Fig. 3. Changes in the concentratio

Fig. 3. Changes in the concentration of thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) (panel A), uric acid (panel B) and allantoin (panel C) in dried soft tissues of control active, estivating and aroused P. canaliculata. Values are means ± SE (N = 6). Statistically significant differences were found between control and estivating groups (*), estivating and aroused groups (**) and control and aroused groups (▲) (ANOVA I, Tukey test).
et al., 2000; Estebenet and Martín, 2002; Cazzaniga, 2006). Particu- larly, its ability to estivate after self burial during the dry season is a critical aspect for the maintenance of population size, particularly in crops which alternate periods of flooding and dryness, as it occurs in Japan paddy fields (Wada and Yoshida, 2000; Watanabe et al., 2000; Syobu et al., 2001; Yusa et al., 2006).
The factors inducing burrowing behavior preceding both estiva- tion and hibernation were studied in P. canaliculata in semi-field conditions and it was found that burrowing was induced by both low
water levels and extreme temperatures (above 35 °C and below 10 °C) (Wada and Yoshida, 2000).
Snail behaviors both during the experimental induction of estivation and after arousal from this state were studied by Little (1968) in Pomacea lineata and in the current paper for P. canaliculata (Tables 1 and 2, and Fig. 2). The behavioral patterns observed were similar for both species, but the timing was different, for instance, P. lineata (Little, 1968) lasted 4 to 8days to tightly close the operculum, while this occurs within 2 days in P. canaliculata.
We are not aware of any study of the mechanisms of estivation and arousal in the invasive P. canaliculata, but some studies in non- invasive ampullariid species have been published (Lal and Saxena, 1952; Saxena, 1955; Coles, 1968; Little, 1968; Burky et al., 1972; Horne, 1979; Chaturvedi and Agarwal, 1979, 1981; Athawale and Reddy, 2002). However, they have not received an attention comparable to that of estivation in pulmonate gastropods (Hermes- Lima and Storey, 1995a,b; Hermes-Lima et al., 1998; Guppy et al., 2000; Hermes-Lima and Zenteno-Savin, 2002; Ferreira et al., 2003; Ramos-Vasconcelos and Hermes-Lima, 2003; Ramos-Vasconcelos et al., 2005; Nowakowska et al., 2009; Ferreira-Cravo et al., 2010).
The mortality rate observed in the current study was similar to that observed by Yusa et al. (2006) in animals kept in dry conditions and approximately of the same size as those of the current study. Pomacea canaliculata seems to withstand desiccation much longer than P. paludosa (=P. depressa; Little, 1968) but not more than P. lineata (same paper). Comparison with other non-invasive congeneric species is difficult, since most authors preferred to report the extreme survival times observed rather than the changes in the mortality rate with time.
