Photoreactivation: A ConcernPhotore

Photoreactivation: A Concern
Photoreactivation is mainly a concern for UV disinfection used for water treatment. Since
drinking water is usually stored and transported under dark conditions in containers and
distribution systems, photoreactivation does not play an important role in drinking water.
However, it becomes problematic for sewage water and water used for irrigation and fish
farming because this water is exposed to visible light directly after UV disinfection (83).
Photoreactivation can be influenced by several factors, such as initial ultraviolet dose,
exposure time to photoreactivating light, temperature, type of ultraviolet lamps, the species of the
microorganisms, and the wastewater quality (49, 53, 105). Photoreactivation is inversely related
to the applied UV dose (64). The repair is generally higher with low UV dose. Reported
exposure times on maximum photoreactivation have ranged from minutes (41, 42) to hours (43,
99, 105) to days (72). These differences may be due to initial of pyrimidine dimers formed, the
number of photoreactivating enzymes present, the temperature during the complex of
photoreactivating enzyme and dimer, and the dose of photoreactivating radiation (64).
Since these repair mechanisms reduce the efficiency of UV disinfection, numerous
researchers have studied photoreactivation and dark repair following UV application. Many
studies have demonstrated the possibility of photoreactivation or dark repair to reverse UVinduced
DNA damage (43, 89, 99). Most of the studies used E. coli as their target organism
because of its well-characterized repair mechanism (33) and its usage as a bacterial indicator in
disinfection (75).
Possible photoreactivation of 3.4 logs of E. coli and 2.4 logs of S. faecalis were reported
by Harris et. al (43). Hoyer (48) found that without considering photoreactivation, a UV dose of
10 mJ/cm2 was sufficient to reduce the population of E. coli ATCC 11229 by 4 logs. However,
24
when photoreactivation was taken into consideration, the minimum dose to reduce the E. coli
ATCC 11229 population by 4 logs was 30 mJ/cm2 (48). Tosa and Hirata (89) examined the
susceptibility of enterohemorrhagic E. coli to UV radiation and photoreactivation. The results
showed that photoreactivation was observed in EHEC O26, but not in EHEC O157:H7. To
achieve 90 and 99% inactivation of EHEC O26 without photoreactivation, UV doses of 5.4 and
8.1 mJ/cm2 were required, respectively. However, after photoreactivation, a higher dose of 12
mJ/cm2 was required to achieve 90% inactivation of EHEC O26. Quek and Hu (75) explored the
ability of various strains of E. coli to perform photoreactivation and dark repair. Their findings
indicated that different E. coli strains have different repair abilities. E. coli strain ATCC 15597
was found to repair the fastest in the case of photoreactivation. Meanwhile, E. coli strain ATCC
11229 was found to repair the fastest in the case of dark repair. These strains were also
confirmed to repair better than E. coli O157:H7. In a different study, they found that
photoreactivation increased with increasing fluorescent light intensities on both of the E. coli
