- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Gabriel Oak was a sensible man of g
Gabriel Oak was a sensible man of good character， who had been brought up by his father as a shepherd， and then managed to save enough money to rent his own farm on Norcombe Hill，in Dorset. He was twenty－eight，a tall，well－built man，who did not seem，however，to think his appear－ance was very important.
One winter morning he was in one of his fields on the side of Norcombe Hill . Looking over his gate，Gabriel could see a yellow cart，loaded with furniture and plants，coming up the road. Right on top of the pile sat a handsome young woman As Gabriel was watching，the cart stopped at the top of the hill，and the driver climbed down to go back and fetch some－thing that had fallen off.
The girl sat quietly in the sunshine for a few minutes. Then she picked up a parcel lying next to her，and looked round to see if the driver was coming back. There was no sign of him. She unwrapped the parcel，and took out the mirror it con-tained. The sun shone on her lovely face and hair. Although it was December，she looked almost summery，sitting there in her bright red jacket with the fresh green plants around her. She looked at herself in the mirror and smiled，thinking that only the birds could see her. But behind the gate Gabriel Oak was watching too.
‘She must be rather vain，’he thought. ‘She doesn't need to look in that mirror at all! ’
As the girl smiled and blushed at herself，she seemed to be dreaming，dreaming perhaps of men's hearts won and lost. When she heard the driver's footsteps，she packed the mirror away. The cart moved on downhill to the toll－gate. Gabriel followed on foot. As he came closer he could hear the driver arguing with the gatekeeper.
‘My mistress's niece，that's her on top of the furniture，is not going to pay you the extra twopence ，’said the driver. ‘She says she's offered you quite enough already. ’
‘Well，if she doesn't pay the toll，your mistress's niece can't pass through the gate，’replied the gatekeeper.
Gabriel thought that twopence did not seem worth bothering about, so he stepped forward. ‘Here，’he said，handing the coins to the gatekeeper，‘let the young woman pass. ’
The girl in the red jacket looked carelessly down at Gabriel，and told her man to drive on，without even thanking the farmer. Gabriel and the gatekeeper watched the cart move away. ‘That's a lovely young woman，’said the gatekeeper.
‘But she has her faults，’answered Gabriel.
‘True，farmer. ’
‘And the greatest of them is what it always is with women. ’
‘Wanting to win the argument every time？Oh，you're right. ’
‘No，her great fault is that she's vain. ’
A few days later，at nearly midnight on the longest night of the year，Gabriel Oak could be heard playing his flute on Nor-combe Hill. The sky was so clear and the stars so visible that the earth could almost be seen turning. In that cold，hard air the sweet notes of the flute rang out. The music came from a little hut on wheels，standing in the corner of a field. Shep－herds'huts like this are used as a shelter during the winter and spring，when shepherds have to stay out all night in the fields，looking after very young lambs.
Gabriel's two hundred and fifty sheep were not yet paid for He knew that，in order to make a success of the farming business，he had to make sure they produced a large number of healthy lambs. So he was determined to spend as many nights as necessary in the fields，to save his lambs from dying of cold or hunger.
The hut was warm and quite comfortable inside. There was a stove，and some bread and beer on a shelf. On each side of the hut was a round hole like a window，which could be closed with a piece of wood. These air－holes were usually kept open when the stove was burning， because too much smoke in a small，airless hut could kill the shepherd.
From time to time the sound of the flute stopped， and Gabriel came out of his hut to check his sheep. Whenever he discovered a half-dead new lamb，he brought the creature into the hut. In front of the stove it soon came back to life，and then he could return it to its mother.
He noticed a light further down the hill. It came from a wooden hut at the edge of a field. He walked down to it and put his eye to a hole in the wood. Inside，two women were feeding a sick cow. One of the women was middle－aged. The other was young and wore a cloak. Gabriel could not see her face.
‘ I think she'll be all right now，aunt，’said the younger woman. ‘I can come and feed her again in the morning. What a pity I lost my hat on the way here!’Just then the girl dropped her cloak，and her long hair fell on to the shoulders of her red jacket. Gabriel recognized the girl of the yellow cart and the mirror，the girl who owed him twopence.
The women left the hut，and Gabriel returned to his sheep.
As the sun was rising the next morning， Gabriel waited out-side his hut until he saw the young woman riding up the hill. She was sitting sideways on the horse in the usual lady's posi－tion. He suddenly thought of the hat she had lost，searched for it，and found it among some leaves on the ground. He was just going to go up to her to give it back， when the girl did some-thing very strange. Riding under the low branches of a tree，she dropped backwards flat on the horse's back，with her feet on its shoulders. Then，first looking round to make sure no one was watching，she sat up straight again and pulled her dress to her knees，with her legs on either side of the horse. This was obviously easier for riding，but not very ladylike. Gabriel was surprised and amused by her behaviour. He waited until she returned from her aunt's hut，and stepped out into the path in front of her.
‘I found a hat，’he said.
‘It's mine，’she said. She put it on and smiled. ‘It flew away. ’
‘At one o'clock this morning？’
‘Well，yes. I needed my hat this morning. I had to ride to the hut in that field，where there's a sick cow belonging to my aunt. ’
‘Yes，I know. I saw you. ’
‘Where？’she asked，horrified.
‘Riding all the way up the hill，along the path，’said Gabriel，thinking of her unladylike position on the horse's back.
A deep blush spread from her head to her neck. Gabriel turned sympathetically away，wondering when he dared look at her again. When he turned back，she had gone.
Five mornings and evenings passed. The young woman came regularly to take care of the sick cow，but never spoke to Gabriel. He felt very sorry he had offended her so much by telling her he had seen her when she thought she was alone.
Then，one freezing night，Gabriel returned，exhausted，to his hut. The warm air from the stove made him sleepy，and he forgot to open one of the air-holes before going to sleep. The next thing he knew was that the girl with the lovely face was 10 with him in the hut，holding his head in her arms.
‘Whatever is happening？’he asked，only half－conscious.
‘Nothing now，’she answered，‘but you could have died in this hut of yours. ’
‘Yes，I suppose I could，’said Gabriel. He was hoping he could stay there，close to her, for a long time He wanted to tell her so，but he knew he could not express himself well，so he stayed silent. ‘How did you find me？’he asked in the end.
‘Oh，I heard your dog scratching at the door，so I came to see what the matter was. I opened the door，and found you unconscious. It must have been the smoke from the stove. ’
‘I believe you saved my life，Miss——I don't know your name.
‘There's no need to know it. I probably won't see you again. ’
‘My name is Gabriel Oak. ’
‘Mine isn't. You sound very proud of your name. ’
‘Well，it's the only one I shall ever have. ’
‘I don't like mine. ’
‘I should think you'll soon get a new one. ’
‘Well！That's my business，Gabriel Oak. ’
‘I'm not very clever at talking，miss，but I want to thank you. Come，give me your hand！’
She hesitated，then offered her hand. He took it，but held it for only a moment. ‘I'm sorry，’he said. ‘I didn't mean to let your hand go so quickly. ’
‘You may have it again then. Here it is. ’
Gabriel held it longer this time. ‘How soft it is，even in winter，not rough at all! ’he said.
