Why does the Vatican have an observ

Why does the Vatican have an observatory? Aren’t there more important things to do than look at the stars?’ Vatican astronomer Guy Consolmagno SJ has been asked these questions many times; indeed, he asks them of himself. At an event hosted by the Mount Street Jesuit Centre last month, he explained how he encounters God in his scientific studies.

I once caused a stir in a church in Hawaii by announcing that I was ‘an observer from the Vatican.’ Indeed, I am. As it happens, I was in Hawaii to use the telescopes there, just as I also observe with the Vatican’s own telescope in Arizona. That is my job with the Vatican Observatory.

Why does the Vatican have an observatory? Aren’t there more important things to do than look at the stars? That is a question not only for the Church, but for the person who chooses to do astronomy for a living. I recall when I was thirty years old, a postdoctoral fellow at MIT, I would lie in bed at 3am wondering, ‘why am I wasting my time worrying about the moons of Jupiter when there are people starving in the world?’

I had no answer.

Eventually I quit my job, I quit science and I joined the US Peace Corps. I told the Peace Corps people, ‘I’ll go anywhere you ask me to go, I’ll do anything you ask me to do; I just want to help people.’ They sent me to Africa, to Kenya... where I ended up teaching astronomy to graduate students at the University of Nairobi!

Now, we all know that there are lots of problems with a technological society like ours in the West… pollution, consumerism, the alienation of people from nature. These are real problems we all have to deal with. But for all its real problems, a technologically sophisticated society is the only kind we have been able to develop so far that is capable of feeding its people on a regular basis. To have such a society you need an educated populace; you need schools. Schools need teachers. The graduate students I was teaching had jobs waiting at the Kenya Science Teachers’ College, to teach the teachers to teach the students so that one day Kenya could better feed its population.

But that is not why they wanted to learn astronomy.

At the weekends, I would go to visit my fellow Peace Corps volunteers at the schools elsewhere in the country where they were teaching. In the evenings I would set up a little telescope I had brought with me, and everyone in the village would come out to look through the telescope. And they would go, ‘wow’ when they saw the rings of Saturn, the Orion nebula, the craters on the Moon… exactly like my family and friends back in Michigan. Everyone who has ever looked through a telescope goes ‘wow’ at those things. Looking at the stars and wondering what they are about and how we fit in – that is something that makes us human.

The astronomy we do, from landing on Mars to discovering Dark Energy, is something that every human being alive can take pride in. And to deny someone that pride because they were born on the wrong continent, or of the wrong gender or socio-economic group, is to deny them their humanity. But to remind them that you, too, can look through a telescope and go ‘wow’, and dream? That means that you, too, are a part of this big community that is more than just a bunch of people looking for bread. We do not live by bread alone. Astronomy is how we experience the universe as creatures who are interested in more than just, ‘what’s for lunch?’

But what I have also come to see is that belief plays a fundamental role in being able to do that astronomy.

There are three religious beliefs that you have to accept on faith before you can be a scientist. You may not think of them as religious, but I can name religions that do not have these beliefs.

The first thing you must believe is that this universe actually exists. This may seem obvious; but if you believe, as some religions do, that ‘everything is illusion,’ then what is there for a scientist to study? If you were a solipsist, then being a scientist would be just wasting your time studying a figment of your imagination.

The second thing to believe is that the universe operates by regular laws. How can you go searching for the physical laws of the universe if you do not believe there are physical laws to be found? Today we have a thousand years of finding those laws and seeing how we can use them to make the telephones work; but who was the first person a thousand years ago to think that such laws exist, and that they could be discovered? Where did he or she get the faith to believe that there might be laws to be found?

If you were a pagan Roman and you saw lightning strike, you said the god of lightning threw it; if you saw crops grow, you attributed that to the goddess of crops. If you believe that everything that occurs in the universe is the result of the whims of demons and deities, there is no point in looking for scientific laws.

Christians in Roman times were accused of being atheists, because they refused to believe in these pagan gods. And rightly so; there are many gods I do not believe in. Indeed, even Richard Dawkins only believes in one fewer God than I do!

And the God I believe in is not of the universe, but existed before the universe began; not a part of nature, but super-natural. If you believe in that kind of God, then there is room to ask how the rest of the world works, and room to wonder if it works by regular laws. We know from scripture that God is responsible for the universe, in a step-by- step manner. Genesis outlines a creation story that is fundamentally different from the Babylonian story in that rather than the physical universe being an accident, Genesis tells us that God deliberately willed it to exist.

And here is the third thing you have to believe as a scientist: you have to believe that the universe is good. We get that, again, from Genesis. If you think the universe is a morass of temptations, then you will be afraid to be too involved in it; you will want to meditate yourself to a higher level, perhaps. If you believe that, you are not going to want to be a scientist. But instead, we believe in a God who so loved the universe that He sent His only Son...

So why do people think that there is a conflict between science and religion? Too often the assumption is that science and religion are systems of epistemology, ways of knowing facts. Science gives me one set of facts, religion gives me another set of facts, and so surely there is going to be a time when the two systems conflict.

But that is not what science is at all, and not what religion is at all.

We all learn science in school, where it is taught as a big book of facts; and you had better use this year’s book, because last year’s book of facts is out of date. But that should immediately tell you that science is not just facts. Science continues even as the facts change. What we do in science is learn how to have a conversation about those facts… how we can talk about understanding how the universe we have observed seems to work, and how we can use that understanding to guess the next place to look. Science is not the facts, it is the conversation.

