ONCE upon a time there were four li

ONCE upon a time there were four little Rabbits, and their names were— Flopsy, Mopsy, Cotton-tail, and Peter.

They lived with their Mother in a sand-bank, underneath the root of a very big fir tree.

"NOW, my dears," said old Mrs. Rabbit one morning, "you may go into the fields or down the lane, but don't go into Mr. McGregor's garden: your Father had an accident there; he was put in a pie by Mrs. McGregor."

"NOW run along, and don't get into mischief. I am going out."

THEN old Mrs. Rabbit took a basket and her umbrella, to the baker's. She bought a loaf of brown bread and five currant buns.

FLOPSY, Mopsy, and Cottontail, who were good little bunnies, went down the lane to gather blackberries;

Peter Rabbit gateBUT Peter, who was very naughty, ran straight away to Mr. McGregor's garden and squeezed under the gate!

FIRST he ate some lettuces and some French beans; and then he ate some radishes;

AND then, feeling rather sick, he went to look for some parsley.

BUT round the end of a cucumber frame, whom should he meet but Mr. McGregor!

MR. McGREGOR was on his hands and knees planting out young cabbages, but he jumped up and ran after Peter, waving a rake and calling out, "Stop thief!"

PETER was most dreadfully frightened; he rushed all over the garden, for he had forgotten the way back to the gate.

He lost one of his shoes among the cabbages, and the other shoe amongst the potatoes.

AFTER losing them, he ran on four legs and went faster, so that I think he might have got away altogether if he had not unfortunately run into a gooseberry net, and got caught by the large buttons on his jacket. It was a blue jacket with brass buttons, quite new.

Peter Rabbit gooseberry nextPETER gave himself up for lost, and shed big tears; but his sobs were overheard by some friendly sparrows, who flew to him in great excitement, and implored him to exert himself.

MR. McGREGOR came up with a sieve, which he intended to pop upon the top of Peter; but Peter wriggled out just in time, leaving his jacket behind him.

AND rushed into the toolshed, and jumped into a can. It would have been a beautiful thing to hide in, if it had not had so much water in it.

MR. McGREGOR was quite sure that Peter was somewhere in the toolshed, perhaps hidden underneath a flower-pot. He began to turn them over carefully, looking under each.

Presently Peter sneezed— "Kertyschoo!" Mr. McGregor was after him in no time,

AND tried to put his foot upon Peter, who jumped out of a window, upsetting three plants. The window was too small for Mr. McGregor, and he was tired of running after Peter. He went back to his work.

PETER sat down to rest; he was out of breath and trembling with fright, and he had not the least idea which way to go. Also he was very damp with sitting in that can.

After a time he began to wander about, going lippity— lippity—not very fast, and looking all around.

HE found a door in a wall; but it was locked, and there was no room for a fat little rabbit to squeeze underneath.

An old mouse was running in and out over the stone doorstep, carrying peas and beans to her family in the wood. Peter asked her the way to the gate, but she had such a large pea in her mouth that she could not answer. She only shook her head at him. Peter began to cry.

Peter Rabbit in wheelbarrowTHEN he tried to find his way straight across the garden, but he became more and more puzzled. Presently, he came to a pond where Mr. McGregor filled his water-cans. A white cat was staring at some gold-fish; she sat very, very still, but now and then the tip of her tail twitched as if it were alive. Peter thought it best to go away without speaking to her; he had heard about cats from his cousin, little Benjamin Bunny.

HE went back towards the tool-shed, but suddenly, quite close to him, he heard the noise of a hoe—scr-r-ritch, scratch, scratch, scritch. Peter scuttered underneath the bushes. But presently, as nothing happened, he came out, and climbed upon a wheelbarrow, and peeped over. The first thing he saw was Mr. McGregor hoeing onions. His back was turned towards Peter, and beyond him was the gate!

PETER got down very quietly off the wheelbarrow, and started running as fast as he could go, along a straight walk behind some black-currant bushes.

Mr. McGregor caught sight of him at the corner, but Peter did not care. He slipped underneath the gate, and was safe at last in the wood outside the garden.

Peter Rabbit hung coat shoesMR. McGREGOR hung up the little jacket and the shoes for a scare-crow to frighten the blackbirds.

PETER never stopped running or looked behind him till he got home to the big fir-tree.

He was so tired that he flopped down upon the nice soft sand on the floor of the rabbit-hole, and shut his eyes. His mother was busy cooking; she wondered what he had done with his clothes. It was the second little jacket and pair of shoes that Peter had lost in a fortnight!

I AM sorry to say that Peter was not very well during the evening.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีกระต่ายน้อยสี่ และชื่อของพวกเขาถูก — Flopsy, Mopsy หางฝ้าย และปีเตอร์พวกเขาอาศัยอยู่กับแม่ของพวกเขาในทรายธนาคาร ภายใต้รากของต้นไม้ใหญ่มากสน"ตอนนี้ ฉันคือ กล่าวว่า เช้าวันหนึ่ง กระต่ายนางเก่า" คุณอาจไปลง ในเขตข้อมูล หรือ ลงช่องทาง แต่ไม่ได้ไปเป็นนายทุนสวน: คุณพ่อมีอุบัติเหตุมี เขาถูกใส่ในพาย โดยนางแมคเกรเกอร์""ตอนนี้วิ่งไปตาม และไม่ได้เป็นความชั่วร้าย ฉันจะออก"จากนั้น กระต่ายนางเก่าเอากระเช้าและร่มของเธอ ไปของเบเกอร์ เธอซื้อก้อนขนมปังสีน้ำตาลและขนมปังเคอแรนท์ห้าFLOPSY, Mopsy และ Cottontail คนกระต่ายน้อยดี ไปลงช่องทางรวบรวมแบล็คเบอร์รี่กระต่ายปีเตอร์ราปีเตอร์ ผู้เรียน หนีตรงไปสวนนายแม็คเกรเกอร์ และบีบใต้ประตูครั้งแรก ที่เขากินบางเชดและถั่วบางฝรั่งเศส แล้ว เขากินบาง radishesแล้ว ความรู้สึกค่อนข้างป่วย เขาก็มองหาบางอย่างผักชีฝรั่งแต่รอบปลายของกรอบแตงกวา ที่ควรเขาตามแต่นายแมคเกรเกอร์นายแมคเกรเกอร์ได้บนมือและหัวเข่าที่ปลูกผักกาดหนุ่มของเขา แต่เขากระโดดขึ้น และวิ่งหลังจากปีเตอร์ โบกการคราด และการโทรออก "ขโมยหยุด"ปีเตอร์ก็กลัวสุด dreadfully เขาวิ่งทั่วสวน สำหรับเขาเขาลืมทางกลับไปยังประตูเขาสูญเสียหนึ่งในรองเท้าของเขาระหว่างกาด รองเท้าอื่น ๆ ท่ามกลางมันฝรั่งหลังจากสูญเสียพวกเขา เขาวิ่งสี่ขา และไปได้เร็วขึ้น ดังนั้นผมคิดว่า เขาอาจมีได้ไปทั้งหมดถ้าเขามีแต่งานเข้ามะยมที่สุทธิ และถูกจับได้ โดยปุ่มขนาดใหญ่บนเสื้อของเขา ก็มีแจ็คเก็ตสีน้ำเงินพร้อมปุ่มทองเหลือง ค่อนข้างใหม่กระต่ายปีเตอร์มะยม nextPETER ให้ตัวเองสำหรับการสูญหาย และหลั่งน้ำตาใหญ่ แต่เสียงสะอื้นของเขาถูก overheard โดยบางมิตรนกกระจอก ที่บินไปเขาในตื่นเต้น และ implored เขาออกแรงเองนายแม็คเกรเกอร์มากับตะแกรง ซึ่งเขาตั้งใจจะปรากฏตามด้านบนของปีเตอร์ แต่ wriggled ปีเตอร์ออกมาเพียงในเวลา ทิ้งเสื้อของเขาหลังเขาวิ่งเข้าไปใน toolshed และกระโดดเข้าไปในกระป๋อง ก็จะได้รับสิ่งสวยงามที่ซ่อนอยู่ใน ถ้ามันไม่ได้มีน้ำมากในนายแมคเกรเกอร์ได้ค่อนข้างแน่ใจว่า ปีเตอร์เป็นหนึ่งใน toolshed อาจจะซ่อนอยู่ใต้กระถางดอกไม้ เขาเริ่มหันมาอย่างระมัดระวัง