‘there，that's long enough，’she said，but without pulling it away. ‘But I suppose you're thinking you'd like to kiss it？You may if you want to. ’
‘I wasn't thinking any such thing，’said Gabriel，‘but—’
‘Oh no you won't！’She pulled her hand sharply away. ‘Now discover my name，’she added，laughing，and left.
One winter morning he was in one of his fields on the side of Norcombe Hill . Looking over his gate，Gabriel could see a yellow cart，loaded with furniture and plants，coming up the road. Right on top of the pile sat a handsome young woman As Gabriel was watching，the cart stopped at the top of the hill，and the driver climbed down to go back and fetch some－thing that had fallen off.
The girl sat quietly in the sunshine for a few minutes. Then she picked up a parcel lying next to her，and looked round to see if the driver was coming back. There was no sign of him. She unwrapped the parcel，and took out the mirror it con-tained. The sun shone on her lovely face and hair. Although it was December，she looked almost summery，sitting there in her bright red jacket with the fresh green plants around her. She looked at herself in the mirror and smiled，thinking that only the birds could see her. But behind the gate Gabriel Oak was watching too.
‘She must be rather vain，’he thought. ‘She doesn't need to look in that mirror at all! ’
As the girl smiled and blushed at herself，she seemed to be dreaming，dreaming perhaps of men's hearts won and lost. When she heard the driver's footsteps，she packed the mirror away. The cart moved on downhill to the toll－gate. Gabriel followed on foot. As he came closer he could hear the driver arguing with the gatekeeper.
‘My mistress's niece，that's her on top of the furniture，is not going to pay you the extra twopence ，’said the driver. ‘She says she's offered you quite enough already. ’
‘Well，if she doesn't pay the toll，your mistress's niece can't pass through the gate，’replied the gatekeeper.
Gabriel thought that twopence did not seem worth bothering about, so he stepped forward. ‘Here，’he said，handing the coins to the gatekeeper，‘let the young woman pass. ’
The girl in the red jacket looked carelessly down at Gabriel，and told her man to drive on，without even thanking the farmer. Gabriel and the gatekeeper watched the cart move away. ‘That's a lovely young woman，’said the gatekeeper.
‘But she has her faults，’answered Gabriel.
‘True，farmer. ’
‘And the greatest of them is what it always is with women. ’
‘Wanting to win the argument every time？Oh，you're right. ’
‘No，her great fault is that she's vain. ’
A few days later，at nearly midnight on the longest night of the year，Gabriel Oak could be heard playing his flute on Nor-combe Hill. The sky was so clear and the stars so visible that the earth could almost be seen turning. In that cold，hard air the sweet notes of the flute rang out. The music came from a little hut on wheels，standing in the corner of a field. Shep－herds'huts like this are used as a shelter during the winter and spring，when shepherds have to stay out all night in the fields，looking after very young lambs.
Gabriel's two hundred and fifty sheep were not yet paid for He knew that，in order to make a success of the farming business，he had to make sure they produced a large number of healthy lambs. So he was determined to spend as many nights as necessary in the fields，to save his lambs from dying of cold or hunger.
The hut was warm and quite comfortable inside. There was a stove，and some bread and beer on a shelf. On each side of the hut was a round hole like a window，which could be closed with a piece of wood. These air－holes were usually kept open when the stove was burning， because too much smoke in a small，airless hut could kill the shepherd.
From time to time the sound of the flute stopped， and Gabriel came out of his hut to check his sheep. Whenever he discovered a half-dead new lamb，he brought the creature into the hut. In front of the stove it soon came back to life，and then he could return it to its mother.
He noticed a light further down the hill. It came from a wooden hut at the edge of a field. He walked down to it and put his eye to a hole in the wood. Inside，two women were feeding a sick cow. One of the women was middle－aged. The other was young and wore a cloak. Gabriel could not see her face.
‘ I think she'll be all right now，aunt，’said the younger woman. ‘I can come and feed her again in the morning. What a pity I lost my hat on the way here!’Just then the girl dropped her cloak，and her long hair fell on to the shoulders of her red jacket. Gabriel recognized the girl of the yellow cart and the mirror，the girl who owed him twopence.
The women left the hut，and Gabriel returned to his sheep.
As the sun was rising the next morning， Gabriel waited out-side his hut until he saw the young woman riding up the hill. She was sitting sideways on the horse in the usual lady's posi－tion. He suddenly thought of the hat she had lost，searched for it，and found it among some leaves on the ground. He was just going to go up to her to give it back， when the girl did some-thing very strange. Riding under the low branches of a tree，she dropped backwards flat on the horse's back，with her feet on its shoulders. Then，first looking round to make sure no one was watching，she sat up straight again and pulled her dress to her knees，with her legs on either side of the horse. This was obviously easier for riding，but not very ladylike. Gabriel was surprised and amused by her behaviour. He waited until she returned from her aunt's hut，and stepped out into the path in front of her.
‘I found a hat，’he said.
‘It's mine，’she said. She put it on and smiled. ‘It flew away. ’
‘At one o'clock this morning？’
‘Well，yes. I needed my hat this morning. I had to ride to the hut in that field，where there's a sick cow belonging to my aunt. ’
‘Yes，I know. I saw you. ’
‘Where？’she asked，horrified.
‘Riding all the way up the hill，along the path，’said Gabriel，thinking of her unladylike position on the horse's back.
A deep blush spread from her head to her neck. Gabriel turned sympathetically away，wondering when he dared look at her again. When he turned back，she had gone.
Five mornings and evenings passed. The young woman came regularly to take care of the sick cow，but never spoke to Gabriel. He felt very sorry he had offended her so much by telling her he had seen her when she thought she was alone.
Then，one freezing night，Gabriel returned，exhausted，to his hut. The warm air from the stove made him sleepy，and he forgot to open one of the air-holes before going to sleep. The next thing he knew was that the girl with the lovely face was 10 with him in the hut，holding his head in her arms.
‘Whatever is happening？’he asked，only half－conscious.
‘Nothing now，’she answered，‘but you could have died in this hut of yours. ’
‘Yes，I suppose I could，’said Gabriel. He was hoping he could stay there，close to her, for a long time He wanted to tell her so，but he knew he could not express himself well，so he stayed silent. ‘How did you find me？’he asked in the end.
‘Oh，I heard your dog scratching at the door，so I came to see what the matter was. I opened the door，and found you unconscious. It must have been the smoke from the stove. ’
‘I believe you saved my life，Miss——I don't know your name.