In the same way, faith is not about a bunch of things I must accept, blindly, closing my eyes to the truth. On the contrary, remember what Moses says to his people after giving the Tablets of the Law: ‘do not forget the things your eyes have seen or let them fade from your heart as long as you live. Teach them to your children and to their children after them.’ (Deut 4: 9) It is not, ‘close your eyes’ but rather, ‘pay attention to what you have seen.’

Faith is not accepting a bunch of facts in the absence of evidence. It is making choices in the absence of all the facts… whether it is your choice of school, or job, who you will marry, where you will live. When you made those choices, there was no way you could know how it would turn out. That’s life, making choices in the absence of sufficient data. But you make these choices in the expectation that things will turn out well. That’s faith. Sometimes that expectation is going to be shattered, but you go ahead anyway; what else can you do?

These expectations based on faith occur in science all the time. When I choose what field of science to enter, I am assuming that it is going to be interesting down the line; if I knew what I was going to discover, I would not have to do the science. When I see an interesting problem to chew on, I have to guess what approach is going to be the most fruitful. How do I make that decision? Of all the different approaches that are possible I only have time to try one or two; how do I choose? It is a blind step into the unknown.

Science is not a big book of facts. Science is not about ‘proving’ anything. Science describes, but the descriptions are incomplete; we keep hoping that they get better. For that very reason you cannot use science to prove the existence of God (or no-God). But can science encourage us in our belief?

One trait of God I find is that He always gives us ‘plausible deniability.’ Every time you see His action in the universe, you can always come up with some way to explain it away if you want to. It could just be coincidence, or an illusion. You can never know for sure; that, of course, is why we need faith.

But postulating a ‘God’ helps us deal with certain classic mysteries of the fundamental nature of our existence. Leibniz once famously asked, ‘Why is there something instead of nothing?’ The ‘nothing’ of ‘creation from nothing’ is more than the absence of matter; it is the absence of space, time and the laws of physics themselves. Why is there a universe? The universe itself cannot explain itself. Either it has no explanation, which is certainly possible; or there is a reason for its existence, outside of itself, and we will identify that reason with God.

