Holistic Education: A Vision for 21

Holistic Education: A Vision for 21st Century New Zealand Primary School Classrooms
by Sherilyn Hall
Institution: University of Waikato
Department:
Year: 2014
Keywords: holism; holistic education; 21st century; primary school; education; integration; teaching and learning; integrated curriculum; teaching practice; innovative
Record ID: 1313266
Source: http://hdl.handle.net/10289/8793

Abstract
In today’s world, teachers in New Zealand primary schools struggle to meet the requirements of an over-full curriculum and pressure from politicians to raise student achievement. Despite a curriculum document that speaks of developing “lifelong learners who are confident, creative, connected, and actively involved” (MoE, 2007, p. 4), teachers are being compelled to return to traditional forms of teaching in an attempt to ensure that students are meeting required ‘standards’ in reading, writing and mathematics (MoE, 2013a). A common theme in current educational discussions is concerns around the ‘tail of underachievement’ (Hattie, 2011; Te One, 2011) that continues to plague classrooms despite on-going professional development and the introduction of National Standards (MoE, 2009a, 2009b). This research, therefore, attempts to define a viable alternative to the status quo, holistic education, a teaching paradigm that has produced pockets of success, mainly outside mainstream education, over the last few centuries and which may hold promise for the 21st Century. Holism is not new. It spans much of human history from early Greek philosophers in the West and traditional ways of thinking in many non-Western indigenous cultures through to the current day, although the term itself was not ‘coined’ until 1926 (Esfeld, 1998). In recent years, holism has found some legitimacy in healthcare (McEvoy & Duffy, 2008), Western judicial systems (Takagi & Shank, 2004) and even education (R. Miller, 2006). Although holistic education has taken various forms throughout history, one overarching theme is that it is focused on the whole child – body, mind and spirit – and their relationships with others and the world around them (J. P. Miller, 2007). The literature even suggests that holistic education is a matter of the heart – a paradigm or worldview that underpins everything the teacher does in light of this understanding (Mahmoudi, Jafari, Nasrabadi, & Liaghatdar, 2012) rather than a pedagogical style. Thus, holistic teachers select from a toolbox of practices in order to find what is most appropriate for each learning situation and student. Beginning with an analysis of research into holistic education, this thesis then considers the practises of some local teachers that appear to have holistic underpinnings, to discover how viable they are in practice, and what difference they make to the students and their learning. Interviews with teachers and their students produced data was grouped into themes. One overarching theme showed that connecting learning to the students’ lives, increased their motivation and engagement. The development of strong relationships with students was another clear theme, and the knowledge teachers gained as a result, informed their teaching decisions. Though holistic teaching is time consuming it is rewarding, and these teachers felt the rewards far outweighed the cost, a sense that was echoed in literature on the subject (Apple & Beane, 2007). Furthermore, these teachers did not think of…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาแบบองค์รวม: วิสัยทัศน์สำหรับศตวรรษนิวซีแลนด์โรงเรียนห้องเรียนโดยฮอลล์ Sherilyn สถาบัน: มหาวิทยาลัยไวกาโต้แผนก: ปี: ปี 2014คำสำคัญ: holism การศึกษาแบบองค์รวม ศตวรรษที่ 21 โรงเรียน การศึกษา รวม สอน และการเรียน รู้ หลักสูตรบูรณาการ สอนปฏิบัติ นวัตกรรมเร็กคอร์ด ID: 1313266แหล่งที่มา: http://hdl.handle.net/10289/8793บทคัดย่อIn today’s world, teachers in New Zealand primary schools struggle to meet the requirements of an over-full curriculum and pressure from politicians to raise student achievement. Despite a curriculum document that speaks of developing “lifelong learners who are confident, creative, connected, and actively involved” (MoE, 2007, p. 4), teachers are being compelled to return to traditional forms of teaching in an attempt to ensure that students are meeting required ‘standards’ in reading, writing and mathematics (MoE, 2013a). A common theme in current educational discussions is concerns around the ‘tail of underachievement’ (Hattie, 2011; Te One, 2011) that continues to plague classrooms despite on-going professional development and the introduction of National Standards (MoE, 2009a, 2009b). This research, therefore, attempts to define a viable alternative to the status quo, holistic education, a teaching paradigm that has produced pockets of success, mainly outside mainstream education, over the last few centuries and which may hold promise for the 21st Century. Holism is not new. It spans much of human history from early Greek philosophers in the West and traditional ways of thinking in many non-Western indigenous cultures through to the current day, although the term itself was not ‘coined’ until 1926 (Esfeld, 1998). In recent years, holism has found some legitimacy in healthcare (McEvoy & Duffy, 2008), Western judicial systems (Takagi & Shank, 2004) and even education (R. Miller, 2006). Although holistic education has taken various forms throughout history, one overarching theme is that it is focused on the whole child – body, mind and spirit – and their relationships with others and the world around them (J. P. Miller, 2007). The literature even suggests that holistic education is a matter of the heart – a paradigm or worldview that underpins everything the teacher does in light of this understanding (Mahmoudi, Jafari, Nasrabadi, & Liaghatdar, 2012) rather than a pedagogical style. Thus, holistic teachers select from a toolbox of practices in order to find what is most appropriate for each learning situation and student. Beginning with an analysis of research into holistic education, this thesis then considers the practises of some local teachers that appear to have holistic underpinnings, to discover how viable they are in practice, and what difference they make to the students and their learning. Interviews with teachers and their students produced data was grouped into themes. One overarching theme showed that connecting learning to the students’ lives, increased their motivation and engagement. The development of strong relationships with students was another clear theme, and the knowledge teachers gained as a result, informed their teaching decisions. Though holistic teaching is time consuming it is rewarding, and these teachers felt the rewards far outweighed the cost, a sense that was echoed in literature on the subject (Apple & Beane, 2007). Furthermore, these teachers did not think of…