กำลังภายใต้แต่ละปัจจุบันปีเตอร์มีอาการจาม — "Kertyschoo " นายแมคเกรเกอร์เป็นหลังจากเขาในเวลาไม่นานและการวางเท้าของเขาเมื่อปีเตอร์ ที่กระโดดออกจากหน้าต่าง upsetting พืชสาม หน้าต่างมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับนายแม็คเกรเกอร์ และเขาก็เหนื่อยกับการทำงานหลังจากปีเตอร์ เขาก็กลับไปทำงานของเขาปีเตอร์นั่งลงที่เหลือ เขาออกจากลมหายใจและสะทกตกใจ และเขาไม่คิดอย่างน้อยวิธีที่จะไป นอกจากนี้ เขาถูกแต่กับนั่งอยู่ในที่สามารถหลังจากเวลา ที่เขาเริ่มระเห ไป lippity — lippity — อย่างรวดเร็ว และกำลังมองหาทั่วเขาพบประตูที่ผนัง แต่มันถูกล็อก และมีห้องพักสำหรับกระต่ายน้อยไขมันบีบใต้เมาส์ตัวเก่าที่ทำงานเข้าและออกผ่านประตูหิน แบกถั่วและถั่วให้ครอบครัวของเธอไม้อยู่ ปีเตอร์ถามเธอทางประตู แต่เธอมีถั่วขนาดใหญ่ในปากของเธอที่เธอไม่สามารถตอบ เธอส่ายหัวของเธอเท่านั้นที่เขา ปีเตอร์เริ่มร้องกระต่ายปีเตอร์ใน wheelbarrowTHEN เขาพยายามหาทางของเขาตรงข้ามสวน แต่เขาเป็นงงมาก ปัจจุบัน เขามาบ่อที่นายแมคเกรเกอร์เติมน้ำกระป๋องของเขา แมวขาวถูกจ้องทองปลา มาก มากยังคงผ่า แต่ตอนนี้แล้ว twitched ปลายหางของเธอราวกับว่ามันมีชีวิต ปีเตอร์ที่คิดว่า มันห่างกันไปโดยไม่พูดกับเธอ เขาได้ยินเกี่ยวกับแมวจากญาติของเขา กระต่ายน้อยเบนจามินเขาก็กลับไปสู่เครื่องมือลูก แต่ทันใดนั้น ใกล้กับเขา เขาได้ยินเสียงของจอบ — scr-r-ritch รอยขีดข่วน รอยขีดข่วน scritch ปีเตอร์ scuttered ใต้พุ่มไม้ แต่ปัจจุบัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เช่นเขาออกมา และปีนขึ้นไปตามรถสาลี่ และ peeped กว่า สิ่งแรกที่เขาเห็นคือ แม็คเกรเกอร์ นาย hoeing หอม หลังของเขาถูกหันไปทางปีเตอร์ และเหนือเขาคือ ประตูปีเตอร์ได้ลงมากเงียบ ๆ ปิดรถสาลี่ และเริ่มทำงานได้เร็วเท่าที่เขาสามารถไป ตามทางเดินตรงหลังพุ่มไม้เคอแรนท์ดำบางนายแม็คเกรเกอร์จับสายตาของเขาที่มุม แต่ปีเตอร์ไม่ได้ดูแล เขาเล็ดรอดใต้ประตู และก็ปลอดภัยที่สุดในไม้นอกสวนกระต่ายปีเตอร์แขวนเสื้อ shoesMR แมคเกรเกอร์แขวนเสื้อเล็กและรองเท้าสำหรับความหวาดกลัวอีกาหลอกกาเหว่าปีเตอร์ไม่เคยหยุดทำ หรือมองหลังเขาจนเขาได้บ้านใหญ่สนเขาก็เหนื่อยที่เขา flopped ลงเมื่อทรายดีชั้นของโพรงกระต่าย และปิดตาของเขา แม่ของเขาคือ ทำอาหารว่าง เธอสงสัยว่า สิ่งที่เขาทำกับเสื้อผ้าของเขา มันเป็นสองน้อยแจ็คเก็ตและรองเท้าที่ปีเตอร์หายไปในทุกสองสัปดาห์เป็นคู่ฉันขอโทษบอกปีเตอร์ว่าไม่ดีในช่วงเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีอยู่สี่กระต่ายน้อยและชื่อของพวกเขา were- Flopsy, Mopsy ฝ้ายหางและปีเตอร์

