To pursue the imperial interest of

To pursue the imperial interest of Japan, the colonial government developed a full policy agenda to transform the economy of Korea. The broad strategy of transformation was two-pronged: the state utilized its bureaucratic capacities to undertake quite a few economic tasks, and, more important, the state involved propertied groups-both in the countryside and in the cities and both Japanese and Koreans-in production-oriented alliance leading up to sustained economic change. The results measured by the criteria of growth and industrialization were a considerable success. But they were accompanied by growing misery and exploitation, as much of the fruit of growth was taken out of Korea.
Two general observations ought to be noted at the outset. First, the governor-general in Korea was an agent of the Japanese imperial government, which exercised absolute powers in Korea. The colonial state in Korea thus pursued Japanese needs and interests that change over time, the first decade of the colonial rule, Japan treated Korea mainly as a strategic gain that could also be exploited in a fairly classic fashion: exchange of agricultural products for manufactured goods; Japanese demand for food outpaced its own supply, the colonial state aggressively undertook measures to increase food production in Korea; the colonial state also involved selected and prominent Korean businessmen in the growth of manufacturing. Aggressive industrialization of Korea occurred only in the 1930s. This was in part a result of Japan’s strategy to cope with the depression-that is, to create a protected, high growth economy on an empirewide scale- and in part a result of Japan’s aggressive industrialization, again on an empirewide scale the reflected national power considerations. It is important to notice that Japan was able to switch imperial policies in Korea frequently and decisively; this, in turn underlined the highly centralized nature of authority within the Japanese-controlled Korean state. The second related observation concerns the pressures on the governor-general in Korea to reduce the budget deficit by enhancing revenues within Korea and reducing expenditures, much of it caused by the need to maintain terrific repression throughout the society. The general point, then, is that, unlike many other governments, the colonial state in Korea did not operate with a “soft budget constraint.” On the contrary, there was consistent pressure to economize, “hardening” the budget constraint, with significant effort to deploy the state’s coercive power to extract tax revenues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การติดตามดอกเบี้ยอิมพีเรียลของญี่ปุ่น รัฐบาลอาณานิคมพัฒนาวาระนโยบายเต็มเพื่อแปลงเศรษฐกิจของเกาหลี กลยุทธ์อย่างกว้าง ๆ ของการแปลงถูกปรับสอง: รัฐใช้กำลังของราชการเพื่อดำเนินงานทางเศรษฐกิจค่อนข้างไม่กี่ และ สำคัญ รัฐเกี่ยวข้องกับ propertied กลุ่มทั้ง ในชนบท และ ในเมือง และทั้งญี่ปุ่น และชาวเกาหลีในมุ่งเน้นผลิตพันธมิตรชั้นนำถึงยั่งยืนการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ ผลการประเมินตามเกณฑ์ของการเจริญเติบโตและทวีความรุนแรงมากขึ้นประสบความสำเร็จมาก