‘There's no need to know it. I probably won't see you again. ’
‘My name is Gabriel Oak. ’
‘Mine isn't. You sound very proud of your name. ’
‘Well，it's the only one I shall ever have. ’
‘I don't like mine. ’
‘I should think you'll soon get a new one. ’
‘Well！That's my business，Gabriel Oak. ’
‘I'm not very clever at talking，miss，but I want to thank you. Come，give me your hand！’
She hesitated，then offered her hand. He took it，but held it for only a moment. ‘I'm sorry，’he said. ‘I didn't mean to let your hand go so quickly. ’
‘You may have it again then. Here it is. ’
Gabriel held it longer this time. ‘How soft it is，even in winter，not rough at all! ’he said.
‘there，that's long enough，’she said，but without pulling it away. ‘But I suppose you're thinking you'd like to kiss it？You may if you want to. ’
‘I wasn't thinking any such thing，’said Gabriel，‘but—’
‘Oh no you won't！’She pulled her hand sharply away. ‘Now discover my name，’she added，laughing，and left.
0/5000
Gabriel Oak was a sensible man of good character， who had been brought up by his father as a shepherd， and then managed to save enough money to rent his own farm on Norcombe Hill，in Dorset. He was twenty－eight，a tall，well－built man，who did not seem，however，to think his appear－ance was very important.One winter morning he was in one of his fields on the side of Norcombe Hill . Looking over his gate，Gabriel could see a yellow cart，loaded with furniture and plants，coming up the road. Right on top of the pile sat a handsome young woman As Gabriel was watching，the cart stopped at the top of the hill，and the driver climbed down to go back and fetch some－thing that had fallen off.The girl sat quietly in the sunshine for a few minutes. Then she picked up a parcel lying next to her，and looked round to see if the driver was coming back. There was no sign of him. She unwrapped the parcel，and took out the mirror it con-tained. The sun shone on her lovely face and hair. Although it was December，she looked almost summery，sitting there in her bright red jacket with the fresh green plants around her. She looked at herself in the mirror and smiled，thinking that only the birds could see her. But behind the gate Gabriel Oak was watching too.‘She must be rather vain，’he thought. ‘She doesn't need to look in that mirror at all! ’As the girl smiled and blushed at herself，she seemed to be dreaming，dreaming perhaps of men's hearts won and lost. When she heard the driver's footsteps，she packed the mirror away. The cart moved on downhill to the toll－gate. Gabriel followed on foot. As he came closer he could hear the driver arguing with the gatekeeper.‘My mistress's niece，that's her on top of the furniture，is not going to pay you the extra twopence ，’said the driver. ‘She says she's offered you quite enough already. ’‘Well，if she doesn't pay the toll，your mistress's niece can't pass through the gate，’replied the gatekeeper.Gabriel thought that twopence did not seem worth bothering about, so he stepped forward. ‘Here，’he said，handing the coins to the gatekeeper，‘let the young woman pass. ’The girl in the red jacket looked carelessly down at Gabriel，and told her man to drive on，without even thanking the farmer. Gabriel and the gatekeeper watched the cart move away. ‘That's a lovely young woman，’said the gatekeeper.‘But she has her faults，’answered Gabriel.‘True，farmer. ’‘And the greatest of them is what it always is with women. ’‘Wanting to win the argument every time？Oh，you're right. ’‘No，her great fault is that she's vain. ’A few days later，at nearly midnight on the longest night of the year，Gabriel Oak could be heard playing his flute on Nor-combe Hill. The sky was so clear and the stars so visible that the earth could almost be seen turning. In that cold，hard air the sweet notes of the flute rang out. The music came from a little hut on wheels，standing in the corner of a field. Shep－herds'huts like this are used as a shelter during the winter and spring，when shepherds have to stay out all night in the fields，looking after very young lambs.Gabriel's two hundred and fifty sheep were not yet paid for He knew that，in order to make a success of the farming business，he had to make sure they produced a large number of healthy lambs. So he was determined to spend as many nights as necessary in the fields，to save his lambs from dying of cold or hunger.The hut was warm and quite comfortable inside. There was a stove，and some bread and beer on a shelf. On each side of the hut was a round hole like a window，which could be closed with a piece of wood. These air－holes were usually kept open when the stove was burning， because too much smoke in a small，airless hut could kill the shepherd.From time to time the sound of the flute stopped， and Gabriel came out of his hut to check his sheep. Whenever he discovered a half-dead new lamb，he brought the creature into the hut. In front of the stove it soon came back to life，and then he could return it to its mother.He noticed a light further down the hill. It came from a wooden hut at the edge of a field. He walked down to it and put his eye to a hole in the wood. Inside，two women were feeding a sick cow. One of the women was middle－aged. The other was young and wore a cloak. Gabriel could not see her face.‘ I think she'll be all right now，aunt，’said the younger woman. ‘I can come and feed her again in the morning. What a pity I lost my hat on the way here!’Just then the girl dropped her cloak，and her long hair fell on to the shoulders of her red jacket. Gabriel recognized the girl of the yellow cart and the mirror，the girl who owed him twopence.The women left the hut，and Gabriel returned to his sheep.As the sun was rising the next morning， Gabriel waited out-side his hut until he saw the young woman riding up the hill. She was sitting sideways on the horse in the usual lady's posi－tion. He suddenly thought of the hat she had lost，searched for it，and found it among some leaves on the ground. He was just going to go up to her to give it back， when the girl did some-thing very strange. Riding under the low branches of a tree，she dropped backwards flat on the horse's back，with her feet on its shoulders. Then，first looking round to make sure no one was watching，she sat up straight again and pulled her dress to her knees，with her legs on either side of the horse. This was obviously easier for riding，but not very ladylike. Gabriel was surprised and amused by her behaviour. He waited until she returned from her aunt's hut，and stepped out into the path in front of her.‘I found a hat，’he said.‘It's mine，’she said. She put it on and smiled. ‘It flew away. ’‘At one o'clock this morning？’‘Well，yes. I needed my hat this morning. I had to ride to the hut in that field，where there's a sick cow belonging to my aunt. ’‘Yes，I know. I saw you. ’‘Where？’she asked，horrified.‘Riding all the way up the hill，along the path，’said Gabriel，thinking of her unladylike position on the horse's back.A deep blush spread from her head to her neck. Gabriel turned sympathetically away，wondering when he dared look at her again. When he turned back，she had gone.Five mornings and evenings passed. The young woman came regularly to take care of the sick cow，but never spoke to Gabriel. He felt very sorry he had offended her so much by telling her he had seen her when she thought she was alone.
Then，one freezing night，Gabriel returned，exhausted，to his hut. The warm air from the stove made him sleepy，and he forgot to open one of the air-holes before going to sleep. The next thing he knew was that the girl with the lovely face was 10 with him in the hut，holding his head in her arms.
‘Whatever is happening？’he asked，only half－conscious.