strains. Photoreactivation rates were also higher when microorganisms were exposed to near
optimum growth temperatures (23-37ºC), compared to exposure to temperatures which were too
high (50ºC) or too low (4ºC) (76). Zimmer and Slawson (105) demonstrated that photorepair was
observed in E. coli following UV exposure using low-pressure UV source, but no repair was
detectable when using medium-pressure UV lamp. The inactivation and photorepair ability of
enteric pathogenic microorganisms (S. Typhimurium, Shigella dysenteriae, E. coli, and human
rotavirus) with UV light was examined by Hu et al. (50). Except for rotavirus, the others were
found to be able to perform photoreactivation after UV light exposure. Higher UV doses
significantly decreased photoreactivation. Kuo et al. (60) studied photoreactivation and dark
25
repair ability of S. Typhimurium on shell eggs. Their study suggested that neither 1 hour of light
exposure nor 1 hour of dark exposure significantly influenced photoreactivation and dark repair.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Photoreactivation: ความกังวลPhotoreactivation ที่เป็นกังวลสำหรับการฆ่าเชื้อยูวีใช้สำหรับบำบัดน้ำเสียส่วนใหญ่ ตั้งแต่น้ำดื่มมักจะจัดเก็บ และขนส่งภายใต้เงื่อนไขเข้มในภาชนะ และระบบจำหน่าย photoreactivation เล่นบทบาทสำคัญในน้ำดื่มอย่างไรก็ตาม มันกลายเป็นปัญหาต่อการบำบัดน้ำและน้ำที่ใช้สำหรับการชลประทานและปลาการเกษตรเนื่องจากน้ำนี้ได้รับแสงที่มองเห็นได้โดยตรงหลังจากฆ่าเชื้อ UV (83)Photoreactivation สามารถมีผลมาจากปัจจัยหลายประการ เช่นอัลตราไวโอเลตปริมาณเริ่มต้นเวลาที่แสงจะ photoreactivating แสง อุณหภูมิ ชนิดของหลอดไฟอัลตราไวโอเลต ชนิดของการจุลินทรีย์ และคุณภาพน้ำเสีย (49, 53, 105) Photoreactivation เกี่ยวข้องตรงกันข้ามเพื่อ UV ใช้ยา (64) การซ่อมแซมมักจะสูง ด้วยปริมาณต่ำของรังสียูวีได้ รายงานเวลาแสง photoreactivation สูงสุดไปจนถึงนาที (41, 42) ชั่วโมง (4399, 105) วัน (72) ความแตกต่างเหล่านี้อาจจะเกิดจากต้นของ pyrimidine dimers เกิดขึ้น การจำนวนของเอนไซม์ photoreactivating ที่อยู่ อุณหภูมิในระหว่างความซับซ้อนของเอนไซม์ photoreactivating และ dimer และปริมาณของรังสี photoreactivating (64)เนื่องจากเหล่านี้ซ่อมแซม กลไกลดประสิทธิภาพของ UV ฆ่าเชื้อโรค มากมายนักวิจัยได้ศึกษา photoreactivation และมืดซ่อมต่อ UV แอพลิเคชัน หลายการศึกษาได้แสดงให้เห็นความเป็นไปได้ของ photoreactivation หรือซ่อมมืดจะกลับ UVinducedความเสียหาย DNA (43, 89, 99) การศึกษาส่วนใหญ่ใช้ E. coli เป็นเป้าหมายชีวิตของพวกเขาเนื่องจากลักษณะดีซ่อมกลไก (33) และการใช้เป็นตัวบ่งชี้ที่แบคทีเรียในการฆ่าเชื้อ (75)Photoreactivation เป็นไปได้ของล็อก 3.4 ของ E. coli และล็อก 2.4 ของ S. faecalis มีรายงานโดย Harris et อัล (43) Hoyer (48) พบว่า โดยไม่ต้องพิจารณา photoreactivation, UV ในปริมาณของ10 mJ/cm2 คือเพียงพอเพื่อลดประชากรของ E. coli ATCC 11229 โดย 4 บันทึก อย่างไรก็ตาม24เมื่อ photoreactivation ถูกนำมาพิจารณา ปริมาณขั้นต่ำการลดอีโคไลATCC 11229 ประชากร โดย 4 บันทึกได้ 30 mJ/cm2 (48) Tosa และฮิราตะ (89) การตรวจสอบการความไวของ enterohemorrhagic E. coli รังสียูวีและ photoreactivation ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า photoreactivation นั้นพบว่า ใน EHEC O26 แต่ไม่ EHEC O157:H7 ถึง90 และ 99% ฤทธิ์ EHEC O26 โดย photoreactivation, UV ปริมาณ 5.4 และ8.1 