Less radical observers view the IMF

Less radical observers view the IMF as neither prodevelopment nor antidevelopment
but simply as an institution trying to carry out its original, if
somewhat outdated, mandate to hold the global capitalist market together
through the pursuit of orthodox short-term international financial policies. Its
primary goal is the maintenance of an “orderly” international exchange system
designed to promote monetary cooperation, expand international trade,
control inflation, encourage exchange-rate stability, and help countries deal
with short-run balance of payments problems through the provision of scarce
foreign-exchange resources. Unfortunately, in a highly unequal trading world,
the balance of payments problems of many developing nations may be
structural and long-term in nature, with the result that short-term stabilization
policies may easily lead to long-run development crises.11 For example,
between 1982 and 1988, the IMF strategy was tested in 28 of the 32 nations of
Latin America and the Caribbean. It was clearly not working. During that
period, Latin America financed $145 billion in debt payments but at a cost of
economic stagnation, rising unemployment, and a decline in per capita income
of 7%.12 These countries “adjusted” but did not grow. By 1988, only two were
barely able to make their payments. The same situation prevailed in much of
Africa.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้สังเกตการณ์รุนแรงน้อยดู IMF เป็นไม่ prodevelopment หรือ antidevelopmentเพียงแต่เป็นสถาบันที่พยายามดำเนินการเดิม ถ้าค่อนข้างล้าสมัย อาณัติถือตลาดทุนโลกผ่านการแสวงหาของดั้งเดิมระยะสั้นนโยบายทางการเงินระหว่างประเทศ ของเป้าหมายหลักคือ การบำรุงรักษาของระบบการแลกเปลี่ยนระหว่างประเทศ "เป็นระเบียบ"ออกแบบมาเพื่อส่งเสริมความร่วมมือทางการเงิน ขยายการค้าระหว่างประเทศควบคุมเงินเฟ้อ ส่งเสริมเสถียรภาพอัตราแลกเปลี่ยน และช่วยให้ประเทศที่จัดการมีปัญหาการชำระเงินของยอดดุลสั้นผ่านบทบัญญัติของหายากต่างประเทศแลกเปลี่ยนทรัพยากร ในโลกค้าสูงไม่เท่ากัน แต่ปัญหาดุลชำระเงินของประเทศกำลังพัฒนามากอาจโครงสร้าง และระยะยาวในธรรมชาติ กับผลได้ระยะสั้นที่เสถียรภาพนโยบายง่าย ๆ อาจจะ crises.11-ยาวพัฒนาตัวอย่างระหว่างปี 1982 และ 1988 ทดสอบกลยุทธ์ IMF ใน 28 ประเทศ 32 ของริกาและคาริเบียน มันชัดเจนไม่ทำงาน ในระหว่างที่ระยะเวลา ริกาเงิน 145 พันล้านเหรียญ ในการชำระหนี้ แต่มีต้นทุนการชะงักงันทางเศรษฐกิจ การว่างงานเพิ่มขึ้น และรายได้ต่อหัวลดลง7% .12 ประเทศเหล่านี้ "ปรับปรุง" แต่ไม่ได้เติบโตขึ้น โดย 1988 สองเท่าได้แทบไม่สามารถทำการชำระเงินของพวกเขา สถานการณ์เดียวกันแผ่ขยายไปมากแอฟริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้สังเกตการณ์รุนแรงน้อยดู IMF เป็นไม่ prodevelopment หรือ antidevelopment