‘Nothing now，’she answered，‘but you could have died in this hut of yours. ’
‘Yes，I suppose I could，’said Gabriel. He was hoping he could stay there，close to her, for a long time He wanted to tell her so，but he knew he could not express himself well，so he stayed silent. ‘How did you find me？’he asked in the end.
‘Oh，I heard your dog scratching at the door，so I came to see what the matter was. I opened the door，and found you unconscious. It must have been the smoke from the stove. ’
‘I believe you saved my life，Miss——I don't know your name.
‘There's no need to know it. I probably won't see you again. ’
‘My name is Gabriel Oak. ’
‘Mine isn't. You sound very proud of your name. ’
‘Well，it's the only one I shall ever have. ’
‘I don't like mine. ’
‘I should think you'll soon get a new one. ’
‘Well！That's my business，Gabriel Oak. ’
‘I'm not very clever at talking，miss，but I want to thank you. Come，give me your hand！’
She hesitated，then offered her hand. He took it，but held it for only a moment. ‘I'm sorry，’he said. ‘I didn't mean to let your hand go so quickly. ’
‘You may have it again then. Here it is. ’
Gabriel held it longer this time. ‘How soft it is，even in winter，not rough at all! ’he said.
‘there，that's long enough，’she said，but without pulling it away. ‘But I suppose you're thinking you'd like to kiss it？You may if you want to. ’
‘I wasn't thinking any such thing，’said Gabriel，‘but—’
‘Oh no you won't！’She pulled her hand sharply away. ‘Now discover my name，’she added，laughing，and left.
Then，one freezing night，Gabriel returned，exhausted，to his hut. The warm air from the stove made him sleepy，and he forgot to open one of the air-holes before going to sleep. The next thing he knew was that the girl with the lovely face was 10 with him in the hut，holding his head in her arms.
‘Whatever is happening？’he asked，only half－conscious.
‘Nothing now，’she answered，‘but you could have died in this hut of yours. ’
‘Yes，I suppose I could，’said Gabriel. He was hoping he could stay there，close to her, for a long time He wanted to tell her so，but he knew he could not express himself well，so he stayed silent. ‘How did you find me？’he asked in the end.
‘Oh，I heard your dog scratching at the door，so I came to see what the matter was. I opened the door，and found you unconscious. It must have been the smoke from the stove. ’
‘I believe you saved my life，Miss——I don't know your name.
‘There's no need to know it. I probably won't see you again. ’
‘My name is Gabriel Oak. ’
‘Mine isn't. You sound very proud of your name. ’
‘Well，it's the only one I shall ever have. ’
‘I don't like mine. ’
‘I should think you'll soon get a new one. ’
‘Well！That's my business，Gabriel Oak. ’
‘I'm not very clever at talking，miss，but I want to thank you. Come，give me your hand！’
She hesitated，then offered her hand. He took it，but held it for only a moment. ‘I'm sorry，’he said. ‘I didn't mean to let your hand go so quickly. ’
‘You may have it again then. Here it is. ’
Gabriel held it longer this time. ‘How soft it is，even in winter，not rough at all! ’he said.
‘there，that's long enough，’she said，but without pulling it away. ‘But I suppose you're thinking you'd like to kiss it？You may if you want to. ’
‘I wasn't thinking any such thing，’said Gabriel，‘but—’
‘Oh no you won't！’She pulled her hand sharply away. ‘Now discover my name，’she added，laughing，and left.
การแปล กรุณารอสักครู่..
กาเบรียลโอ๊คเป็นคนที่เหมาะสมของตัวละครที่ดีที่ถูกนำขึ้นมาจากพ่อของเขาเป็นคนเลี้ยงแกะและจากนั้นมีการจัดการที่จะประหยัดเงินมากพอที่จะเช่าฟาร์มของเขาเองใน Norcombe ฮิลล์ในดอร์เซต เขาเป็นคนที่ยี่สิบแปด, สูงคนดีสร้างที่ไม่ได้ดูเหมือน แต่จะคิดปรากฏ-ance ของเขาเป็นสิ่งที่สำคัญมาก.
เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาวที่เขาอยู่ในหนึ่งในสาขาของเขาที่ด้านข้างของ Norcombe ฮิลล์ มองผ่านประตูของกาเบรียลจะได้เห็นรถสีเหลืองที่เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์และพืชขึ้นมาที่ถนน ขวาด้านบนของกองนั่งหญิงสาวหล่อขณะที่กาเบรียลได้ดูรถเข็นหยุดที่ด้านบนของเนินเขาและคนขับรถปีนขึ้นลงที่จะกลับไปและเรียกบางสิ่งที่ได้หลุดออกไป.
หญิงสาวนั่งเงียบ ๆ ใน แสงแดดไม่กี่นาที จากนั้นเธอก็หยิบขึ้นพัสดุนอนอยู่ข้าง ๆ เธอและมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าคนขับรถได้รับกลับมา มีสัญญาณของเขาไม่ได้ เธอห่อพัสดุและเอาออกกระจกมันแย้ง-tained ดวงอาทิตย์ส่องบนใบหน้าที่น่ารักและผมของเธอ แม้ว่ามันจะเป็นเดือนธันวาคมที่เธอมองฤดูร้อนเกือบนั่งอยู่ที่นั่นในเสื้อสีแดงของเธอสดใสด้วยพืชสีเขียวสดรอบตัวเธอ เธอมองที่ตัวเองในกระจกและยิ้มคิดว่ามีเพียงนกจะได้เห็นเธอ แต่เบื้องหลังประตูกาเบรียลโอ๊คได้รับการเฝ้าดูด้วย.
'เธอจะต้องค่อนข้างไร้สาระ' ที่เขาคิดว่า เธอไม่จำเป็นต้องมองในกระจกที่ที่ทุกคน!
'ในฐานะที่เป็นหญิงสาวยิ้มและเขินที่ตัวเองเธอดูเหมือนจะฝันฝันอาจจะเป็นหัวใจของคนที่ได้รับรางวัลและการสูญเสีย เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอขับรถเธอบรรจุกระจกออกไป รถเข็นย้ายดาวน์ฮิลล์ที่จะเสียประตู กาเบรียลตามด้วยการเดินเท้า ในขณะที่เขาเข้ามาใกล้เขาสามารถได้ยินเสียงคนขับเถียงกับยาม.
