We describe a model of internationa

We describe a model of international, multidimensional policy coordination where countries can enter into selective and separate agreements with different partners along different policy dimensions. The model is used to examine the implications of negotiation tie-in - the requirement that agreements must span multiple dimensions of interaction - for the viability of multilateral cooperation when countries are linked by international trade flows and transboundary pollution. We show that, while in some cases negotiation tie-in has either no effect or can make multilateral cooperation more viable, in others a formal tie-in constraint can make an otherwise viable joint multilateral agreement unstable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราอธิบายแบบจำลองของการประสานงานนโยบายระหว่างประเทศ หลายมิติซึ่งสามารถป้อนประเทศเลือก และแยกสัญญากับพันธมิตรแตกต่างกันไปตามมิตินโยบายอื่น รูปแบบจะใช้ในการตรวจสอบผลกระทบของการเจรจา tie-in -ความต้องการว่า ตกลงต้องครอบคลุมหลายมิติของการโต้ตอบ - สำหรับในเชิงความร่วมมือพหุภาคีเมื่อประเทศมีการเชื่อมโยง โดยว่าด้วยมลพิษและกระแสการค้าระหว่างประเทศ เราแสดงว่า ในขณะที่ในบางกรณี เจรจา tie-in ทั้งไม่มีผล หรือสามารถทำให้ความร่วมมือพหุภาคีทำงานได้มากขึ้น คนอื่น ข้อจำกัดทางการ tie-in สามารถทำข้อตกลงพหุภาคีร่วมกันวางอนาคตมิฉะนั้นไม่เสถียร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราอธิบายรูปแบบของต่างประเทศประสานนโยบายหลายมิติที่ประเทศสามารถเข้าสู่ข้อตกลงการคัดเลือกและแยกต่างหากกับคู่ค้าที่แตกต่างกันไปตามขนาดของนโยบายที่แตกต่างกัน รูปแบบที่จะใช้ในการตรวจสอบผลกระทบของการเจรจาต่อรองผูกใน - ความต้องการที่จะต้องทำข้อตกลงระยะเวลานานหลายมิติของการปฏิสัมพันธ์ - ศักยภาพของความร่วมมือพหุภาคีเมื่อประเทศมีการเชื่อมโยงกันด้วยกระแสการค้าระหว่างประเทศและมลพิษข้ามแดน เราแสดงให้เห็นว่าในขณะที่ในบางกรณีการเจรจาต่อรองผูกในมีทั้งไม่มีผลกระทบหรือสามารถทำให้ความร่วมมือพหุภาคีทำงานได้มากขึ้นในคนอื่น ๆ อย่างเป็นทางการผูกในข้อ จำกัด ที่สามารถทำให้การทำงานได้เป็นอย่างอื่นข้อตกลงพหุภาคีร่วมที่ไม่เสถียร