แต่แค่ในฐานะสถาบันการศึกษาพยายามที่จะดำเนินการเดิมถ้า
ค่อนข้างล้าสมัยอาณัติที่จะถือตลาดทุนนิยมโลกเข้าด้วยกัน
ผ่านการแสวงหาความศรัทธาในระยะสั้นนโยบายทางการเงินระหว่างประเทศ มัน
เป้าหมายหลักคือการบำรุงรักษา "ระเบียบ" ระบบการแลกเปลี่ยนระหว่างประเทศ
ได้รับการออกแบบเพื่อส่งเสริมความร่วมมือทางการเงินขยายการค้าระหว่างประเทศ,
การควบคุมอัตราเงินเฟ้อส่งเสริมเสถียรภาพอัตราแลกเปลี่ยนและช่วยจัดการประเทศ
ที่มีความสมดุลในระยะสั้นของปัญหาการชำระเงินผ่านการให้ขาดแคลน
ทรัพยากรแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ แต่น่าเสียดายที่ในโลกการค้าที่ไม่เท่าเทียมกันสูง
ปัญหาดุลการชำระเงินของการพัฒนาหลาย ๆ ประเทศอาจจะมี
โครงสร้างและระยะยาวในธรรมชาติกับผลที่มีเสถียรภาพในระยะสั้น
นโยบายได้อย่างง่ายดายอาจนำไปสู่การพัฒนาในระยะยาว crises.11 ตัวอย่างเช่น ,
ระหว่างปี 1982 และปี 1988 กลยุทธ์การกองทุนการเงินระหว่างประเทศได้รับการทดสอบใน 28 ของประเทศที่ 32 ของ
ละตินอเมริกาและแคริบเบียน มันเห็นได้ชัดว่าไม่ทำงาน ในระหว่างที่
ระยะเวลาที่ลาตินอเมริกาทุน $ 145,000,000,000 ในการชำระเงินหนี้ แต่ค่าใช้จ่ายของ
ความเมื่อยล้าทางเศรษฐกิจการว่างงานเพิ่มขึ้นและลดลงของรายได้ต่อหัว
7% 0.12 ประเทศเหล่านี้ "ตั้งค่า" แต่ไม่ได้เติบโต โดยปี 1988 เพียงสองคน
แทบจะไม่สามารถที่จะทำให้การชำระเงินของพวกเขา สถานการณ์เดียวกันชนะมากใน
แอฟริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุนแรงน้อยกว่าผู้สังเกตการณ์ดู IMF และ prodevelopment หรือ antidevelopment
แต่เพียงแค่เป็นสถาบันพยายามดำเนินการของเดิมถ้า
ค่อนข้างล้าสมัย อาณัติ เพื่อจับตลาดทุนนิยมโลกด้วยกัน
ผ่านการติดตามดั้งเดิมระยะสั้นทางการเงินระหว่างประเทศนโยบาย เป้าหมายหลักของมันคือการรักษา
" ระเบียบ " ระบบการแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศ
ที่ออกแบบมาเพื่อส่งเสริมความร่วมมือทางการเงิน ขยายการค้าระหว่างประเทศ
เงินเฟ้อควบคุมส่งเสริมเสถียรภาพอัตราแลกเปลี่ยน และช่วยให้ประเทศมีความสมดุลในระยะสั้นของเงินจัดการ

ปัญหาผ่านการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ขาดแคลนทรัพยากร แต่น่าเสียดายที่ในสูงไม่เท่ากันโลกการค้า
ดุลการชําระเงิน ปัญหาของประเทศพัฒนามากอาจ
โครงสร้างระยะยาวในธรรมชาติที่มีผลที่นโยบายรักษาเสถียรภาพระยะสั้นได้อย่างง่ายดายอาจนำไปสู่
ในระยะยาวการพัฒนา crises.11 ตัวอย่างเช่น
ระหว่างปี 1982 และปี 1988 , กลยุทธ์ที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศถูกทดสอบใน 28 จาก 32 ชาติ
ละตินอเมริกาและแคริบเบียน มันก็ชัดเจนแล้วว่าไม่ทำงาน ระหว่างช่วงเวลานั้น
, ละติน อเมริกา 1 $ 145 พันล้านในการชําระหนี้ แต่ที่ค่าใช้จ่ายของ
ความซบเซาทางเศรษฐกิจ การว่างงานที่เพิ่มขึ้นและลดลงในรายได้ต่อหัว
7 % 12 ประเทศเหล่านี้ " ปรับ " แต่ไม่เติบโต โดย 1988 เพียงสองคน
เพิ่งจะสามารถชำระเงินของพวกเขา สถานการณ์เดียวกันเชี่ยวมากใน
แอฟริกา