A megacity is usually defined as a

A megacity is usually defined as a metropolitan area with a total population in excess of ten million people.[1] A megacity can be a single metropolitan area or two or more metropolitan areas that converge. The terms conurbation, metropolis and metroplex are also applied to the latter.

As of 2015, there are 35 megacities in existence. The largest of these are the metropolitan areas of Tokyo, Delhi, Seoul, Shanghai, Mumbai, Mexico City, Beijing, São Paulo, Jakarta, New York, Karachi, Osaka and Manila: each of these has a population in excess of 20 million inhabitants. Tokyo is the largest metropolitan area, while Shanghai is the largest city proper.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Megacity ถูกกำหนดมักจะเป็นเขตเมืองมีประชากรทั้งหมดเกินกว่าสิบล้านคน. [1] Megacity สามารถเป็นพื้นที่มหานครเดียวหรือสองคนหรือมากกว่าพื้นที่ปริมณฑลที่มาบรรจบกัน เงื่อนไขการขยายเมืองและ Metroplex จะยังใช้หลัง. ขณะที่ในปี 2015 มี 35 เมืองใหญ่ในการดำรงอยู่ ที่ใหญ่ที่สุดของเหล่านี้เป็นพื้นที่ในเมืองของกรุงโตเกียวนิวเดลี, โซล, เซี่ยงไฮ้, มุมไบ, เม็กซิโกซิตี้, ปักกิ่ง, เซาเปาโล, จาการ์ตา, New York, การาจี, โอซาก้าและมะนิลา: แต่ละเหล่านี้มีประชากรเกิน 20 ล้านคนที่อาศัยอยู่ . โตเกียวเป็นเขตที่ใหญ่ที่สุดในขณะที่เซี่ยงไฮ้เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเมืองขนาดใหญ่ มักจะกำหนดเป็นเขตนครหลวงที่มีประชากรเกิน 10 ล้านคน [ 1 ] megacity สามารถเดียวหรือสองหรือมากกว่าพื้นที่เขตเทศบาลในพื้นที่ที่มาบรรจบกัน เงื่อนไข conurbation มหานคร และ metroplex จะยังใช้หลัง

โดย 2015 , มี 35 เมกะซิตี้ ในการดำรงอยู่ ที่ใหญ่ที่สุด ของเหล่านี้เป็น มหานครโตเกียวนิวเดลี , โซล , เซี่ยงไฮ้ , มุมไบ , เม็กซิโก ซิตี้ , ปักกิ่ง , เซาเปาลู , จาการ์ตา , New York , การาจี , โอซาก้า และมะนิลา : แต่ละเหล่านี้มีประชากรเกิน 20 ล้านคน โตเกียวเป็นเขตเมืองที่ใหญ่ที่สุด ในขณะที่ เซี่ยงไฮ้เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดที่เหมาะสม .