Pun, a native of Nangi, had returne

Pun, a native of Nangi, had returned from the US in 1992 with a bachelor’s degree in science education from the University of Nebraska at Kearney, which had awarded him a scholarship. Upon his return, he founded a high school in Nangi, but he also saw a chance to have a more profound impact on Nepal’s poor and rural villagers. All it would take would be a little money, adventurous and computer-literate volunteers, the evasion of a government ban on the importation of wireless equipment while a civil war was raging, and the installation of wireless network in a sparsely-populated area above 2,200 meters high with no roads, slow postal delivery, and no phones or electricity.

Incredibly, he succeeded. Today, some 175 Nepali villages like his own are connected to the Internet via the wireless network that was conceived and remains driven by Pun, a 2014 inductee into the Internet Hall of Fame.

“I went back to Kearney in 1995 to do independent research,” he says, “and there I created a website. At that time, there were no websites in all of Nepal. But when I created one for my village, including information about Nepal, its government, history and geography, as well as information about my village, it turned out that people worldwide were very curious about my village. They started sending me emails, asking if they could come to volunteer in my village to teach and to help the people,” Pun says. “That was the start of it.”

Pun was frustrated by Nepal’s lack of Internet service in the rural areas. It was available in Pokhara, Nepal’s famous tourist destination, but for people in the rural villages, it was too difficult to get there to use it. The journey from Nangi, for example, involved a walk of five hours downhill to the nearest road, and then a three-hour bus ride. In 1997, Pun started making that arduous trip monthly to check his email; along the way, he was thinking not only of himself, but of others.

Pun started asking for, and receiving donations of used components of computers like motherboards, memories, hard drives, keyboards, floppy drives and power supplies. But there was another major hurdle: Nangi still lacked electricity. So, with the support of some friends abroad, Pun built two small hydro-generators in a stream near his village. The result: 10 computers were built for Pun’s high school, composed of donated parts in wooden boxes. He also taught teachers how to assemble and use such computers, so they could teach their students how to do so, as well.

Meanwhile, Pun was continuing to travel to the US to further his own education at Kearney. In 2001, the same year he obtained his master’s degree in education, he sent an email to the BBC, asking if they knew any people with technical backgrounds, who could give him ideas to bring Internet in his home village. That resulted in a BBC online story published in October 2001, and a series of contacts from enthusiastic young volunteers from the US and Europe.

“With a civil war going on in Nepal, the government had outlawed the importation of wireless equipment from foreign countries, so I asked the volunteers to smuggle in smaller components like routers in their backpacks,” Pun recalls. They seemed to have no qualms about doing so and, miraculously, no one was arrested.

Pun and his volunteers, mainly from the US, Belgium and Finland, began testing the long range wireless links using home built antennas. After doing numerous testing and trials for one and half years, they connected Nangi for the first time in May 2002. Then they started building wireless network illegally in more remote regions of Nepal.

“No one believed we could make long range wireless links using indoor routers, but we put a big dish antenna in a tall tree and our network was able to span 28 miles to the nearest city with dial-up Internet,” Pun says. “Little by little, we expanded it, point to point and point to multipoint to more villages. Later, volunteers helped to bring betters antennas and we could get better receptions.

Also in 2002, Pun founded the Nepal Wireless Networking Project to find ways to optimize the use of information and communication technologies for the benefit of Nepal’s rural people, focusing on e-education and e-health programs. It also uses its resources to increase digital literacy among rural people. So far, its accomplishments include training villagers in how to build and operate wireless networks; enabling rural clinics to do video conferencing with hospitals in Kathmandu to provide basic health services; connecting villages and schools in many remote locations of Nepal; and even extending the network to the Annapurna Base Camp and Manaslu Base Camp, used by mountain trekkers and climbers.

In addressing the graduates of the University of Nebraska at Kearney in 2007, Pun said, “They say a journey of 1,000 miles starts with a first step. My first step began with a deep desire to help to get better educations for the children of poor people in Nepal.”