พวกเขาอาศัยอยู่กับแม่ของพวกเขาในทรายธนาคารภายใต้รากของต้นสนขนาดใหญ่มาก

"ตอนนี้ที่รักของฉัน" เก่านางกระต่ายในเช้าวันหนึ่งกล่าวว่า "คุณอาจจะไปลงในเขตหรือลงช่องทาง แต่ไม่ได้เข้าไปในสวนนายเกรเกอร์: พระบิดาของท่านมีอุบัติเหตุที่นั่นเขาถูกใส่ใน พายโดยนางเกรเกอร์ ".

"ตอนนี้วิ่งไปตามและไม่ได้รับความเสียหายเป็น. ฉันกำลังจะออกไป."

แล้วเก่านางกระต่ายเอาตะกร้าและร่มของเธอกับขนมปัง เธอซื้อขนมปังสีน้ำตาลและห้าขนมปังลูกเกด

FLOPSY, Mopsy และหางซึ่งเป็นกระต่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดีลงไปช่องทางในการรวบรวมแบล็ก;

ปีเตอร์กระต่าย gateBUT ปีเตอร์ ซึ่งเป็นซนมากวิ่งตรงไปที่สวนนายเกรเกอร์และบีบภายใต้ประตู!

ครั้งแรกที่เขากินผักกาดหอมบางส่วนและบางถั่วฝรั่งเศส; และแล้วเขาก็กินหัวไชเท้าบาง;

แล้วความรู้สึกที่ค่อนข้างป่วยเขาก็จะมองหาบางผักชีฝรั่ง

แต่รอบท้ายของกรอบแตงกวาที่คนที่เขาควรจะได้พบ แต่นายเกรเกอร์!

นาย. เกรเกอร์อยู่ในมือและเข่าปลูกกะหล่ำปลีออกสาวของเขา แต่เขากระโดดขึ้นและวิ่งตามหลังปีเตอร์โบกคราดและโทรออก "หยุดขโมย!"

ปีเตอร์มากที่สุดกลัวหวาดกลัว; เขารีบไปทั่วสวนสำหรับเขาลืมทางกลับไปที่ประตู

เขาสูญเสียหนึ่งในรองเท้าของเขาในหมู่กะหล่ำปลีและรองเท้าอื่น ๆ ในหมู่มันฝรั่ง

หลังจากการสูญเสียเหล่านั้นจึงวิ่งสี่ขาและไปได้เร็วขึ้น เพื่อที่ฉันคิดว่าเขาอาจจะได้ออกไปโดยสิ้นเชิงถ้าเขาไม่ได้ แต่น่าเสียดายที่วิ่งเข้ามาในสุทธิมะยมและถูกจับได้โดยปุ่มขนาดใหญ่บนเสื้อของเขา มันเป็นแจ็คเก็ตสีฟ้าที่มีปุ่มทองเหลืองค่อนข้างใหม่

ปีเตอร์มะยมกระต่าย nextPETER ทำให้ตัวเองขึ้นสำหรับการสูญหายและหลั่งน้ำตาใหญ่ แต่เสียงสะอื้นของเขาถูกได้ยินโดยนกกระจอกมิตรบางคนที่เขาบินไปในความตื่นเต้นที่ดีและอ้อนวอนให้เขาออกแรงตัวเอง

นาย. เกรเกอร์ขึ้นมาด้วยตะแกรงซึ่งเขาตั้งใจที่จะปรากฏบนยอดของปีเตอร์; แต่ปีเตอร์ wriggled ออกเพียงในเวลาที่ออกจากแจ็คเก็ตของเขาอยู่ข้างหลังเขา

และวิ่งเข้าไปใน Toolshed และกระโดดลงไปในกระป๋อง ก็จะได้รับสิ่งที่สวยงามซ่อนตัวอยู่ในถ้ามันไม่ได้มีน้ำมากในนั้น

นาย. เกรเกอร์ก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเปโตรอยู่ที่ไหนสักแห่งใน Toolshed ที่ บางทีอาจจะซ่อนอยู่ใต้ดอกไม้หม้อ เขาเริ่มที่จะทำให้พวกเขามากกว่าอย่างระมัดระวังมองในแต่ละ

