While Thais are accustomed and well

While Thais are accustomed and well adapted to the annual flood season, the 2011 flooding crisis was the worst in five decades and caught the entire nation off guard. The floods actually began in northern Thailand in May and continued through mid-January, ultimately submerging 65 of Thailand’s 77 provinces, including seven major industrial estates north of Bangkok, leaving 815 dead and 13.6 million affected. The World Bank ranked the flood emergency as the world’s fourth most severe natural disaster in terms of economic consequences.
The enormity of the crisis exposed the realities of Thailand’s still nascent model for responding to natural disasters. While the mainstream media was focused on the national election held on July 3, 2011, most Thais, especially those living in Bangkok, were not even aware of the floods that had begun in the North. The new government assumed office at the same time that the floods began to spread to the central part of Thailand, which presented immediate challenges to effectively manage the escalating crisis. However, despite offers to help, the new administration showed minimal openness to accepting international assistance and to engage with civil society. However, the incident did reveal the power of citizens – in particular, their ability to build a cohesive response to the crisis using technology and social media.
Prior to the 2011 floods, the government, private sector, and universities had designed and installed many flood and landslide early warning systems to help monitor and warn of these natural disaster risks. From a technical perspective, Thailand has the technology to handle the floods. So, with this technology in place, why did the 2011 flood emergency response measures unfold in such a seemingly chaotic manner? Many agree that what was missing from the country’s emergency flood response and relief agenda and mechanisms was a clear and consistent source of flood information and a two-way communication system.
In early October 2011, when 25 provinces were already submerged, the government set up a Flood Relief Operation Centre (FROC) located in the Don Mueang Airport, with the intention to work with all ministries related to immediately solve the flood problem. The Centre provided flood information to the public via phone hotlines and a website, ThaiFlood.com. The website was first developed in cooperation with the private sector and civil society, supported by a pool of IT experts and volunteers. After some time, ThaiFlood.com announced its separation from FROC due to conflicts involving information sharing and dissemination and cooperation between the two entities. Citizens were increasingly frustrated to find that official government flood bulletins and television reporting were constantly changing — reported to under control at some points, while at other points threatening to flood vast sections of Bangkok and its suburbs. Even though FROC eventually improved its website by providing more reliable and up-to-date information online, trust was undermined and the public was reluctant to believe the information that it provided. In contrast, Thai people instantly trusted the newly independent, volunteer run ThaiFlood.com, which served as a clearinghouse for information provided on the websites of other relevant ministries or departments and from independent postings to Facebook and Twitter.
In retrospect, the problem was that the government pursued these measures with limited engagement of civil society, civil volunteers, the private sector, and the non-profit sector. The government was limited in gathering urgent flood information and people could not wait for its help. In these circumstances, citizens and civil society organizations began to help themselves by recruiting volunteers to gather new information on households in affected communities, and confirming the information that they needed to secure proper assistance. For example The Asia Foundation supported the establishment by the Thai Labor Solidarity Committee (TLSC), made up of five Worker Flood Relief Centers in Bangkok and neighboring flood affected provinces. A TLSC volunteer group working at these five centers gathered information about laborers who visited the centers and people living nearby, and set up a donation section to distribute food supplies to people of the area, especially those who did not have a house registered in the location, such as migrant labors and workers who came from different provinces.
Social media such as Facebook and Twitter also played a key role during the flood emergency. University students from different institutions developed a Facebook page to provide information on ensuring the safety of pets in the flood crisis. Users could find more information about the flood situation from the flood-related professionals on their Facebook pages and Twitter posts directly, including Seree Supratid, a lecturer on disaster management of Rangsit University, and Sasin Chalermlarp, a Secretary-General of Seub Nakhasathien Foundation. The Asia Foundation’s youth partners in the Deep South also used Facebook to reconnect with their friends in other parts of Thailand.
