Snow White did not dream of any mis

Snow White did not dream of any mischief; so she stood before the old woman; but she set to work so nimbly, and pulled the lace so tight, that Snow White’s breath was stopped, and she fell down as if she were dead. ‘There’s an end to all thy beauty,’ said the spiteful queen, and went away home.
In the evening the seven dwarfs came home; and I need not say how grieved they were to see their faithful Snow White stretched out upon the ground, as if she was quite dead.
However, they lifted her up, and when they found what ailed her, they cut the lace; and in a little time she began to breathe, and very soon came to life again. Then they said, ‘The old woman was the queen herself; take care another time, and let no one in when we are away.’
When the queen got home, she went straight to her glass, and spoke to it as before; but to her great grief it still said:
‘Thou, queen, art the fairest in all this land:
But over the hills, in the greenwood shade,
Where the seven dwarfs their dwelling have made,
There Snow White is hiding her head; and she
Is lovelier far, O queen! than thee.’
Then the blood ran cold in her heart with spite and malice, to see that Snow White still lived; and she dressed herself up again, but in quite another dress from the one she wore before, and took with her a poisoned comb.
When she reached the dwarfs’ cottage, she knocked at the door, and cried, ‘Fine wares to sell!’ But Snow White said, ‘I dare not let anyone in.’ Then the queen said, ‘Only look at my beautiful combs!’ and gave her the poisoned one. And it looked so pretty, that she took it up and put it into her hair to try it; but the moment it touched her head, the poison was so powerful that she fell down senseless.
‘There you may lie,’ said the queen, and went her way. But by good luck the dwarfs came in very early that evening; and when they saw Snow White lying on the ground, they thought what had happened, and soon found the poisoned comb. And when they took it away she got well, and told them all that had passed; and they warned her once more not to open the door to anyone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หิมะขาวได้ไม่ฝันร้ายใด ๆ ดังนั้น เธอยืนก่อนเฒ่า แต่เธอตั้งให้ทำงานดังนั้นกลาสี และดึงลูกไม้ค่ะ หยุดหายใจที่หิมะขาว และเธอตกลงว่าเธอตายแล้ว 'มีสิ้นไปความงามของเจ้าทั้งหมด กล่าวว่า ควีน spiteful และไปเก็บบ้านในช่วงเย็น เจ็ดดาวแคระมาที่บ้าน และผมไม่ต้องบอกว่า เสียใจที่พวกเขาได้เห็นความซื่อสัตย์หิมะขาวยืดออกตามพื้นดิน ว่าเธอค่อนข้างตายอย่างไรก็ตาม พวกเขายกเธอ และเมื่อพวกเขาพบสิ่ง ailed เธอ พวกเขาตัดลูกไม้ และ ในเวลาน้อยเธอเริ่มหายใจ เร็ว ๆ มาชีวิตอีกครั้ง พวกเขากล่าว ว่า, ' หญิงชราถูกควีนเอง ดูแลอื่น และเวลาให้ไม่หนึ่งในเมื่อเราอยู่ห่างกัน 'เมื่อราชินีได้บ้าน เธอตรงไปที่กระจกของเธอ และพูดให้มันเป็นก่อน แต่จะเศร้าโศกเธอดี ยังกล่าวต่อไปนี้:' พระองค์ ควีน ศิลปะการธรรมในแผ่นดินนี้ทั้งหมด:แต่ ผ่านเนิน เขา ในร่มนวู้ที่เจ็ด dwarfs มิใช่การทำมีหิมะสีขาวจะซ่อนหัวของเธอ และเธอมีเหน็ดไกล O ควีน กว่าข้า 'แล้ว เลือดวิ่งเย็นในหัวใจของเธอทั้ง ๆ ที่เจ็บแค้น ดูว่า หิมะขาวยังคงอาศัย และเธอแต่งเองอีก แต่ในเครื่องแต่งกายอื่นมากจาก เธอสวมก่อน และเอากับเธอหวี poisonedเมื่อเธอมาถึงกระท่อมของคนแคระ เธอเคาะที่ประตู และ ร้องไห้ 'ดีตำง ๆ ขาย' แต่หิมะขาวกล่าวว่า, ' ฉันไม่กล้าให้ใครค่ะ ' 'แล้วราชินีกล่าวว่า เท่านั้น ดูที่รวงผึ้งของฉันสวย ' และให้เธอหนึ่ง poisoned และมองให้สวย ว่า เธอเอามันขึ้น และเปลี่ยนเป็นผมจะลอง แต่ในขณะที่มันสัมผัสหัวของเธอ พิษมีประสิทธิภาพมากว่า เธอตกลงหมดสติ'มีคุณอาจโกหก กล่าวว่า ราชินี และไปทางของเธอ แต่ ด้วยโชคดี ดาวแคระมามากก่อนหน้านั้นเย็น และเมื่อเห็นหิมะสีขาวนอนอยู่บนพื้นดิน พวกเขาคิดว่า สิ่งที่เกิดขึ้น และเร็ว ๆ นี้ พบหวี poisoned และเมื่อพวกเขาเอา มันออกไปเธอได้ดี และบอกพวกเขาทั้งหมดที่มีผ่าน และพวกเขาเตือนเธออีกครั้งไม่ต้องเปิดประตูให้ทุกคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หิมะสีขาวไม่ได้ฝันของการก่อความเสียหายใด ๆ เพื่อให้เธอยืนอยู่ตรงหน้าหญิงชรา; แต่เธอก็ตั้งค่าให้ทำงานได้อย่างว่องไวและดึงลูกไม้แน่นเพื่อที่ลมหายใจหิมะขาวก็หยุดและเธอล้มลงราวกับว่าเธอตาย 'มีสิ้นทุกความงามของเจ้าเป็น' กล่าวว่าสมเด็จพระราชินีอาฆาตแค้นและกลับออกไปที่บ้าน.