And today he knows exactly where his next steps will take him: There are more than 6,000 villages in Nepal, and Pun says, “I want to connect them all.”

- See more at: http://www.internethalloffame.org/blog/2014/05/06/scaling-mount-everest-challenges-mahabir-pun-connects-rural-nepal-world#sthash.ALGwTsTC.ILlxAbjn.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เตาปูน Nangi คนพื้นเมืองได้กลับจากสหรัฐอเมริกาในปี 1992 มีการปริญญาตรีสาขาศึกษาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยรัฐเนแบรสกาที่ Kearney ซึ่งเขามีรางวัลทุน เมื่อกลับมา ก่อตั้งโรงเรียนมัธยมใน Nangi แต่เขาเห็นโอกาสที่จะมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งมากขึ้นในชาวบ้านยากจน และชนบทของเนปาล ทั้งหมดจะใช้เวลาจะเงินน้อย ผจญภัย และคอมพิวเตอร์-literate อาสาสมัคร การหลบหลีกของการห้ามรัฐบาลนำอุปกรณ์ไร้สายในขณะที่สงครามกลางเมืองถูกโกรธ และการติดตั้งเครือข่ายไร้สายในบริเวณที่ประชากรเบาบางเหนือ 2200 เมตรสูงถนน ช้าจัด ส่งไปรษณีย์ และไม่มีโทรศัพท์ หรือไฟฟ้าอย่างเหลือเชื่อ เขาประสบความสำเร็จ วันนี้ บางหมู่บ้านเนปาล 175 เช่นเขาเองเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตผ่านเครือข่ายไร้สายที่ถูกรู้สึกและยังคงขับเคลื่อน โดยเตาปูน inductee 2014 เป็นการอินเทอร์เน็ตหอเกียรติยศ"ไป Kearney ในการทำวิจัย เขากล่าวว่า "และมีสร้างเว็บไซต์ ในขณะนั้น มีเว็บไซต์ที่ไม่ในเนปาล แต่เมื่อฉันสร้างให้หมู่บ้านของฉัน รวมทั้งข้อมูลเกี่ยวกับเนปาล ของรัฐบาล ประวัติศาสตร์ และภูมิศาสตร์ และข้อมูลเกี่ยวกับหมู่บ้านของฉัน จะเปิดออกให้คนทั่วโลกได้มากอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับหมู่บ้านของฉัน พวกเขาเริ่มต้นส่งอีเมล์ ถ้า พวกเขาสามารถมาเป็นอาสาสมัครในหมู่บ้านของฉัน เพื่อสอน และช่วยคน ถามฉัน"กล่าวว่า ปั่น "ที่เป็นจุดเริ่มต้นของมัน"Pun was frustrated by Nepal’s lack of Internet service in the rural areas. It was available in Pokhara, Nepal’s famous tourist destination, but for people in the rural villages, it was too difficult to get there to use it. The journey from Nangi, for example, involved a walk of five hours downhill to the nearest road, and then a three-hour bus ride. In 1997, Pun started making that arduous trip monthly to check his email; along the way, he was thinking not only of himself, but of others.Pun started asking for, and receiving donations of used components of computers like motherboards, memories, hard drives, keyboards, floppy drives and power supplies. But there was another major hurdle: Nangi still lacked electricity. So, with the support of some friends abroad, Pun built two small hydro-generators in a stream near his village. The result: 10 computers were built for Pun’s high school, composed of donated parts in wooden boxes. He also taught teachers how to assemble and use such computers, so they could teach their students how to do so, as well.Meanwhile, Pun was continuing to travel to the US to further his own education at Kearney. In 2001, the same year he obtained his master’s degree in education, he sent an email to the BBC, asking if they knew any people with technical backgrounds, who could give him ideas to bring Internet in his home village. That resulted in a BBC online story published in October 2001, and a series of contacts from enthusiastic young volunteers from the US and Europe.