This simple poem, one of the loveli

This simple poem, one of the loveliest and most famous in the Wordsworth canon, revisits the familiar subjects of nature and memory, this time with a particularly (simple) spare, musical eloquence. The plot is extremely simple, depicting the poet’s wandering and his discovery of a field of daffodils by a lake, the memory of which pleases him and comforts him when he is lonely, bored, or restless. The characterization of the sudden occurrence of a memory—the daffodils “flash upon the inward eye / Which is the bliss of solitude”—is psychologically acute, but the poem’s main brilliance lies in the reverse personification of its early stanzas. The speaker is metaphorically compared to a natural object, a cloud—“I wandered lonely as a cloud / That floats on high...”, and the daffodils are continually personified as human beings, dancing and “tossing their heads” in “a crowd, a host.” This technique implies an inherent unity between man and nature, making it one of Wordsworth’s most basic and effective methods for instilling in the reader the feeling the poet so often describes himself as experiencing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลอนเรื่องนี้ หนึ่งใน loveliest และโด่งดังมากในสารบบ Wordsworth, revisits เรื่องคุ้นเคยธรรมชาติ และหน่วยความจำ เวลานี้ ด้วยเป็นอย่างยิ่ง (อย่างง่าย) อะไหล่ eloquence ดนตรี พล็อตเป็นง่ายมาก การแสดงของกวีหลงและเขาค้นพบเขตแดฟโฟดิลส์โดยทะเลสาบ หน่วยความจำที่ทำเขาและสิ่งอำนวยความสะดวกเขาเมื่อเขาโลนลี่ เบื่อ หรือกระสับกระส่าย คุณสมบัติของหน่วยความจำเกิดอย่างฉับพลันซึ่งแดฟโฟดิลส์ "แฟลชตามตาเข้าด้านใน / ซึ่งเป็นความสุขจากความสันโดษ" — เป็นเฉียบพลัน psychologically แต่ความหมายหลักของบทกวีอยู่ในบุคลาธิษฐานกลับของ stanzas เป็นต้น ลำโพงที่ถูกเปรียบเทียบกับวัตถุธรรมชาติ ก้อนเมฆ metaphorically — "ผมได้เดินไปมาเหงาเป็นก้อนเมฆ / ที่วางสูง..." และแดฟโฟดิลส์มีอย่างต่อเนื่องสมมุติตัวตนเป็นมนุษย์ เต้นรำ และ "tossing ศีรษะของพวกเขา" ใน "ฝูงชน โฮสต์" เทคนิคนี้หมายถึงความสามัคคีโดยธรรมชาติระหว่างมนุษย์และธรรมชาติ การทำของ Wordsworth พื้นฐานมากที่สุด และมีประสิทธิภาพวิธีการปลูกฝังในเครื่องอ่านความรู้สึกที่กวีบ่อยอธิบายตัวเองเป็นประสบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีนี้ง่ายอย่างใดอย่างหนึ่งที่น่ารักและมีชื่อเสียงมากที่สุดในเวิร์ดสเวิร์แคนนอนทบทวนวิชาที่คุ้นเคยของธรรมชาติและความทรงจำครั้งนี้ด้วยโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (ง่าย) สำรอง, ภารดีดนตรี พล็อตเป็นเรื่องง่ายมากที่หลงกวีภาพวาดและการค้นพบของเขตของแดฟโฟดิริมทะเลสาบ, หน่วยความจำที่พอใจเขาและความสะดวกสบายเขาเมื่อเขาอยู่โดดเดี่ยวเบื่อหรือกระสับกระส่าย ลักษณะของการเกิดขึ้นอย่างฉับพลันของหน่วยความจำแดฟโฟดิ "แฟลชเมื่อเข้าตา / ซึ่งเป็นความสุขของความเหงา" เค้าเฉียบพลันจิตใจ แต่ความหมายหลักของบทกวีอยู่ในตัวตนย้อนกลับของบทแรก ลำโพงถูกเปรียบเทียบเปรียบเทียบกับวัตถุธรรมชาติ cloud- "ฉันเดินเหงาเป็นเมฆ / ที่ลอยอยู่บนที่สูง ... " และแดฟโฟดิเป็นตัวเป็นตนอย่างต่อเนื่องเป็นมนุษย์, การเต้นรำและ "โยนหัวของพวกเขา" ใน " ฝูงชนโฮสต์. "เทคนิคนี้หมายถึงความสามัคคีโดยธรรมชาติระหว่างมนุษย์และธรรมชาติทำให้มันเป็นหนึ่งในที่สุดของเวิร์ดสเวิร์วิธีการขั้นพื้นฐานและมีประสิทธิภาพสำหรับการปลูกฝังในผู้อ่านรู้สึกกวีจึงมักจะอธิบายตัวเองว่าประสบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลอนบทนี้ง่าย ๆ หนึ่งใน loveliest และมีชื่อเสียงมากที่สุดใน Canon เวิร์ดสเวิร์ธ , revisits วิชาที่คุ้นเคยของธรรมชาติและความทรงจำในครั้งนี้ด้วยโดยเฉพาะ ( ธรรมดา ) อะไหล่ โวหารดนตรี พล็อตแสนง่าย , ภาพวาดของกวีพเนจร และการค้นพบของฟิลด์ของ daffodils ใกล้ทะเลสาบ ความทรงจำที่ท่านชอบและปลอบโยนเขาเมื่อเขาเหงา เบื่อหรือกระวนกระวาย จากการวิเคราะห์จู่ๆเกิดความทรงจำดอกแดฟโฟดิล " แฟลชบนด้านในตา / ซึ่งก็คือความสุขของความสันโดษ " คือทางจิตเฉียบพลัน แต่เป็นกลอนหลักโชติช่วงอยู่ในช่วงต้นของมันกลับมี stanzas . ผู้บรรยายคือการเปรียบเทียบกับวัตถุธรรมชาติเมฆ - " ฉันเดินโดดเดี่ยวเป็นเมฆที่ลอยตัวสูง . . . . . . . "ดอกแดฟโฟดิลอย่างต่อเนื่องและสร้างมนุษย์เต้น " โยนหัว " ใน " ฝูงชน , โฮสต์ " เทคนิคนี้แสดงถึงความสามัคคีโดยธรรมชาติระหว่างมนุษย์และธรรมชาติ ทำให้เป็นหนึ่งของเวิร์ดสเวิร์ธคือพื้นฐานที่สุดและมีประสิทธิภาพวิธีการปลูกฝังในอ่านความรู้สึกของกวีจึงมักจะอธิบายตัวเองเป็นประสบ