But in my science I encounter not only the creator God, but also a personal God. And t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำไมวาติกันไม่ได้เป็นหอดูดาว ไม่มีสำคัญกิจกรรมกว่าดูดาว?' วาติกันนักดาราศาสตร์คน Consolmagno SJ ได้ถูกถามคำถามเหล่านี้หลายครั้ง จริง ๆ เขาถามพวกเขาเอง ในงานโฮสต์ โดยภูเขาถนนอิตศูนย์เดือน เขาอธิบายว่า เขาพบพระเจ้าในการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ของเขาฉันเมื่อเกิดคนในคริสตจักรในฮาวาย โดยประกาศว่า ผม 'มีนักการจากวาติกัน' แน่นอน ฉัน เกิดขึ้น ผมในฮาวายใช้ telescopes เหมือนฉันสังเกต ด้วยกล้องโทรทรรศน์ของวาติกันในอริโซนา นั่นคืองานของฉันกับหอดูดาววาติกันทำไมวาติกันไม่ได้เป็นหอดูดาว ไม่มีสำคัญกิจกรรมกว่าดูดาว ที่เป็นคำถามที่ไม่เพียงแต่ สำหรับคริสตจักร แต่ สำหรับคนที่เลือกทำดาราศาสตร์เพื่อการครองชีพ ฉันเรียกคืนเมื่อผมสิบปี เพื่อนนักที่ MIT ฉันจะนอนอยู่บนเตียงพักสงสัยว่า 'ทำไมฉันฉันเสียเวลากังวลเกี่ยวกับดวงจันทร์ของดาวพฤหัสบดีเมื่อมีคนอดอยากในโลก 'ผมไม่ตอบในที่สุดเลิกงาน เลิกวิทยาศาสตร์ และฉันเข้าร่วมเราหน่วยสันติภาพ ฉันบอกคนหน่วยสันติภาพ, ' จะไปที่ใดก็ได้ที่คุณถามฉันไป จะทำอะไรคุณถามฉันจะทำ เพียงอยากจะช่วยคน ' พวกเขาส่งฉันไปแอฟริกา สู่เคนยา...ที่ฉันสิ้นสุดขึ้นการสอนดาราศาสตร์สำเร็จการศึกษาโรงเรียนมหาวิทยาลัยไนโรบีตอนนี้ เรารู้ว่า มีจำนวนมากของปัญหาสังคมเทคโนโลยีเช่นเราในทิศตะวันตก...มลพิษ บริโภคนิยม ที่สุดของคนจากธรรมชาติ นี่คือเราต้องจัดการกับปัญหาที่แท้จริง แต่ปัญหาทั้งหมดจริงของ สังคมเทคโนโลยีซับซ้อน ชนิดเดียวเราได้ได้พัฒนาเพื่อให้ห่างไกลที่มีความสามารถในการให้อาหารคนเป็นประจำ มีสังคมดังกล่าวคุณต้องประชาชนการศึกษา โรงเรียนได้ โรงเรียนต้องการครู ยนการสอนศึกษามีงานที่รอที่เคนยาวิทยาศาสตร์ครูวิทยาลัย ครูสอนนักเรียนเพื่อที่เคนยาวันหนึ่งอาจสอนเลี้ยงประชากรแต่ก็ไม่ทำไมพวกเขาต้องการเรียนรู้ดาราศาสตร์ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ฉันจะไปเยี่ยมชมของฉันเพื่อนอาสาสมัครโรงเรียนอื่นในประเทศที่พวกเขาถูกสอน ในช่วงเย็นจะตั้งกล้องน้อยที่ผมได้มากับฉัน และทุกคนในหมู่บ้านจะออกมาดูกล้องโทรทรรศน์ และพวกเขาต้องไป 'ว้าว' เมื่อเห็นวงแหวนของดาวเสาร์ เนบิวลานายพราน ลังบนดวงจันทร์...เหมือนกับครอบครัวและเพื่อนของฉันกลับในมิชิแกน ทุกคนที่ได้เคยมองผ่านทางกล้องไป 'ว้าว' ที่สิ่งเหล่านั้น ดูดาว และสงสัยว่า คืออะไรเกี่ยวกับและวิธีเราพอดี – ที่เป็นสิ่งที่ทำให้เรามนุษย์ดาราที่เราทำ จากการลงจอดบนดาวอังคารเพื่อค้นพบพลังงานมืด เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกชีวิตสามารถมีความภาคภูมิใจใน และจะปฏิเสธผู้ที่ไพรด์เนื่องจากจะเกิด บนทวีปผิด หรือผิดเพศหรือกลุ่มสังคมเศรษฐกิจ คือการ ปฏิเสธของมนุษยชาติ แต่ จะเตือนพวกเขาว่า คุณ เกินไป สามารถดูกล้องไป 'ว้าว' และฝัน ซึ่งหมายความ ว่า คุณ เกินไป เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนขนาดใหญ่ที่มากกว่ากลุ่มคนที่กำลังมองหาขนมปัง เราไม่ได้อยู่ ด้วยขนมปังเพียงอย่างเดียว ดาราศาสตร์เป็นวิธีประสบการณ์จักรวาลเป็นสิ่งมีชีวิตที่สนใจมากกว่า 'คืออะไรสำหรับมื้อกลางวัน'แต่ว่าฉันยังมาดู ว่า ความเชื่อมีบทบาทพื้นฐานในการทำทางดาราศาสตร์ที่สามารถมีความเชื่อในศาสนาสามที่คุณต้องยอมรับในความเชื่อก่อนที่คุณสามารถเป็นนักวิทยาศาสตร์ คุณอาจไม่คิดว่า พวกเขาเป็นศาสนา แต่ฉันสามารถตั้งชื่อศาสนาที่ไม่มีความเชื่อเหล่านี้สิ่งแรกที่คุณต้องเชื่อคือ ว่า จักรวาลนี้จริงอยู่ นี้อาจดูเหมือนชัดเจน แต่ถ้าคุณเชื่อ กับบางศาสนา ว่า 'ทุกอย่างเป็นภาพลวงตา' แล้วอะไรมีนักวิทยาศาสตร์ศึกษา ถ้าคุณเป็น solipsist แล้ว การเป็นนักวิทยาศาสตร์จะสามารถเพียงเสียเวลาเรียน figment ของจินตนาการของคุณสิ่งที่สองที่เชื่อได้ว่า จักรวาลทำงานตามกฎหมายปกติ วิธีสามารถคุณไปค้นหากฎหมายมีอยู่จริงของจักรวาลถ้าคุณเชื่อว่า ไม่มีกฎหมายทางกายภาพแก่ วันนี้เรามีพันค้นหากฎหมายเหล่านั้น และเห็นว่าเราสามารถใช้เพื่อทำให้โทรศัพท์ทำงาน แต่ใครเป็นคนแรกพันปีคิดว่า กฎหมายดังกล่าวมีอยู่ และให้ พวกเขาสามารถค้นพบ ที่ไม่ได้เขาหรือเธอได้รับความเชื่อเชื่อว่า อาจมีกฎหมายแก่ถ้าคุณอยู่ในพุกามโรมัน และคุณเห็นผ่า คุณกล่าวว่า พระเจ้าของฟ้าผ่าก็ได้โยน ถ้าคุณเห็นการเติบโตของพืช คุณบันทึกที่เจ้าของพืช ถ้าคุณเชื่อว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในจักรวาลผล whims ของปีศาจและเทวดา มีจุดในการค้นหากฎหมายวิทยาศาสตร์คริสเตียนในยุคโรมันได้ถูกกล่าวหาว่าเป็น อเทวนิยม เนื่องจากพวกเขาปฏิเสธที่จะเชื่อในพระเจ้าป่าเถื่อนเหล่านี้ และ ครับ มีเทพเจ้ามากมายที่ไม่เชื่อใน จริง ๆ แม้ริชาร์ด Dawkins เพียงเชื่อในพระน้อยกว่าฉันและผมเชื่อในพระเจ้าไม่ใช่จักรวาล แต่เดิมก่อนที่จักรวาลเริ่มต้น