3.4. Kinetics of fermentationThe ef

3.4. Kinetics of fermentation
The effect of yeast nutrients and bananas on the fermentation
kinetics over 20 days of fermentation was studied (Table 1). The
results confirmed that sugars were slowly exhausted in the control,
thus indicating a deficit in yeast nutrients. In most of the cases,
sugar consumption and ethanol production rates were enhanced bynutrient supplementation. The sugar consumption rate (
Brix/day)
was increased 1.43 and 1.57-fold by yeast extract and DAP addition,
respectively. For bananas, the decreased
Brix/daywas proportional
to the added banana weight. The ethanol production rate was also
increased by adding nutrients. In particular, the average ethanol
production rate was 1.32e1.68 times faster with the additions of
banana prior to fermentation. These data suggest that the likelihood
of stuck and sluggish fermentation of blueberry wine could be
improved by the addition of banana. Although the ethanol concentrations
increased in proportion to the amount of banana added
before fermentation, the rate of increase in ethanol production
decreased.
The residual glucose and fructose levels after 20 days of
fermentation are shown in Table 1. In most cases, the residual
fructose level was higher than the residual glucose level. The residual
glucose level decreased by 0.44e1.87% compared to 3.87% in
the control. A low level of fructose was also observed in the musts
with yeast nutrients and banana. We then calculated the residual
glucose/residual fructose after 20 days of fermentation. Generally,
the consumption of glucose by yeast is slightly faster than fructose
during fermentation, causing the ratio of glucose/fructose to
decrease gradually (Berthels.et al., 2004). According to Tronchoni,
Gamero, Arroyo-Lopez, Barrio, and Querol (2009), yeasts with a
high fructose consumption capability are very important for solving
problems associated with sluggish or stuck fermentations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.4 การจลนพลศาสตร์ของการหมักผลของสารอาหารของยีสต์และกล้วยหมักจลนพลศาสตร์ของหมักมากกว่า 20 วันได้ศึกษา (ตารางที่ 1) ที่ผลยืนยันว่า น้ำตาลได้ช้าลงหมดในการควบคุมจึง แสดงดุลในสารอาหารของยีสต์ ส่วนใหญ่กรณีน้ำตาลปริมาณและเอทานอลผลิตราคา bynutrient พิเศษแห้งเสริมได้ อัตราการบริโภคน้ำตาล (Brix/วัน)มีเพิ่มขึ้น 1.43 1.57-fold โดยยีสต์สกัด และหลักสูตร DAP เพิ่มตามลำดับ สำหรับกล้วย การลด Brix/daywas สัดส่วนน้ำหนักเพิ่มกล้วย อัตราการผลิตเอทานอลยังเพิ่มขึ้น โดยการเพิ่มสารอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เอทานอลโดยเฉลี่ยอัตราการผลิตเป็นเวลา 1.32e1.68 เร็วขึ้น มีการเพิ่มของกล้วยก่อนหมัก แนะนำข้อมูลเหล่านี้ที่โอกาสจะได้ไวน์หมักติด และซบเซา ของบลูเบอร์รี่ปรับปรุง โดยการเพิ่มกล้วย แม้ว่าความเข้มข้นเอทานอลเพิ่มจำนวนกล้วยเพิ่มสัดก่อนหมัก อัตราการเพิ่มขึ้นในการผลิตเอทานอลลดน้อยลงระดับที่น้ำตาลกลูโคสและฟรักโทสเหลือหลังจากวันที่ 20หมักจะแสดงในตารางที่ 1 ในกรณีส่วนใหญ่ ส่วนที่เหลือจากการฟรักโทสระดับสูงกว่าระดับกลูโคสส่วนที่เหลือได้ ส่วนที่เหลือจากการระดับกลูโคสลดลง โดยเปรียบเทียบกับ 3.87% ใน 0.44e1.87%ควบคุม ระดับต่ำของฟรักโทสถูกสังเกตใน musts ยังสารอาหารของยีสต์และกล้วย เราจะคำนวณส่วนที่เหลือจากการฟรักโทสกลูโคส/ส่วนที่เหลือจากหลังจากหมัก 20 วัน ทั่วไปปริมาณการใช้น้ำตาลกลูโคสด้วยยีสต์ได้เล็กน้อยเร็วกว่าฟรักโทสในระหว่างการหมัก ทำให้อัตราส่วนของน้ำตาลกลูโคส/ฟรักโทสไปค่อย ๆ ลดลง (Berthels.et al., 2004) ตาม TronchoniGamero อาร์โรโย่-L opez, Barrio และ Querol (2009), yeasts