“Thank you.” Se Hun bowed gratefull

“Thank you.” Se Hun bowed gratefully to the doctor who gave the boy a tiny smile and an encouraging squeeze of the shoulder before he left him alone.

Turning around, Se Hun sighed and plopped down on the chair next to Soojung’s hospital bed. Her breathing was even, and her facial features remain still. And for once she looked peaceful. Beautiful, he couldn’t help but think, just like an angel. She didn’t look at all like a mentally troubled girl — that is if the gauzes wrapped around her slit wrists and arms were not present.

You tried to escape the pain again, didn’t you?

“Soojung-ah…” Se Hun held her hand gingerly, not wanting to stir the girl or put pressure on her wrist. He gulped, trying to swallow the lump that was forming in his throat. “I promise that you’ll get better. I’ll see to it. I promise.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"thank you." se ฮั่นโค้งคำนับขอบคุณที่ไปหาหมอที่ให้เด็กนั้นรอยยิ้มเล็ก ๆ และบีบให้กำลังใจจากไหล่ก่อนที่เขาจะทิ้งเขาไว้คนเดียว.

หัน se ฮั่นถอนหายใจและ plopped ลงบนเก้าอี้ที่อยู่ถัดจากโรงพยาบาล Soojung ของ เตียง การหายใจของเธอได้และใบหน้าของเธอยังคงยังคง และเป็นครั้งแรกที่เธอมองเงียบสงบ ที่สวยงามเขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า,เช่นเดียวกับทูตสวรรค์ เธอไม่ได้มองทุกอย่างเหมือนสาวมีปัญหาทางจิตใจ - นั่นคือถ้า gauzes พันรอบข้อมือของเธอและกรีดแขนไม่ได้อยู่

คุณพยายามที่จะหลบหนีความเจ็บปวดอีกครั้งไม่ได้ค่ะ

"Soojung-ah. ... "se ฮั่นมือถือของเธอระมัดระวังไม่อยากที่จะกระตุ้นเด็กผู้หญิงหรือใส่ความดันบนข้อมือของเธอ เขา gulped พยายามที่จะกลืนก้อนที่ก่อตัวขึ้นในลำคอของเขา"ฉันสัญญาว่าคุณจะได้รับดีกว่า ผมจะดูไป ฉันสัญญา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ขอบใจ" ฮุน Se ลงควระจะหมอที่ให้เด็กยิ้มเล็ก ๆ และบีบเป็นนิมิตของไหล่ก่อนคงเหลือเขาคนเดียว กัน

เปิดสถาน Se Hun ถอนหายใจ และ plopped ลงบนเก้าอี้ข้างเตียง Soojung ของโรงพยาบาล แม้เธอหายใจได้ และยังคงทำหน้าของเธอยัง และสำหรับเมื่อเธอดูสงบ ความสวยงาม เขาไม่สามารถช่วย แต่คิด ว่า เหมือนเทวดา เธอไม่ได้ดูเลยเช่นสาวจิตใจปัญหา — นั่นคือถ้า gauzes ห่อหุ้มเธอ ร่องข้อและแขนได้ไม่ปัจจุบัน

คุณพยายามหลีกหนีความเจ็บปวดอีกครั้ง ไม่คุณ?

"Soojung-อา..." ฮุน Se มือของเธอ gingerly ไม่อยากกวนสาว หรือดันบนข้อมือของเธอจัด เขา gulped พยายามกลืนก้อนที่ถูกขึ้นรูปในคอของเขา "ผมสัญญาว่า คุณจะได้ดีขึ้น ฉันจะเห็นมัน ฉันสัญญาด้วย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"ขอขอบคุณที่คุณ" Se หุ่นด้วยความรู้สึกขอบคุณกราบลงกับหมอที่ทำให้เด็กคนนี้มีรอยยิ้มขนาดเล็กและบีบให้ที่ไหล่ก่อนที่เขาจะออกจากเขาคนเดียว.

หัน SE Hun ถอนใจและแสนเยนลงบนเก้าอี้ที่อยู่ติดกับเตียงของโรงพยาบาล soojung การหายใจของเธอก็มีและโดดเด่นไปด้วยใบหน้าของเธอยังคงอยู่ และเมื่อเธอมองอันเงียบสงบ ที่สวยงามเขาไม่สามารถช่วยอะไรไม่ได้คิดว่าเพียงไม่กี่เหมือนนางฟ้า. เธอไม่ได้มองทั้งหมดเช่นเด็กผู้หญิงก็ลำบากใจในใจซึ่งถ้าหาก gauzes ที่ห่อไว้โดยรอบแขนและข้อมือตัดเธอไม่ได้อยู่ในปัจจุบัน.

คุณพยายามที่จะหนีความเจ็บปวดที่อีกครั้งไม่ได้คุณหรือไม่?

" soojung - อา..." Se หุ่นมือถือของเธออย่างระวังตัวไม่ต้องการคนให้เข้ากันผู้หญิงหรือกดดันอยู่บนข้อมือของเธอ เขากระดกพยายามจะกลืนก้อนที่สร้างในคอของเขา"ผมสัญญาว่าคุณจะได้รับได้ดียิ่งขึ้น ฉันจะดูให้ ฉันสัญญา"