แต่พวกเขามีพร้อม ด้วยความทุกข์ยากและหาผลประโยชน์ การเจริญเติบโตเป็นมากผลไม้เจริญเติบโตถูกนำมาจากเกาหลี สังเกตสองทั่วไปควรจะถูกบันทึกไว้ในมือ ครั้งแรก governor-general ในเกาหลีเป็นตัวแทนของอิมพีเรียลรัฐบาลญี่ปุ่น ซึ่งใช้อำนาจสัมบูรณ์ในเกาหลี รัฐโคโลเนียลในเกาหลีจึงติดตามญี่ปุ่นต้องการและสนใจที่เปลี่ยนแปลงเวลา ทศวรรษแรกของกฎอาณานิคม ญี่ปุ่นเป็นเกาหลีส่วนใหญ่มีกำไรเชิงกลยุทธ์ที่สามารถนำไปยังแฟชั่นค่อนข้างคลาสสิก: แลกเปลี่ยนสินค้าเกษตรสำหรับผลิตสินค้า ความต้องการอาหารญี่ปุ่น outpaced อุปทานของตนเอง รัฐอาณานิคมอุกอาจ undertook มาตรการเพื่อเพิ่มการผลิตอาหารในเกาหลี รัฐโคโลเนียลยังเกี่ยวข้องกับนักเกาหลีเลือก และโดดเด่นในการเจริญเติบโตของการผลิต ทวีความรุนแรงมากก้าวร้าวของเกาหลีเกิดขึ้นเฉพาะในช่วงทศวรรษ 1930 ในส่วนนี้คือผลลัพธ์ของกลยุทธ์ของญี่ปุ่นเพื่อรับมือกับภาวะซึมเศร้า-นั่นคือ การสร้างเศรษฐกิจเติบโตสูง ป้องกันขนาด empirewide มี - และในส่วน ผลของญี่ปุ่นก้าวร้าวทวีความรุนแรงมาก อีกครั้งใน empirewide การขนาดการสะท้อนพลังงานแห่งชาติพิจารณาด้วย สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่า ญี่ปุ่นได้เปลี่ยนนโยบายอิมพีเรียลในเกาหลีบ่อย และราก ฐาน นี้ จะขีดเส้นใต้ลักษณะของอำนาจภายในรัฐเกาหลีญี่ปุ่นควบคุมส่วนกลางสูง สังเกตที่เกี่ยวข้องที่สองเกี่ยวข้องกับความดันบน governor-general ในเกาหลีจะลดการขาดดุลงบประมาณส่งเสริมรายได้ภายในประเทศเกาหลีและลดค่าใช้จ่าย มากของมันเกิดจากการต้องรักษาปราบปรามมากมายทั่วทั้งสังคม จุดทั่วไป แล้ว อยู่ที่ ซึ่งแตกต่างจากรัฐบาลอื่น ๆ หลาย รัฐอาณานิคมในเกาหลีได้ทำงานกับความ "อ่อนงบประมาณข้อจำกัด" ดอก มีความดันสอดคล้องประหยัด "เข้มงวดกว่า" การงบประมาณข้อจำกัด สำคัญพยายามปรับใช้พลังงาน coercive รัฐแยกภาษีรายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะไล่ตามความสนใจของจักรวรรดิญี่ปุ่นรัฐบาลอาณานิคมพัฒนานโยบายวาระเต็มรูปแบบที่จะเปลี่ยนเศรษฐกิจของเกาหลี กลยุทธ์ในวงกว้างของการเปลี่ยนแปลงเป็นสองง่าม: รัฐที่ใช้ความสามารถของระบบราชการในการดำเนินการค่อนข้างงานทางเศรษฐกิจน้อยและที่สำคัญกว่ารัฐที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มทั้งมีทรัพย์อยู่ในชนบทและในเมืองและทั้งญี่ปุ่นและเกาหลีใน พันธมิตรการผลิตที่มุ่งเน้นนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน ผลการวัดตามเกณฑ์ของการเจริญเติบโตและอุตสาหกรรมเป็นความสำเร็จอย่างมาก แต่พวกเขาก็มาพร้อมกับความทุกข์ยากของการเจริญเติบโตและการใช้ประโยชน์เท่าของผลไม้ของการเจริญเติบโตถูกนำตัวออกมาจากเกาหลี.
สองข้อสังเกตทั่วไปควรจะตั้งข้อสังเกตในตอนแรก ครั้งแรกที่ผู้ว่าราชการทั่วไปในเกาหลีเป็นตัวแทนของรัฐบาลจักรวรรดิญี่ปุ่นซึ่งใช้สิทธิอำนาจแน่นอนในเกาหลี รัฐอาณานิคมในเกาหลีจึงไล่ตามความต้องการของญี่ปุ่นและความสนใจที่มีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านทศวรรษแรกของการปกครองอาณานิคมของญี่ปุ่นได้รับการรักษาเกาหลีส่วนใหญ่เป็นกำไรเชิงกลยุทธ์ที่อาจจะมีการใช้ประโยชน์ในรูปแบบคลาสสิกอย่างเป็นธรรม: การแลกเปลี่ยนสินค้าเกษตรสำหรับสินค้าที่ผลิต ; ความต้องการสำหรับอาหารญี่ปุ่นแซงหน้าอุปทานของตัวเองรัฐอาณานิคมมารับมาตรการเชิงรุกเพื่อเพิ่มการผลิตอาหารในเกาหลี รัฐอาณานิคมยังมีส่วนร่วมเลือกที่โดดเด่นและนักธุรกิจเกาหลีในการเจริญเติบโตของการผลิต อุตสาหกรรมก้าวร้าวของเกาหลีเกิดขึ้นเฉพาะในช่วงทศวรรษที่ 1930 นี่คือส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากกลยุทธ์ของญี่ปุ่นที่จะรับมือกับภาวะซึมเศร้าที่เป็นเพื่อสร้างการป้องกันเศรษฐกิจขยายตัวสูงใน scale- empirewide