About a 50% of body mass loss was observed after 45 days of estivation in P. canaliculata, which was accompanied by a relatively low mortality rate (17%). This loss should be mostly water loss, since about 73% of body mass was recovered within 20 min of water exposure (with no food). Similar figures of body mass loss were reported by Little (1968) in P. lineata.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูป 3 การเปลี่ยนแปลงความเข้มข้นของสารปฏิกิริยากรด thiobarbituric (TBARS) (แผง A), กรดยูริก (แผง B) และ allantoin (แผง C) ในเนื้อเยื่ออ่อนที่แห้งของควบคุมงาน estivating และกระตุ้นเชอรี่ P. มีค่าหมายถึง± SE (N = 6) ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่อยู่ระหว่างการควบคุม และกลุ่ม estivating (*), (*) กลุ่ม estivating และกระตุ้น และควบคุม และกระตุ้นกลุ่ม (▲) (ANOVA ฉัน Tukey ทดสอบ)et al. 2000 Estebenet และมาร์ติน 2002 Cazzaniga, 2006) Particu-larly ความสามารถในการ estivate หลังจากที่ฝังศพตัวเองในช่วงฤดูแล้งเป็นลักษณะสำคัญสำหรับการบำรุงรักษาของขนาดประชากร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพืชซึ่งรอบระยะเวลาอื่นของน้ำท่วมและความแห้งกร้าน เกิดขึ้นในญี่ปุ่นข้าว (วาดะและโยชิดะ 2000 วาตานาเบะ et al. 2000 Syobu et al. 2001 Yusa et al. 2006)ปัจจัยที่กระตุ้นให้เกิดพฤติกรรมการขุดก่อนหน้านี้มีศึกษาทางการค้า estiva และไฮเบอร์เนตใน P. เชอรี่ในสภาพกึ่งฟิลด์ และพบว่า ขุดถูกเหนี่ยวนำ โดยทั้งสองต่ำระดับน้ำและอุณหภูมิสูงมาก ๆ (สูงก ว่า 35 องศาเซลเซียส และต่ำ กว่า 10 ° C) (วาดะและโยชิดะ 2000)มีศึกษาทั้งพฤติกรรมหอยทากในระหว่างทดลองเหนี่ยวนำ ของ estivation และ หลังเร้าอารมณ์จากสถานะนี้ โดยน้อย (1968) ในหอย lineata และกระดาษปัจจุบันสำหรับ P. เชอรี่ (ตารางที่ 1 และ 2 และ 2 รูป) รูปแบบพฤติกรรมที่สังเกตได้คล้ายกันสำหรับทั้งสองชนิด แต่ระยะเวลาก็แตกต่างกัน เช่น lineata P. (เล็ก ๆ น้อย ๆ 1968) นาน 4-8 วันเพื่อปิดแน่น operculum ในขณะที่ปัญหานี้เกิดขึ้นภายใน 2 วันใน P. เชอรี่เราไม่ทราบถึงการศึกษากลไกของ estivation และเร้าอารมณ์ในเชอรี่ P. การรุกรานใด ๆ แต่บางการศึกษาไม่ใช่ - ampullariid แพร่กระจายสายพันธุ์ได้รับการเผยแพร่ (Lal และเกซสักเสนา 1952 เกซสักเสนา 1955 Coles, 1968 น้อย 1968 Burky et al. 1972 ฮอร์น 1979 Chaturvedi และ Agarwal, 1979, 1981 Athawale และเรดดี้ 2002) อย่างไรก็ตาม ไม่ได้รับเทียบได้กับ estivation ที่มีความสนใจใน pulmonate gastropods (Hermes - ลิมาและชั้น 1995a, b Hermes ลิมา et al. 1998 ปลาหางนกยูง et al. 2000 Hermes ลิมาและ Zenteno-Savin, 2002 พบ et al. 2003 Vasconcelos ฟิตและ Hermes-ลิมา 2003 ดาว-Vasconcelos et al. 2005 Nowakowska et al. 2009 Ferreira-Cravo et al. 2010)อัตราการตายที่พบในการศึกษาปัจจุบันเหมือนกับที่สังเกตโดย Yusa et al. (2006) ในสัตว์ที่เก็บในสภาพแห้ง และการประมาณการขนาดเดียวกันกับปัจจุบันศึกษา หอยเชอรี่น่าจะ ทนต่อการผึ่งแห้งนานกว่า P. พรุ (= P. depressa น้อย 1968) แต่มากกว่า P. lineata (กระดาษเดียวกัน) เปรียบเทียบกับพันธุ์อื่น ๆ congeneric ไม่รุกรานได้ยาก ตั้งแต่ผู้เขียนส่วนใหญ่ต้องการรายงานเวลาอยู่รอดมากสังเกตมากกว่า การเปลี่ยนแปลงในอัตราการตายด้วยเวลาเกี่ยวกับ 50% ที่ร่างกายสูญเสียมวลชนพบว่า หลังจาก 45 วันของ estivation ใน P. เชอรี่ ซึ่งมาพร้อมกับอัตราการตายค่อนข้างต่ำ (17%) ขาดทุนนี้ควรจะเป็นส่วนใหญ่สูญเสียน้ำ ตั้งแต่ 73% ของร่างกาย มวลถูกกู้คืนได้ภายใน 20 นาทีของการสัมผัสน้ำ (มีอาหารไม่มี) ตัวเลขที่คล้ายกันของร่างกายสูญเสียมวลมีรายงาน โดยน้อย (1968) ใน P. lineata

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มะเดื่อ. 3. การเปลี่ยนแปลงในความเข้มข้นของสารกรด thiobarbituric ปฏิกิริยา (TBARS) (แผง A) กรดยูริค (แผง B) และ Allantoin (แผง C) ในเนื้อเยื่ออ่อนแห้งของการควบคุมที่ใช้งานอยู่ estivating และกระตุ้นพี canaliculata ค่าจะหมายถึง± SE (N = 6) ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ถูกพบระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่ม estivating (*), estivating และกระตุ้นกลุ่ม (**) และการควบคุมและกระตุ้นกลุ่ม (▲) (ANOVA ผมทดสอบ Tukey).