ไม่เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ธรรมชาติซุปเปอร์ ถ้าคุณเชื่อในแบบของพระเจ้า แล้วมีห้องขอวิธีการทำงานของส่วนเหลือของโลก และห้องสงสัยถ้า ทำงานตามกฎหมายปกติ เรารู้จากพระคัมภีร์ว่า พระเจ้ารับผิดชอบจักรวาล วิธีขั้นตอน ปฐมกาลสรุปเรื่องราวการสร้างที่มีความแตกต่างกันจากเรื่องบาบิโลเนียในที่ มากกว่าจักรวาลทางกายภาพถูกอุบัติเหตุ ปฐมกาลบอกว่า พระเจ้าตั้งใจจะให้อยู่และนี่เป็นสิ่งสามคุณต้องเชื่อว่าเป็นเป็นนักวิทยาศาสตร์: คุณต้องเชื่อว่า จักรวาลเป็นสิ่งที่ดี เราได้ที่ อีกครั้ง จากปฐมกาล ถ้าคุณคิดว่า จักรวาลเป็น morass ของเทมป์เทชันส์ แล้วคุณจะกลัวที่จะมีส่วนร่วมมากเกินไปในนั้น คุณจะต้องพาตัวเองไประดับสูงขึ้น บางที ถ้าคุณเชื่อว่า คุณจะไม่ไปอยากจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่แทน เราเชื่อในพระเจ้าดังนั้น รักจักรวาลที่เขาส่งบุตรชายของเขาเท่านั้น ...ดังนั้น ทำไมทำคนที่ มีความขัดแย้งระหว่างวิทยาศาสตร์และศาสนา บ่อยเกินไปสมมติฐานได้ว่า วิทยาศาสตร์และศาสนาเป็นระบบของญาณวิทยา วิธีการรู้ข้อเท็จจริง วิทยาศาสตร์ให้ผมชุดหนึ่งของข้อเท็จจริง ศาสนาให้ฉันอีกชุดของข้อเท็จจริง และดังนั้นย่อม มีเป็นไปได้เมื่อการขัดแย้งของสองระบบเวลาแต่ก็ไม่อะไรวิทยาศาสตร์ทั้งหมด และไม่ศาสนาใดเลยWe all learn science in school, where it is taught as a big book of facts; and you had better use this year’s book, because last year’s book of facts is out of date. But that should immediately tell you that science is not just facts. Science continues even as the facts change. What we do in science is learn how to have a conversation about those facts… how we can talk about understanding how the universe we have observed seems to work, and how we can use that understanding to guess the next place to look. Science is not the facts, it is the conversation.In the same way, faith is not about a bunch of things I must accept, blindly, closing my eyes to the truth. On the contrary, remember what Moses says to his people after giving the Tablets of the Law: ‘do not forget the things your eyes have seen or let them fade from your heart as long as you live. Teach them to your children and to their children after them.’ (Deut 4: 9) It is not, ‘close your eyes’ but rather, ‘pay attention to what you have seen.’Faith is not accepting a bunch of facts in the absence of evidence. It is making choices in the absence of all the facts… whether it is your choice of school, or job, who you will marry, where you will live. When you made those choices, there was no way you could know how it would turn out. That’s life, making choices in the absence of sufficient data. But you make these choices in the expectation that things will turn out well. That’s faith. Sometimes that expectation is going to be shattered, but you go ahead anyway; what else can you do?เกิดความคาดหวังเหล่านี้ตามความเชื่อในวิทยาศาสตร์ตลอดเวลา เมื่อเลือกฟิลด์ใดวิทยาศาสตร์เพื่อป้อน ฉันทะลึ่งว่า มันจะน่าสนใจลงบรรทัด ถ้าฉันรู้ฉันได้ไปเยือน ฉันจะไม่ได้ต้องการวิทยาศาสตร์ เมื่อเห็นปัญหาน่าสนใจเพื่อบน ฉันต้องคิดว่า วิธีใดจะได้ประสบมากที่สุด วิธีการตัดสินใจนั้นหรือไม่ ของวิธีต่าง ๆ ทั้งหมดที่เป็นไปได้ ผมมีเวลาหนึ่งหรือสอง ฉันเลือกหรือไม่ ขั้นตาบอดไปไม่รู้จักได้วิทยาศาสตร์ไม่ใช่หนังสือใหญ่ของข้อเท็จจริง วิทยาศาสตร์ไม่ได้เกี่ยวกับ 'พิสูจน์' อะไร วิทยาศาสตร์อธิบาย แต่คำอธิบายสมบูรณ์ เราเก็บหวังว่า จะได้รับดีกว่า สำหรับเหตุผลที่ คุณไม่สามารถใช้วิทยาศาสตร์เพื่อพิสูจน์การมีอยู่ของพระเจ้า (หรือไม่มีพระเจ้า) แต่สามารถวิทยาศาสตร์ส่งเสริมเราในความเชื่อของเราติดที่หนึ่งของพระที่พบเป็นที่เขาจะทำให้เรา 'รับมือ deniability' ทุกครั้งที่คุณดูการกระทำของเขาในจักรวาล คุณเสมอสามารถเกิดขึ้นกับบางวิธีอธิบายมันไปถ้าคุณต้องการ เพียงอาจบังเอิญ หรือเป็นภาพลวงตา คุณไม่เคยรู้ได้แน่นอน แน่นอน ที่ คือเหตุผลที่เราต้องศรัทธาแต่ postulating 'พระเจ้า' ช่วยให้เราจัดการกับความลึกลับบางอย่างคลาสสิกของธรรมชาติพื้นฐานของการดำรงอยู่ของเรา Leibniz ซึ่งเมื่อถาม "ทำไมมีอะไรแทนอะไร' 'ไม่' 'สร้างจากอะไร' เป็นมากกว่าของเรื่อง การขาดงาน เวลา และกฎหมายของฟิสิกส์ด้วยตนเองได้ ทำไมมีจักรวาลเป็นอย่างไร จักรวาลเองไม่สามารถอธิบายตัวเอง มันมีไม่อธิบาย ที่เป็นไปได้อย่างแน่นอน หรือมีเหตุผลในการดำรงอยู่ ภายนอกตัวเอง และเราจะระบุเหตุผลที่พระเจ้าแต่ในศาสตร์ของฉัน ฉันพบไม่เพียงแต่ผู้สร้างพระเจ้า แต่พระเจ้าส่วนตัว และ t