“With a civil war going on in Nepal, the government had outlawed the importation of wireless equipment from foreign countries, so I asked the volunteers to smuggle in smaller components like routers in their backpacks,” Pun recalls. They seemed to have no qualms about doing so and, miraculously, no one was arrested.Pun and his volunteers, mainly from the US, Belgium and Finland, began testing the long range wireless links using home built antennas. After doing numerous testing and trials for one and half years, they connected Nangi for the first time in May 2002. Then they started building wireless network illegally in more remote regions of Nepal.“No one believed we could make long range wireless links using indoor routers, but we put a big dish antenna in a tall tree and our network was able to span 28 miles to the nearest city with dial-up Internet,” Pun says. “Little by little, we expanded it, point to point and point to multipoint to more villages. Later, volunteers helped to bring betters antennas and we could get better receptions.Also in 2002, Pun founded the Nepal Wireless Networking Project to find ways to optimize the use of information and communication technologies for the benefit of Nepal’s rural people, focusing on e-education and e-health programs. It also uses its resources to increase digital literacy among rural people. So far, its accomplishments include training villagers in how to build and operate wireless networks; enabling rural clinics to do video conferencing with hospitals in Kathmandu to provide basic health services; connecting villages and schools in many remote locations of Nepal; and even extending the network to the Annapurna Base Camp and Manaslu Base Camp, used by mountain trekkers and climbers.In addressing the graduates of the University of Nebraska at Kearney in 2007, Pun said, “They say a journey of 1,000 miles starts with a first step. My first step began with a deep desire to help to get better educations for the children of poor people in Nepal.”And today he knows exactly where his next steps will take him: There are more than 6,000 villages in Nepal, and Pun says, “I want to connect them all.”- See more at: http://www.internethalloffame.org/blog/2014/05/06/scaling-mount-everest-challenges-mahabir-pun-connects-rural-nepal-world#sthash.ALGwTsTC.ILlxAbjn.