popular culture by 1952, when Walt

popular culture by 1952, when Walt Disney portrayed it in the cartoon Trick or Treat, Ozzie and Harriet were besieged by trick-or-treaters on an episode of their television show, and UNICEF first conducted a national campaign for children to raise funds for the charity while trick-or-treating.

Trick-or-treating on the prairie. Although some popular histories of Halloween have characterized trick-or-treating as an adult invention to re-channel Halloween activities away from vandalism, nothing in the historical record supports this theory. To the contrary, adults, as reported in newspapers from the mid-1930s to the mid-1950s, typically saw it as a form of extortion, with reactions ranging from bemused indulgence to anger. Likewise, as portrayed on radio shows, children would have to explain what trick-or-treating was to puzzled adults, and not the other way around. Sometimes even the children protested: for Halloween 1948, members of the Madison Square Boys Club in New York City carried a parade banner that read “American Boys Don’t Beg.

The Day of the Dead celebrations might seem to be very similar to Halloween. In both celebrations people dress up in costumes, there are a lot of skeletons everywhere, and there are special sweet treats and candies given out. Also people spend a lot of time in graveyards and death imagery is everywhere.

But there are some big differences between the holiday that promotes fear of the dead and the holiday that celebrates the dead. The Day of the Dead holiday is about celebrating the dead, not being afraid of the dead. It’s a holiday for people to honor their ancestors and loved ones who have passed away and invite those spirits back into their homes to be part of the family once more. It’s a celebration of family and a show of respect for those who have passed away.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัฒนธรรมสมัยนิยม โดย 1952 เมื่อวอลท์ดิสนีย์ภาพในการ์ตูนเคล็ดลับ หรือรักษา Ozzie และแฮเรียตถูกล้อมกรอบ โดย trick-or-treaters น่าดูโทรทัศน์ของพวกเขา และ UNICEF แรกดำเนินการแคมเปญชาติสำหรับเด็กในการระดมทุนเพื่อการกุศลในขณะที่ทริกออร์ทรีตทริกออร์ทรีตในทุ่งหญ้า แม้ว่าบางประวัติศาสตร์ยอดนิยมของฮาโลวีนมีลักษณะทริกออร์ทรีตเป็นการประดิษฐ์ที่ผู้ใหญ่ช่องใหม่กิจกรรมฮาโลวีนจากการก่อกวน ไม่มีอะไรในบันทึกประวัติศาสตร์สนับสนุนทฤษฎีนี้ ที่ขัด ผู้ใหญ่ ตามที่รายงานในหนังสือพิมพ์จากกลางทศวรรษ 1930 ถึงช่วงกลางปี 1950 มักจะเห็นมันเป็นรูปแบบของกรรโชกท กับปฏิกิริยาตั้งแต่ bemused ปลดปล่อยความโกรธ ทำนองเดียวกัน เป็นภาพในรายการวิทยุ เด็กจะมีการอธิบายอะไรทริกออร์ทรีตได้งงงวย และผู้ใหญ่ไม่ในทางกลับกัน บางครั้งแม้แต่เด็กที่ปฏิเสธ: สำหรับฮาโลวีนปี 1948 สมาชิกของเมดิสันสแควร์บอยคลับในนิวยอร์กดำเนินการแบนเนอร์ขบวนพาเหรดที่อ่าน "เด็กผู้ชายอเมริกันไม่วอนวันเฉลิมตายอาจดูเหมือนจะคล้ายคลึงกับฮาโลวีน ในงานเฉลิมฉลองทั้งสองคนแต่งตัวในเครื่องแต่งกาย มีโครงกระดูกเป็นจำนวนมากทุกที่ และขนมหวานพิเศษและลูกอมให้ออก นอกจากนี้คนใช้จ่ายมากเวลาในสุสาน และเป็นภาพตายทุกที่แต่มีความแตกต่างใหญ่ระหว่างที่ส่งเสริมการกลัวความตายในวันหยุดและวันหยุดที่ฉลองความตาย วันของวันหยุดตายกำลังฉลองความตาย ไม่กลัวความตาย มันเป็นวันหยุดสำหรับคนเพื่อเป็นเกียรติแก่บรรพบุรุษของพวกเขาและคนรักที่มี และเชิญวิญญาณเหล่านั้นกลับเข้าไปในบ้านจะ เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอีกครั้ง มันเป็นการเฉลิมฉลองของครอบครัวและการแสดงความเคารพสำหรับผู้ที่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรมที่นิยมโดย 1952 เมื่อวอลท์ดิสนีย์ภาพในเคล็ดลับการ์ตูนหรือรักษาชีวิตคู่และแฮเรียตถูกปิดล้อมโดยเคล็ดลับหรือ treaters ในกรณีของรายการโทรทัศน์ของพวกเขาและยูนิเซฟดำเนินการรณรงค์ระดับชาติสำหรับเด็กที่จะระดมทุนสำหรับครั้งแรก องค์กรการกุศลในขณะที่ทริกออร์ทรีต.