The government has a greater role ahead to lead these numerous stakeholders to assess and build the technology capacity of the country, if it is prepared and committed to assume it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่คนไทยคุ้นเคย และปรับดีถึงฤดูน้ำท่วมประจำปี วิกฤตน้ำท่วม 2011 ถูกร้ายในห้าทศวรรษที่ผ่านมา และจับทั้งประเทศปิดยาม น้ำท่วมในภาคเหนือเริ่มพฤษภาคมจริง และอย่างต่อเนื่องถึงกลางเดือนมกราคม สุด จม 65 จังหวัด 77 ของไทย รวมของนิคมอุตสาหกรรมใหญ่ทางเหนือของกรุงเทพมหานคร ปล่อย 815 ตายเจ็ดและ 13.6 ล้านได้รับผลกระทบ ธนาคารโลกจัดอันดับสถานการณ์ฉุกเฉินน้ำท่วมเป็นภัยธรรมชาติร้ายแรงที่สุดสี่ของโลกในด้านผลกระทบทางเศรษฐกิจEnormity วิกฤตที่แสดงความเป็นจริงของประเทศยังคงก่อรูปจะภัยธรรมชาติ ในขณะที่สื่อหลักที่เน้นการเลือกตั้งแห่งชาติวันที่ 3 กรกฎาคม 2011 ไทยใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานคร ไม่ได้ตระหนักถึงสถานการณ์น้ำท่วมที่เริ่มในภาคเหนือ รัฐบาลใหม่ถือว่าสำนักงานในเวลาเดียวกันที่น้ำท่วมเริ่มแพร่กระจายไปยังส่วนกลางของประเทศไทย ซึ่งนำเสนอความท้าทายทันทีจัดการวิกฤต escalating อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม แม้ มีข้อเสนอเพื่อช่วย ใหม่พบน้อยที่สุดเปิดกว้างยอมรับความช่วยเหลือนานาชาติ และมีส่วนร่วมกับภาคประชาสังคม อย่างไรก็ตาม ไม่ได้เปิดเผยพลังประชาชน – โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสามารถในการสร้างการตอบสนองวิกฤตโดยใช้เทคโนโลยีและสังคมควบก่อน 2011 น้ำท่วม รัฐบาล ภาคเอกชน และมหาวิทยาลัยได้ออกแบบ และติดตั้งหลายน้ำท่วมและดินถล่มล่วงหน้าระบบแจ้งเตือนภัยจะช่วยตรวจสอบ และเตือนความเสี่ยงภัยธรรมชาติเหล่านี้ จากมุมมองทางเทคนิค ประเทศไทยมีเทคโนโลยีในการจัดการน้ำท่วม ดังนั้น เทคโนโลยีในนี้ ทำไมไม่มาตรการตอบโต้ภาวะฉุกเฉินน้ำท่วม 2011 แฉในลักษณะดูเหมือนวุ่นวาย หลายยอมรับว่า สิ่งหายไปจากการตอบสนองฉุกเฉินน้ำท่วมของประเทศ และบรรเทาวาระและกลไกเป็นแหล่งชัดเจน และสอดคล้องกันของข้อมูลน้ำท่วมและระบบสื่อสารแบบสองทิศทางในช่วงต้นเดือน 2011 ตุลาคม เวลา 25 จังหวัดมีแล้วน้ำท่วม รัฐบาลตั้งขึ้นน้ำท่วมบรรเทาการดำเนินงานศูนย์ (FROC) ตั้งอยู่สนามบินดอนเมือง มีความตั้งใจที่จะทำงานร่วมกับทบวงกรมทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับแก้ไขปัญหาน้ำท่วมทันที ศูนย์กลางให้ข้อมูลน้ำท่วมให้กับประชาชนผ่านทางโทรศัพท์ด่วนและเว็บไซต์ ThaiFlood.com เว็บไซต์ได้รับการพัฒนาครั้งแรกในความร่วมมือกับภาคเอกชนและภาคประชาสังคม โดยมีสระว่ายน้ำเป็นผู้เชี่ยวชาญและอาสาสมัคร บางเวลา ThaiFlood.com ประกาศแยกตัวจาก FROC เนื่องจากความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับข้อมูล และการเผยแพร่ และความร่วมมือระหว่างสองเอนทิตี ประชาชนได้ผิดหวังมากหาว่า กระดานข่าวน้ำท่วมของรัฐบาลอย่างเป็นทางการและรายงานโทรทัศน์ได้เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา — รายงานภายใต้การควบคุมในบางจุด ขณะที่จุดอื่นคุกคามส่วนใหญ่ของกรุงเทพฯ และชานเมืองน้ำท่วม แม้ FROC ปรับปรุงเว็บไซต์ของบริษัทในที่สุด โดยการให้ข้อมูลเพิ่มเติมเชื่อถือได้ และทันสมัยออนไลน์ เป็นทำลายความน่าเชื่อถือ และประชาชนก็เกรงใจเชื่อว่าข้อมูลที่จะให้ ในทางตรงกันข้าม คนไทยทันทีใจอิสระใหม่ อาสาสมัครทำงาน ThaiFlood.com ซึ่งเป็น clearinghouse สำหรับข้อมูลที่ให้บริการบนเว็บไซต์ ของทบวงกรมที่เกี่ยวข้องหรือหน่วยงานอื่น และ จากอิสระลง Facebook และ Twitterใน retrospect ปัญหามีว่า รัฐบาลติดตามมาตรการเหล่านี้ มีจำกัดหมั้นของภาคประชาสังคม อาสาสมัครพลเรือน ภาคเอกชน และภาคไม่แสวงหากำไร รัฐบาลถูกจำกัดในการรวบรวมข้อมูลอุทกภัยอย่างเร่งด่วน และคนไม่สามารถรอความช่วยเหลือของ ในสถานการณ์เหล่านี้ ประชาชนและองค์กรประชาสังคมเริ่มช่วยตัวเอง โดยการสรรหาอาสาสมัครเพื่อรวบรวมข้อมูลใหม่ในครัวเรือนในชุมชนได้รับผลกระทบ และยืนยันข้อมูลที่พวกเขาต้องการความช่วยเหลือที่เหมาะสมทาง เช่นมูลนิธิเอเชียได้รับการสนับสนุนจัดตั้งโดยไทยแรงงานสมานฉันท์กรรมการ (TLSC) ประกอบด้วยห้าศูนย์บรรเทาน้ำท่วมของผู้ปฏิบัติงานในกรุงเทพฯ และใกล้เคียงน้ำท่วมได้รับผลกระทบจังหวัด TLSC กลุ่มอาสาสมัครทำงานส่วนเหล่านี้ห้าศูนย์รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแรงของการบุกเบิกผู้เข้าเยี่ยมชมศูนย์และประชาชนที่อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียง และตั้งค่าส่วนบริจาคแจกจ่ายเสบียงให้คนในพื้นที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ไม่ได้ไม่มีบ้านได้ลงทะเบียนในตำแหน่งที่ตั้ง แรงงานข้ามชาติและแรงงานที่มาจากต่างจังหวัดสื่อสังคมออนไลน์เช่น Facebook และ Twitter ยังเล่นบทบาทสำคัญในช่วงฉุกเฉินน้ำท่วม นักศึกษามหาวิทยาลัยจากสถาบันต่าง ๆ พัฒนาหน้า Facebook เพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับการรับรองความปลอดภัยของสัตว์เลี้ยงในภาวะวิกฤตน้ำท่วม ผู้ใช้สามารถค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์น้ำท่วมจากผู้เชี่ยวชาญด้านที่เกี่ยวข้องกับน้ำท่วมในหน้า Facebook และ Twitter โดยตรง ลงเสรี Supratid อาจารย์ในมหาวิทยาลัยรังสิต การจัดการภัยพิบัติและ Chalermlarp สสิน เลขาธิการของ Seub สืบนาคะเสถียรพื้นฐาน คู่เยาวชนของมูลนิธิเอเชียในลึกใต้ยังใช้ Facebook เพื่อเชื่อมต่อกับเพื่อนของพวกเขาในส่วนอื่น ๆ ของประเทศไทยรัฐบาลมีบทบาทมากขึ้นเจริญก้าวหน้าผู้นำเหล่านี้เสียมากมายเพื่อประเมิน และสร้างเทคโนโลยีของประเทศ ถ้าเป็นเตรียมพร้อม และมุ่งมั่นที่จะคิดว่ามัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่คนไทยคุ้นเคย และปรับตัวได้ดีกับฤดูน้ำท่วมปี 2011 น้ำท่วมครั้งเลวร้ายที่สุดในรอบห้าทศวรรษที่ผ่านมา และถูกจับทั้งประเทศได้ น้ำท่วมจริงเริ่มในภาคเหนือของประเทศไทยในเดือนพฤษภาคมและยังคงผ่านกลางเดือนมกราคม , ในที่สุดการจุ่ม 65 ไทย 77 จังหวัด รวม 7 สาขานิคมอุตสาหกรรมภาคเหนือของกรุงเทพฯ ออกจาก 815 ตาย 136 ล้านบาท ที่ได้รับผลกระทบ ธนาคารโลกจัดอันดับฉุกเฉินน้ำท่วม เช่น ที่สี่ของโลก ภัยธรรมชาติที่รุนแรงที่สุดในแง่ของผลกระทบทางเศรษฐกิจ .
