The sustainability of aquatic ecosy

The sustainability of aquatic ecosystems can best be
ensured with a variable flow regime, adequate sediment
and organic matter inputs, natural fluctuations in heat
and light, clean water, and a naturally diverse biotic
community. Failure to provide for these natural requirements
results in loss of species and ecosystem
services in wetlands, rivers, and lakes. Aquatic ecosystems
can be protected or restored by recognizing
the following:
1) Aquatic ecosystems are connected strongly to terrestrial
environments, rather than isolated bodies
or conduits. Further, aquatic ecosystems are connected
to each other.
2) Dynamic patterns of flow that are maintained
within the historical range of variation will promote
the integrity and sustainability of freshwater
aquatic systems.
3) Aquatic ecosystems additionally require sediments,
thermal and light properties, chemical and
nutrient inputs, and biotic populations to fluctuate
within natural ranges, neither experiencing excessive
excursions from their historical ranges,
nor being held at constant, and therefore unnatural,
levels.
It is one thing to state the requirements for maintaining
aquatic-ecosystem integrity. It is another to enact
these concepts in the context of today’s complicated
society. U.S. water policy currently supports increased
exploitation of water supplies in order to meet demand,
and maintenance of water quality and flow primarily
as they relate to human health (Gleick 1998). But the
age of ever-increasing exploitation is over. We must
redefine water use based on a finite supply and inclusion
of freshwater ecosystem needs (Postel 2000). For
these reasons we offer the following recommendations
for how water is viewed and managed:
1. Incorporate freshwater ecosystem needs, particularly
variable flow regimes, into national and regional
water management policies, along with water quality
and quantity.—The dialog that will bring about a
change in water policies can succeed if conducted in
a nonconfrontational manner. It must be based on mutual

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาอย่างยั่งยืนของระบบนิเวศในน้ำได้ดีที่สุดจะทำให้มั่นใจได้กับระบบการปกครองการไหลของตัวแปรตะกอนที่เพียงพอและปัจจัยการผลิตสารอินทรีย์, ความผันผวนของธรรมชาติในความร้อนและแสงน้ำสะอาดและสิ่งมีชีวิตที่มีความหลากหลายตามธรรมชาติชุมชน ความล้มเหลวที่จะให้สำหรับความต้องการของธรรมชาติเหล่านี้จะส่งผลในการสูญเสียของสายพันธุ์และระบบนิเวศบริการในพื้นที่ชุ่มน้ำแม่น้ำและทะเลสาบ ระบบนิเวศทางน้ำได้รับความคุ้มครองหรือการบูรณะด้วยการตระหนักถึงต่อไปนี้: 1) ระบบนิเวศทางน้ำมีการเชื่อมต่ออย่างยิ่งที่จะบกสภาพแวดล้อมมากกว่าร่างกายที่แยกหรือท่อร้อยสายไฟ นอกจากนี้ระบบนิเวศทางน้ำที่เชื่อมต่อกับแต่ละอื่น ๆ . 2) รูปแบบไดนามิคของการไหลที่มีการเก็บรักษาไว้ในช่วงประวัติศาสตร์ของการเปลี่ยนแปลงจะส่งเสริมความสมบูรณ์และความยั่งยืนของน้ำจืดระบบน้ำ. 3) ระบบนิเวศทางน้ำนอกจากนี้ต้องมีตะกอนสมบัติทางความร้อนและแสงเคมีและปัจจัยการผลิตสารอาหารและประชากรสิ่งมีชีวิตมีความผันผวนในช่วงที่เป็นธรรมชาติไม่ประสบมากเกินไปทัศนศึกษาจากช่วงประวัติศาสตร์ของพวกเขาหรือถูกจัดขึ้นที่คงที่และผิดธรรมชาติดังนั้นระดับ. มันเป็นสิ่งหนึ่งที่จะระบุข้อกำหนดสำหรับการรักษาความสมบูรณ์ของระบบนิเวศทางน้ำ มันเป็นอีกหนึ่งที่จะออกกฎหมายแนวคิดเหล่านี้ในบริบทของความซับซ้อนในปัจจุบันสังคม นโยบายน้ำของสหรัฐที่เพิ่มขึ้นขณะนี้สนับสนุนการใช้ประโยชน์จากแหล่งน้ำเพื่อที่จะตอบสนองความต้องการและการบำรุงรักษาคุณภาพน้ำและการไหลส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของมนุษย์(Gleick 1998) แต่อายุของการแสวงประโยชน์เพิ่มมากขึ้นมากกว่า เราต้องกำหนดใช้น้ำขึ้นอยู่กับอุปทานที่ จำกัด และการรวมของความต้องการของระบบนิเวศน้ำจืด(พอส 2000) สำหรับเหตุผลเหล่านี้เราขอนำเสนอคำแนะนำต่อไปนี้สำหรับวิธีการที่น้ำมีการดูและการบริหารจัดการ: 1 รวมความต้องการของระบบนิเวศน้ำจืดโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเข้มข้นของการไหลของตัวแปรเข้ามาในประเทศและระดับภูมิภาคนโยบายการบริหารจัดการน้ำพร้อมกับคุณภาพน้ำและquantity. -โต้ตอบที่จะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงในนโยบายน้ำสามารถประสบความสำเร็จถ้าดำเนินการในลักษณะที่ทู่ มันจะต้องอยู่บนพื้นฐานของกันและกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความยั่งยืนของระบบนิเวศทางน้ำ สามารถมั่นใจกับตัวแปรการไหล

