We hypothesised that play experienc

We hypothesised that play experience gained by piglets during early ontogeny would affect their ability to cope with weaning stress. Specifically, we predicted that (i) weaning would initially result in low play levels and (ii) better coping ability would be reflected by a more rapid increase in play levels with time after weaning. We manipulated play experience in three pre-weaning treatments (1) Obstacles (play with littermates restricted by barriers throughout the Full-size image (Obstacles. Two males and two females from each of eight litters per treatment were housed together after weaning at day 24. On days 1, 3 and 5 after weaning, they were placed in the (unobstructed) observation pen for 30 min. Data were analysed using mixed model repeated measures analysis of variance on log-transformed data. In all three play categories studied (locomotor play: scampers, pivots, head tosses, flops and paws; social play: non-injurious bites, levers, and “push-overs”; and transitions to self-handicapping positions: sitting, kneeling or lying), the frequency of play behaviour was lower on day 1 after weaning than on the day before weaning, and increased to pre-weaning or higher levels on days 3 and 5 after weaning (PLittermates>Obstacles) resulting in a significant treatment×time effect (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรา hypothesised เล่นว่าประสบการณ์ที่ได้รับ โดยทรูดในระหว่าง ontogeny ต้นจะส่งผลต่อความสามารถในการรับมือกับความเครียดในการหย่านม เฉพาะ เราคาดการณ์ว่า (i) หย่านมตอนแรกจะเล่นต่ำระดับ และจะสะท้อนความสามารถรับมือ (ii) ดีกว่า โดยการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมากขึ้นในระดับเล่นด้วยเวลาหลังหย่านม เราจัดการประสบการณ์การเล่นในสามถอดก่อนรักษา (1) อุปสรรค (เล่นกับ littermates จำกัด โดยอุปสรรคทั่วทั้งภาพขนาดเต็ม (< 1 K) มบ้านปากกาและรูปภาพขนาดเต็ม (< 1 K) เมตรสังเกตปากกาที่วางแคร่แต่ละช่วงที่เจ็ด 30 นาทีระหว่างวันที่ 8 และวัน 23), (2) Littermates (สิ่งกีดขวางเล่นกับ littermates ในบ้านปากกา และสังเกตปากกา), และ (3) คนต่างด้าว (สิ่งกีดขวางเล่น กับ littermates ในบ้านปากกา และ littermates และไม่ littermates ในสังเกตปากกา) เราคาดว่าการรักษาเพื่อเพิ่มความสามารถในการรับมือเป็นดังนี้: เอเลี่ยน > Littermates > อุปสรรค สองชายและหญิงที่สองจากแปดครอกต่อการรักษาแต่ละถูกตั้งอยู่ด้วยกันหลังจากหย่านมในวันที่ 24 ในวันที่ 1, 3 และ 5 หลังจากหย่านม ถูกเก็บไว้ในปากกา (สิ่งกีดขวาง) สังเกตสำหรับ 30 นาทีข้อมูลที่ได้วิเคราะห์โดยใช้แบบผสมรุ่นมาตรการวิเคราะห์ความแปรปรวนเปลี่ยนแปลงบันทึกข้อมูลซ้ำ เล่นประเภทศึกษาทั้งสาม (เล่น locomotor: scampers, pivots โยนหัว รองเท้าแตะ และ paws สังคมเล่น: ปลอดอันตรายกัด คัน และ "ผลักดัน เสนอ" และการ handicapping ตำแหน่งตนเอง: นั่ง เข่า หรือนอน), ความถี่ของพฤติกรรมเล่นถูกล่างในวันที่ 1 หลังจากหย่านมมากกว่าวันก่อนหย่านม และเป็นระดับสูง หรือถอดก่อนในวันที่ 3 และ 5 หลังจากหย่านม (P < 0.001) ในวันที่ 3 หลังจากหย่านม ความถี่ของพฤติกรรมทางสังคมเล่นเป็นในทิศทางที่คาดการณ์ (เอเลี่ยน > Littermates > อุปสรรค) เป็นผลในการรักษาที่สำคัญ×เวลา (P < 0.05) ผลของเราบ่งชี้ว่า ภาวะซึมเศร้าการเล่นหลังจากหย่านมชั่วคราว แต่ลึกซึ้ง เราพบหลักฐานว่าเล่นประสบการณ์ก่อนหย่านมมีผลต่อ บนสังคมเล่นหลังจากหย่านม แต่ไม่รวม locomotor เล่นก่อนเวลา หรือเปลี่ยนแปลงไปเอง handicapping ท่าในสัปดาห์แรกหลังหย่านม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราสมมุติฐานประสบการณ์การเล่นที่ได้รับจากลูกสุกรในช่วง ontogeny ต้นจะส่งผลกระทบต่อความสามารถในการรับมือกับความเครียดหย่านม โดยเฉพาะเราคาดการณ์ว่า (i) การหย่านมแรกจะส่งผลให้ระดับการเล่นที่ต่ำและความสามารถ (ii) ดีกว่าการเผชิญปัญหาจะได้รับการสะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมากขึ้นในระดับการเล่นที่มีเวลาหลังจากหย่านม เราจัดการประสบการณ์การเล่นในสามรักษาก่อนหย่านม (1) อุปสรรค (เล่นกับ littermates จำกัด โดยอุปสรรคตลอดทั้งภาพแบบเต็มขนาด (<1 K) M ปากกาที่บ้านและภาพขนาดเต็ม (<1 K) M ปากกาสังเกตเข้ามาใน ซึ่งแต่ละครอกถูกวางไว้ในช่วงเจ็ด 30 งวดนาทีระหว่างวันที่ 8 และวันที่ 23) (2) littermates (เล่นไม่มีอะไรขัดขวางด้วย littermates ในปากกาบ้านและปากกาสังเกต) และ (3) คนต่างด้าว (เล่นไม่มีอะไรขัดขวางด้วย littermates ในปากกาบ้าน และ littermates และไม่ littermates ในปากกาสังเกต) เราคาดว่าการรักษาเพื่อเพิ่มความสามารถในการเผชิญปัญหาดังต่อไปนี้: คนต่างด้าว> littermates> อุปสรรค สองเพศชายและหญิงสองคนจากแต่ละแปดลูกครอกต่อการรักษาได้ตั้งอยู่ด้วยกันหลังจากหย่านมในวันที่ 24 ในวันที่ 1, 3 และ 5 หลังจากหย่านมพวกเขาถูกวางไว้ใน (ไม่มีอะไรขัดขวาง) ปากกาสังเกตเป็นเวลา 30 นาที วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์แบบจำลองผสมซ้ำมาตรการความแปรปรวนอยู่กับข้อมูลการเข้าสู่ระบบเปลี่ยน ในทั้งสามประเภทเล่นศึกษา (เล่นเคลื่อนที่: scampers, pivots หัวโยน, flops และอุ้งเท้า; เล่นทางสังคม: กัดที่ไม่ทำให้เกิดความเสียหายคันและ "ผลักดันแจ็คเก็ต" และเปลี่ยนตำแหน่งตัวเองแต้มต่อ: นั่งคุกเข่าหรือ นอน) ความถี่ของพฤติกรรมการเล่นลดลงในวันที่ 1 