ความร้ายกาจของวิกฤติเปิดเผยความเป็นจริงของโมเดลการเติบโตของไทย เพื่อการตอบสนองต่อภัยพิบัติจากธรรมชาติ ขณะที่สื่อกระแสหลักมุ่งเน้นไปที่การเลือกตั้งเมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2554 คนไทยมากที่สุดโดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพมหานคร ไม่ได้ระวังน้ำท่วมที่เริ่มขึ้นในภาคเหนือ รัฐบาลใหม่ถือว่าสำนักงานในเวลาเดียวกันที่น้ำท่วมเริ่มกระจายไปทั่วภาคกลาง ของประเทศไทย ซึ่งนำเสนอความท้าทายทันทีเพื่อจัดการวิกฤตที่เพิ่มขึ้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม แม้จะมีการช่วยการบริหารงานใหม่ให้น้อยที่สุดที่จะยอมรับความช่วยเหลือระหว่างประเทศ และการมีส่วนร่วมกับประชาสังคม อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่เปิดเผยพลังของประชาชน ( โดยเฉพาะความสามารถในการสร้างการตอบสนองที่น่าสนใจกับวิกฤติการใช้เทคโนโลยีและสื่อสังคม .
ก่อนอุทกภัยปี 2554 , รัฐบาล , ภาคเอกชน ,และมหาวิทยาลัยได้ออกแบบและติดตั้งระบบเตือนภัยดินถล่มและน้ำท่วมหลายต้นเพื่อช่วยตรวจสอบและแจ้งเตือนของความเสี่ยงภัยธรรมชาติเหล่านี้ จากมุมมองทางด้านเทคนิค ประเทศไทยมีเทคโนโลยีเพื่อรับมือกับน้ำท่วม ดังนั้น ด้วยเทคโนโลยีนี้ในสถานที่ ทำไม 2011 น้ำท่วมฉุกเฉิน เช่น มาตรการแฉดูเหมือนวุ่นวายเช่นนี้หลายคนยอมรับว่า สิ่งที่ขาดหายไปจากการตอบสนองฉุกเฉินและบรรเทาอุทกภัยของประเทศวาระและกลไกเป็นแหล่งที่มาชัดเจน และสอดคล้องกันของข้อมูลน้ำท่วมและระบบการสื่อสารสองทาง .
ในต้นเดือนตุลาคม 2554 ตอนที่ 25 จังหวัดก็จมอยู่ใต้น้ำท่วมรัฐบาลตั้งศูนย์ปฎิบัติ ( FROC ) ตั้งอยู่ในสนามบินดอนเมือง ,มีความตั้งใจที่จะทำงานกับทุกกระทรวงที่เกี่ยวข้องทันทีเพื่อแก้ปัญหาน้ำท่วม ศูนย์ให้ข้อมูลน้ำท่วมให้ประชาชนผ่านทางสายด่วนโทรศัพท์และเว็บไซต์ thaiflood.com . เว็บไซต์เป็นครั้งแรกที่ได้รับการพัฒนาในความร่วมมือกับภาคเอกชนและภาคประชาสังคม สนับสนุนโดยสระว่ายน้ำของผู้เชี่ยวชาญและอาสาสมัคร หลังจากบางเวลา , ประเทศไทย .จึงประกาศแยกจาก FROC จากความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนข้อมูล และ การเผยแพร่ และความร่วมมือระหว่างสองหน่วยงาน . ประชาชนมีมากขึ้นหวังที่จะพบว่าแถลงการณ์น้ำท่วมรัฐบาลอย่างเป็นทางการและโทรทัศน์รายงานถูกเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา - รายงานภายใต้การควบคุมในบางจุดในขณะที่จุดอื่น ๆที่คุกคาม น้ำท่วมใหญ่ ส่วนกรุงเทพฯ และปริมณฑล แม้ว่า FROC ในที่สุดการปรับปรุงเว็บไซต์ให้น่าเชื่อถือมากขึ้นและทันสมัยข้อมูลออนไลน์ เชื่อถูกบั่นทอนและประชาชนเต็มใจที่จะเชื่อข้อมูลที่ให้ไว้ ในทางตรงกันข้าม , คนไทยทันทีเชื่ออิสระใหม่ thaiflood.com ทำงานอาสาสมัครซึ่งทำหน้าที่เป็นเคลียริ่งเฮาส์ สำหรับข้อมูลที่ให้ไว้บนเว็บไซต์ของกระทรวงหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอื่น ๆและอิสระจากการโพสต์ของ Facebook และ Twitter .