มีระบอบการปกครอง ตะกอนและอินทรียวัตถุกระผม ธรรมชาติของความร้อน
และแสง น้ำสะอาด และความหลากหลายทางชีวภาพ
ธรรมชาติในชุมชน ความล้มเหลวที่จะให้สำหรับความต้องการ
ธรรมชาติเหล่านี้ผลในการสูญเสียของชนิดและบริการของระบบนิเวศพื้นที่ชุ่มน้ำ
ในแม่น้ำและทะเลสาบ ระบบนิเวศ
สัตว์น้ำสามารถป้องกัน หรือแก้ไขได้โดยการต่อไปนี้ :

1 ) ระบบนิเวศทางน้ำ เชื่อมโยงอย่างยิ่งกับสภาพแวดล้อมบก

มากกว่าแยกร่างหรือวางท่อ เพิ่มเติมน้ำ ระบบนิเวศมีการเชื่อมต่อกับแต่ละอื่น ๆ
.
2 ) รูปแบบการไหลแบบไดนามิกที่ยังคง
ภายในช่วงประวัติศาสตร์ของการเปลี่ยนแปลงจะส่งเสริม
ความสมบูรณ์และความยั่งยืนของระบบพืชน้ำจืด

3 ) น้ำ ระบบนิเวศ นอกจากนี้ต้องมีตะกอน
คุณสมบัติทางความร้อนและแสง สารเคมี และสารอาหารชีวภาพ
ปัจจัยการผลิต และประชากรผันผวน
ภายในช่วงธรรมชาติ หรือประสบการท่องเที่ยวมากเกินไป

ช่วงจากทางประวัติศาสตร์ และถูกจัดขึ้นที่คงที่และดังนั้นจึงผิดธรรมชาติ ระดับ
.
มันเป็นสิ่งหนึ่งที่จะระบุความต้องการสำหรับ การรักษา
ความสมบูรณ์ระบบนิเวศในน้ำ .มันเป็นอีกทางหนึ่งที่จะออกกฎหมาย
แนวคิดเหล่านี้ในบริบทของสังคมที่ซับซ้อน
วันนี้ นโยบายน้ำสหรัฐอเมริกาขณะนี้สนับสนุนเพิ่มขึ้น
การประปา เพื่อตอบสนองความต้องการและรักษาระดับคุณภาพน้ำ

และกระแสหลักที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของมนุษย์ กลีก 2541 ) แต่อายุที่เพิ่มมากขึ้น
การเอารัดเอาเปรียบจบลง เราต้อง
แนวคิดการใช้น้ำจากอุปทานที่จำกัดและการรวม
ของระบบนิเวศน์ความต้องการ ( พอสตัล 2000 ) สำหรับเหตุผลเหล่านี้ เราให้คำแนะนำ

ยังไงน้ำดู และจัดการต่อไปนี้ :
1 รวมระบบนิเวศน้ำจืดต้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ไหล regimes ตัวแปรในประเทศและนโยบายการจัดการน้ำในภูมิภาคพร้อมกับ

คุณภาพน้ำและปริมาณ- กล่องโต้ตอบที่จะนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในนโยบายน้ำสามารถประสบความสำเร็จ

ถ้าดำเนินการในลักษณะ nonconfrontational . มันต้องขึ้นอยู่กับทั้งสองฝ่าย