mJ/cm2 ถูกต้อง ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม หลังจาก photoreactivation ปริมาณสูงขึ้น 12mJ/cm2 ถูกต้องบรรลุ EHEC O26 ฤทธิ์ 90% ลิสซาเควกและ Hu (75) สำรวจการความสามารถของสายพันธุ์ต่าง ๆ ของ E. coli ทำ photoreactivation และซ่อมสี ผลการวิจัยของพวกเขาระบุว่า แตกต่าง E. coli สายพันธุ์มีความสามารถในการซ่อมแซมต่าง ๆ E. coli สายพันธุ์ ATCC 15597ได้รับการซ่อมแซมเร็วที่สุดในกรณีของ photoreactivation ในขณะเดียวกัน E. coli สายพันธุ์ ATCCการซ่อมแซมเร็วที่สุดในกรณีซ่อมแซมเข้มพบ 11229 สายพันธุ์เหล่านี้ก็ยืนยันการซ่อมแซมดีกว่า O157:H7 E. coli ในการศึกษาแตกต่างกัน พวกเขาพบว่าphotoreactivation เพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มความเข้มแสงฟลูออเรสเซนต์ทั้งของ E. coliสายพันธุ์ Photoreactivation ราคาก็สูงกว่าเมื่อจุลินทรีย์ได้สัมผัสใกล้อุณหภูมิที่เหมาะสมเจริญเติบโต (23-37ºC), เมื่อเทียบกับปริมาณแสงอุณหภูมิที่มากเกินไป(50 ºc) สูง หรือต่ำเกินไป (4ºC) (76) Zimmer และ Slawson (105) แสดงให้เห็นได้ที่ photorepairสังเกตใน E. coli ต่อรังสี UV ใช้ UV แรงดันต่ำ แต่ซ่อมไม่เป็นตรวจพบเมื่อใช้หลอด UV แรงดันปานกลาง สามารถยกเลิกการเรียกและ photorepair ของจุลินทรีย์ที่ก่อโรคลำไส้ (ปา Typhimurium, Shigella dysenteriae, E. coli และมนุษย์โรตาไวรัส) กับ UV แสงมีการตรวจสอบโดย Hu et al. (50) ยกเว้นโรตาไวรัส อื่น ๆ ได้พบว่าสามารถทำ photoreactivation หลังจากแสง UV ปริมาณรังสียูวีที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญลดลง photoreactivation Photoreactivation Kuo et al. (60) ศึกษาและความมืด25ซ่อมแซมสามารถของ S. Typhimurium บนเปลือกไข่ การศึกษาชี้ให้เห็นว่า ทั้ง 1 ชั่วโมงแสงแสงหรือ 1 ชั่วโมงแสงเข้มมากอิทธิพล photoreactivation และซ่อมสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Photoreactivation: ความกังวล
Photoreactivation เป็นส่วนใหญ่กังวลสำหรับฆ่าเชื้อยูวีที่ใช้ในการบำบัดน้ำเสีย ตั้งแต่
น้ำดื่มมักจะถูกจัดเก็บและการขนส่งภายใต้เงื่อนไขที่มืดในตู้คอนเทนเนอร์และ
ระบบกระจาย photoreactivation ไม่ได้มีบทบาทสำคัญในน้ำดื่ม.
แต่มันจะกลายเป็นปัญหาสำหรับน้ำเสียและน้ำที่ใช้เพื่อการชลประทานและปลา
การเกษตรเพราะน้ำนี้มีการสัมผัสกับ แสงที่มองเห็นโดยตรงหลังจากฆ่าเชื้อยูวี (83).
Photoreactivation สามารถได้รับอิทธิพลจากปัจจัยหลายประการเช่นปริมาณรังสีอัลตราไวโอเลตเริ่มต้น
เวลาที่ได้รับการ photoreactivating แสงอุณหภูมิชนิดของหลอดไฟยูวีสายพันธุ์ของ
เชื้อจุลินทรีย์และคุณภาพน้ำเสีย (49, 53, 105) Photoreactivation มีความสัมพันธ์ผกผัน
กับปริมาณรังสียูวีที่ใช้ (64) การซ่อมแซมโดยทั่วไปสูงขึ้นกับปริมาณรังสียูวีในระดับต่ำ รายงาน
การเปิดโปงครั้งใน photoreactivation สูงสุดมีตั้งแต่นาที (41, 42) ชั่วโมง (43,
99, 105) ไปวัน ๆ (72) ความแตกต่างเหล่านี้อาจจะเป็นเพราะการเริ่มต้นของ dimers pyrimidine รูปแบบที่
จำนวนของเอนไซม์ photoreactivating ปัจจุบันอุณหภูมิในช่วงที่ซับซ้อนของ
photoreactivating เอนไซม์และ dimer และปริมาณของ photoreactivating รังสี (64) ได้.
ตั้งแต่กลไกการซ่อมแซมเหล่าลดประสิทธิภาพของการฆ่าเชื้อยูวี นานา
นักวิจัยได้ศึกษาและการซ่อมแซม photoreactivation มืดต่อไปนี้การประยุกต์ใช้แสงยูวี หลาย
การศึกษาได้แสดงให้เห็นความเป็นไปได้ของ photoreactivation หรือซ่อมแซมที่มืดจะกลับ UVinduced
เสียหายของดีเอ็นเอ (43, 89, 99) ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ใช้เชื้อ E. coli เป็นชีวิตเป้าหมายของพวกเขา
เพราะกลไกที่ดีโดดเด่นซ่อมแซม (33) และการใช้งานของมันเป็นตัวบ่งชี้ของแบคทีเรียใน
การฆ่าเชื้อโรค (75).