เมื่อมองย้อนกลับไป ปัญหาคือ ว่า รัฐบาลได้ติดตามมาตรการเหล่านี้กับงานหมั้น จำกัด ของประชาสังคม , อาสาสมัครป้องกันภัยฝ่ายพลเรือน เอกชน และภาคที่ไม่แสวงหากำไร .รัฐบาลที่ถูก จำกัด ในการรวบรวมข้อมูลน้ำท่วมอย่างเร่งด่วน และคนไม่อาจรอให้มันช่วย ในสถานการณ์เช่นนี้ ประชาชนและองค์กรภาคประชาสังคม เริ่มช่วยเหลือตัวเองได้ โดยรับสมัครอาสาสมัครเพื่อรวบรวมข้อมูลใหม่ในครัวเรือนในชุมชนที่ได้รับผลกระทบ และยืนยันว่าข้อมูลที่พวกเขาต้องการความช่วยเหลือที่เหมาะสมตัวอย่างเช่นมูลนิธิเอเชียสนับสนุนการจัดตั้งโดยคณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย ( คสรท . ) สร้างขึ้นจากห้าคนน้ำท่วมศูนย์ในกรุงเทพ และจังหวัดใกล้เคียงที่ได้รับผลกระทบน้ำท่วม . เป็นคสรท . กลุ่มอาสาสมัครทำงานเหล่านี้ห้าศูนย์รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแรงงานที่เข้าเยี่ยมชมศูนย์และประชาชนที่อาศัยอยู่ใกล้เคียงและตั้งค่าการบริจาคส่วนแจกจ่ายเสบียงของคนในพื้นที่ โดยเฉพาะผู้ที่ไม่ได้มีบ้านจดทะเบียนในสถานที่ เช่น แรงงานอพยพ และแรงงานที่มาจากต่างจังหวัด
สื่อสังคมเช่น Facebook และ Twitter ยังมีบทบาทสำคัญในช่วงฉุกเฉินน้ำท่วมนักศึกษาจากสถาบันต่าง ๆ ขึ้นหน้า Facebook เพื่อให้ข้อมูลในการดูแลความปลอดภัยของสัตว์เลี้ยงในวิกฤติน้ำท่วม ผู้ใช้สามารถค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์อุทกภัยจากน้ำท่วมที่เกี่ยวข้องกับด้านบนหน้า Facebook และ Twitter โพสต์โดยตรง รวมถึง เสรี supratid , วิทยากรในการจัดการภัยพิบัติของมหาวิทยาลัยรังสิตและ ศศิน เฉลิมลาภ เลขาทั่วไปของมูลนิธิสืบ LUCARIS ต่างให้ความสนใจบอก . มูลนิธิเอเชียเป็นคู่ค้าในเยาวชนชายแดนใต้ยังใช้ Facebook เพื่อเชื่อมต่อกับเพื่อนของพวกเขาในส่วนอื่น ๆของประเทศไทย
รัฐบาลได้บทบาทที่มากขึ้นก่อนจะนำผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลายเหล่านี้เพื่อประเมินและสร้างเทคโนโลยีการผลิตของประเทศ ถ้าจะเตรียม และมุ่งมั่นที่จะถือว่ามัน
.