ปัจจุบันปีเตอร์ sneezed- "Kertyschoo!" นายเกรเกอร์เกิดขึ้นหลังจากที่เขาได้ในเวลาไม่

และพยายามที่จะวางเท้าของเขาเมื่อปีเตอร์ที่กระโดดออกจากหน้าต่าง upsetting สามพืช หน้าต่างมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับนายเกรเกอร์และเขาก็เหนื่อยกับการทำงานหลังจากที่ปีเตอร์ เขาเดินกลับไปที่ห้องทำงานของเขา

ปีเตอร์นั่งลงกับส่วนที่เหลือ; เขาก็ออกจากลมหายใจและตัวสั่นด้วยความตกใจและเขาก็ไม่ได้เป็นความคิดที่ไม่น้อยกว่าวิธีที่จะไป เขายังชื้นมากกับการนั่งอยู่ในกระป๋องที่

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มที่จะเดินเรื่องไป lippity ไม่ lippity- รวดเร็วมากและมองไปรอบ ๆ

เขาก็พบว่าประตูในผนัง; แต่มันถูกขังและมีห้องพักสำหรับกระต่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะบีบไขมันใต้ไม่มี

เมาส์เก่า ๆ ได้ถูกเรียกใช้และออกไปหน้าประตูหินแบกถั่วและถั่วกับครอบครัวของเธอในไม้ ปีเตอร์ถามเธอทางไปที่ประตู แต่เธอได้เช่นกฟภ. ขนาดใหญ่ในปากของเธอว่าเธอไม่สามารถตอบ เธอส่ายหัวของเธอที่เขา ปีเตอร์เริ่มที่จะร้องไห้

ปีเตอร์กระต่ายใน wheelbarrowTHEN เขาพยายามที่จะหาทางของเขาตรงข้ามสวน แต่เขาก็กลายเป็นมากขึ้นและงงมากขึ้น ปัจจุบันเขามาถึงบ่อที่นายเกรเกอร์ที่เต็มไปด้วยน้ำกระป๋องของเขา แมวสีขาวถูกจ้องมองที่บางทองปลา เธอนั่งมากยังคงมาก แต่ตอนนี้แล้วปลายหางของเธอกระตุกราวกับว่ามันยังมีชีวิตอยู่ ปีเตอร์คิดว่าดีที่สุดที่จะหายไปโดยไม่พูดกับเธอ เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับแมวจากญาติของเขาน้อยเบนจามินกระต่าย

เขาเดินกลับไปยังเครื่องมือหลั่ง แต่ทันใดนั้นค่อนข้างใกล้เคียงกับเขา เขาได้ยินเสียงของจอบ SCR-R-Ritch ที่รอยขีดข่วนรอยขีดข่วน scritch ปีเตอร์ scuttered ใต้พุ่มไม้ แต่ปัจจุบันเป็นอะไรเกิดขึ้นเขาออกมาและปีนขึ้นไปอยู่บนรถเข็นและปกมากกว่า สิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือนายเกรเกอร์ hoeing หัวหอม เขากลับหันไปทางปีเตอร์และเกินเขาเป็นประตู!

ปีเตอร์ได้ลงอย่างเงียบ ๆ ปิดสาลี่และเริ่มทำงานให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะได้ไปพร้อมเดินตรงเบื้องหลังบางส่วนพุ่มไม้ดำลูกเกด

นายเกรเกอร์จับสายตาของเขาที่มุม แต่ปีเตอร์ไม่ได้ดูแล เขาหลบอยู่ใต้ประตูและมีความปลอดภัยที่สุดท้ายในไม้นอกสวน

ปีเตอร์กระต่ายแขวนเสื้อ shoesMR เกรเกอร์แขวนเสื้อและรองเท้าเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับความหวาดกลัว-อีกาจะขู่ blackbirds

ปีเตอร์ไม่เคยหยุดทำงานหรือมองอยู่ข้างหลังเขาจนกว่าเขาจะกลับมาถึงบ้านไปใหญ่เฟอร์ต้นไม้

เขาเป็นคนที่เหนื่อยมากว่าเขาล้มลงบนทรายนุ่มดีบนพื้นของกระต่ายหลุมและปิดตาของเขา แม่ของเขาคือการปรุงอาหารไม่ว่าง; เธอสงสัยว่าสิ่งที่เขาทำกับเสื้อผ้าของเขา มันเป็นแจ็คเก็ตเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สองและคู่ของรองเท้าที่ปีเตอร์ได้หายไปในปักษ์!

