
แบคทีเรียอาจทำปฏิกิริยากับปฏิกิริยาชนิดออกซิเจนแตกต่างกัน
ผลในความแตกต่างระหว่างสองประเภทของแบคทีเรีย