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำไมวาติกันมีหอดูดาว? ไม่ได้มีสิ่งที่สำคัญมากที่จะทำกว่าดูดาว? วาติกันนักดาราศาสตร์ผู้ชาย Consolmagno SJ ได้รับการถามคำถามเหล่านี้หลายครั้ง; จริง ๆ เขาถามพวกเขาของตัวเอง ในกรณีที่เป็นเจ้าภาพโดยภูเขาถนนเยซูอิต Centre เดือนที่ผ่านมาเขาอธิบายว่าเขาได้พบกับพระเจ้าในการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ของเขา. ผมเคยเกิดจากคนในคริสตจักรในฮาวายด้วยการประกาศว่าผมเป็น 'ผู้สังเกตการณ์จากวาติกัน. อันที่จริงผม มันเกิดขึ้นผมอยู่ในฮาวายเพื่อใช้กล้องโทรทรรศน์ที่นั่นเช่นเดียวกับผมยังสังเกตด้วยกล้องโทรทรรศน์ของตัวเองวาติกันในรัฐแอริโซนา นั่นคืองานของฉันกับวาติกันหอดูดาว. ทำไมวาติกันมีหอดูดาว? ไม่ได้มีสิ่งที่สำคัญมากที่จะทำกว่าดูดาว? นั่นคือคำถามที่ไม่เพียง แต่สำหรับคริสตจักร แต่สำหรับคนที่เลือกที่จะทำดาราศาสตร์สำหรับการใช้ชีวิต ผมจำได้เมื่อฉันอายุสามสิบปี, เพื่อนหลังปริญญาเอกที่ MIT ผมจะนอนอยู่บนเตียงที่ 03:00 สงสัยว่า 'ทำไมฉันเสียเวลาของฉันกังวลเกี่ยวกับดวงจันทร์ของดาวพฤหัสบดีเมื่อมีคนที่หิวโหยในโลกคืออะไร?' ผมไม่มี คำตอบ. ในที่สุดผมลาออกจากงานของฉันฉันเลิกวิทยาศาสตร์และผมได้เข้าร่วมสันติภาพสหรัฐ ผมบอกคนสันติภาพ 'ฉันจะไปทุกที่ที่คุณขอให้ฉันไปฉันจะทำอะไรที่คุณถามฉันจะทำอย่างไร ผมแค่อยากจะช่วยให้ผู้คน. พวกเขาส่งฉันไปแอฟริกาเคนยา ... ที่ฉันสิ้นสุดการเรียนการสอนดาราศาสตร์นักเรียนที่จบการศึกษาที่มหาวิทยาลัยไนโรบี! ตอนนี้เราทุกคนรู้ว่ามีจำนวนมากปัญหากับสังคมเทคโนโลยีเช่นเดียวกับเราในเวสต์ ... มลพิษการคุ้มครองผู้บริโภค สภาวะของผู้คนจากธรรมชาติ เหล่านี้เป็นปัญหาที่แท้จริงที่เราทุกคนต้องจัดการกับ แต่สำหรับปัญหาที่แท้จริงของสังคมที่มีความซับซ้อนทางเทคโนโลยีเป็นชนิดเดียวที่เราได้รับสามารถที่จะพัฒนาเพื่อให้ห่างไกลที่มีความสามารถของการให้อาหารคนเป็นประจำ ที่จะมีสังคมดังกล่าวคุณจะต้องมีการศึกษาประชาชน; คุณต้องโรงเรียน โรงเรียนต้องการครู นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ผมกำลังเรียนการสอนได้งานที่รออยู่ที่เคนยาวิทยาศาสตร์วิทยาลัยครูเพื่อสอนครูที่จะสอนนักเรียนเพื่อว่าวันหนึ่งเคนยาดีขึ้นสามารถเลี้ยงประชากร. แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่พวกเขาต้องการที่จะเรียนรู้ดาราศาสตร์. ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ผมจะไปเยี่ยมอาสาสมัครสันติภาพของฉันเพื่อนที่โรงเรียนอื่น ๆ ในประเทศที่พวกเขาได้รับการเรียนการสอน ในตอนเย็นฉันจะตั้งค่ากล้องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันได้มากับฉันและทุกคนในหมู่บ้านจะออกมาที่จะมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ และพวกเขาจะไป ',' ว้าว 'เมื่อพวกเขาเห็นวงแหวนของดาวเสาร์, เนบิวลานายพรานหลุมอุกกาบาตบนดวงจันทร์ ... เหมือนครอบครัวและเพื่อน ๆ ของฉันกลับมาในรัฐมิชิแกน ทุกคนที่ได้เคยมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ไป 'ว้าว' ที่สิ่งเหล่านั้น มองไปที่ดาวและสงสัยว่าสิ่งที่พวกเขากำลังและวิธีที่เราพอดี -. ว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เรามนุษย์ดาราศาสตร์ที่เราทำจากการลงจอดบนดาวอังคารที่จะค้นพบพลังงานมืดเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนมีชีวิตสามารถนำความภาคภูมิใจใน และจะปฏิเสธคนที่มีความภาคภูมิใจเพราะพวกเขาเกิดในทวีปผิดหรือของเพศที่ไม่ถูกต้องหรือกลุ่มทางเศรษฐกิจและสังคมคือการปฏิเสธความเป็นมนุษย์ของพวกเขา แต่การที่จะเตือนพวกเขาว่าคุณก็สามารถมองผ่านกล้องโทรทรรศน์และไป 'ว้าว' และความฝัน? นั่นหมายความว่าคุณก็เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนขนาดใหญ่ที่เป็นมากกว่าเพียงแค่พวงของคนที่กำลังมองหาขนมปัง เราไม่ได้อยู่ด้วยอาหารสิ่งเดียว