modern railways, for instance, “if

modern railways, for instance, “if the children of those who perished by
the thousands while excavating the railway cuttings and tunnels �were to
assemble one day, crowding in their rags and hunger, to demand bread
from the shareholders, they would be met with bayonets and grapeshot”
([1892] 1995, 17).38
Importantly, Kropotkin does not say that such a person deserves a
share of wealth because he or she works a certain amount. On the contrary,
the entire production apparatus must be treated as a single, common
inheritance. I therefore deserve a share of production not because I
labor but because I own (via inheritance) a share of the entire production
apparatus. Kropotkin appeals to labor, to be sure, but not just the labor of
the present. Instead, it is past labor that is most fundamentally the source
of the productive apparatus that we all inherit, so the heritage of labor is
as important as its current condition. What is more, he grounds the right
to a common inheritance not just in a long, shared history of work but
equally in other historical accumulations such as inventions as well as
forms of suffering, deprivation, and bloodshed (cf. Moore 2005). In this
broad panorama, which encompasses the �whole history of all of mankind,
there can be no accounting of who produced how much or whose
suffering was greater; the only practical as well as ethical conclusion is, as
he famously put it, “All belongs to all” ([1892] 1995), 19).
More recently, autonomists have revitalized this old tradition of theorizing
about “the common.” Thus Michael Hardt (building on Virno
2004) has argued that value is really produced not by labor in the narrow
sense but by society as a �whole (2000). For instance, when an advertising
campaign makes money using a hip-�hop-�themed jingle, where does the
value originate? Not, he suggests, in the labor of the individual advertising
employee, who is just repackaging creative musical ideas heard at a
club the previous night—Â�but not either in the individual perÂ�forÂ�mance of
the hip-�hop artist at the club (who has likewise borrowed and sampled
from the prior creativity of others). It is society as a �whole that produces
such value, and society as a �whole thus has a claim to appropriate the
fruits of such production (2000, 27). (Indeed, Antonio Negri has recently