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาแบบองค์รวม: วิสัยทัศน์สำหรับศตวรรษที่ 21
นิวซีแลนด์โรงเรียนประถมห้องเรียนโดยSherilyn
ฮอลล์สถาบันการศึกษา: University of Waikato
กรม:
ปี: 2014
คำสำคัญ: ทฤษฎีความศักดิ์สิทธิ์; การศึกษาแบบองค์รวม; ศตวรรษที่ 21; โรงเรียนประถม; การศึกษา บูรณาการ การเรียนการสอนและการเรียนรู้ หลักสูตรแบบบูรณาการ การเรียนการสอนการปฏิบัติ; นวัตกรรมบันทึก ID: 1313266 ที่มา: http://hdl.handle.net/10289/8793 บทคัดย่อในโลกปัจจุบันของครูในโรงเรียนประถมศึกษานิวซีแลนด์ต่อสู้เพื่อตอบสนองความต้องการของหลักสูตรในช่วงเต็มรูปแบบและความดันจากนักการเมืองที่จะยกระดับผลสัมฤทธิ์ของนักเรียน. แม้จะมีเอกสารหลักสูตรที่พูดถึงการพัฒนา "เรียนรู้ตลอดชีวิตที่มีความมั่นใจ, ความคิดสร้างสรรค์, การเชื่อมต่อและมีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน" (กระทรวงศึกษาธิการ, 2007, น. 4) ครูจะถูกบังคับให้กลับไปที่รูปแบบดั้งเดิมของการเรียนการสอนในความพยายามเพื่อให้แน่ใจว่า นักเรียนต้องมีการประชุมมาตรฐานในการอ่านการเขียนและคณิตศาสตร์ (กระทรวงศึกษาธิการ, 2013a) รูปแบบที่พบบ่อยในการอภิปรายการศึกษาในปัจจุบันเป็นความกังวลรอบ 'หางของที่ต่ำกว่าคาด (แฮ 2011; Te หนึ่ง 2011) ที่ยังคงทำให้เกิดภัยพิบัติห้องเรียนแม้จะมีความต่อเนื่องในการพัฒนาอาชีพและการแนะนำของมาตรฐานแห่งชาติ (กระทรวงศึกษาธิการ, 2009a, 2009b) . งานวิจัยนี้จึงพยายามที่จะกำหนดทางเลือกที่ทำงานได้กับสภาพที่เป็นอยู่การศึกษาแบบองค์รวมกระบวนทัศน์การเรียนการสอนที่มีการผลิตกระเป๋าของความสำเร็จส่วนใหญ่การศึกษานอกกระแสหลักในช่วงไม่กี่ศตวรรษที่ผ่านมาและที่อาจถือสัญญาสำหรับศตวรรษที่ 21 ทฤษฎีความศักดิ์สิทธิ์ไม่ใหม่ มันครอบคลุมมากของประวัติศาสตร์ของมนุษย์จากปรัชญากรีกต้นในรูปแบบตะวันตกและแบบดั้งเดิมของการคิดในวัฒนธรรมพื้นบ้านที่ไม่ใช่ตะวันตกจำนวนมากผ่านไปยังวันที่ปัจจุบันแม้ว่าคำว่าตัวเองไม่ได้ 'ประกาศเกียรติคุณจนกระทั่ง 1926 (Esfeld, 1998) ในปีที่ผ่านมาได้พบทฤษฎีความศักดิ์สิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมายบางอย่างในการดูแลสุขภาพ (McEvoy และดัฟฟี่, 2008), ระบบการพิจารณาคดีตะวันตก (ทาคากิและก้าน, 2004) และแม้กระทั่งการศึกษา (อาร์มิลเลอร์, 2006) แม้ว่าการศึกษาแบบองค์รวมได้ดำเนินการในรูปแบบต่างๆตลอดประวัติศาสตร์ที่ครอบคลุมรูปแบบหนึ่งก็คือว่ามันจะมุ่งเน้นไปที่เด็กทั้ง - ร่างกายจิตใจและจิตวิญญาณ - และความสัมพันธ์ของพวกเขากับผู้อื่นและโลกรอบตัวพวกเขา (เจพีมิลเลอร์, 2007) วรรณกรรมแม้กระทั่งแสดงให้เห็นว่าการศึกษาแบบองค์รวมเป็นเรื่องของหัวใจ - กระบวนทัศน์หรือมุมมองที่รมย์ทุกอย่างที่ครูไม่ในแง่ของความเข้าใจนี้ (Mahmoudi, Jafari, Nasrabadi และ Liaghatdar 2012) มากกว่าที่จะเป็นรูปแบบการเรียนการสอน ดังนั้นครูผู้สอนแบบองค์รวมเลือกจากกล่องเครื่องมือของการปฏิบัติเพื่อหาสิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับแต่ละสถานการณ์การเรียนรู้และนักเรียน เริ่มต้นด้วยการวิเคราะห์วิจัยในการศึกษาแบบองค์รวมที่วิทยานิพนธ์ฉบับนี้แล้วคิดว่าการปฏิบัติงานของครูในท้องถิ่นบางส่วนที่ปรากฏจะมีหนุนหลังแบบองค์รวมที่จะค้นพบวิธีการทำงานพวกเขาอยู่ในการปฏิบัติและสิ่งที่แตกต่างที่พวกเขาทำกับนักเรียนและการเรียนรู้ของพวกเขา ให้สัมภาษณ์กับครูและนักเรียนของพวกเขาผลิตข้อมูลที่ถูกแบ่งออกเป็นรูปแบบ รูปแบบหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าการเสริมสร้างการเชื่อมต่อการเรียนรู้ให้กับชีวิตของนักเรียนเพิ่มขึ้นแรงจูงใจและการสู้รบของพวกเขา การพัฒนาความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับนักเรียนเป็นอีกหนึ่งรูปแบบที่ชัดเจนและครูความรู้ที่ได้เป็นผลให้ข้อมูลในการตัดสินใจของพวกเขาการเรียนการสอน แม้ว่าการเรียนการสอนแบบองค์รวมใช้เวลานานมันเป็นเป็นรางวัลและครูเหล่านี้รู้สึกว่าผลตอบแทนเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายที่ห่างไกลความรู้สึกที่ก้องอยู่ในหนังสือที่เกี่ยวกับเรื่อง (แอปเปิ้ลและ Beane 2007) นอกจากนี้ครูเหล่านี้ไม่ได้คิดว่า ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาแบบองค์รวม : วิสัยทัศน์สำหรับศตวรรษที่ 21 นิวซีแลนด์ประถมห้องเรียนโรงเรียน