ทริกออร์ทรีตบนทุ่งหญ้า แม้ว่าบางประวัติเป็นที่นิยมของวันฮาโลวีนมีความโดดเด่นทริกออร์ทรีตเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เป็นผู้ใหญ่อีกครั้งช่องกิจกรรมฮาโลวีนห่างจากป่าเถื่อนอะไรในบันทึกประวัติศาสตร์สนับสนุนทฤษฎีนี้ ไปในทางตรงกันข้ามผู้ใหญ่รายงานในหนังสือพิมพ์จากช่วงกลางทศวรรษ 1930- กลางปี 1950 ซึ่งโดยปกติจะเห็นว่ามันเป็นรูปแบบของการกรรโชกมีปฏิกิริยาตั้งแต่ปล่อยตัวตะลึงให้โกรธ ในทำนองเดียวกันเป็นภาพในรายการวิทยุเด็กจะต้องอธิบายสิ่งที่ทริกออร์ทรีตก็จะงงงวยผู้ใหญ่และไม่วิธีอื่น ๆ แม้บางครั้งเด็กประท้วง: สำหรับวันฮาโลวีนปี 1948 สมาชิกของ Madison Square คลับเด็กในนิวยอร์กซิตี้ดำเนินแบนเนอร์ขบวนพาเหรดอ่านได้ว่า "อเมริกันบอยอย่า Beg.

วันของการเฉลิมฉลองตายอาจดูเหมือนจะคล้ายกันมากกับวันฮาโลวีน ในการเฉลิมฉลองทั้งสองคนแต่งตัวในชุดมีจำนวนมากของโครงกระดูกทุกที่และยังมีขนมหวานและขนมพิเศษให้ออก นอกจากนี้ยังมีผู้คนใช้เวลามากในหลุมฝังศพและภาพการเสียชีวิตมีอยู่ทั่วไป.

แต่มีความแตกต่างใหญ่ระหว่างวันหยุดที่ส่งเสริมความกลัวของคนตายและวันหยุดที่ฉลองความตาย วันของวันหยุดตายเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเฉลิมฉลองความตายไม่กลัวของคนตาย มันเป็นวันหยุดสำหรับคนเพื่อเป็นเกียรติแก่บรรพบุรุษและคนที่รักที่ได้ล่วงลับไปแล้วของพวกเขาและเชิญวิญญาณกลับเข้ามาในบ้านของพวกเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอีกครั้ง มันเป็นการเฉลิมฉลองของครอบครัวและการแสดงความเคารพต่อผู้ที่ได้ล่วงลับไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้รับความนิยมวัฒนธรรมโดย 1952 เมื่อวอลท์ ดิสนีย์ ที่ปรากฎในการ์ตูนทริคออร์ทรีท ออซซี่และแฮเรียตถูกล้อมโดยเคล็ดลับหรือ treaters ในตอนของรายการโทรทัศน์ และองค์การยูนิเซฟ จัดแคมเปญแรกแห่งชาติสำหรับเด็กเพื่อระดมทุนเพื่อการกุศลในขณะที่หลอกลวงหรือการรักษา .หลอกหรือเลี้ยงในทุ่งหญ้า แม้ว่าบางประวัติเป็นที่นิยมของฮาโลวีนมีลักษณะหลอกลวงหรือการรักษาที่เป็นผู้ใหญ่ สิ่งประดิษฐ์อีกช่องทางกิจกรรม Halloween ห่างจากป่าเถื่อนไม่มีอะไรในบันทึกประวัติศาสตร์สนับสนุนทฤษฎีนี้ ไปในทางตรงกันข้าม ผู้ใหญ่ ขณะที่รายงานในหนังสือพิมพ์จาก mid-1930s เพื่อ - มักจะเห็นเป็นรูปแบบของการกรรโชก , มีปฏิกิริยาตั้งแต่ปล่อยตัว ตะลึงกับความโกรธ อนึ่ง เป็นที่แสดงวิทยุเด็กจะต้องอธิบายสิ่งที่หลอกลวงหรือการรักษาคือผู้ใหญ่งงงวยและไม่วิธีอื่น ๆ แม้บางครั้งเด็กประท้วง : ฮาโลวีน 1948 , สมาชิกของเมดิสันสแควร์ บอยคลับในนิวยอร์ก นำแห่แบนเนอร์ที่อ่าน " เด็กอเมริกันอย่าขอร้องวันของการเฉลิมฉลองตายอาจดูเหมือนจะคล้ายกันมากกับวันฮาโลวีน ในการเฉลิมฉลองที่คนทั้งสอง แต่งตัวในชุด มีความลับมากมายเต็มไปหมด และมีขนมหวานพิเศษและขนมให้หมด นอกจากนี้ผู้ที่ใช้จ่ายมากเวลาในสุสานและความตายการมีอยู่ทุกหนทุกแห่งแต่ มีความแตกต่างใหญ่ระหว่างวันหยุดที่ส่งเสริมความกลัวตายและวันหยุดฉลองแล้ว วันหยุดที่ตายคือเรื่องฉลองความตาย ไม่กลัวความตาย เป็นวันหยุดที่คนเคารพบรรพบุรุษ และคนที่รักที่จากไป และเชิญวิญญาณเหล่านั้นกลับเข้าไปในบ้านของพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอีกครั้ง มันคือการเฉลิมฉลองของครอบครัวและแสดงความเคารพสำหรับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว