Based on the phosphorus mass balanc

Based on the phosphorus mass balance results, it can be derived
that there in theory would have been no discharge of dissolved
waste TP at a PPC inclusion level of 72%, equal to a pea:horsebean:
rapeseed inclusion ratio of approximately 28:26:17 (Fig. 3). Such a
high inclusion level would almost certainly not be able to fulfill the
phosphorus requirement of the fish. There thus appears to be a minimum
metabolic requirement and concomitant excretion of phosphorus
below the dietary breakpoint value (Dalsgaard and Pedersen,
2011), suggesting that fish fed available dietary phosphorus concentrations
below the breakpoint value will be forced to utilize intrinsic
phosphorous reserves. Furthermore, the amino acid requirement of
the fish would almost certainly not be satisfied at this high inclusion
level as observed by Lunger et al. (2006, 2007) when replacing more
than 40% fish meal protein with organic protein in feed for cobia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขึ้นอยู่กับผลลัพธ์โดยรวมดุลฟอสฟอรัส มันสามารถได้รับมาส่วนที่มีในทฤษฎีจะได้ไม่ปล่อยของยุบเสีย TP ที่ระดับ PPC รวม 72% เท่ากับดอกอัญชัญ: horsebean:อัตราส่วนรวมเรพซีดของประมาณ 28:26:17 (Fig. 3) ดังกล่าวเป็นระดับสูงรวมจะเกือบแน่นอนไม่สามารถตอบสนองการความต้องการฟอสฟอรัสของปลา ดังนั้นปรากฏ อย่างน้อยที่สุดความต้องการเผาผลาญและการขับถ่ายมั่นใจของฟอสฟอรัสด้านล่างค่าอาหารเบรกพอยต์ (Dalsgaard และ Pedersen2011), แนะนำว่า ปลาเลี้ยงอาหารฟอสฟอรัสมีความเข้มข้นด้านล่างจุดเปลี่ยน ค่าจะถูกบังคับใช้ intrinsicสำรอง phosphorous นอกจากนี้ ความต้องการกรดอะมิโนของปลาจะเกือบแน่นอนไม่พอใจที่นี้รวมสูงระดับที่สังเกตโดย Lunger et al. (2006, 2007) แทนมากขึ้นกว่าโปรตีนอาหารปลา 40% กับอินทรีย์โปรตีนในอาหารสำหรับปลาช่อนทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากผลการสมดุลมวลฟอสฟอรัสก็สามารถมา
ว่ามีในทางทฤษฎีจะได้รับไม่มีการปล่อยละลาย
เสีย TP ในระดับรวม PPC ของ 72% เท่ากับถั่ว: horsebean:
อัตราส่วนรวม rapeseed ประมาณ 28:26: 17 (รูปที่. 3) ดังกล่าว
ในระดับสูงรวมเกือบจะแน่นอนจะไม่สามารถที่จะตอบสนอง
ความต้องการของฟอสฟอรัสของปลา มีจึงดูเหมือนจะเป็นขั้นต่ำที่
ต้องการการเผาผลาญอาหารและการขับถ่ายด้วยกันของฟอสฟอรัส
ต่ำกว่าค่าอาหารเบรกพอยต์ (Dalsgaard และ Pedersen,
2011) ชี้ให้เห็นว่าอาหารปลาที่มีอยู่ฟอสฟอรัสอาหาร
ด้านล่างค่าเบรกพอยต์จะถูกบังคับให้ใช้ประโยชน์ที่แท้จริง
สำรองฟอสฟอรัส นอกจากนี้ความต้องการกรดอะมิโนของ
ปลาจะเกือบจะแน่นอนไม่ได้รับความพึงพอใจในการรวมสูง
ระดับเป็นที่สังเกตโดย Lunger และคณะ (2006, 2007) เมื่อเปลี่ยนมากขึ้น
กว่า 40% โปรตีนอาหารปลาที่มีโปรตีนอินทรีย์ในอาหารสำหรับปลาช่อนทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนพื้นฐานของฟอสฟอรัสสมดุลมวลผล มันสามารถจะได้มา
นั้นในทางทฤษฎีจะได้ไม่ไหลละลาย
เสีย TP ที่ PPC รวมระดับ 72 % เท่ากับถั่ว : เมล็ด horsebean :
อัตราส่วนรวมประมาณ 28:26:17 ( รูปที่ 3 ) เช่น
รวมสูงระดับเกือบจะแน่นอนจะไม่สามารถที่จะตอบสนองความต้องการ
ฟอสฟอรัสของปลามันจึงดูเหมือนจะเป็นการเผาผลาญและการขับถ่ายเกิดความต้องการขั้นต่ำ

ด้านล่างค่าฟอสฟอรัสที่อาหาร ( dalsgaard และ Pedersen ,
2011 ) แนะนำว่า ปลาที่ได้รับอาหารที่มีระดับฟอสฟอรัส
ด้านล่างมูลค่า 360 จะถูกบังคับให้ใช้สำรองฟอสฟอรัสที่แท้จริง

นอกจากนี้ ความต้องการของ
กรดอะมิโนปลาเกือบจะแน่นอนไม่ได้พอใจในระดับนี้สูงรวม
2 ลังเงอร์ et al . ( 2006 , 2007 ) เมื่อแทนที่มากขึ้น
กว่า 40% ปลาป่นโปรตีนกับโปรตีนในอาหารอินทรีย์สำหรับปลาช่อนทะเล .