He stayed out of trouble and, by hitting clever shots, he helped Nuradin and his players to win. ‘How can you play polo so well?’ the governor asked the boy. ‘I learned it in Damascus, sir. I have a wonderful horse there. My father says that he’ll send him to me when General Shirkuh says that I can fight with the army.’ ‘Tell your father to send the horse now. You’re small and not very strong, but you’re a clever fighter. You think before you do things, and you want to win. There’s nothing more important in a soldier. The general will be happy to have another good man in his army. Go to him now and tell him what I said.’ The general looked up when he heard the news. He wasn’t smiling. ‘Very well. You can come back, but don’t think that you’ll be fighting. Polo and war are different. You’ll work in my office and learn how to move fighting men and horses quickly and to find food, weapons, and a safe place for them to sleep. Remember that brave soldiers and fast horses are only half the story. We only win wars when strong men are ready to fight in the right place at the right time.’ Yusuf was in the army now, but life wasn’t easier. Every day he made sure that the soldiers and their horses had good food to eat. He counted weapons and made sure that they were strong and clean. He paid soldiers and kept the army’s money safe. He found answers to all kinds of problems from morning until night, but sometimes he felt sad because he never knew if his uncle was happy with his hard work. There was no fighting for Yusuf, but sometimes Nuradin asked him to play polo and on Aneed’s back he forgot his troubles.
Aleppo – 1163
Yusuf was twenty-five, and still working for his uncle, when news came of trouble in Egypt. Vizier Shawar wanted Nuradin’s help to keep the country out of the hands of his enemies. He promised to give a lot of money to the Syrians to make them come, but it was only when Amalric, the Frankish King of Jerusalem, decided to move into Egypt that Nuradin began to think about sending his army. ‘The Franks mustn’t get to Cairo and use the money that they find there to make their armies in the Holy Land stronger,’ he said. Yusuf worked hard for months to get the soldiers ready for the long journey to Egypt. There was a lot to do and General Shirkuh was always busy. He spoke to Yusuf only to give him more work and more difficult problems to put right. The young man worried that he couldn’t go on the campaign, but he worked as hard as possible to make ready all that the army needed. The days went by and still Yusuf heard nothing about going. He knew that the army was leaving in less than a week. ‘My uncle will leave me behind, and I’ll spend the rest of my life counting swords and paying soldiers!’ he thought sadly
ทรงพักจากปัญหา และ โดยการกดปุ่มภาพที่ฉลาด เขาช่วย Nuradin และเครื่องเล่นของเขาจะชนะ 'วิธีคุณสามารถเล่นโปโลดี ' เด็กถามข้าหลวงได้ ' เรียนรู้ในดามัสกัส ที่รัก มีฉันมีม้าวิเศษ พ่อบอกว่า เขาจะส่งเขากับฉันเมื่อ Shirkuh ทั่วไปกล่าวว่า ที่ ฉันสามารถต่อสู้กับกองทัพ ' ' บอกคุณพ่อให้ส่งม้าตอนนี้ คุณเล็ก และไม่แข็งแรงมาก แต่คุณกำลังรบที่ฉลาด คุณคิดว่า คุณทำสิ่งต่าง ๆ และคุณต้องการชนะ ไม่มีอะไรสำคัญในทหาร โดยทั่วไปจะมีความสุขให้คนอื่นดีในกองทัพของเขา เขาไป และบอกสิ่งที่ผมพูด ' ทั่วไปที่มองขึ้นเมื่อเขาได้ยินข่าว เขาไม่ได้ยิ้ม ' ดี คุณสามารถกลับมา แต่ไม่คิดว่า คุณจะสามารถต่อสู้ โปโลและการสงครามแตกต่างกัน คุณจะทำงานในสำนักงานของฉัน และเรียนรู้วิธีย้ายต่อสู้ชายและม้าอย่างรวดเร็ว และหาอาหาร อาวุธ และปลอดภัยสำหรับพวกเขานอนหลับ อย่าลืมว่า ทหารที่กล้าหาญและม้าอย่างรวดเร็วเป็นเพียงครึ่งเรื่อง เราเพียงชนะสงครามเมื่อผู้ชายที่แข็งแรงพร้อมที่จะต่อสู้ในสถานที่เหมาะในเวลาเหมาะสม " ยูซุฟได้ในกองทัพขณะนี้ แต่ชีวิตไม่ได้ง่าย ทุกวันเขาทำแน่ใจว่า ทหารและม้าของพวกเขามีอาหารกิน เขานับอาวุธ และทำให้พวกเขาแข็งแรง และสะอาด เขาจ่ายทหาร และเก็บเงินของเซฟ เขาพบคำตอบของทุกปัญหาตั้งแต่เช้าจนกลางคืน แต่บางครั้งเขารู้สึกเศร้า เพราะเขาไม่เคยรู้ว่าถ้าลุงเขามีความสุขกับการทำงานของเขา มีการไม่ต่อสู้ในยูซุฟ แต่บางครั้ง Nuradin ขอให้เขาเล่นโปโล และบนของ Aneed กลับเขาลืมความทุกข์ยากของเขาAleppo – 1163Yusuf was twenty-five, and still working for his uncle, when news came of trouble in Egypt. Vizier Shawar wanted Nuradin’s help to keep the country out of the hands of his enemies. He promised to give a lot of money to the Syrians to make them come, but it was only when Amalric, the Frankish King of Jerusalem, decided to move into Egypt that Nuradin began to think about sending his army. ‘The Franks mustn’t get to Cairo and use the money that they find there to make their armies in the Holy Land stronger,’ he said. Yusuf worked hard for months to get the soldiers ready for the long journey to Egypt. There was a lot to do and General Shirkuh was always busy. He spoke to Yusuf only to give him more work and more difficult problems to put right. The young man worried that he couldn’t go on the campaign, but he worked as hard as possible to make ready all that the army needed. The days went by and still Yusuf heard nothing about going. He knew that the army was leaving in less than a week. ‘My uncle will leave me behind, and I’ll spend the rest of my life counting swords and paying soldiers!’ he thought sadly
การแปล กรุณารอสักครู่..