ดาราศาสตร์คือวิธีที่เราได้สัมผัสกับจักรวาลเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความสนใจในมากกว่าเพียงแค่ 'สิ่งที่สำหรับมื้อกลางวัน?' แต่สิ่งที่ฉันได้มาเห็นเป็นความเชื่อที่มีบทบาทพื้นฐานในความสามารถในการทำดาราศาสตร์ที่. มีสามทางศาสนา เชื่อว่าคุณต้องยอมรับความเชื่อก่อนที่คุณจะสามารถเป็นนักวิทยาศาสตร์ คุณอาจไม่คิดว่าพวกเขาเป็นศาสนา แต่ฉันสามารถตั้งชื่อศาสนาที่ไม่ได้มีความเชื่อเหล่านี้. สิ่งแรกที่คุณต้องเชื่อว่าจักรวาลนี้มีอยู่จริง นี้อาจดูเหมือนชัดเจน; แต่ถ้าคุณเชื่อว่าเป็นศาสนาบางคนที่ 'ทุกอย่างเป็นภาพลวงตา' แล้วสิ่งที่จะมีสำหรับนักวิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา? ถ้าคุณเป็น solipsist แล้วเป็นนักวิทยาศาสตร์จะเป็นเพียงเสียเวลาของคุณการศึกษาที่กุขึ้นจากจินตนาการของคุณ. สิ่งที่สองที่จะเชื่อว่าจักรวาลดำเนินตามกฎหมายปกติ วิธีที่คุณสามารถไปหากฎหมายทางกายภาพของจักรวาลถ้าคุณไม่เชื่อว่ามีกฎหมายทางกายภาพที่จะพบ? วันนี้เรามีเป็นพัน ๆ ปีในการหากฎหมายเหล่านั้นและเห็นวิธีการที่เราสามารถใช้พวกเขาที่จะทำให้โทรศัพท์ทำงาน แต่ผู้ที่เป็นคนแรกพันปีที่ผ่านมาคิดว่ากฎหมายดังกล่าวอยู่และพวกเขาจะได้รับการค้นพบ? ในกรณีที่เขาหรือเธอได้รับความเชื่อที่จะเชื่อว่าอาจจะมีกฎหมายที่จะพบ? ถ้าคุณเป็นคนป่าเถื่อนโรมันและคุณเห็นฟ้าผ่าคุณบอกว่าเทพเจ้าแห่งสายฟ้าโยนมัน; ถ้าคุณเห็นพืชเติบโตคุณประกอบที่เจ้าแม่ของพืช หากคุณเชื่อว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในจักรวาลเป็นผลจากการแปรเปลี่ยนของปีศาจและเทพมีจุดในการมองหากฎหมายไม่มีทางวิทยาศาสตร์. ชาวคริสต์ในสมัยโรมันถูกกล่าวหาว่าพระเจ้าเป็นเพราะพวกเขาปฏิเสธที่จะเชื่อในพระเจ้าศาสนาเหล่านี้ . และเพื่อให้ถูกต้อง; มีเทพเจ้าหลายผมไม่เชื่อว่าในอันที่จริงแม้ริชาร์ดว์คินส์เพียงเชื่อในพระเจ้าหนึ่งน้อยกว่าที่ฉันทำ. และพระเจ้าผมเชื่อว่าในไม่ได้ของจักรวาล แต่มีอยู่ก่อนที่จะเริ่มต้นจักรวาล; ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ แต่ซุปเปอร์ธรรมชาติ หากคุณเชื่อในชนิดของพระเจ้านั้นมีห้องพักที่จะถามว่าส่วนที่เหลือของโลกที่ทำงานและห้องพักที่จะสงสัยว่ามันทำงานตามกฎหมายปกติ เรารู้จากพระคัมภีร์ว่าพระเจ้าเป็นผู้รับผิดชอบในจักรวาลในลักษณะขั้นตอนขั้นตอนชีวิน ปฐมกาลสรุปเรื่องการสร้างที่มีพื้นฐานที่แตกต่างจากเรื่องบาบิโลนในการที่มากกว่าจักรวาลทางกายภาพเป็นอุบัติเหตุ, เจเนซิสบอกเราว่าพระเจ้าจงใจเอาแต่ใจมันจะมีชีวิตอยู่. และนี่คือสิ่งที่สามคุณต้องเชื่อว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่คุณ ต้องเชื่อว่าจักรวาลเป็นสิ่งที่ดี เราได้รับนั้นอีกครั้งจากการประสูติของพระเยซู หากคุณคิดว่าจักรวาลเป็นปลักการทดลองแล้วคุณจะกลัวที่จะมีส่วนร่วมมากเกินไปในนั้น; คุณจะต้องการที่จะนั่งสมาธิตัวเองให้อยู่ในระดับที่สูงขึ้นอาจ หากคุณเชื่อว่าคุณจะไม่ต้องการที่จะเป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่เราเชื่อในพระเจ้าที่ทรงรักจักรวาลที่เขาส่งพระบุตรองค์เดียวของเขา ... ดังนั้นทำไมคนคิดว่ามีความขัดแย้งระหว่างวิทยาศาสตร์และศาสนา? บ่อยครั้งที่สันนิษฐานว่าวิทยาศาสตร์และศาสนาเป็นระบบของญาณวิทยาวิธีการรู้ข้อเท็จจริง วิทยาศาสตร์ให้ฉันหนึ่งชุดของข้อเท็จจริงศาสนาให้ฉันชุดของข้อเท็จจริงอื่นและอื่น ๆ ก็มีจะเป็นช่วงเวลาที่ความขัดแย้งทั้งสองระบบ. แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เป็นวิทยาศาสตร์ที่ทั้งหมดและไม่ใช่สิ่งที่เป็นศาสนาที่ทุกคนเราทุกคนได้เรียนรู้วิทยาศาสตร์ในโรงเรียนซึ่งจะมีการสอนเป็นหนังสือเล่มใหญ่ของข้อเท็จจริง และคุณได้ดีกว่าใช้หนังสือเล่มในปีนี้เพราะหนังสือปีที่ผ่านมาของข้อเท็จจริงออกจากวันที่ แต่ทันทีที่ควรจะบอกคุณว่าวิทยาศาสตร์ไม่ได้เป็นเพียงข้อเท็จจริง