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Pun ชาว Nangi ที่เพิ่งกลับมาจากสหรัฐอเมริกาในปี 1992 โดยมีการศึกษาระดับปริญญาตรีในการศึกษาวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยเนบราสก้าคาร์นีย์ซึ่งเขาได้รับรางวัลทุนการศึกษา เมื่อเขากลับมาเขาก่อตั้งโรงเรียนมัธยมใน Nangi แต่เขาก็ยังเห็นโอกาสที่จะมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งมากขึ้นเกี่ยวกับชาวบ้านที่ยากจนและชนบทของประเทศเนปาล ทั้งหมดก็จะใช้เวลาที่จะเป็นเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ อาสาสมัครที่รักการผจญภัยและความรู้ด้านคอมพิวเตอร์, การหลีกเลี่ยงการห้ามของรัฐบาลในการนำเข้าของอุปกรณ์ไร้สายในขณะที่สงครามกลางเมืองได้ที่บ้าคลั่งและการติดตั้งเครือข่ายไร้สายในพื้นที่เบาบางประชากรเหนือ 2,200 เมตรสูงกับถนนที่ไม่มีการจัดส่งไปรษณีย์ช้าและไม่มีโทรศัพท์หรือไฟฟ้า. เหลือเชื่อเขาประสบความสำเร็จ วันนี้บาง 175 หมู่บ้านเนปาลเหมือนตัวเขาเองมีการเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตผ่านเครือข่ายไร้สายที่คิดและยังคงได้แรงหนุนจาก Pun, 2014 ทหารเข้าไปในอินเทอร์เน็ตฮอลล์ออฟเฟม. "ผมเดินกลับไปที่คาร์นีย์ในปี 1995 ที่จะทำวิจัยอิสระ "เขากล่าวว่า" และมีฉันสร้างเว็บไซต์ ในเวลานั้นมีเว็บไซต์ที่ไม่มีในทุกประเทศเนปาล แต่เมื่อฉันสร้างหนึ่งสำหรับหมู่บ้านของฉันรวมทั้งข้อมูลเกี่ยวกับเนปาลรัฐบาลของประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์เช่นเดียวกับข้อมูลเกี่ยวกับหมู่บ้านของฉันมันเปิดออกที่คนทั่วโลกอยากรู้อยากเห็นมากเกี่ยวกับหมู่บ้านของฉัน พวกเขาเริ่มต้นส่งฉันอีเมลถามว่าพวกเขาอาจจะมาเป็นอาสาสมัครในหมู่บ้านที่จะสอนและเพื่อช่วยให้ผู้คน "ปุนกล่าวว่า "นั่นคือจุดเริ่มต้นของมัน." ปุนรู้สึกผิดหวังจากการขาดของเนปาลในการให้บริการอินเทอร์เน็ตในพื้นที่ชนบท มันมีอยู่ในโปขระ, เนปาลสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง แต่สำหรับคนที่อยู่ในหมู่บ้านชนบทมันเป็นเรื่องยากเกินไปที่จะได้มีการใช้งาน เดินทางจาก Nangi ตัวอย่างเช่นที่เกี่ยวข้องกับการเดินของห้าชั่วโมงดาวน์ฮิลล์ถนนที่ใกล้ที่สุดและจากนั้นนั่งรถบัสสามชั่วโมง ในปี 1997 Pun เริ่มต้นการเดินทางที่ยากลำบากที่รายเดือนเพื่อตรวจสอบอีเมลของเขา ตามวิธีการที่เขาคิดไม่เพียง แต่ตัวเอง แต่ของคนอื่น ๆ . ปุนเริ่มถามหาและได้รับเงินบริจาคของใช้ชิ้นส่วนของคอมพิวเตอร์เช่นเมนบอร์ด, ความทรงจำ, ฮาร์ดไดรฟ์, คีย์บอร์ด, ฟลอปปี้ไดรฟ์และอุปกรณ์ไฟฟ้า แต่มีอีกอุปสรรค์สำคัญ: Nangi ยังไม่มีไฟฟ้า ดังนั้นด้วยการสนับสนุนของเพื่อนบางคนในต่างประเทศ Pun สร้างเครื่องกำเนิดไฟฟ้าขนาดเล็กสอง-น้ำในลำธารที่อยู่ใกล้หมู่บ้านของเขา ผลที่: 10 เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับโรงเรียนมัธยมของปุนประกอบด้วยชิ้นส่วนบริจาคในกล่องไม้ นอกจากนี้เขายังสอนครูผู้สอนวิธีการประกอบและการใช้คอมพิวเตอร์ดังกล่าวเพื่อให้พวกเขาสามารถสอนนักเรียนของพวกเขาวิธีการที่จะทำเช่นนั้นเช่นกัน. ในขณะที่ปูนยังคงที่จะเดินทางไปยังสหรัฐเพื่อส่งเสริมการศึกษาของเขาเองที่คาร์นีย์ ในปี 2001 ปีเดียวกับที่เขาได้รับปริญญาโทของเขาในการศึกษาเขาส่งอีเมลไปที่บีบีซีถามว่าพวกเขารู้ว่าคนใดที่มีภูมิหลังทางเทคนิคที่จะทำให้เขามีความคิดที่จะนำอินเทอร์เน็ตในบ้านของหมู่บ้าน ที่ทำให้เกิดเรื่องราวที่ออนไลน์บีบีซีตีพิมพ์ในเดือนตุลาคมปี 2001 