ชาลิลีนฮอลล์โดยสถาบัน : กรมมหาวิทยาลัย Waikato
:
ปี 2014
คำสำคัญ : holism การศึกษาแบบองค์รวม ในศตวรรษที่ 21 ; โรงเรียน ; การศึกษา ; การบูรณาการการเรียนการสอนและการเรียนรู้ หลักสูตรบูรณาการ ฝึก ;
: 1313266 บันทึกรหัสใหม่
ที่มา : http : / / HDL จัดการ . net / /


10289 8793 บทคัดย่อในโลกของวันนี้ ครูในโรงเรียน ประถมศึกษา นิวซีแลนด์ ดิ้นรนเพื่อตอบสนองความต้องการของการจบหลักสูตรเต็มรูปแบบและแรงกดดันจากนักการเมืองเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ แม้จะมีเอกสารที่พูดถึงการพัฒนาหลักสูตร " การเรียนรู้ตลอดชีวิตผู้เรียนที่มีความมั่นใจ , สร้างสรรค์ , เชื่อมต่อและมีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน " ( โมเอะ , 2550 , หน้า 4 )ครูที่ถูกบังคับให้กลับไปที่รูปแบบดั้งเดิมของการสอน ในความพยายามเพื่อให้แน่ใจว่านักเรียนจะประชุมต้อง ' มาตรฐาน ' ในการอ่าน การเขียน และคณิตศาสตร์ ( โมเอะ ที่มีมากกว่า ) เรื่องทั่วไปในการสนทนาการศึกษาในปัจจุบันคือความกังวลรอบ ' หาง ' ( underachievement Hattie 2011 ; ทีเดียว2011 ) ที่ยังคงระบาดต่อเนื่อง ห้องเรียน แม้จะมีการพัฒนาวิชาชีพและการแนะนำของมาตรฐานแห่งชาติ ( โมเอะ 2009a 2009b , ) งานวิจัยนี้จึงได้พยายามที่จะกำหนดทางเลือก quo สถานะการศึกษาแบบองค์รวม ตามกระบวนทัศน์ที่ได้ผลิตกระเป๋าของความสำเร็จส่วนใหญ่นอกกระแสการศึกษากว่าไม่กี่ศตวรรษ และซึ่งอาจถือสัญญาสำหรับศตวรรษที่ 21 holism ไม่ได้ใหม่ มันครอบคลุมมากของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ตั้งแต่ต้นกรีกนักปรัชญาตะวันตกและวิธีการดั้งเดิมของการคิดในที่ไม่ใช่ตะวันตกวัฒนธรรมพื้นเมืองมากมาย ถึงวันนี้ แม้ว่าระยะเวลาที่ตัวเองไม่ได้ ' ประดิษฐ์ ' จนกระทั่ง 2469 ( esfeld , 1998 ) ใน ปี ล่าสุดholism ได้พบความชอบธรรมในการดูแลสุขภาพ ( McEvoy &ดัฟฟี่ , 2008 ) , ระบบตุลาการตะวันตก ( ทาคากิ&หน้าแข้ง , 2004 ) และการศึกษา ( R . Miller , 2006 ) ถึงแม้ว่าการศึกษาแบบองค์รวมเอารูปแบบต่างๆตลอดประวัติศาสตร์หนึ่งที่ครอบคลุมหัวข้อที่เน้นสำหรับเด็กทั้งร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณของพวกเขาและความสัมพันธ์กับผู้อื่นและโลกรอบตัวพวกเขา ( เจ. พี มิลเลอร์2007 ) วรรณกรรมแม้เห็นว่าการศึกษาแบบองค์รวมเป็นเรื่องของหัวใจ–กระบวนทัศน์หรือโลกทัศน์ที่สนับสนุนทุกอย่างที่ครูทำในแง่ของความเข้าใจนี้ ( mahmoudi Jafari nasrabadi , , , liaghatdar & 2012 ) มากกว่าลักษณะการ . ดังนั้นครูแบบเลือกจากกล่องเครื่องมือของการปฏิบัติเพื่อที่จะหาสิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับแต่ละสถานการณ์การเรียนรู้ และนักเรียน เริ่มต้นด้วยการวิเคราะห์ของการวิจัยในการศึกษาแบบองค์รวม ในวิทยานิพนธ์นี้ จากนั้นจะพิจารณาระดับของบางท้องถิ่นครูที่ปรากฏมีความเชื่อแบบองค์รวม การค้นพบวิธีการวางพวกเขาในการปฏิบัติความแตกต่างและสิ่งที่พวกเขาทำเพื่อนักเรียนและการเรียนรู้ของพวกเขา สัมภาษณ์ครูและนักเรียนที่ผลิตโดยจัดเป็นธีม ครอบคลุมรูปแบบหนึ่ง พบว่าการเชื่อมต่อการเรียนรู้นักเรียนเพิ่มขึ้นของแรงจูงใจและหมั้น การพัฒนาความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับนักเรียนอีกรูปแบบที่ชัดเจน และความรู้ที่ครูได้รับผลการตัดสินใจการสอนของพวกเขา แม้ว่าการสอนแบบองค์รวมเป็นเวลานาน เป็นรางวัล และครูเหล่านี้รู้สึกรางวัลนิเวศไกลค่าใช้จ่ายความรู้สึกที่สะท้อนอยู่ในวรรณกรรมเรื่องแอปเปิ้ล&บิน , 2007 ) นอกจากนี้ ครูเหล่านี้ไม่ได้คิด . . . . . . .