It’s a rare occasion that any movie

It’s a rare occasion that any movie has such impact that when the film ends, the entire audience exits the theater in total silence. It was a good several seconds after the credits finished rolling and the lights came up before I even realized what I was experiencing. It happens so rarely that it took that a moment for me to recognize it: I was speechless.

Films about the holocaust are nothing new and while they’re almost always moving stories it’s rare to find one that offers a perspective not explored before. The Boy In The Striped Pajamas generally sets aside the powerful stereotypes of evil German and besieged Jew and instead offers up two innocent eight-year-old boys, one Jewish and one German, neither of whom subscribes to the idea that they’re supposed to hate each other. In the wrong hands this sort of film could easily have been tediously trite, full of stock moral commentary and tagged with a touching but unoriginal feel good ending. Instead the movie presents something much more tragic and evocative, ultimately sending the audience away with more to consider than just the historical atrocities of the Nazi regime.

OK, so by this point I’ve probably already lost the interest of two-thirds of our readers. Let’s face it, most moviegoers don’t want to spend their money on a dark historical drama, no matter how moving or thought-provoking it is. Odds are that unless this movie wins a major Academy Award very few people will see it. That’s the real tragedy here. Not catching The Boy In The Striped Pajamas would mean missing one of the best films of the year.

Bruno (Asa Butterfield) is the young son of a Nazi commander (David Thewlis) whose new promotion means his entire family must leave their comfortable Berlin home and relocate to a spartan country compound. This new home is situated just within sight distance of the commandant’s new post, a Jewish work camp. The naive Bruno decides the camp must be a strange farm where odd people in pajamas work, an illusion his hesitant parents are willing to indulge to protect him from the reality. But the nature of the place means little to the boy. His only concern is that he has no one to play with in his new home, where the only company he and his older sister enjoy is that of their propagandizing tutor.

One day, after breaking the rules and sneaking out of the compound, Bruno wanders in the direction of the farm. There he encounters Shmuel (Jack Scanlon), a boy his own age who lives on the farm which, Bruno discovers, is surrounded by an electric fence. The boys strike up the kind of camaraderie you would expect from two lonesome young children, but both struggle to comprehend the complications that arise from their association. Both Butterfield and Scanlon are relative newcomers to the world of screen acting and haven’t been tainted by the demands of the business. Their performances are simple and genuine, so much so that they’ll be overlooked for any award even though no trained or experienced child actor could have been more perfect.

Bruno and Shmuel’s innocence in the face of the lies and violence going on around them is at the same time humorous and heartbreaking, but it is Bruno’s efforts to resolve the father-soldier that he loves and the one that runs Shmuel’s camp that will prick at your soul. The relationship between the father and son explores another risky and rarely touched on subject: the humanity of the Nazi officer. It figures prominently in the movie’s poignant ending, and although you might not find the conclusion satisfying, there’s no denying that director Mark Herman navigates the topic brilliantly and leaves the audience with a lot to consider.