วิทยาศาสตร์อย่างต่อเนื่องแม้ในขณะที่ข้อเท็จจริงเปลี่ยน สิ่งที่เราทำในทางวิทยาศาสตร์คือการเรียนรู้วิธีการที่จะมีการสนทนาเกี่ยวกับข้อเท็จจริงเหล่านั้น ... วิธีที่เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับการทำความเข้าใจว่าจักรวาลที่เราได้สังเกตดูเหมือนว่าการทำงานและวิธีการที่เราสามารถใช้ความเข้าใจที่จะคาดเดาสถานที่ถัดไปที่จะมอง วิทยาศาสตร์ไม่ได้เป็นข้อเท็จจริงก็คือการสนทนา. ในทำนองเดียวกับความเชื่อไม่เกี่ยวกับพวงของสิ่งที่ผมต้องยอมรับสุ่มสี่สุ่มห้าปิดตาของฉันกับความจริง ในทางตรงกันข้ามจำสิ่งที่โมเสสพูดกับคนของเขาหลังจากที่ให้แท็บเล็ตของกฎหมาย: 'อย่าลืมสิ่งที่ตาของคุณได้เห็นหรือให้พวกเขาจางหายไปจากใจของคุณตราบเท่าที่คุณอาศัยอยู่ สอนให้ลูก ๆ ของคุณและของลูกหลานของพวกเขาหลังจากที่พวกเขา. (Deut 4: 9) มันไม่ได้เป็น 'ปิดตาของคุณ' แต่ 'ให้ความสนใจกับสิ่งที่คุณได้เห็น. ศรัทธาไม่ยอมรับพวงของข้อเท็จจริงในกรณีที่ไม่มีหลักฐาน มันจะทำให้ทางเลือกในกรณีที่ไม่มีข้อเท็จจริงทั้งหมด ... ไม่ว่าจะเป็นทางเลือกของคุณของโรงเรียนหรืองานที่คุณจะแต่งงานกับที่คุณจะมีชีวิตอยู่ เมื่อคุณทำให้ตัวเลือกเหล่านั้นไม่มีทางที่คุณอาจจะรู้ว่ามันจะเปิดออก นั่นคือชีวิตการตัดสินใจเลือกในกรณีที่ไม่มีข้อมูลที่เพียงพอ แต่คุณจะเลือกทางเลือกเหล่านี้ในความคาดหวังว่าสิ่งที่จะออกมาดี นั่นเป็นความเชื่อ บางครั้งความคาดหวังว่าจะถูกทำลาย แต่คุณไปข้างหน้าอยู่แล้ว อะไรที่คุณจะต้องทำอย่างไรกับความคาดหวังเหล่านี้อยู่บนพื้นฐานของความเชื่อที่เกิดขึ้นในทางวิทยาศาสตร์ตลอดเวลา เมื่อผมเลือกสิ่งที่สาขาวิทยาศาสตร์เพื่อป้อนฉันสมมติว่ามันเป็นไปได้ที่น่าสนใจลงเส้น; ถ้าผมรู้ว่าสิ่งที่ผมจะค้นพบฉันจะไม่ต้องทำวิทยาศาสตร์ เมื่อฉันเห็นปัญหาที่น่าสนใจที่จะเคี้ยวบนผมต้องคาดเดาสิ่งที่วิธีการที่เป็นไปได้มีผลมากที่สุด ฉันจะตัดสินใจอย่างไร ของทุกวิธีการที่แตกต่างกันที่จะเป็นไปได้ฉันมีเพียงแค่เวลาที่จะลองหนึ่งหรือสอง; ฉันจะเลือก? มันเป็นขั้นตอนที่ตาบอดในที่ไม่รู้จัก. วิทยาศาสตร์ไม่ได้เป็นหนังสือเล่มใหญ่ของข้อเท็จจริง วิทยาศาสตร์ไม่เกี่ยวกับ 'พิสูจน์' อะไร วิทยาศาสตร์อธิบาย แต่รายละเอียดจะไม่สมบูรณ์; เราให้หวังว่าพวกเขาได้รับดีกว่า ด้วยเหตุผลอย่างที่คุณไม่สามารถใช้วิทยาศาสตร์เพื่อพิสูจน์การมีอยู่ของพระเจ้า (หรือไม่มีพระเจ้า) แต่วิทยาศาสตร์จะสามารถกระตุ้นให้เราในความเชื่อของเรา? หนึ่งในลักษณะของพระเจ้าที่ฉันพบคือเขามักจะทำให้เรา 'deniability ที่เป็นไปได้. เวลาที่คุณเห็นการกระทำของเขาในจักรวาลทุกท่านสามารถเกิดขึ้นกับบางวิธีที่จะอธิบายมันออกไปถ้าคุณต้องการ มันก็อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญหรือภาพลวงตา คุณไม่สามารถทราบว่า; ที่แน่นอนคือเหตุผลที่เราต้องศรัทธา. แต่ยืนยัน 'พระเจ้าช่วยให้เราจัดการกับความลึกลับบางอย่างของคลาสสิกลักษณะพื้นฐานของการดำรงอยู่ของเรา ไลบ์นิซเคยถามชื่อเสียง 'ทำไมถึงมีบางสิ่งบางอย่างแทนจากอะไร? 'อะไร' ของ 'สร้างจากอะไร' เป็นมากกว่าการขาดของเรื่อง; มันคือการขาดของพื้นที่เวลาและกฎหมายของฟิสิกส์ตัวเอง ทำไมถึงมีจักรวาล? จักรวาลของตัวเองไม่สามารถอธิบายตัวเอง ไม่ว่าจะมีคำอธิบายที่เป็นไปได้อย่างแน่นอน; หรือมีเหตุผลในการดำรงอยู่ของมันนอกตัวเองและเราจะระบุเหตุผลที่กับพระเจ้า. แต่ในทางวิทยาศาสตร์ของฉันฉันพบไม่เพียง แต่ผู้สร้างพระเจ้า แต่ยังเป็นพระเจ้าส่วนบุคคล และเสื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมมีหอดูดาววาติกัน ? ไม่มันสำคัญมากกว่าสิ่งที่ต้องทำมากกว่าดูที่ดาว ' วาติกันนักดาราศาสตร์คน consolmagno SJ ได้รับการถามคำถามนี้หลายครั้ง แน่นอน เขาถามตัวเอง เหตุการณ์เป็นเจ้าภาพโดยภูเขาถนนเจซูศูนย์เมื่อเดือนที่แล้ว เขาอธิบายว่าเขาได้พบกับพระเจ้าในการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ของเขา .