หลังจากหย่านมกว่าในวันก่อนหย่านมและเพิ่มขึ้นไปก่อนหย่านมหรือระดับที่สูงขึ้นในวันที่ 3 และ 5 หลังจากหย่านม (p <0.001) ในวันที่ 3 หลังจากหย่านมความถี่ของพฤติกรรมการเล่นทางสังคมเป็นไปในทิศทางที่คาดการณ์ไว้ (คนต่างด้าว> littermates> อุปสรรค) ส่งผลให้การรักษาอย่างมีนัยสำคัญ×ผลในครั้ง (P <0.05) ผลของเราแสดงให้เห็นว่าภาวะซึมเศร้าของการเล่นหลังจากหย่านมลึกซึ้ง แต่ชั่วคราว เราพบหลักฐานว่าประสบการณ์การเล่นในช่วงต้นก่อนที่จะหย่านมมีผลต่อการเล่นทางสังคมหลังจากหย่านม แต่ไม่เกี่ยวกับการเล่นรวมการเคลื่อนไหวหรือการเปลี่ยนท่าเพื่อตนเองแต้มต่อในสัปดาห์แรกหลังจากหย่านม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิชาที่เราเล่นประสบการณ์ที่ได้รับ โดยในช่วงแรกจะมีผลต่อพัฒนาการของลูกสุกรหย่านมที่ความสามารถในการรับมือกับความเครียด โดยเฉพาะ เราคาดการณ์ว่า ( ผม ) โดยจะเริ่มส่งผลในระดับต่ำ และ ( 2 ) เล่นดีขึ้น ความสามารถในการเผชิญปัญหาจะสะท้อนให้เห็นโดยการเพิ่มขึ้น เล่นระดับกับเวลาหลังหย่านม เราใช้ประสบการณ์ในการเล่นสามก่อนหย่านม ( 1 ) อุปสรรค ( เล่นกับ littermates จำกัด โดยอุปสรรคตลอดภาพขนาดเต็ม ( < 1 K ) ปากกาบ้านและภาพขนาดเต็ม ( < 1 K ) m ) ซึ่งแต่ละครอกก็วางปากกาลงในช่วงเจ็ด 30 นาที ช่วงระหว่างวันที่ 8 และวันที่ 23 ) ( 2 ) littermates ( สามารถเล่นกับ littermates ในปากกา บ้าน และ ปากกา การสังเกต ) , ( 3 ) คนต่างด้าว ( สามารถเล่นกับ littermates ในปากกา , บ้านและ littermates และไม่ littermates ในปากกาสังเกตการณ์ ) เราคาดว่าการรักษาเพื่อเพิ่มความสามารถในการเผชิญปัญหา ดังนี้ littermates เอเลี่ยน > > อุปสรรค สองชายและหญิงสองคนจากแต่ละแปด litters ต่อรักษาถูกด้วยกันหลังหย่านมในวันที่ 24 ในวันที่ 1 , 3 และ 5 หลังจากหย่านม พวกเขาอยู่ใน ( ชัดเจน ) แบบปากกาสำหรับ 30 นาที วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำผสมบน log เปลี่ยนข้อมูล ในทั้งสามประเภท ) ( ( เล่นเล่น : scampers pivots โยน flops , หัว , และ paws ; สังคมเล่น : ไม่เปลืองกัด , คัน , และ " ดันเป็น " ; และการเปลี่ยนตนเองแต้มต่อตำแหน่ง : นั่ง , คุกเข่าหรือนอน ) , ความถี่ของพฤติกรรมการเล่นลดลงในวันที่ 1 หลังหย่านมสูงกว่าวันก่อนหย่านมและเพิ่มขึ้นก่อนหย่านม หรือระดับที่สูงขึ้นในวันที่ 3 และ 5 หลังหย่านม ( P < 0.001 ) ในวันที่ 3 หลังหย่านม ความถี่ของพฤติกรรมการเล่นทางสังคมในคาดการณ์ทิศทาง ( มนุษย์ต่างดาว littermates > > อุปสรรคที่เกิดขึ้นในการปฏิบัติ×เวลาผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ผลของเราระบุว่าภาวะซึมเศร้าเล่นหลังจากหย่านมลึกซึ้งแต่ชั่วคราว เราพบหลักฐานว่าประสบการณ์เล่นแต่เช้าก่อนหย่านมมีผลในการเล่นทางสังคมหลังหย่านม แต่ไม่ใช่ทั้งหมด หรือเปลี่ยนตนเอง แต้มต่อ ( เล่นท่าในสัปดาห์แรกหลังหย่านม