และชุดของรายชื่อจากอาสาสมัครหนุ่มสาวที่มีความกระตือรือร้นจากสหรัฐและยุโรป. "ด้วยสงครามกลางเมืองที่เกิดขึ้นในประเทศเนปาลรัฐบาลได้กรรมมีการนำเข้าของอุปกรณ์ไร้สายจากต่างประเทศ ดังนั้นผมจึงขออาสาสมัครที่จะลักลอบนำชิ้นส่วนขนาดเล็กเช่นเราเตอร์ในเป้สะพายหลังของพวกเขา "ปุนจำได้ว่า พวกเขาดูเหมือนจะมี qualms ไม่เกี่ยวกับการทำเช่นนั้นและปาฏิหาริย์ไม่มีใครถูกจับ. ปุนและอาสาสมัครของเขาส่วนใหญ่มาจากสหรัฐอเมริกาเบลเยี่ยมและฟินแลนด์เริ่มทดสอบการเชื่อมโยงแบบไร้สายระยะไกลโดยใช้เสาอากาศสร้างบ้าน หลังจากทำทดสอบจำนวนมากและการทดลองเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่งที่พวกเขาเชื่อมต่อ Nangi เป็นครั้งแรกในเดือนพฤษภาคมปี 2002 แล้วพวกเขาก็เริ่มสร้างเครือข่ายไร้สายอย่างผิดกฎหมายในพื้นที่ห่างไกลมากขึ้นของเนปาล. "ไม่มีใครเชื่อว่าเราจะทำให้การเชื่อมโยงแบบไร้สายระยะไกลโดยใช้ร่ม เราเตอร์ แต่เราใส่จานเสาอากาศขนาดใหญ่อยู่บนต้นไม้สูงและเครือข่ายของเราก็สามารถที่จะครอบคลุม 28 ไมล์ไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุดกับอินเทอร์เน็ตแบบ Dial-Up "ปุนกล่าวว่า "ลิตเติ้ลโดยเล็ก ๆ น้อย ๆ เราขยายมันชี้ไปที่จุดและชี้ไปที่ multipoint ไปยังหมู่บ้านอื่น ๆ ต่อมาอาสาสมัครช่วยที่จะนำเสาอากาศ betters และเราจะได้รับออกงานที่ดีขึ้น. นอกจากนี้ในปี 2002 Pun ก่อตั้งโครงการเครือข่ายไร้สายเนปาลหาวิธีที่จะเพิ่มประสิทธิภาพการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อประโยชน์ของประชาชนในชนบทของประเทศเนปาลโดยมุ่งเน้นที่ e- โปรแกรมการศึกษาและอีสุขภาพ นอกจากนี้ยังใช้ทรัพยากรที่มีอยู่เพื่อเพิ่มความรู้ดิจิตอลในหมู่คนในชนบท เพื่อให้ห่างไกลความสำเร็จรวมถึงชาวบ้านในการฝึกอบรมวิธีการสร้างและการใช้งานเครือข่ายไร้สาย; ช่วยให้คลินิกในชนบทที่จะทำการประชุมทางวิดีโอกับโรงพยาบาลในกาฐมา ณ ในการให้บริการสุขภาพขั้นพื้นฐาน การเชื่อมต่อหมู่บ้านและโรงเรียนในพื้นที่ห่างไกลหลายแห่งเนปาล และแม้กระทั่งการขยายเครือข่ายไปยังค่าย Annapurna และ Manaslu Base Camp โดยใช้เดินป่าภูเขาและปีนป่าย. ที่อยู่ในผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเนบราสก้าคาร์นีย์ในปี 2007 ปุนกล่าวว่า "พวกเขากล่าวว่าการเดินทาง 1,000 ไมล์เริ่มต้นด้วยการเป็น ขั้นแรก. ขั้นตอนแรกของฉันเริ่มต้นด้วยความปรารถนาลึกเพื่อช่วยให้ได้รับการศึกษาที่ดีกว่าสำหรับเด็กของคนยากจนในประเทศเนปาล ". และในวันนี้เขารู้ว่าที่ทำตามขั้นตอนต่อไปของเขาจะพาเขามีมากขึ้นกว่า 6,000 หมู่บ้านในเนปาลและปุนกล่าวว่า ". ผมต้องการที่จะเชื่อมต่อพวกเขาทั้งหมด" - ดูเพิ่มเติมได้ที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่นสำนวน , พื้นเมืองของนางิ ได้กลับมาจากสหรัฐฯ ในปี 1992 กับปริญญาตรีศึกษาศาสตร์วิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยเนบราสก้าที่คาร์นีย์ , ซึ่งเขาได้รับรางวัลทุนการศึกษา เมื่อเขากลับมา เขาได้ก่อตั้งโรงเรียนนางิ แต่เขายังเห็นโอกาสที่จะมีผลกระทบที่ลึกซึ้งมากขึ้นในเนปาลที่ยากจน และชาวบ้านในชนบท ทั้งหมดก็จะเป็นเงินเล็กน้อยหวาดเสียว และอาสาสมัคร ความรู้คอมพิวเตอร์ ข้ออ้างของรัฐบาลในการห้ามการนำเข้าอุปกรณ์ไร้สายในขณะที่สงครามกำลังบ้าคลั่งและการติดตั้งเครือข่ายแบบไร้สายในพื้นที่ที่มีประชากรเบาบางเหนือ 2 , 200 เมตรกับถนนที่ไม่มีการส่งมอบช้า ไปรษณีย์ และไม่มีโทรศัพท์หรือไฟฟ้า