ผมเคยก่อให้เกิดความปั่นป่วนในโบสถ์ในฮาวาย โดยประกาศว่า ผมเป็นผู้สังเกตการณ์จากวาติกัน จริงสิ ฉัน มันเกิดอะไรขึ้น ผมต้องใช้กล้องโทรทรรศน์ในฮาวายมี เช่นเดียวกับที่ฉันสังเกตกับวาติกันเองกล้องโทรทรรศน์ในแอริโซนา นั่นคืองานของฉันกับหอดูดาววาติกัน .

ทำไมวาติกันมีหอดูดาว ? ไม่มันสำคัญมากกว่าสิ่งที่ต้องทำมากกว่าดูที่ดาวมันเป็นคำถามที่ไม่เพียง แต่ในคริสตจักร แต่สำหรับคนที่เลือกที่จะทำดาราศาสตร์สำหรับชีวิต ผมจำได้ว่าตอนอายุ 30 ปี เพื่อนปริญญาเอกที่ MIT , ผมจะนอนตอนตี 3 สงสัยว่า ' ทำไมฉันเสียเวลากังวลเกี่ยวกับดวงจันทร์ของดาวพฤหัสบดี เมื่อมีผู้คนอดอยากในโลก ? '

ผมไม่ตอบ . . .

ในที่สุดผมลาออกผมเลิกวิทยาศาสตร์และฉันเข้าร่วมกับเราเพื่อสันติภาพ . ฉันบอกสันติภาพคน ' ฉันจะไปทุกที่ที่คุณ ถาม ฉัน ไป ผมจะทำทุกอย่างที่คุณสั่งให้ฉันทำ ฉันแค่อยากช่วยคน พวกเขาส่งฉันไปแอฟริกา , เคนยา . ที่ฉันสิ้นสุดขึ้นการสอนดาราศาสตร์ให้นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยไนโรบี !

ตอนนี้เราทุกคนรู้ว่ามีปัญหามากมายกับเทคโนโลยีสังคมของเราในตะวันตก . . . . . . . มลภาวะ บริโภคนิยมแปลกแยกของผู้คนจากธรรมชาติ ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาที่แท้จริง เราต้องจัดการกับ แต่ปัญหาที่แท้จริงทั้งหมดของสังคมมีความซับซ้อนเป็นชนิดเดียวที่เราได้รับสามารถที่จะพัฒนาเพื่อให้ห่างไกลที่มีความสามารถในการให้ประชาชนบนพื้นฐานปกติที่จะมีสังคมที่คุณต้องศึกษา ประชาชน คุณต้องเรียน โรงเรียนต้องการครู นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ดิฉันสอนอยู่ มีงานรออยู่ที่เคนยา วิทยาศาสตร์ วิทยาลัยครู สอน ครูต้องสอนให้นักเรียน วันหนึ่งเคนยาอาจดีกว่าเลี้ยงประชากร

แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่พวกเขาต้องการที่จะเรียนรู้ดาราศาสตร์

ที่วันหยุดสุดสัปดาห์ผมจะไปเยี่ยมเพื่อนอาสาสมัครเพื่อสันติภาพในโรงเรียนอื่น ๆในประเทศที่พวกเขากำลังสอน ในตอนเย็นผมจะตั้งกล้องโทรทรรศน์เล็กๆ ผมนำมันมาด้วย และทุกคนในหมู่บ้านจะออกมาดูผ่านกล้องโทรทรรศน์ และพวกเขาไป , ' ว้าว ' เมื่อเห็นแหวนของดาวเสาร์ , เนบิวลาโอไรออน