ผมเสียใจที่จะบอกว่าปีเตอร์ไม่ได้เป็นอย่างดีในช่วงเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกระต่ายน้อยทั้งสี่ และชื่อของพวกเขา - ฟล็อป ม็อปซี่ , หาง , ผ้าฝ้ายและปีเตอร์พวกเขาอาศัยอยู่กับแม่ในธนาคารทรายใต้รากของต้นไม้ต้นสนใหญ่มาก" เอาล่ะ ที่รักของฉัน " กล่าวว่า เฒ่าคุณนายกระต่าย เช้าวันนึง คุณอาจจะไปลงในเขตข้อมูลหรือบนถนน แต่ไม่ได้ไปสวนของคุณแม็คเกรเกอร์ : พ่อประสบอุบัติเหตุที่นั่น เขาใส่ในพาย โดยคุณนายแม็คเกรเกอร์ " ." ตอนนี้ วิ่งตาม และไม่ได้หลอก . ผมจะออกไป "แล้วคุณป้ากระต่ายหยิบตะกร้าและร่มของเธอ เบเกอร์ เธอซื้อขนมปังน้ำตาลและขนมปังลูกเกดอีกห้า .ฟล็อป ม็อปซี่ และ คอตต เทลซึ่งเป็นกระต่ายน้อยดีเดินลงช่องทางที่จะรวบรวมแบล็คเบอร์รี่ปีเตอร์กระต่าย gatebut ปีเตอร์จอมซนวิ่งตรงไปที่สวนของคุณแม็คเกรเกอร์ และเบียดเข้ามาในประตูตอนแรกเค้ากินกระหล่ำ และถั่วฝรั่งเศส และเขาก็กินหัวไชเท้า ;แล้วไม่สบาย แต่เขาไปดูบางผักชีฝรั่งแต่รอบปลายแตงกวากรอบ เขาจะเจอใครได้นอกจากคุณ แมคเกรเกอร์ !คุณแม็คเกรเกอร์ในมือและเข่ายังปลูกผักกาด แต่เขากระโดดขึ้นและวิ่งตามปีเตอร์ โบกคราด และตะโกนเรียก " หยุดนะ เจ้าหัวขโมย ! "ปีเตอร์ มากที่สุด มาก กลัว เขาไปทั่วสวน เขาได้ลืมทางกลับไปที่ประตูเขาสูญเสียหนึ่งในรองเท้าของเขาท่ามกลางกะหล่ำปลี , และอื่น ๆ รองเท้าในมันฝรั่งหลังจากสูญเสียพวกเขาไป เขาวิ่งสี่ขาและเดินเร็วขึ้น จนฉันคิดว่าเขาอาจจะหนีไปได้ทั้งหมด ถ้าเขาไม่โชคร้ายเจอ มะยม สุทธิ และถูกจับโดยปุ่มขนาดใหญ่บนเสื้อของเขา มันเป็นเสื้อสีฟ้ามีกระดุมทองเหลืองค่อนข้างใหม่ปีเตอร์กระต่าย มะยม nextpeter ยอมมอบตัวให้หายไป และร้องไห้ใหญ่ แต่เสียงสะอื้นของเขาถูกได้ยินโดยเป็นกันเองนกกระจอกที่บินกับเขาในความตื่นเต้นมากและขอให้เขาต้องออกแรงเองคุณแม็คเกรเกอร์มาด้วยตะแกรง ซึ่งเขาตั้งใจที่จะปรากฏบนยอดของปีเตอร์ แต่ปีเตอร์ wriggled ทันเวลา ออกจากเสื้อของเขาอยู่ข้างหลังเขาและวิ่งเข้าไปในโรงเก็บเครื่องมือ และกระโดดลงไปในกระป๋อง มันคงเป็นสิ่งที่สวยงามซ่อนอยู่ หากไม่มีน้ำมากในนั้นคุณแม็คเกรเกอร์แน่ใจทีเดียวว่าปีเตอร์ซ่อนอยู่ในโรงเก็บเครื่องมือ บางทีซ่อนไว้ใต้กระถางต้นไม้ เขาเริ่มที่จะเปลี่ยนพวกเขาให้ดี มองในแต่ละทันใดนั้นปีเตอร์ก็จาม - " kertyschoo ! " คุณแม็คเกรเกอร์เขาไม่มีเวลาและพยายามจะเหยียบปีเตอร์ ที่กระโดดออกมาจากหน้าต่างนะ ตั้งสามพืช หน้าต่างมันเล็กเกินไปสำหรับคุณแม็คเกรเกอร์ และเขาก็เหนื่อยกับการวิ่งไล่ปีเตอร์ เขาไปทำงานของเขาปีเตอร์นั่งลงพัก เขาหอบและตัวสั่นด้วยความกลัว และเขาก็ไม่คิดจะไปทางไหน ยังเปียกอยู่ในสามารถหลังจากเวลาที่เขาเริ่มที่จะเดินเตร็ดเตร่ ไป lippity - lippity ไม่เร็วมาก และมองรอบๆเขาเจอประตูที่ผนังด้านหนึ่ง แต่มันถูกล็อค และไม่มีที่ว่างให้กระต่ายน้อยเพื่อบีบไขมันใต้หนูชราวิ่งเข้าและออกผ่านประตูหิน แบกถั่วและถั่วกับครอบครัวของเธอในไม้ ปีเตอร์ถามเธอทางประตู แต่เธอมีถั่วเม็ดใหญ่ในปากของเธอ เธอตอบไม่ได้ เธอสั่นศีรษะให้เขา ปีเตอร์เริ่มร้องไห้ปีเตอร์กระต่ายใน wheelbarrowthen เขาก็พยายามหาทางกลับตรงข้ามสวน แต่ก็ยิ่งสับสนมากขึ้นทุกที ปัจจุบัน เขามาถึงสระน้ำที่คุณแม็คเกรเกอร์เต็มกระป๋องน้ำของเขา แมวสีขาวกำลังจ้องปลาสีทอง เธอนั่งมาก นิ่งมาก แต่ตอนนี้ปลายหางกระดิกได้ ถ้ามันยังมีชีวิตอยู่ ปีเตอร์คิดว่ามันที่ดีที่สุดที่จะจากไปโดยไม่พูดกับเธอ เขาได้ยินเกี่ยวกับแมวญาติเบนจามิน บันนี่เขาเดินกลับไปทางโรงเก็บเครื่องมือ แต่ก็สนิทกับเขา เขาได้ยินเสียงของ hoe-scr-r-ritch , รอยขีดข่วน , รอยขีดข่วน , scritch . ปีเตอร์รีบมุดเข้าไปแอบใต้พุ่มไม้ แต่เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาก็ออกมาแล้วปีนขึ้นไปบนรถเข็นเพื่อแอบมอง สิ่งแรกที่เขาเห็นคือคุณแม็คเกรเกอร์ hoeing หัวหอม เขาหันหลังให้ปีเตอร์ และเหนือกว่าเขาคือประตูปีเตอร์ไต่ลงจากรถเข็นอย่างมาก และเริ่มวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถไปตามทางเดินตรงหลังพุ่มไม้ ลูกเกดดำคุณแม็คเกรเกอร์เห็นเขาที่มุม แต่ปีเตอร์ไม่สนใจ เขาลื่นใต้ประตู และในที่สุดก็ปลอดภัยในไม้นอกสวนปีเตอร์กระต่ายแขวนเสื้อ shoesmr . แม็คเกรเกอร์เอาน้อยเสื้อและรองเท้าสำหรับตกใจอีกาเพื่อขู่นกกาเหว่า .ปีเตอร์วิ่งไม่หยุดและไม่เหลียวหลังจนไปถึงบ้านต้นสนใหญ่เขาเหนื่อย เขาล้มลงบนทรายนุ่มดี บนพื้นของโพรงกระต่ายและหลับตาลง แม่กำลังทำอาหารอยู่ เธอสงสัยว่าเขาเคยทำอะไรกับเสื้อผ้าของเขา มันเป็นครั้งที่สอง เสื้อคลุมและรองเท้าคู่น้อยปีเตอร์ได้หายไปภายในสองสัปดาห์ !ฉันเสียใจที่ต้องบอกว่าปีเตอร์ไม่ค่อยดีระหว่าง .