'หลานสาวผู้เป็นที่รักของฉันที่เธออยู่ด้านบนของเฟอร์นิเจอร์ที่จะไม่จ่ายเงินให้คุณ twopence พิเศษกล่าวว่าคนขับรถ 'เธอบอกว่าเธอนำเสนอคุณมากพออยู่แล้ว '' ดีถ้าเธอไม่ได้จ่ายเงินค่าผ่านทางหลานสาวผู้เป็นที่รักของคุณไม่สามารถผ่านประตู 'ตอบยาม. กาเบรียลคิดว่า twopence ไม่ได้ดูเหมือนมูลค่ารบกวนเกี่ยวกับเพื่อให้เขาก้าวไปข้างหน้า 'ที่นี่' เขากล่าวว่าการมอบเหรียญให้กับยาม 'ปล่อยให้หญิงสาวผ่าน 'หญิงสาวในเสื้อสีแดงมองลวกลงที่กาเบรียลและบอกคนของเธอจะขับรถบนโดยไม่ต้องขอบคุณเกษตรกร กาเบรียลและยามเฝ้าดูย้ายรถเข็นออกไป 'นั่นเป็นหญิงสาวที่น่ารัก' กล่าวว่ายาม. 'แต่เธอก็มีความผิดพลาดของเธอ' ตอบกาเบรียล. 'ทรูชาวนา '' และยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือสิ่งที่มันมักจะเป็นกับผู้หญิง '' อยากที่จะชนะการโต้แย้งทุกเวลา? โอ้คุณขวา '' ไม่มีความผิดที่ดีของเธอคือการที่เธอไร้สาระ 'ไม่กี่วันต่อมาที่เกือบเที่ยงคืนในคืนที่ยาวที่สุดของปีที่กาเบรียลโอ๊คอาจจะได้ยินเล่นขลุ่ยของเขาใน Nor-Combe ฮิลล์ ท้องฟ้าจึงชัดเจนและดาวเพื่อให้มองเห็นว่าโลกอาจจะเห็นการเปลี่ยนเกือบ ในที่หนาวเย็นของอากาศอย่างหนักบันทึกหวานขลุ่ยดังออกมา เพลงที่มาจากกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ บนล้อที่ยืนอยู่ในมุมของเขตข้อมูล เชป-herds'huts เช่นนี้จะถูกใช้เป็นที่พักพิงในช่วงฤดูหนาวและฤดูใบไม้ผลิเมื่อคนเลี้ยงแกะมีอยู่ออกตลอดทั้งคืนในสาขาที่กำลังมองหาหลังจากที่ลูกแกะน้อยมาก. แกะกาเบรียลสองร้อยห้าสิบยังไม่ได้รับการชำระเงินสำหรับเขารู้ว่า ในการที่จะทำให้ความสำเร็จของธุรกิจการทำฟาร์มที่เขามีเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาผลิตจำนวนมากของลูกแกะที่มีสุขภาพดี ดังนั้นเขาก็ตัดสินใจที่จะใช้เวลาหลายคืนเท่าที่จำเป็นในทุ่งนาเพื่อประหยัดลูกแกะของเขาจากหิวจะตายเย็นหรือ. กระท่อมเป็นที่อบอุ่นและสะดวกสบายมากภายใน มีเตาเป็นและขนมปังและเบียร์บนหิ้ง ที่ด้านข้างของแต่ละกระท่อมเป็นรูกลมเหมือนหน้าต่างซึ่งอาจจะปิดด้วยชิ้นส่วนของไม้ หลุมเครื่องเหล่านี้มักจะถูกเก็บไว้เมื่อเปิดเตาที่ถูกเผาไหม้เพราะควันมากเกินไปในขนาดเล็กกระท่อมสุญญากาศสามารถฆ่าคนเลี้ยงแกะ. จากเวลาที่เสียงขลุ่ยหยุดและกาเบรียลออกมาจากกระท่อมของเขาในการตรวจสอบของเขา แกะ เมื่อใดก็ตามที่เขาค้นพบลูกแกะใหม่ครึ่งตายเขานำสัตว์เข้ามาในกระท่อม ด้านหน้าของเตาไม่นานมันก็กลับเข้ามาในชีวิตแล้วที่เขาจะได้กลับไปให้แม่ของมัน. เขาสังเกตเห็นแสงต่อไปลงเนินเขา มันมาจากกระท่อมไม้ที่ขอบของเขตข้อมูล เขาเดินลงไปและใส่ตาของเขาที่จะหลุมในไม้ ภายในผู้หญิงสองคนที่ได้รับการให้อาหารวัวป่วย ผู้หญิงคนหนึ่งเป็นวัยกลางคน อื่น ๆ ที่เป็นเด็กและสวมเสื้อคลุม กาเบรียลไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธอ. ' ฉันคิดว่าเธอจะเป็นสิ่งที่ตอนนี้ป้า 'กล่าวว่าหญิงสาว "ผมสามารถมาและอาหารของเธออีกครั้งในตอนเช้า สิ่งที่น่าเสียดายที่ฉันหายไปหมวกของฉันในทางที่นี่! 'เพียงแค่นั้นสาวทิ้งเสื้อคลุมของเธอและผมยาวของเธอลงบนไหล่ของเสื้อสีแดงของเธอ กาเบรียลได้รับการยอมรับสาวของรถสีเหลืองและกระจกที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นหนี้เขา twopence ได้. ผู้หญิงเหลือกระท่อมและกาเบรียลกลับไปแกะของเขา. ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นเช้าวันถัดไป, กาเบรียลรอออกด้านข้างกระท่อมของเขาจนกว่าเขา เห็นหญิงสาวที่ขี่ขึ้นเขา เธอกำลังนั่งอยู่ข้างบนม้าในผู้หญิงปกติของการ POSI- เขาก็คิดว่าหมวกที่เธอได้หายไปค้นหามันและพบว่ามันหมู่ใบบางบนพื้นดิน เขาได้รับเพียงแค่จะไปถึงเธอเพื่อให้มันกลับมาเมื่อหญิงสาวทำบางสิ่งที่แปลกมาก ขี่ภายใต้สาขาต่ำของต้นไม้ที่เธอลดลงหลังราบบนหลังม้าที่มีเท้าของเธอบนไหล่ของตน แล้วมองรอบแรกเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครได้ดูเธอนั่งตัวตรงอีกครั้งและดึงชุดของเธอไปที่หัวเข่าของเธอกับขาของเธอที่ด้านข้างของม้าทั้ง นี้เห็นได้ชัดง่ายขึ้นสำหรับการขี่ แต่ไม่เหมาะกับสุภาพสตรีมาก กาเบรียลรู้สึกประหลาดใจและขบขันโดยพฤติกรรมของเธอ เขารอจนกระทั่งเธอกลับมาจากกระท่อมป้าของเธอและก้าวออกไปสู่เส้นทางในด้านหน้าของเธอ. 