photoreactivation เป็นไปได้ของ 3.4 บันทึกของเชื้อ E. coli และ 2.4 บันทึกของ S . faecalis ได้รับรายงาน
โดยแฮร์ริสเอต อัล (43) Hoyer (48) พบว่าโดยไม่พิจารณา photoreactivation, ยายูวีจาก
10 mJ / cm2 ก็เพียงพอที่จะลดจำนวนประชากรของเชื้อ E. coli ATCC 11229 4 บันทึก อย่างไรก็ตาม
24
เมื่อ photoreactivation ถูกนำเข้าสู่การพิจารณาปริมาณขั้นต่ำที่จะลดเชื้อ E. coli
ATCC 11229 ประชากร 4 บันทึก 30 mJ / cm2 (48) Tosa และฮิราตะ (89) การตรวจสอบ
ความไวของเชื้อ E. coli enterohemorrhagic กับรังสียูวีและ photoreactivation ผล
การศึกษาพบว่า photoreactivation พบว่าใน EHEC O26 แต่ไม่ได้อยู่ใน EHEC O157: H7 เพื่อ
ให้บรรลุ 90 และ 99% ของการใช้งานโดยไม่ต้อง EHEC O26 photoreactivation ปริมาณยูวีจาก 5.4 และ
8.1 mJ / cm2 ถูกต้องตามลำดับ อย่างไรก็ตามหลังจากที่ photoreactivation, ปริมาณที่สูงขึ้นของ 12
mJ / cm2 ที่ถูกต้องเพื่อให้เกิดการใช้งาน 90% ของ EHEC O26 Quek และหู (75) สำรวจ
ความสามารถของสายพันธุ์ต่างๆของเชื้อ E. coli ในการดำเนินการและการซ่อมแซม photoreactivation มืด การค้นพบของพวกเขา
แสดงให้เห็นว่าแตกต่างกัน E. coli สายพันธุ์ที่มีความสามารถในการซ่อมแซมที่แตกต่างกัน E. coli สายพันธุ์ ATCC 15597
ถูกพบในการซ่อมแซมที่เร็วที่สุดในกรณีของ photoreactivation ขณะเดียวกันอีโคไลสายพันธุ์ ATCC
11229 ถูกพบในการซ่อมแซมที่เร็วที่สุดในกรณีของการซ่อมแซมที่มืด สายพันธุ์เหล่านี้ยังได้รับการ
ยืนยันในการซ่อมดีกว่าเชื้อ E. coli O157: H7 ในการศึกษาที่แตกต่างกันที่พวกเขาพบว่า
photoreactivation เพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มความเข้มของแสงทั้งของเชื้อ E. coli
สายพันธุ์ อัตรา Photoreactivation ก็มีสูงขึ้นเมื่อจุลินทรีย์ได้สัมผัสกับที่อยู่ใกล้กับ
อุณหภูมิการเจริญเติบโตที่ดีที่สุด (23-37ºC) เมื่อเทียบกับการสัมผัสกับอุณหภูมิที่มีมากเกินไป
สูง (50 ° C) หรือต่ำเกินไป (4ºC) (76) ไม้เท้าและ Slawson (105) แสดงให้เห็นว่า photorepair ถูก
ตั้งข้อสังเกตใน E. coli ต่อไปสัมผัสรังสียูวีที่ใช้แหล่งกำเนิดรังสียูวีแรงดันต่ำ แต่ซ่อมไม่ได้
ตรวจพบเมื่อใช้หลอดไฟยูวีขนาดกลางแรงดัน ยับยั้งและ photorepair ความสามารถของ
เชื้อจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคลำไส้ (เอส Typhimurium, Shigella dysenteriae, E. coli และมนุษย์
โรตาไวรัส) กับแสงยูวีได้รับการตรวจสอบโดย Hu et al, (50) ยกเว้นโรตาไวรัส, คนอื่น ๆ ก็
พบว่าจะสามารถดำเนินการ photoreactivation หลังจากได้รับแสงยูวี ปริมาณรังสียูวีสูงขึ้น
อย่างมีนัยสำคัญลดลง photoreactivation Kuo et al, (60) การศึกษาและความมืด photoreactivation
25
ซ่อมแซมความสามารถของเอส Typhimurium บนเปลือกไข่ การศึกษาชี้ให้เห็นว่าไม่ว่าจะ 1 ชั่วโมงของแสง
การสัมผัสหรือ 1 ชั่วโมงของการเปิดรับอิทธิพลมืดอย่างมีนัยสำคัญและการซ่อมแซม photoreactivation มืด