The term face idiomatically refers

The term face idiomatically refers to one's own sense of dignity or prestige in social contexts. In the English-speaking world, the expression "To save face" describes the lengths that an individual may go to in order to preserve their established position in society, taking action to ensure that one is not thought badly of by their peers. It is a fundamental concept in the fields of sociology, sociolinguistics, semantics, politeness theory, psychology, political science, communication, and face negotiation theory, and translates at least somewhat equivalently into many world languages, both Germanic and otherwise.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใบหน้าระยะ idiomatically หมายถึงตัวเองความรู้สึกของเกียรติหรือศักดิ์ศรีในบริบททางสังคม ในการพูดภาษาอังกฤษ โลก นิพจน์ "การบันทึกใบหน้า" อธิบายยาวที่แต่ละบุคคลอาจไปเพื่อรักษาตำแหน่งของตนขึ้นในสังคม การดำเนินการเพื่อให้แน่ใจว่าไม่คิดว่า ไม่ดี โดยเพื่อนของพวกเขา มันเป็นแนวคิดพื้นฐานในสาขาสังคมวิทยา สังคม ความหมาย ทฤษฎีสุภาพ จิตวิทยา รัฐศาสตร์ สื่อสาร และทฤษฎีการเจรจาหน้า และน้อยค่อนข้าง equivalently แปลเป็นภาษาต่าง ๆ ในโลก เยอรมัน และอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใบหน้าระยะ idiomatically หมายถึงความรู้สึกของตัวเองหนึ่งของศักดิ์ศรีหรือศักดิ์ศรีในบริบททางสังคม ในโลกที่พูดภาษาอังกฤษ, การแสดงออก "เพื่อบัน​​ทึกใบหน้า" อธิบายความยาวที่แต่ละคนอาจจะไปเพื่อที่จะรักษาตำแหน่งของพวกเขาเป็นที่ยอมรับในสังคมที่จะดำเนินการเพื่อให้มั่นใจว่าหนึ่งไม่ได้คิดไม่ดีโดยเพื่อนของพวกเขา มันเป็นแนวคิดพื้นฐานในสาขาสังคมวิทยาภาษาศาสตร์ความหมายทฤษฎีสุภาพจิตวิทยารัฐศาสตร์การสื่อสารและการเจรจาต่อรองทฤษฎีใบหน้าและแปลอย่างน้อยค่อนข้างเท่าเป็นภาษาโลกมากมายทั้งดั้งเดิมและอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทอมหน้าติดสำนวน หมายถึง ความรู้สึกหนึ่งของเกียรติหรือศักดิ์ศรีในบริบททางสังคม ในการพูดภาษาอังกฤษโลก การแสดงออก " บันทึกหน้า " อธิบายถึงระยะเวลาที่บุคคลอาจเข้าไปเพื่อรักษาตำแหน่งของพวกเขาก่อตั้งขึ้นในสังคม การกระทำเพื่อให้แน่ใจว่า ไม่ได้คิดไม่ดี โดยเพื่อนของพวกเขา มันเป็นแนวคิดในด้านสังคมวิทยา ภาษาศาสตร์สังคม อรรถศาสตร์ มีทฤษฎี จิตวิทยา การเมือง วิทยาศาสตร์ การสื่อสาร และหน้าทฤษฎีการเจรจาต่อรอง และแปลเป็นภาษาอย่างน้อยค่อนข้างก้องโลกมาก ทั้งดั้งเดิม และอย่างอื่น