'ผมพบหมวก "เขากล่าว." มันเป็นของฉัน "เธอกล่าวว่า เธอวางไว้บนและยิ้ม มันบินออกไป '' ที่ 01:00 ในเช้าวันนี้? '' ก็ใช่ ผมจำเป็นต้องมีหมวกของฉันในเช้าวันนี้ ผมต้องนั่งไปกระท่อมในเขตที่ที่มีวัวป่วยที่เป็นป้าของฉัน '' ใช่ฉันรู้ว่า ฉันเห็นคุณ. '' ที่ไหน? "เธอถามว่าตกใจ. 'ขี่ตลอดทางขึ้นเนินเขาไปตามเส้นทาง' กล่าวว่ากาเบรียลคิดไม่มีลักษณะสุภาพสตรีตำแหน่งของเธออยู่บนหลังม้า. แพร่กระจายอายลึกจากหัวของเธอที่คอของเธอ กาเบรียลเห็นใจหันไปสงสัยเมื่อเขากล้าดูที่เธออีกครั้ง เมื่อเขาหันกลับมาเธอก็หายไป. ห้าเช้าและเย็นผ่าน หญิงสาวมาเป็นประจำในการดูแลของวัวที่ป่วย แต่ไม่เคยพูดกับกาเบรียล เขารู้สึกเสียใจมากที่เขาได้โกรธเธอมากโดยบอกเธอว่าเขาได้เห็นเธอเมื่อเธอคิดว่าเธอเป็นคนเดียว. จากนั้นในคืนหนึ่งแช่แข็ง, กาเบรียลกลับหมดไปกระท่อมของเขา อากาศร้อนจากเตาทำให้เขาง่วงนอนและเขาลืมที่จะเปิดหนึ่งของอากาศหลุมก่อนที่จะไปนอนหลับ สิ่งต่อไปที่เขารู้ก็คือว่าสาวที่มีใบหน้าน่ารักอายุ 10 กับเขาในกระท่อมถือหัวของเขาอยู่ในอ้อมแขนของเธอ. 'สิ่งที่เกิดขึ้น? "เขาถามเพียงครึ่งหนึ่งที่ใส่ใจ.' ไม่มีอะไรตอนนี้" เธอตอบว่า แต่คุณอาจจะมีผู้เสียชีวิตอยู่ในกระท่อมของเธอนี้ '' ใช่ฉันคิดว่าฉันทำได้ "กาเบรียลกล่าวว่า เขาก็หวังว่าเขาจะอยู่ที่นั่นใกล้กับเธอเป็นเวลานานเขาอยากจะบอกเธอ แต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถแสดงตัวเองเป็นอย่างดีเพื่อให้เขาอยู่เงียบ 'คุณไม่หาฉัน? "เขาถามในที่สุด.' โอ้ฉันได้ยินสุนัขของคุณเกาที่ประตูดังนั้นฉันมาเพื่อดูว่าเรื่องนี้เป็น ผมเปิดประตูและพบว่าคุณไม่ได้สติ มันต้องได้รับควันจากเตา '' ผมเชื่อว่าคุณช่วยชีวิตฉันไว้มิส - ผมไม่ทราบว่าชื่อของคุณ. 'ไม่จำเป็นต้องรู้ว่ามันไม่ได้ ฉันอาจจะไม่เห็นคุณอีกครั้ง '' ชื่อของฉันคือกาเบรียลโอ๊ค '' ฉันไม่ได้ คุณเสียงความภาคภูมิใจของชื่อของคุณ '' ดีก็เป็นคนเดียวที่ฉันเคยจะต้องมี '' ฉันไม่ชอบที่เหมือง '' ฉันคิดว่าคุณควรจะเร็ว ๆ นี้จะได้รับใหม่ '' ดีนั่นคือธุรกิจของกาเบรียลโอ๊ค '' ฉันไม่ได้ฉลาดมากในการพูดคุยพลาด แต่ผมอยากจะขอบคุณคุณ มาให้ฉันมือของคุณ! 'เธอลังเลแล้วนำเสนอมือของเธอ เขาเอามัน แต่ถือมันไว้เพียงสักครู่ 'ฉันขอโทษ "เขากล่าว 'ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะให้มือของคุณไปได้อย่างรวดเร็ว '' คุณอาจจะมีอีกครั้งแล้ว นี่มันเป็น 'กาเบรียลถือมันไว้ได้อีกต่อไปเวลานี้ 'วิธีนุ่มมันคือแม้ในฤดูหนาวไม่หยาบกร้านที่ทุกคน! 'เขากล่าว.' มีที่นานพอ "เธอพูด แต่โดยไม่ต้องดึงมันออกไป แต่ฉันคิดว่าคุณคิดว่าคุณต้องการที่จะจูบมันได้หรือไม่คุณอาจจะถ้าคุณต้องการ '' ฉันไม่ได้คิดสิ่งใด ๆ ดังกล่าวกล่าวว่ากาเบรียล 'ชัตเตอร์' 'โอ้ไม่คุณจะไม่ได้!' เธอดึงมือของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว 'ตอนนี้ค้นพบชื่อของฉัน "เธอกล่าวเสริมว่าหัวเราะและซ้าย
เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาวที่เขาอยู่ในหนึ่งในสาขาของเขาที่ด้านข้างของ Norcombe ฮิลล์ มองผ่านประตูของกาเบรียลจะได้เห็นรถสีเหลืองที่เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์และพืชขึ้นมาที่ถนน ขวาด้านบนของกองนั่งหญิงสาวหล่อขณะที่กาเบรียลได้ดูรถเข็นหยุดที่ด้านบนของเนินเขาและคนขับรถปีนขึ้นลงที่จะกลับไปและเรียกบางสิ่งที่ได้หลุดออกไป.
หญิงสาวนั่งเงียบ ๆ ใน แสงแดดไม่กี่นาที จากนั้นเธอก็หยิบขึ้นพัสดุนอนอยู่ข้าง ๆ เธอและมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าคนขับรถได้รับกลับมา มีสัญญาณของเขาไม่ได้ เธอห่อพัสดุและเอาออกกระจกมันแย้ง-tained ดวงอาทิตย์ส่องบนใบหน้าที่น่ารักและผมของเธอ แม้ว่ามันจะเป็นเดือนธันวาคมที่เธอมองฤดูร้อนเกือบนั่งอยู่ที่นั่นในเสื้อสีแดงของเธอสดใสด้วยพืชสีเขียวสดรอบตัวเธอ เธอมองที่ตัวเองในกระจกและยิ้มคิดว่ามีเพียงนกจะได้เห็นเธอ แต่เบื้องหลังประตูกาเบรียลโอ๊คได้รับการเฝ้าดูด้วย.
'เธอจะต้องค่อนข้างไร้สาระ' ที่เขาคิดว่า เธอไม่จำเป็นต้องมองในกระจกที่ที่ทุกคน!
'ในฐานะที่เป็นหญิงสาวยิ้มและเขินที่ตัวเองเธอดูเหมือนจะฝันฝันอาจจะเป็นหัวใจของคนที่ได้รับรางวัลและการสูญเสีย เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอขับรถเธอบรรจุกระจกออกไป รถเข็นย้ายดาวน์ฮิลล์ที่จะเสียประตู กาเบรียลตามด้วยการเดินเท้า ในขณะที่เขาเข้ามาใกล้เขาสามารถได้ยินเสียงคนขับเถียงกับยาม.