ในช่วงเย็นเจ็ดดาวแคระมาที่บ้าน; และผมไม่จำเป็นต้องบอกว่าเสียใจที่พวกเขาจะได้เห็นของพวกเขาซื่อสัตย์หิมะสีขาวทอดยาวออกไปบนพื้นดินเช่นถ้าเธอตายค่อนข้าง.
แต่พวกเขายกเธอขึ้นและเมื่อพวกเขาพบสิ่งที่เธอนะที่พวกเขาตัดลูกไม้; และในเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอเริ่มที่จะหายใจและมาเร็ว ๆ นี้จะมีชีวิตอีกครั้ง แล้วพวกเขาก็กล่าวว่า 'หญิงชราเป็นราชินีตัวเอง; . ดูแลอีกครั้งและให้หนึ่งในเมื่อเราอยู่ห่างออกไปไม่
'เมื่อพระราชินีกลับมาถึงบ้านเธอก็เดินตรงไปที่กระจกของเธอและพูดว่ามันเป็นมาก่อน แต่ความเศร้าโศกที่ดีของเธอก็ยังคงกล่าวว่า:
'พระองค์สมเด็จพระราชินีศิลปะโสภาทั่วแผ่นดินนี้: แต่กว่าเนินเขาในที่ร่มกรีนวูดที่อยู่ที่ไหนเจ็ดดาวแคระที่อยู่อาศัยของพวกเขาได้ทำมีหิมะขาวที่ซ่อนอยู่หัวของเธอ; และเธอคือ lovelier ไกลโอราชินี! . กว่าเจ้า 'แล้วเลือดวิ่งหนาวเย็นในหัวใจของเธอด้วยทั้งๆที่มีความอาฆาตพยาบาทและเพื่อที่จะเห็นหิมะขาวที่ยังคงอาศัยอยู่; และเธอสวมใส่ตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง แต่ในค่อนข้างชุดอื่นจากคนที่เธอสวมมาก่อนและใช้เวลาอยู่กับเธอหวีพิษ. เมื่อเธอมาถึงดาวแคระ 'กระท่อมเธอเคาะประตูและร้อง' เครื่องที่ดีที่จะขาย! ' แต่หิมะขาวกล่าวว่า "ผมไม่กล้าที่จะให้ทุกคนใน. จากนั้นสมเด็จพระราชินีฯ กล่าวว่า 'เพียงดูหวีที่สวยงามของฉัน! และให้เธอวางยาพิษหนึ่ง และมันก็ดูสวยเพื่อที่เธอหยิบมันขึ้นมาและใส่ลงในผมของเธอที่จะลอง; แต่ช่วงเวลาที่มันสัมผัสหัวของเธอเป็นพิษที่มีประสิทธิภาพเพื่อที่เธอจะล้มลงหมดสติ. 'มีคุณอาจอยู่กล่าวว่าสมเด็จพระราชินีฯ และไปทางของเธอ แต่โชคดีคนแคระมาในช่วงต้นมากในเย็นวันนั้น; และเมื่อพวกเขาเห็นหิมะขาวนอนอยู่บนพื้นดินที่พวกเขาคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นและเร็ว ๆ นี้พบว่าหวีพิษ และเมื่อพวกเขาเอามันออกไปเธอได้ดีและบอกว่าพวกเขาทั้งหมดได้ผ่าน; และพวกเขาเตือนเธออีกครั้งไม่ได้ที่จะเปิดประตูไปสู่ทุกคน