และส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการพัฒนาอุตสาหกรรมเชิงรุกของญี่ปุ่นอีกครั้งในระดับ empirewide ถึงพลังงานแห่งชาติสะท้อนให้เห็น การพิจารณา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะสังเกตเห็นว่าญี่ปุ่นก็สามารถที่จะเปลี่ยนนโยบายของจักรพรรดิในเกาหลีบ่อยครั้งและเด็ดขาด; นี้ในทางกลับกันการขีดเส้นใต้ธรรมชาติที่ส่วนกลางอย่างมากของผู้มีอำนาจที่อยู่ในรัฐเกาหลีญี่ปุ่นที่มีการควบคุม สังเกตที่เกี่ยวข้องที่สองเกี่ยวข้องกับแรงกดดันเกี่ยวกับผู้ว่าราชการทั่วไปในประเทศเกาหลีที่จะลดการขาดดุลงบประมาณโดยการเสริมสร้างรายได้ภายในประเทศเกาหลีและลดค่าใช้จ่ายมากของมันเกิดจากความจำเป็นในการที่จะรักษาปราบปรามที่ยอดเยี่ยมตลอดทั้งสังคม จุดโดยทั่วไปแล้วเป็นที่แตกต่างจากรัฐบาลอื่น ๆ อีกมากมายรัฐอาณานิคมในเกาหลีไม่ได้ทำงานด้วย "ข้อ จำกัด งบประมาณนุ่ม." ในทางตรงกันข้ามมีความดันที่สอดคล้องกับการประหยัด "แข็ง" ข้อ จำกัด งบประมาณอย่างมีนัยสำคัญ ความพยายามที่จะปรับใช้กับพลังอำนาจของรัฐที่จะดึงรายได้ภาษี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่จะไล่ตามความสนใจที่ยิ่งใหญ่ของญี่ปุ่น รัฐบาลอาณานิคมพัฒนาวาระนโยบายเต็มแปลงเศรษฐกิจของเกาหลี กลยุทธ์ที่กว้างของการเปลี่ยนแปลงเป็นสองง่าม : รัฐของระบบราชการที่ใช้ความสามารถที่จะดำเนินการค่อนข้างน้อย เศรษฐกิจ งาน และที่สำคัญเพิ่มเติมรัฐซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินกลุ่มที่เกี่ยวข้องทั้งในชนบทและในเมือง และทั้งญี่ปุ่นและเกาหลีในพันธมิตรที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนที่มุ่งเน้นการผลิตทางเศรษฐกิจ ผล โดยวัดจากเกณฑ์ของการเจริญเติบโตและการพัฒนาอุตสาหกรรมมีความสำเร็จมาก แต่พวกเขามาพร้อมกับความทุกข์ยากและการเติบโต มากผลของการเจริญเติบโตออกมาจากเกาหลี
สองข้อสังเกตทั่วไปควรจะสังเกตที่เริ่มแรก แรกผู้ว่าการทั่วไปในเกาหลี คือ ตัวแทนของรัฐบาลจักรวรรดิญี่ปุ่นซึ่งใช้อำนาจเด็ดขาดในเกาหลี รัฐอาณานิคมในเกาหลีจึงไล่ตามความต้องการของญี่ปุ่นและผลประโยชน์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ทศวรรษแรกของยุคอาณานิคมปกครองญี่ปุ่นกับเกาหลีส่วนใหญ่เป็นกลยุทธ์ที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ในแฟชั่นคลาสสิกค่อนข้าง : แลกเปลี่ยนสินค้าทางการเกษตรเพื่อผลิตสินค้า อุปสงค์ญี่ปุ่นอาหารแซงหน้าอุปทานของตัวเอง , อาณานิคมรัฐอุกอาจ undertook มาตรการเพื่อเพิ่มการผลิตอาหารในเกาหลีอาณานิคมและรัฐยังเกี่ยวข้องกับนักธุรกิจในเกาหลีที่โดดเด่น การเติบโตของการผลิต อุตสาหกรรมก้าวร้าวของเกาหลีเกิดขึ้นเฉพาะในยุค นี้ ในส่วนผลของกลยุทธ์ของญี่ปุ่นเพื่อรับมือกับภาวะซึมเศร้า นั่นคือ การสร้างความคุ้มครองสูง การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจใน empirewide ขนาด - และในส่วนของอุตสาหกรรมการก้าวร้าวของญี่ปุ่นอีกครั้งบน empirewide ขนาดสะท้อนพลังงานแห่งชาติพิจารณา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะแจ้งให้ทราบว่า ญี่ปุ่นได้เปลี่ยนนโยบายอิมพีเรียลในเกาหลีบ่อยๆ และเด็ดขาด นี้ในการเปิดขีดเส้นใต้ร่วมกันธรรมชาติของอำนาจภายในรัฐญี่ปุ่นควบเกาหลีแบบที่สองที่เกี่ยวข้องกับแรงกดดันในราชการทั่วไปในเกาหลี เพื่อลดการขาดดุลงบประมาณ โดยการเพิ่มรายได้และลดรายจ่ายภายในเกาหลี ส่วนมากเกิดจากการต้องการรักษาที่ยอดเยี่ยมตลอดทั้งสังคม ประเด็นทั่วไปแล้วก็คือว่า แตกต่างจากรัฐบาลอื่น ๆ มากมายรัฐอาณานิคมในเกาหลีไม่ได้ทํางานกับ " งบประมาณจำกัด นุ่ม " ในทางตรงกันข้าม มีความดันที่สอดคล้องเพื่อการประหยัด " แข็ง " งบประมาณจำกัด มีความพยายามที่สําคัญในการปรับใช้อำนาจบังคับของรัฐ เพื่อดึงรายได้จากภาษี .