'หลานสาวผู้เป็นที่รักของฉันที่เธออยู่ด้านบนของเฟอร์นิเจอร์ที่จะไม่จ่ายเงินให้คุณ twopence พิเศษกล่าวว่าคนขับรถ 'เธอบอกว่าเธอนำเสนอคุณมากพออยู่แล้ว '' ดีถ้าเธอไม่ได้จ่ายเงินค่าผ่านทางหลานสาวผู้เป็นที่รักของคุณไม่สามารถผ่านประตู 'ตอบยาม. กาเบรียลคิดว่า twopence ไม่ได้ดูเหมือนมูลค่ารบกวนเกี่ยวกับเพื่อให้เขาก้าวไปข้างหน้า 'ที่นี่' เขากล่าวว่าการมอบเหรียญให้กับยาม 'ปล่อยให้หญิงสาวผ่าน 'หญิงสาวในเสื้อสีแดงมองลวกลงที่กาเบรียลและบอกคนของเธอจะขับรถบนโดยไม่ต้องขอบคุณเกษตรกร กาเบรียลและยามเฝ้าดูย้ายรถเข็นออกไป 'นั่นเป็นหญิงสาวที่น่ารัก' กล่าวว่ายาม. 'แต่เธอก็มีความผิดพลาดของเธอ' ตอบกาเบรียล. 'ทรูชาวนา '' และยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือสิ่งที่มันมักจะเป็นกับผู้หญิง '' อยากที่จะชนะการโต้แย้งทุกเวลา? โอ้คุณขวา '' ไม่มีความผิดที่ดีของเธอคือการที่เธอไร้สาระ 'ไม่กี่วันต่อมาที่เกือบเที่ยงคืนในคืนที่ยาวที่สุดของปีที่กาเบรียลโอ๊คอาจจะได้ยินเล่นขลุ่ยของเขาใน Nor-Combe ฮิลล์ ท้องฟ้าจึงชัดเจนและดาวเพื่อให้มองเห็นว่าโลกอาจจะเห็นการเปลี่ยนเกือบ ในที่หนาวเย็นของอากาศอย่างหนักบันทึกหวานขลุ่ยดังออกมา เพลงที่มาจากกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ บนล้อที่ยืนอยู่ในมุมของเขตข้อมูล เชป-herds'huts เช่นนี้จะถูกใช้เป็นที่พักพิงในช่วงฤดูหนาวและฤดูใบไม้ผลิเมื่อคนเลี้ยงแกะมีอยู่ออกตลอดทั้งคืนในสาขาที่กำลังมองหาหลังจากที่ลูกแกะน้อยมาก. แกะกาเบรียลสองร้อยห้าสิบยังไม่ได้รับการชำระเงินสำหรับเขารู้ว่า ในการที่จะทำให้ความสำเร็จของธุรกิจการทำฟาร์มที่เขามีเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาผลิตจำนวนมากของลูกแกะที่มีสุขภาพดี ดังนั้นเขาก็ตัดสินใจที่จะใช้เวลาหลายคืนเท่าที่จำเป็นในทุ่งนาเพื่อประหยัดลูกแกะของเขาจากหิวจะตายเย็นหรือ. กระท่อมเป็นที่อบอุ่นและสะดวกสบายมากภายใน มีเตาเป็นและขนมปังและเบียร์บนหิ้ง ที่ด้านข้างของแต่ละกระท่อมเป็นรูกลมเหมือนหน้าต่างซึ่งอาจจะปิดด้วยชิ้นส่วนของไม้ หลุมเครื่องเหล่านี้มักจะถูกเก็บไว้เมื่อเปิดเตาที่ถูกเผาไหม้เพราะควันมากเกินไปในขนาดเล็กกระท่อมสุญญากาศสามารถฆ่าคนเลี้ยงแกะ. จากเวลาที่เสียงขลุ่ยหยุดและกาเบรียลออกมาจากกระท่อมของเขาในการตรวจสอบของเขา แกะ เมื่อใดก็ตามที่เขาค้นพบลูกแกะใหม่ครึ่งตายเขานำสัตว์เข้ามาในกระท่อม ด้านหน้าของเตาไม่นานมันก็กลับเข้ามาในชีวิตแล้วที่เขาจะได้กลับไปให้แม่ของมัน. เขาสังเกตเห็นแสงต่อไปลงเนินเขา มันมาจากกระท่อมไม้ที่ขอบของเขตข้อมูล เขาเดินลงไปและใส่ตาของเขาที่จะหลุมในไม้ ภายในผู้หญิงสองคนที่ได้รับการให้อาหารวัวป่วย ผู้หญิงคนหนึ่งเป็นวัยกลางคน อื่น ๆ ที่เป็นเด็กและสวมเสื้อคลุม กาเบรียลไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธอ. ' ฉันคิดว่าเธอจะเป็นสิ่งที่ตอนนี้ป้า 'กล่าวว่าหญิงสาว "ผมสามารถมาและอาหารของเธออีกครั้งในตอนเช้า สิ่งที่น่าเสียดายที่ฉันหายไปหมวกของฉันในทางที่นี่! 'เพียงแค่นั้นสาวทิ้งเสื้อคลุมของเธอและผมยาวของเธอลงบนไหล่ของเสื้อสีแดงของเธอ กาเบรียลได้รับการยอมรับสาวของรถสีเหลืองและกระจกที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นหนี้เขา twopence ได้. ผู้หญิงเหลือกระท่อมและกาเบรียลกลับไปแกะของเขา. ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นเช้าวันถัดไป, กาเบรียลรอออกด้านข้างกระท่อมของเขาจนกว่าเขา เห็นหญิงสาวที่ขี่ขึ้นเขา เธอกำลังนั่งอยู่ข้างบนม้าในผู้หญิงปกติของการ POSI- เขาก็คิดว่าหมวกที่เธอได้หายไปค้นหามันและพบว่ามันหมู่ใบบางบนพื้นดิน เขาได้รับเพียงแค่จะไปถึงเธอเพื่อให้มันกลับมาเมื่อหญิงสาวทำบางสิ่งที่แปลกมาก ขี่ภายใต้สาขาต่ำของต้นไม้ที่เธอลดลงหลังราบบนหลังม้าที่มีเท้าของเธอบนไหล่ของตน แล้วมองรอบแรกเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครได้ดูเธอนั่งตัวตรงอีกครั้งและดึงชุดของเธอไปที่หัวเข่าของเธอกับขาของเธอที่ด้านข้างของม้าทั้ง นี้เห็นได้ชัดง่ายขึ้นสำหรับการขี่ แต่ไม่เหมาะกับสุภาพสตรีมาก กาเบรียลรู้สึกประหลาดใจและขบขันโดยพฤติกรรมของเธอ เขารอจนกระทั่งเธอกลับมาจากกระท่อมป้าของเธอและก้าวออกไปสู่เส้นทางในด้านหน้าของเธอ. 