et al, 2000. Estebenet และมาร์ติ 2002; Cazzaniga 2006) larly นพิเศษความสามารถในการ estivate หลังจากที่ฝังศพตัวเองในช่วงฤดูแล้งเป็นลักษณะสำคัญสำหรับการบำรุงรักษาขนาดของประชากรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่พืชอื่นของน้ำท่วมและความแห้งกร้านที่มันเกิดขึ้นในประเทศญี่ปุ่นนาข้าว (ดะโยชิดะและ 2000 ; Watanabe et al, 2000;. Syobu et al, 2001;... Yusa et al, 2006)
ปัจจัยที่กระตุ้นให้เกิดการขุดพฤติกรรมก่อนหน้านี้ทั้งการ estiva- และการจำศีลศึกษาในพี canaliculata ในสภาพกึ่งสนามและมันก็พบว่า วัตถุโบราณที่ถูกเหนี่ยวนำโดยทั้งต่ำ
ระดับน้ำและอุณหภูมิสูง (สูงกว่า 35 องศาเซลเซียสและต่ำกว่า 10 ° C) (ดะและโยชิดะ, 2000).
พฤติกรรมหอยทากทั้งในระหว่างการเหนี่ยวนำการทดลอง estivation และหลังการเร้าอารมณ์จากรัฐนี้กำลังศึกษาเล็ก ๆ น้อย ๆ (1968) ใน Pomacea lineata และในกระดาษปัจจุบันพี canaliculata (ตารางที่ 1 และ 2 และรูปที่. 2) รูปแบบพฤติกรรมที่สังเกตมีความคล้ายคลึงกันสำหรับทั้งสองชนิด แต่ระยะเวลาที่แตกต่างกันเช่นพี lineata (ลิตเติ้ล, 1968) กินเวลา 4 8Days ใกล้แน่น operculum ในขณะนี้เกิดขึ้นภายใน 2 วันในพี canaliculata.
เรามี ไม่ได้ตระหนักถึงการศึกษาของกลไกของ estivation และความตื่นตัวในการบุกรุกพี canaliculata แต่บางการศึกษาในสายพันธุ์ที่ไม่ใช่ ampullariid รุกรานใด ๆ ที่ได้รับการตีพิมพ์ (Lal และ Saxena 1952; Saxena 1955; โคลส์ 1968; ลิตเติ้ล 1968; Burky et al, 1972;. ฮอร์น 1979; Chaturvedi และ Agarwal 1979 1981; Athawale และเรดดี้, 2002) แต่พวกเขายังไม่ได้รับความสนใจเทียบเท่ากับที่ของ estivation ในหอย pulmonate (Hermes- ลิมาและชั้น, 1995a, B; Hermes-Lima et al, 1998;. หางนกยูง et al, 2000;. Hermes-ลิมาและ Zenteno-Savin 2002; Ferreira et al, 2003;. Ramos-Vasconcelos และ Hermes-Lima, 2003 Ramos-Vasconcelos et al, 2005;.. Nowakowska et al, 2009;.. Ferreira-Cravo et al, 2010)
อัตราการตายสังเกต ในการศึกษาในปัจจุบันมีความคล้ายคลึงกับที่พบโดย Yusa, et al (2006) ในสัตว์เก็บไว้ในที่แห้งและประมาณขนาดเดียวกับการศึกษาในปัจจุบัน หอยเชอรี่ดูเหมือนจะทนต่อผึ่งให้แห้งนานกว่าพี paludosa (P = depressa. เล็ก ๆ น้อย ๆ , 1968) แต่ไม่เกินพี lineata (กระดาษเดียวกัน) เปรียบเทียบกับสายพันธุ์ congeneric อื่น ๆ ที่ไม่ใช่รุกรานเป็นเรื่องยากเนื่องจากผู้เขียนที่ต้องการมากที่สุดในการรายงานครั้งการอยู่รอดมากสังเกตมากกว่าการเปลี่ยนแปลงในอัตราการตายด้วยเวลา.
เกี่ยวกับ 50% ของร่างกายสูญเสียมวลพบว่าหลังจาก 45 วันนับจากวัน estivation ใน P . canaliculata ซึ่งมาพร้อมกับอัตราการตายค่อนข้างต่ำ (17%) การสูญเสียนี้ควรจะเป็นส่วนใหญ่สูญเสียน้ำตั้งแต่ประมาณ 73% ของมวลกายก็หายภายใน 20 นาทีของการสัมผัสน้ำ (ไม่มีอาหาร) ตัวเลขที่ใกล้เคียงของการสูญเสียมวลกายได้รับรายงานจากลิตเติ้ล (1968) พี lineata