The father’s militaristic duty is balanced out by Bruno’s mother (Vera Farmiga) who always seems uncomfortable with the treatment of the Jews but becomes outwardly enraged when she discovers the true nature of the black smoke roiling from the camp every few days. Farmiga gives a wrenching performance that provides an outlet for all the indignation and hostility that you feel watching Thewlis’ character parade the party line with callous cruelty. At the outset of the film there’s no way to tell where it will lead or how it will end, but as the story draws to a close it’s easy to see where things are headed. That sort of predictability usually ruins a movie for me, but Herman’s carefully laid final act is so breathtaking and James Horner’s score woven in so masterfully that nothing could have spoiled it. As close to perfect as a film can hope to be, The Boy In The Striped Pajamas is nothing short of a masterpiece.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นโอกาสที่หายากที่ภาพยนตร์ใด ๆ มีผลกระทบดังกล่าวว่า เมื่อภาพยนตร์จบ ผู้เข้าชมทั้งหมดออกจากโรงหนังในความเงียบรวม มันก็ดีหลายวินาทีหลังจากเครดิตเสร็จแล้วกลิ้ง และไฟขึ้นมาก่อนที่ฉันจะรู้อะไรที่ฉันประสบ มันเกิดขึ้นจึงยากที่จะเอาที่ครู่ฉันรู้จัก: ผมพูด หนังเกี่ยวกับราวมีอะไรใหม่ และในขณะที่พวกเขามักเลื่อนเรื่องก็ยากที่จะ หาหนึ่งที่เสนอมุมมองที่ไม่สำรวจก่อน เด็กในตัวลายชุดนอนล้านกว่าโดยทั่วไปมักมีประสิทธิภาพร้ายเยอรมันและยิวล้อม และแทน มีถึงสองบริสุทธิ์แปดปีชาย หนึ่งยิว และ เยอรมันหนึ่ง การที่ผู้สมัครใช้ความคิดที่ว่าพวกเขาควรจะเกลียดกัน ในมือ จัดเรียงของฟิล์มนี้สามารถได้อย่างง่ายดายได้ tediously trite เต็มไป ด้วยคุณธรรมเห็นหุ้น และติดแท็ก ด้วยการสัมผัสแต่ unoriginal รู้สึกดีสิ้น แต่ ภาพยนตร์นำเสนอสิ่งที่น่าเศร้ามาก และชวนให้นึก ถึง ในที่สุด ส่งเป้าหมายไป ด้วยเพิ่มเติมต้องพิจารณามากกว่าความโหดในประวัติศาสตร์ของระบอบนาซี ตกลง ดังนั้นจุดนี้ ฉันอาจจะได้ไม่สนใจของสองในสามของผู้อ่านของเรา หน้าให้มัน moviegoers ส่วนใหญ่ไม่ต้องการใช้เงินของพวกเขาในละครประวัติศาสตร์มืด ไม่ว่าวิธีการย้าย หรือเว่มันเป็น ราคาต่อรองว่า เว้นแต่ภาพยนตร์เรื่องนี้คว้ารางวัลออสการ์สำคัญ น้อยคนจะเห็น ที่เป็นโศกนาฏกรรมที่แท้จริงที่นี่ ไม่จับเด็กในตัวลายชุดนอนจะหมายถึง หนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของปี Bruno (Asa Butterfield) เป็นลูกสาวของนาซีผู้บัญชาการ (David Thewlis) มีโปรโมชั่นใหม่หมายถึง ครอบครัวของเขาต้องออกจากบ้านสบายเบอร์ลิน และย้ายไปประเทศหน่อยผสม บ้านใหม่นี้ตั้งอยู่ในระยะสายตาของรองโพสต์ใหม่ ค่ายงานยิวเพียง ไร้เดียงสา Bruno ตัดสินใจค่ายต้องฟาร์มแปลกที่แปลกที่ผู้คนในชุดนอน เป็นภาพลวงตาพ่อลังเลยินดีผ่อนคลายเพื่อปกป้องเขาจากความเป็นจริง แต่ลักษณะที่หมายถึง เด็กน้อย ความกังวลของเขาเท่านั้นคือ ที่เขามีไม่มีใครเล่นกับบ้านใหม่ ที่บริษัทเท่านั้นที่เขาและพี่เขาเป็นอาจารย์ของพวกเขา propagandizing วันหนึ่ง หลังจากทำลายกฎ และด้อมจากสารประกอบ Bruno วิ่งในทิศทางของฟาร์ม มีเจอชมูเอล (แจ็ค Scanlon), เด็กชายอายุของเขาเองที่อาศัยอยู่ในฟาร์มซึ่ง Bruno พบ ล้อมรอบ ด้วยรั้วไฟฟ้า เด็กชายตีค่าเป็นมิตรภาพที่คุณคาดหวังจากเด็กจผู้เดียวดายที่สอง