ด้วยการฟรักโทสสูงความสามารถในการใช้มีความสำคัญต่อการแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการหมักแหนมที่ซบเซา หรือติด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.4 จลนพลศาสตร์ของการหมักผลกระทบของสารอาหารและกล้วยยีสต์ในการหมักจลนศาสตร์ในช่วง20 วันของการหมักศึกษา (ตารางที่ 1) ผลยืนยันว่าน้ำตาลหมดช้าลงในการควบคุมจึงแสดงให้เห็นการขาดดุลในสารอาหารยีสต์ ในส่วนของกรณีที่การบริโภคน้ำตาลและอัตราการผลิตเอทานอถูกเพิ่มเสริม bynutrient อัตราการบริโภคน้ำตาล (? Brix / วัน) เพิ่มขึ้น 1.43 และ 1.57 เท่าจากสารสกัดจากยีสต์และนอกจากนี้ DAP, ตามลำดับ สำหรับกล้วยลดลง? Brix / daywas สัดส่วนน้ำหนักกล้วยเพิ่ม อัตราการผลิตเอทานอลก็ยังเพิ่มขึ้นโดยการเพิ่มสารอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอทานอลเฉลี่ยอัตราการผลิตเป็น 1.32e1.68 ครั้งได้เร็วขึ้นด้วยการเพิ่มของกล้วยก่อนที่จะมีการหมัก ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าน่าจะเป็นของการหมักติดและซบเซาของไวน์บลูเบอร์รี่จะได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นโดยนอกเหนือจากกล้วย แม้ว่าความเข้มข้นของเอทานอลที่เพิ่มขึ้นในสัดส่วนที่ปริมาณของกล้วยเพิ่มก่อนการหมักอัตราการเพิ่มขึ้นในการผลิตเอทานอลลดลง. กลูโคสที่เหลือและระดับฟรักโทสหลังจาก 20 วันของการหมักจะแสดงในตารางที่1 ในกรณีส่วนใหญ่ที่เหลือระดับฟรุกโตสสูงกว่าระดับน้ำตาลที่เหลือ เหลือระดับน้ำตาลลดลง 0.44e1.87% เมื่อเทียบกับ 3.87% ในการควบคุม ระดับต่ำของฟรุกโตสพบว่ายังอยู่ในน้ำลิ้นจี่ด้วยสารอาหารยีสต์และกล้วย เราคำนวณแล้วเหลือกลูโคส / ฟรุกโตสที่เหลือหลังจาก 20 วันของการหมัก โดยทั่วไปการบริโภคน้ำตาลกลูโคสโดยยีสต์เล็กน้อยเร็วกว่าฟรุกโตสระหว่างการหมักทำให้อัตราส่วนของน้ำตาลกลูโคส/ ฟรุกโตสที่จะค่อยๆลดลง(Berthels.et al., 2004) ตามที่ Tronchoni, Gamero อาร์โรโย-L? opez, ริโอและ Querol (2009) ยีสต์ที่มีความสามารถในการบริโภคฟรุกโตสสูงมีความสำคัญมากสำหรับการแก้ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการหมักแหนมซบเซาหรือติดอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.4 . จลนพลศาสตร์ของการหมัก
ผลของสารอาหารของยีสต์ และกล้วยหมัก
จลนศาสตร์มากกว่า 20 วันของการหมัก คือ การศึกษา ( ตารางที่ 1 )
ยืนยันว่าน้ำตาลค่อยๆเหนื่อยในการควบคุม จึงระบุขาดดุล
สารอาหารของยีสต์ ในส่วนของคดี
การบริโภคน้ำตาลและเอทานอลเพิ่มอัตราการผลิต bynutrient ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารอัตราการบริโภคน้ำตาล (
Brix / วัน )
เพิ่มขึ้น 1.43 และ 1.57-fold ด้วยสารสกัดจากยีสต์และการเพิ่ม , DAP
ตามลำดับ กล้วย , ลดลง
Brix / daywas สัดส่วน
ให้เพิ่มกล้วยน้ําหนัก และอัตราการผลิตเอทานอลยัง
เพิ่มขึ้นโดยการเพิ่มสารอาหาร โดยเฉลี่ยอัตราการผลิตเอทานอล
1.32e1.68 ครั้งได้เร็วขึ้นด้วยการเพิ่มของ
banana ดรา San ) ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าโอกาส
ติดและการหมักไวน์บลูเบอร์รี่อาจจะซบเซา
การปรับปรุงโดยการเพิ่มของกล้วย แม้ว่าเอทานอลความเข้มข้น
เพิ่มขึ้นในสัดส่วนกับปริมาณของกล้วยเพิ่ม
ก่อนหมัก อัตราการเพิ่มขึ้นของการผลิตเอทานอล
ลดลง เหลือระดับกลูโคสและฟรักโทส

หลังจาก 20 วันการหมักจะแสดงในตารางที่ 1 ในกรณีส่วนใหญ่ , ฟรักโทสระดับตกค้าง
สูงกว่าระดับกลูโคสที่เหลือ ระดับกลูโคสที่เหลือ
ลดลง 0.44e1.87 3.87 %
% เมื่อเทียบกับการควบคุม a level low ของ fructose was also observed in the musts
with nutrients yeast ( banana . เราก็คำนวณกลูโคสฟรักโทสที่เหลือตกค้าง
/ หลังจาก 20 วันของการหมัก โดย
การบริโภคน้ำตาลโดยยีสต์เล็กน้อยเร็วกว่าฟรักโทส
ในระหว่างการหมัก ทำให้อัตราส่วนของกลูโคสและฟรักโทส
ลดลงทีละน้อย ( berthels.et al . , 2004 ) ตาม tronchoni
gamero , arroyo-l  opez Barrio , , , และ querol ( 2009 ) , ยีสต์ที่มีความสามารถในการบริโภค
ฟรักโทสสูงเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับการแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องกับซบเซา หรือติด
fermentations .