No single record of the past is mor

No single record of the past is more important than any
other, but each records different features of the past.
Therefore the record chosen for investigation in a given
study is largely determined by the specific questions under
consideration. If we want to address a cultural question, such
as ‘What was life like for humans 10 000 years ago?’,
archaeology will give us more insight than will linguistics or
genetics. In contrast, if we want to answer a biological
question, such as ‘Which nonhuman species is most closely
related to us?’, archaeology and linguistics will be of little use.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีระเบียนเดียวในอดีตไม่สำคัญกว่าใด ๆอื่น ๆ แต่คุณสมบัติที่แตกต่างแต่ละเรกคอร์ดในอดีตดังนั้นระเบียนที่เลือกสำหรับการตรวจสอบในการกำหนดการศึกษาส่วนใหญ่จะถูกกำหนด โดยคำถามเฉพาะภายใต้พิจารณา หากเราต้องการตอบคำถามทางวัฒนธรรม กล่าวเป็น 'ไหนชีวิตสำหรับมนุษย์ 10 000 ปี'โบราณคดีที่จะทำให้เราเข้าใจมากขึ้นกว่าจะภาษาศาสตร์ หรือพันธุศาสตร์ ในความคมชัด ถ้าเราต้องการตอบเป็นชีวภาพคำถาม เช่น ' ชนิด nonhuman เป็นอย่างใกล้ชิดมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับเรา?', โบราณคดีและภาษาศาสตร์จะใช้น้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีประวัติการเดียวของอดีตที่ผ่านมามีความสำคัญมากกว่าใด ๆ
อื่น ๆ แต่ในแต่ละระเบียนคุณสมบัติที่แตกต่างจากอดีตที่ผ่านมา.
ดังนั้นการบันทึกที่ได้รับเลือกสำหรับการตรวจสอบในที่ได้รับ
การศึกษาจะถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่คำถามที่เฉพาะเจาะจงภายใต้
การพิจารณา ถ้าเราต้องการที่จะตอบคำถามทางวัฒนธรรมดังกล่าว
ว่า 'อะไรคือชีวิตเช่นมนุษย์ 10 000 ปีที่ผ่านมา?'
โบราณคดีจะทำให้เราเข้าใจมากขึ้นกว่าที่จะภาษาศาสตร์หรือ
พันธุศาสตร์ ในทางตรงกันข้ามถ้าเราต้องการที่จะตอบทางชีวภาพ
คำถามเช่น 'ซึ่งมนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่ใกล้ชิดที่สุด
ที่เกี่ยวข้องกับเรา?' โบราณคดีและภาษาศาสตร์จะใช้เล็ก ๆ น้อย ๆ