แต่ทั้งสองต่อสู้เพื่อเข้าใจภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นจากความสัมพันธ์ของพวกเขา Butterfield และ Scanlon ญาติผู้มาสู่โลกของการทำหน้าที่หน้าจอ และไม่ได้รับการปนเปื้อน โดยความต้องการของธุรกิจ แสดงของพวกเขาอย่างง่ายดาย และ แท้ ดังมากดังนั้นพวกเขาจะมองข้ามสำหรับรางวัลแม้ว่านักแสดงเด็กที่ผ่านการอบรม หรือมีประสบการณ์ไม่มีสมบูรณ์ Bruno และของชมูเอลบริสุทธิ์กับการโกหกและความรุนแรงที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขาเป็นเวลาเดียวกันเรียกเสียงหัวเราะ และทำ แต่มันเป็นความพยายามของ Bruno แก้ไขพ่อทหารที่รักและทำงานของชมูเอลแคมป์ที่จะ prick ที่จิตวิญญาณของคุณ ความสัมพันธ์ระหว่างบิดาและบุตรสำรวจอีกไม่ค่อยสัมผัส และมีความเสี่ยงเรื่อง: มนุษย์เจ้าหน้าที่นาซี เป็นตัวเลขชัดเจนในสิ้นสุดสะเทือนอารมณ์ของภาพยนตร์ และแม้ว่าคุณอาจไม่พบข้อสรุปที่น่าพอใจ ไม่ปฏิเสธว่า Mark Herman กรรมการนำทางหัวข้อเก่ง และผู้ชม มีมากควรพิจารณาทำ หน้าที่ของพ่อ militaristic สมดุลออก โดยแม่ของ Bruno (อิซาเบลเฟอร์แมน) ที่ดูเหมือนสบายใจกับการรักษาของชาวยิว แต่ภายนอกกลายเป็นโกรธแล้วเมื่อเธอค้นพบธรรมชาติแท้จริงของการดำควันโพรงจากค่ายทุกสองสามวันเสมอ Farmiga ให้ประสิทธิภาพ wrenching ที่เต้ารับไม่พอใจและความเกลียดชังที่คุณรู้สึกแห่ดู Thewlis อักขระบรรทัดของบริษัทกับความโหดร้ายไม่รู้สึก เริ่มแรกของภาพยนตร์เรื่องนี้ มีวิธีบอกที่จะนำไปหรือว่ามันจะจบ แต่เรื่องดึงปิดจะเป็นการดูที่สิ่งที่หัว เรียงลำดับที่ของการคาดการณ์โดยซากภาพยนตร์สำหรับฉัน แต่ของ Herman วางอย่างระมัดระวังสุดท้ายเป็นดังนั้นงดงาม และ James ครึ่งหนึ่งเป็นคะแนนทอที่ให้ masterfully ว่าไม่มีอะไรอาจมีนิสัยเสียมัน ใกล้สมบูรณ์ เป็นฟิล์มสามารถหวังที่จะ เด็กในตัวลายชุดนอนเป็นสิ่งชิ้นเอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นโอกาสที่หายากที่ภาพยนตร์ใด ๆ ที่มีผลกระทบดังกล่าวว่าเมื่อหนังจบผู้ชมทั้งหมดออกจากโรงละครอยู่ในความเงียบทั้งหมด มันเป็นสิ่งที่ดีหลายวินาทีหลังจากที่สินเชื่อเสร็จกลิ้งและไฟขึ้นมาก่อนที่ผมจะตระหนักถึงแม้สิ่งที่ฉันกำลังประสบ มันเกิดขึ้นจึงไม่ค่อยที่จะเอาว่าช่วงเวลาสำหรับผมที่จะรับรู้มัน. ผมก็พูดภาพยนตร์เกี่ยวกับความหายนะมีอะไรใหม่และในขณะที่พวกเขากำลังจะย้ายเรื่องราวเกือบตลอดเวลามันยากที่จะหาคนที่มีมุมมองที่ไม่ได้สำรวจมาก่อน ที่เด็กในชุดนอนลายทั่วไปชุดกันภาพลักษณ์ที่มีประสิทธิภาพของเยอรมันชั่วร้ายและปิดล้อมชาวยิวและแทนที่จะมีถึงสองบริสุทธิ์ชายแปดปีหนึ่งชาวยิวและชาวเยอรมันไม่มีใครสมัครความคิดที่ว่าพวกเขาควรจะ เกลียดกัน อยู่ในมือผิดเรียงลำดับของภาพยนตร์เรื่องนี้ได้อย่างง่ายดายได้รับซ้ำซากเบื่อหน่ายเต็มรูปแบบของหุ้นความเห็นทางศีลธรรมและติดแท็กด้วยการสัมผัส แต่เป็นมูลรู้สึกดีตอนจบ แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้นำเสนอบางสิ่งบางอย่างที่น่าเศร้ามากขึ้นและนำมาซึ่งท้ายที่สุดส่งผู้ชมไปกับการที่จะต้องพิจารณามากกว่าเพียงแค่การทารุณทางประวัติศาสตร์ของระบอบนาซี. ตกลงดังนั้นจุดนี้ฉันอาจจะหายไปแล้วความสนใจของสองในสามของเรา ผู้อ่าน ปล่อยให้หน้ามัน, หนังส่วนใหญ่ไม่ต้องการที่จะใช้จ่ายเงินของพวกเขาในละครประวัติศาสตร์มืดไม่ว่าวิธีการย้ายหรือกระตุ้นความคิดมันเป็น ราคาต่อรองได้ว่าถ้าหนังเรื่องนี้ชนะรางวัลออสการ์ที่สำคัญมากไม่กี่คนที่จะเห็นมัน