การศึกษาประสิทธิภาพในการป้องกันรังสี UV ของสารสกัดแคโรทีนอยด์จากดอกดาวเรือง มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1. ศึกษาประสิทธิภาพของตัวทำละลายที่ใช้ในการสกัดสารสกัดจากดอกดาวเรือง 2. ศึกษาการสกัดแคโรทีนอยด์จากดอกดาวเรือง และ 3. ศึกษาประสิทธิภาพของสารสกัด แคโรทีนอยด์จากดอกดาวเรืองในการป้องกันรังสี UV
ตัวทำละลายที่ใช้ในการสกัดหยาบจากดอกดาวเรืองได้แก่ Acetone , Hexane และ Ethanol เมื่อได้ตัวทำละลายที่เหมาะสมจึงนำไปสกัดสารแคโรทีนอยด์โดยวิธี Ben – Amotz and fishler method และนำสารสกัดแคโรทีนอยด์ที่ได้ไปทดสอบการป้องกันรังสี UV กับ cell culture ชนิด fibroblast และวัดนับจำนวน cell ที่ยังมีชีวิตอยู่เพื่อดูประสิทธิภาพในการป้องกัน cell จากรังสี UV
ผลการศึกษาสารสกัดหยาบจากดอกดาวเรือง พบว่าตัวทำละลายที่สามารถสกัดสารจากดอกดาวเรืองออกมาได้ปริมาณมากที่สุดคือ Hexane และเมื่อนำสารสกัดที่ได้จากการสกัดด้วยวิธี Ben – Amotz and fishler method ไปตรวจสอบหาแคโรทีนอยด์โดยวัดค่าการดูดกลืนแสงพบว่า ดอกดาวเรืองที่สกัดด้วย ตัวทำละลาย Acetone และ Ethanol มีแคโรทีนอยด์อยู่จริง และเมื่อนำไปทดสอบการป้องกันรังสี UV กับ cell culture และนับจำนวน cell ที่ยังมีชีวิตอยู่เพื่อดูประสิทธิภาพในการป้องกัน cell จากรังสี UV พบว่าสารสกัดแคโรทีนอยด์จากตัวทำละลาย Acetone สามารถป้องกันรังสี UV ได้ดีที่สุด โดยมีจำนวนเซลล์ที่ยังมีชีวิตเหลืออยู่ 9,051 เซลล์จากทั้งหมด 10,000 เซลล์