'ผมพบหมวก "เขากล่าว." มันเป็นของฉัน "เธอกล่าวว่า เธอวางไว้บนและยิ้ม มันบินออกไป '' ที่ 01:00 ในเช้าวันนี้? '' ก็ใช่ ผมจำเป็นต้องมีหมวกของฉันในเช้าวันนี้ ผมต้องนั่งไปกระท่อมในเขตที่ที่มีวัวป่วยที่เป็นป้าของฉัน '' ใช่ฉันรู้ว่า ฉันเห็นคุณ. '' ที่ไหน? "เธอถามว่าตกใจ. 'ขี่ตลอดทางขึ้นเนินเขาไปตามเส้นทาง' กล่าวว่ากาเบรียลคิดไม่มีลักษณะสุภาพสตรีตำแหน่งของเธออยู่บนหลังม้า. แพร่กระจายอายลึกจากหัวของเธอที่คอของเธอ กาเบรียลเห็นใจหันไปสงสัยเมื่อเขากล้าดูที่เธออีกครั้ง เมื่อเขาหันกลับมาเธอก็หายไป. ห้าเช้าและเย็นผ่าน หญิงสาวมาเป็นประจำในการดูแลของวัวที่ป่วย แต่ไม่เคยพูดกับกาเบรียล เขารู้สึกเสียใจมากที่เขาได้โกรธเธอมากโดยบอกเธอว่าเขาได้เห็นเธอเมื่อเธอคิดว่าเธอเป็นคนเดียว. จากนั้นในคืนหนึ่งแช่แข็ง, กาเบรียลกลับหมดไปกระท่อมของเขา อากาศร้อนจากเตาทำให้เขาง่วงนอนและเขาลืมที่จะเปิดหนึ่งของอากาศหลุมก่อนที่จะไปนอนหลับ สิ่งต่อไปที่เขารู้ก็คือว่าสาวที่มีใบหน้าน่ารักอายุ 10 กับเขาในกระท่อมถือหัวของเขาอยู่ในอ้อมแขนของเธอ. 'สิ่งที่เกิดขึ้น? "เขาถามเพียงครึ่งหนึ่งที่ใส่ใจ.' ไม่มีอะไรตอนนี้" เธอตอบว่า แต่คุณอาจจะมีผู้เสียชีวิตอยู่ในกระท่อมของเธอนี้ '' ใช่ฉันคิดว่าฉันทำได้ "กาเบรียลกล่าวว่า เขาก็หวังว่าเขาจะอยู่ที่นั่นใกล้กับเธอเป็นเวลานานเขาอยากจะบอกเธอ แต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถแสดงตัวเองเป็นอย่างดีเพื่อให้เขาอยู่เงียบ 'คุณไม่หาฉัน? "เขาถามในที่สุด.' โอ้ฉันได้ยินสุนัขของคุณเกาที่ประตูดังนั้นฉันมาเพื่อดูว่าเรื่องนี้เป็น ผมเปิดประตูและพบว่าคุณไม่ได้สติ มันต้องได้รับควันจากเตา '' ผมเชื่อว่าคุณช่วยชีวิตฉันไว้มิส - ผมไม่ทราบว่าชื่อของคุณ. 'ไม่จำเป็นต้องรู้ว่ามันไม่ได้ ฉันอาจจะไม่เห็นคุณอีกครั้ง '' ชื่อของฉันคือกาเบรียลโอ๊ค '' ฉันไม่ได้ คุณเสียงความภาคภูมิใจของชื่อของคุณ '' ดีก็เป็นคนเดียวที่ฉันเคยจะต้องมี '' ฉันไม่ชอบที่เหมือง '' ฉันคิดว่าคุณควรจะเร็ว ๆ นี้จะได้รับใหม่ '' ดีนั่นคือธุรกิจของกาเบรียลโอ๊ค '' ฉันไม่ได้ฉลาดมากในการพูดคุยพลาด แต่ผมอยากจะขอบคุณคุณ มาให้ฉันมือของคุณ! 'เธอลังเลแล้วนำเสนอมือของเธอ เขาเอามัน แต่ถือมันไว้เพียงสักครู่ 'ฉันขอโทษ "เขากล่าว 'ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะให้มือของคุณไปได้อย่างรวดเร็ว '' คุณอาจจะมีอีกครั้งแล้ว นี่มันเป็น 'กาเบรียลถือมันไว้ได้อีกต่อไปเวลานี้ 'วิธีนุ่มมันคือแม้ในฤดูหนาวไม่หยาบกร้านที่ทุกคน! 'เขากล่าว.' มีที่นานพอ "เธอพูด แต่โดยไม่ต้องดึงมันออกไป แต่ฉันคิดว่าคุณคิดว่าคุณต้องการที่จะจูบมันได้หรือไม่คุณอาจจะถ้าคุณต้องการ '' ฉันไม่ได้คิดสิ่งใด ๆ ดังกล่าวกล่าวว่ากาเบรียล 'ชัตเตอร์' 'โอ้ไม่คุณจะไม่ได้!' เธอดึงมือของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว 'ตอนนี้ค้นพบชื่อของฉัน "เธอกล่าวเสริมว่าหัวเราะและซ้าย
การแปล กรุณารอสักครู่..
เกเบรียล โอ๊ค เป็นคนมีเหตุผลของตัวละครดี ที่ถูกนำขึ้นโดยบิดาของเขาเป็นคนเลี้ยงแกะ แล้วจัดการเก็บเงินค่าเช่าเอง norcombe ฟาร์มบนเนินเขา ใน Dorset เขาอายุยี่สิบ－แปด สูงดี－สร้างคนที่ไม่ได้ดู แต่คิดว่าของเขาปรากฏ－ ance เป็นสิ่งสำคัญมาก .
เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาวเขาแห่งหนึ่งในเขตของเขาในด้านของ norcombe Hill
เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาวเขาแห่งหนึ่งในเขตของเขาในด้านของ norcombe Hill
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Everying that is true.
- Antonov and Gonc¸ alves [10] reported th
- account Money
- not to go better.
- ต้อนรับผู้ดูงาน
- ซ้าย
- วันว่าง
- อาชีพในฝันฉันคือ นักเขียนนิยาย เพราะฉันช
- You wait for that I let the taxi to pick
- สนใจชมรมไหนในงานเปิดโลกกิจกรรมคะ
- reconcile
- ฉันพูดไม่ถูก
- ไกลจาก new York City มากไหม
- do u self pleasure
- Grand battements usually conclude the ba
- Please be informed that we will have TAA
- ฉันมีskypนะแต่ฉันไม่ค่อยได้ใช้มัน
- Solid Waste Landfill
- ทักทายเพราะคิดถึง
- วันพบปะพี่ชาย
- ครั้งที่1ครั้งที่2
- ฉันรักคุณ...แต่ฉันไม่รู้เลยว่าเราจะเจอกั
- Antonov and Gonc¸ alves [10] reported th
- ช้างตาย