suggested that, given the centrality of such social creativity in generating
value today, the metropolis might properly take the place that the factory
held for Marx as a principal site of struggle [Negri 2008, 211–30].) The
key claim �here belongs not to the wage laborers but to the members of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันสมัยรถไฟ เช่น, "ถ้าเด็กที่ perished โดยได้หลักพันในขณะที่ excavating cuttings รถไฟและอุโมงค์Âรวบรวมวันหนึ่ง กครั้งในผ้าขี้ริ้วและหิว เพื่อความต้องการขนมปังผู้ถือหุ้น พวกเขาจะได้พบกับปลายปืนและ grapeshot"([ค.ศ. 1892] 1995, 17) .38สำคัญ Kropotkin ไม่ว่า บุคคลดังกล่าวสมควรเป็นแบ่งปันของให้เลือกมากมาย เพราะเขาหรือเธอทำงานเป็นจำนวน ดอกเครื่องมือการผลิตทั้งหมดต้องถือว่าเป็น single ทั่วไปสืบทอด ฉันจึงสมควรร่วมกันผลิตไม่ได้เพราะฉันแรงงานแต่เนื่อง จากผมเอง (ผ่านสืบทอด) ใช้ร่วมกันของการผลิตทั้งหมดเครื่องมือการ Kropotkin ดึงดูดแรงงาน แน่ใจ แต่ไม่ได้เป็นเพียงแรงงานของปัจจุบัน แทน เป็นแรงงานที่เป็นแหล่งพื้นฐานที่สุดที่ผ่านมาของเครื่องมือต่าง ๆ ที่เราสืบทอด เพื่อเป็นมรดกของแรงงานความสำคัญกับสภาพปัจจุบัน เขามีอะไรเพิ่มเติม grounds ด้านขวารับมรดกทั่วไปไม่ใช่ในยาว ประวัติของการทำงานที่ใช้ร่วมกัน แต่เท่า ๆ กันใน accumulations ประวัติศาสตร์อื่น ๆ เช่นประดิษฐ์เป็นรูปแบบของความทุกข์ มา และเสียเลือดเนื้อ (มัทธิว 2005 มัวร์) ในที่นี้กว้างพาโนราม่า ซึ่งครอบคลุมÂประวัติทั้งหมดของมนุษย์สามารถมีบัญชีไม่มีผู้ผลิตมากหรือที่ทุกข์ทรมานได้มากขึ้น ข้อสรุปเช่นจริยธรรมเป็นทางปฏิบัติเท่าที่มี เป็นเขาซึ่งใส่ไว้ "ทั้งหมดเป็นของทั้งหมด" ([ค.ศ. 1892] 1995), 19)เมื่อเร็ว ๆ นี้ autonomists ได้ฟื้นฟูประเพณีนี้เก่าของเก่าเกี่ยวกับ"" ดังนั้น Michael Hardt (อาคาร Virno2004) ได้โต้เถียงว่า ค่าจริง ๆ ผลิต โดยแรงงานในแคบไม่ความรู้สึก แต่สังคม (2000) เช่น เมื่อโฆษณาส่งเสริมการขายทำให้เงินที่ใช้เป็นÂฮิปฮอปÂแกนโกดนตรี ที่ไม่การค่ามาหรือไม่ ไม่ เขาแนะนำ ในแรงงานของแต่ละโฆษณาพนักงาน ที่เป็นเพียงบรรจุความคิดสร้างสรรค์ดนตรีได้ยินที่เป็นคลับกลางคืนก่อนหน้า — Âแต่ไม่ทั้งใน mance for ละ per ของศิลปินที่Âปคลับ (ที่มีทำนองเดียวกันยืมมา และตัวอย่างจากการทราบความคิดสร้างสรรค์ของผู้อื่น) เป็นสังคมทั้งหมดÂที่ก่อให้เกิดเช่นค่า และสังคมÂจึงได้เรียกร้องให้มีความเหมาะสมผลไม้การผลิตดังกล่าว (2000, 27) (แน่นอน Antonio Negri มีเมื่อเร็ว ๆ นี้แนะนำ ที่ให้เอกภาพของความคิดสร้างสรรค์เช่นสังคมในการสร้างการมูลค่าปัจจุบัน เมืองอาจถูกใช้แทนที่โรงงานสำหรับ Marx เป็นเว็บไซต์หลักของการต่อสู้ [2008 Negri, 211-30] จัด) ที่คีย์ร้องÂนี่เป็นของไม่แรงของค่าจ้างในการบุกเบิก แต่สมาชิกของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รถไฟที่ทันสมัยเช่น
