It is part of the Austroasiatic lan

It is part of the Austroasiatic language family of which it has by far the most speakers (several times as many as the other Austroasiatic languages combined).[6] Vietnamese vocabulary has borrowings from Chinese, and it formerly used a modified set of Chinese characters called chữ nôm given vernacular pronunciation. The Vietnamese alphabet (quốc ngữ) in use today is a Latin alphabet with additional diacritics for tones, and certain letters

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลภาษา Austroasiatic ที่มีโดยลำโพงมากที่สุด (หลายครั้งเป็นจำนวนมากเป็น Austroasiatic ภาษาอื่น ๆ รวม) [6] คำศัพท์เวียดนามมีเงินกู้ยืมจากจีน และเดิมใช้ปรับเปลี่ยนชุดของตัวอักษรจีนที่เรียกว่า chữ nôm ให้พื้นถิ่นตอนออกเสียง วันนี้อักษรโกว๊กหงือ (quốc ngữ) ใช้เป็นอักษรละตินกับอักขระพิเศษเพิ่มเติมสำหรับเสียง และตัวอักษรบาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวภาษา Austroasiatic ซึ่งมันมีไกลโดยลำโพงมากที่สุด (หลายครั้งเป็นจำนวนมากเป็นตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกอื่น ๆ รวมกัน). [6] คำศัพท์เวียดนามมีเงินกู้ยืมจากจีนและก่อนใช้ชุดการปรับเปลี่ยนของตัวอักษรจีน ที่เรียกว่าอักษรจื๋อโนมได้รับการออกเสียงภาษา ตัวอักษรเวียดนาม (งู Quoc) ใช้อยู่ในปัจจุบันเป็นอักษรละตินกำกับเพิ่มเติมสำหรับเสียงและตัวอักษรบางอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นส่วนหนึ่งของภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติกซึ่งมีผู้พูดมากที่สุด ( โดยไกลหลายเท่า ๆออสโตรเอเชียติกภาษารวมกัน ) [ 6 ] มีการยืมคำศัพท์จากเวียดนาม จีน และใช้ชื่อเดิมคือชุดของอักขระภาษาจีนเรียกว่าอวัยวะล้มเหลวให้สำเนียงพื้นถิ่นตัวอักษรเวียดนาม ( คูố c ng ữ ) ที่ใช้อยู่ในปัจจุบันเป็นอักษรละตินด้วยการเพิ่มเสียงและตัวอักษรบาง