หนึ่งในพล็อตหนังคลาสสิกของโลกก็คือ พล็อตที่ว่าด้วย “ตัวละครวัยรุ่นธรรมดาๆ คนหนึ่ง หนักไปในทางเก็บตัวและไม่มีใครคบ ต้องเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อมใหม่ ซึ่งที่นั่นเขาพยายามปรับตัวให้เข้ากับสังคมรอบตัว แม้จะดูลำบากในช่วงแรก แต่ไม่นานเขาก็จะได้พบเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่กลายมาเป็นเพื่อนสนิทและค่อยๆ เปลี่ยนตัวเขาให้กลายเป็นคนใหม่” นี่เป็นพล็อตที่ถูกเล่าซ้ำมาแล้วหลายครั้ง จนเกือบจะเรียกได้ว่าเชย และทำให้ The Perks of Being a Wallflower ที่เลือกจะเล่าเรื่องด้วยพล็อตแบบนี้อีกครั้ง จึงดูไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่เมื่อแรกเห็น จนกระทั่งเมื่อได้ชมก็จะพบว่า ดอกไม้ดอกนี้มีดีกว่าที่คิด และมันสามารถเล่าเรื่องพล็อตเชยๆ ได้มีสเน่ห์ได้อย่าง “ประหลาด”