"ถ้าลูกหลานของผู้ที่เสียชีวิตโดยนับพันในขณะที่ขุดตัดทางรถไฟและอุโมงค์Âwereเพื่อประกอบหนึ่งวัน
crowding
ในดีที่สุดและความหิวของพวกเขาที่จะเรียกร้องขนมปังจากผู้ถือหุ้นที่พวกเขาจะได้พบกับด้วยดาบปลายปืนและกระสุนปืนลูก
"([1892] 1995 17) 38
ที่สำคัญ Kropotkin
ไม่ได้บอกว่าบุคคลดังกล่าวสมควรได้รับส่วนแบ่งของความมั่งคั่งเพราะเขาหรือเธอทำงานจำนวนหนึ่ง ในทางตรงกันข้ามอุปกรณ์การผลิตทั้งหมดจะต้องได้รับการปฏิบัติเป็นหนึ่งเดียวร่วมกันมรดก ฉันจึงสมควรได้รับส่วนแบ่งของการผลิตไม่ได้เพราะผมแรงงาน แต่เป็นเพราะฉันเอง (ผ่านการถ่ายทอดทางพันธุกรรม) ส่วนแบ่งของการผลิตทั้งเครื่อง Kropotkin ดึงดูดให้แรงงานเพื่อให้แน่ใจว่าไม่เพียง แต่แรงงานในปัจจุบัน แต่มันเป็นแรงงานที่ผ่านมาว่าเป็นส่วนใหญ่พื้นฐานของแหล่งที่มาของอุปกรณ์การผลิตที่เราทุกคนได้รับมรดกดังนั้นมรดกทางวัฒนธรรมของแรงงานที่มีความสำคัญเป็นสภาพปัจจุบัน อะไรคือสิ่งที่เขาบริเวณที่เหมาะสมเพื่อมรดกร่วมกันไม่เพียง แต่ในระยะยาวประวัติศาสตร์ร่วมกันของการทำงาน แต่อย่างเท่าเทียมกันในการสะสมทางประวัติศาสตร์อื่นๆ เช่นสิ่งประดิษฐ์เช่นเดียวกับรูปแบบของความทุกข์ทรมานการกีดกันและการนองเลือด(cf มัวร์ 2005) ในการนี้พาโนรามาในวงกว้างซึ่งครอบคลุมประวัติศาสตร์Âwholeทั้งหมดของมนุษย์จะมีบัญชีที่ไม่มีผู้ผลิตเท่าใดหรือมีความทุกข์ยิ่งใหญ่; เพียงปฏิบัติเช่นเดียวกับข้อสรุปจริยธรรมเป็นอย่างที่เขามีชื่อเสียงวาง "ทั้งหมดเป็นของทุกคน" ([1892] 1995) 19). เมื่อเร็ว ๆ นี้ autonomists ได้ฟื้นฟูประเพณีเก่าแก่ของทฤษฎีเกี่ยวกับ"ร่วมกัน." ดังนั้น ไมเคิล Hardt (อาคาร Virno 2004) ได้มีการถกเถียงกันอยู่ว่าค่าที่เป็นจริงที่ไม่ได้ผลิตโดยแรงงานในที่แคบความรู้สึกแต่จากสังคมเป็นÂwhole (2000) ตัวอย่างเช่นเมื่อโฆษณารณรงค์ทำให้เงินใช้ฮิÂhop-Âthemedกริ๊งที่ไม่คุ้มค่ามา? ไม่เขาแสดงให้เห็นในแรงงานของโฆษณาแต่ละพนักงานที่เป็นเพียง repackaging ความคิดสร้างสรรค์ได้ยินดนตรีที่สโมสรคืนจดก่อนหน้านี้ไม่ได้ทั้งในperÂforÂmanceส่วนบุคคลของศิลปินฮิปÂhop ที่สโมสร (ที่ได้ยืมมาเหมือนกันและเก็บตัวอย่างจากความคิดสร้างสรรค์ของคนอื่นก่อน) มันเป็นสังคมเป็นÂwholeที่ผลิตมูลค่าดังกล่าวและสังคมโดยÂwholeจึงมีการเรียกร้องในการจัดสรรผลของการผลิตดังกล่าว(2000, 27) (อันที่จริงแอนโตนิโอ Negri ได้เมื่อเร็ว ๆ นี้ชี้ให้เห็นว่าได้รับการเป็นศูนย์กลางของความคิดสร้างสรรค์ทางสังคมเช่นในการสร้างมูลค่าในวันนี้เมืองได้อย่างถูกต้องอาจจะเกิดขึ้นที่โรงงานจัดขึ้นสำหรับมาร์กซ์เป็นสถานที่หลักของการต่อสู้[Negri 2008 211-30] ) ด้วยการเรียกร้องÂhereที่สำคัญเป็นคนงานไม่ให้ค่าจ้างแต่ให้กับสมาชิกของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รถไฟที่ทันสมัย ตัวอย่างเช่น " ถ้าลูกหลานของผู้ที่เสียชีวิตโดย