นั่นคือโศกนาฏกรรมจริงที่นี่ ไม่ได้จับเด็กผู้ชายในชุดนอนลายจะหมายถึงการขาดหายไปหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของปี. บรูโน่ (เอเอสเอฟีลด์) เป็นบุตรสาวของผู้บัญชาการนาซี (เดวิดธิวลิส) ที่มีโปรโมชั่นใหม่หมายถึงทั้งครอบครัวของเขาจะต้องออกจากบ้านเบอร์ลินของพวกเขาสะดวกสบาย และย้ายไปเป็นสารประกอบประเทศสปาร์ตัน บ้านใหม่แห่งนี้ตั้งอยู่เพียงแค่อยู่ในระยะที่สายตาของผู้บัญชาการโพสต์ใหม่ของค่ายการทำงานของชาวยิว หน่อมแน้มบรูโน่ตัดสินใจค่ายจะต้องเป็นฟาร์มแปลกที่ผู้คนแปลก ๆ ในการทำงานของชุดนอน, ภาพลวงตาพ่อแม่ลังเลของเขามีความเต็มใจที่จะหลงระเริงไปปกป้องเขาจากความเป็นจริง แต่ธรรมชาติของสถานที่ที่มีความหมายเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อเด็ก ความกังวลเดียวของเขาก็คือเขามีไม่มีใครที่จะเล่นกับในบ้านใหม่ของเขาที่ บริษัท เดียวที่เขาและพี่สาวของเขาสนุกกับการเป็นที่ของครู propagandizing ของพวกเขา. วันหนึ่งหลังจากที่หมดสภาพกฎและด้อมออกจากสารประกอบบรูโน่เดิน ในทิศทางของฟาร์ม ที่นั่นเขาได้พบกับชามู (แจ็คแคนล่อน) ซึ่งเป็นเด็กอายุของเขาเองที่อาศัยอยู่ในฟาร์มที่บรูโน่ค้นพบถูกล้อมรอบด้วยรั้วไฟฟ้า เด็กชายพุดชนิดของความเป็นเพื่อนที่คุณคาดว่าจะได้รับจากเด็กหนุ่มเหงาสอง แต่ทั้งสองต่อสู้เพื่อให้เข้าใจภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นจากการเชื่อมโยงของพวกเขา ทั้งฟีลด์และโมโหเป็นผู้มาใหม่เมื่อเทียบกับโลกของหน้าจอการแสดงและยังไม่ได้รับการปนเปื้อนโดยความต้องการของธุรกิจ การแสดงของพวกเขามีความเรียบง่ายและเป็นของแท้มากเพื่อว่าพวกเขาจะถูกมองข้ามสำหรับรางวัลใด ๆ แม้ว่าจะไม่มีการฝึกอบรมหรือมีประสบการณ์นักแสดงเด็กที่จะได้รับสมบูรณ์แบบมากขึ้น. บรูโน่และชามูของความไร้เดียงสาในหน้าของการโกหกและความรุนแรงที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขาคือ ในเวลาเดียวกันอารมณ์ขันและอกหัก แต่มันก็เป็นความพยายามของบรูโน่จะแก้ปัญหาพ่อทหารว่าเขารักและคนที่ทำงานค่ายชามูที่จะทิ่มที่จิตวิญญาณของคุณ ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อและลูกชายสำรวจอื่นที่มีความเสี่ยงและไม่ค่อยสัมผัสกับเรื่องมนุษย์ของเจ้าหน้าที่นาซี มันตัวเลขอย่างเด่นชัดในตอนจบฉุนของภาพยนตร์และถึงแม้ว่าคุณไม่อาจหาข้อสรุปที่น่าพอใจไม่มีการปฏิเสธว่าผู้กำกับมาร์คเฮอร์แมนนำทางหัวข้อเก่งและใบของผู้ชมที่มีจำนวนมากที่จะต้องพิจารณา. ปฏิบัติหน้าที่ทหารของพ่อจะมีความสมดุลโดยแม่ของบรูโน่ (Vera Farmiga) ที่มักจะดูเหมือนว่าไม่สบายใจกับการรักษาของชาวยิว แต่กลายเป็นความโกรธแค้นภายนอกเมื่อเธอค้นพบธรรมชาติที่แท้จริงของ roiling ควันดำจากค่ายทุกสองสามวัน ฟาร์มิกาให้ประสิทธิภาพบิดที่ให้ทางออกสำหรับทุกความไม่พอใจและความเกลียดชังที่คุณรู้สึกว่าดู Thewlis 'ขบวนพาเหรดตัวละครสายบุคคลที่มีความโหดร้ายใจดำ เริ่มแรกของภาพยนตร์เรื่องนี้มีวิธีที่จะบอกได้ว่ามันจะนำไปสู่หรือว่ามันจะจบลงไม่ได้ แต่เป็นเรื่องที่เข้าไปใกล้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นสิ่งที่กำลังมุ่งหน้าไป การเรียงลำดับของการคาดการณ์ที่มักซากปรักหักพังภาพยนตร์สำหรับฉัน แต่วางอย่างระมัดระวังฉากสุดท้ายของเฮอร์แมนเป็นที่น่าทึ่งมากและคะแนนเจมส์ฮอร์เนอทอเพื่อให้เป็นนายว่าไม่มีอะไรที่จะได้มันนิสัยเสีย ใกล้เคียงกับที่สมบูรณ์แบบเป็นภาพยนตร์ที่สามารถหวังว่าจะเป็นที่เด็กในชุดนอนลายคืออะไรสั้น ๆ ของชิ้นเอก