พันในขณะที่ขุดตัดและอุโมงค์รถไฟÂ�ถูก

ประกอบวันเดียว เบียดใน rags และความหิว ความต้องการขนมปัง
จากผู้ถือหุ้น พวกเขาจะต้องเจอกับปืน และกระสุนปืนลูกเล็ก "
( [ โชคดี ] 1995 17 ) . 38
ที่สำคัญ โครพ กิ้นไม่ได้บอกว่าคนที่สมควร
แบ่งปันความมั่งคั่ง เพราะเขาหรือเธอทำงานอยู่จำนวนหนึ่ง ในทางตรงกันข้าม
อุปกรณ์การผลิตทั้งหมดจะต้องได้รับการปฏิบัติเป็นหนึ่งเดียวร่วมกัน
มรดก ฉันจึงสมควรได้รับส่วนแบ่งของการผลิตไม่ได้ เพราะผม
แรงงาน แต่เพราะผมเอง ( ผ่านทางมรดก ) หุ้นของอุปกรณ์การผลิต
ทั้งหมด โครพ กิ้นดึงดูดแรงงาน เพื่อให้แน่ใจ แต่ไม่ใช่แค่แรงงาน
ปัจจุบัน แทนมันเป็นอดีตแรงงานที่ส่วนใหญ่พื้นฐานของเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพแหล่งที่มา
ที่พวกเราสืบทอด ดังนั้นมรดกของแรงงาน
ที่สำคัญเป็นภาพปัจจุบันของ อะไรคือสิ่งที่เขาบริเวณถูกต้อง
เป็นมรดกร่วมกันไม่เพียง แต่ในระยะยาว , ประวัติศาสตร์ของการทำงาน แต่ใช้ร่วมกันอย่างเท่าเทียมกันในการสะสมทางประวัติศาสตร์อื่น ๆ

เช่น สิ่งประดิษฐ์ ตลอดจนรูปแบบของความทุกข์ทรมาน การสูญเสียด้านและการนองเลือด ( CF . มัวร์ 2005 ) ในพาโนรามาคร่าว ๆนี้
, ซึ่งครอบคลุมทั้งÂ�ประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติทั้งหมด
ไม่มีบัญชีที่ผลิตเท่าใด หรือมีทุกข์ก็มากขึ้น
; เพียงประโยชน์ ตลอดจนจริยธรรม สรุปก็คือ เป็นชื่อเสียง
เขาใส่มัน " ทั้งหมดเป็นของทุกคน " ( [ โชคดี ] 1995 ) 19 ) .
เมื่อเร็วๆ นี้ autonomists ได้ฟื้นฟูประเพณีเก่าของทฤษฎี
เรื่อง " ทั่วไป " ดังนั้นไมเคิลฮาร์ต ( อาคาร virno
2004 ) ได้แย้งว่าค่ามันผลิตโดยแรงงานในความหมายแคบ
แต่สังคมเป็นÂ�ทั้งหมด ( 2000 ) ตัวอย่างเช่น เมื่อมีแคมเปญโฆษณา
ได้เงินใช้สะโพก - กระโดด - Â�Â�แกนเสียงที่ไหน
ค่ามา ? ไม่ , เขาชี้ให้เห็นในแรงงานของพนักงานโฆษณา
บุคคลที่เป็นเพียงความคิดเพื่อสร้างสรรค์ดนตรีได้ยินที่
สโมสรคืน ก่อน - Â�แต่ไม่เหมือนกันในแต่ละต่อÂ�สำหรับÂ�แมนส์ของ
สะโพก - Â� hop ศิลปินที่คลับ ( ใครได้เหมือนกัน ยืม และตัวอย่างจากความคิดสร้างสรรค์ก่อน
ของผู้อื่น ) มันเป็นสังคมที่เป็นÂ�ทั้งหมดที่ผลิต
ค่าดังกล่าว และสังคมโดยÂ�ทั้งหมดจึงได้เรียกร้องให้เหมาะสม
ผลของการผลิตเช่น ( 2000 , 27 ) ( แน่นอน อันโตนิโอ เนกรีเพิ่ง
แนะนำว่าให้ความสำคัญของการสร้างสรรค์สังคม เช่น ในวันนี้ การสร้างคุณค่ามหานครอาจถูกถ่าย
ที่โรงงาน
จัดขึ้นสำหรับมาร์กซ์เป็นเว็บไซต์หลักของการต่อสู้ [ Negri 2008 , 211 – 30 ] )
คีย์เรียกร้องÂ�ที่นี่เป็นของไม่ไปค่าจ้างแรงงาน แต่สมาชิกของ