อย่างเหลือเชื่อ เขาทำสำเร็จแล้ว วันนี้บางหมู่บ้าน เช่น ของตัวเองเป็น 175 เนปาลที่เชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตผ่านเครือข่ายไร้สายที่ถูกคิดค้นขึ้นและยังคงขับเคลื่อนโดยปูน , 2014 inductee เป็นอินเทอร์เน็ต หอเกียรติยศ

" ฉันกลับไปนีย์ในปี 1995 เพื่อทำวิจัยอิสระ " เขากล่าว " และฉันได้สร้างเว็บไซต์ สมัยก่อนไม่มีเว็บไซต์ในทั้งหมดของเนปาล แต่เมื่อฉันสร้างหนึ่งสำหรับหมู่บ้านของฉันรวมทั้งข้อมูลเกี่ยวกับประเทศเนปาล , รัฐบาล , ประวัติศาสตร์ และภูมิศาสตร์ ตลอดจนข้อมูลเกี่ยวกับหมู่บ้านของฉันมันเปิดออกที่คนทั่วโลกกำลังอยากรู้เรื่องหมู่บ้านของฉัน พวกเขาเริ่มส่งฉันอีเมล ถามว่าพวกเขาอาจจะมาเป็นอาสาสมัครในบ้านที่จะสอนและช่วยคน " ปูนกล่าว " นั่นคือจุดเริ่มต้นของ "

ปูนถูกผิดหวังโดยขาดเนปาลของบริการอินเทอร์เน็ตในชนบท มันมีอยู่ใน Pokhara เนปาลเป็นปลายทางท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง แต่คนในหมู่บ้านชนบท มันก็ยากที่จะได้ใช้มัน การเดินทางจากนางิ ตัวอย่างเช่น เกี่ยวข้อง กับ เดินห้าชั่วโมง แล่นไปบนถนนที่ใกล้ที่สุด แล้วสามชั่วโมง รถขี่ ในปี 1997 ,ปูนเริ่มทําลําบากที่การเดินทางรายเดือนเพื่อตรวจสอบอีเมลของเขา ตลอดทาง เขาคิดว่าไม่เพียง แต่ตัวเอง แต่คนอื่น

ปูนเริ่มถามหา และรับบริจาคที่ใช้ ส่วนประกอบของคอมพิวเตอร์ เช่น เมนบอร์ด , ความทรงจำ , ฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์ , คีย์บอร์ด , ไดรฟ์ฟลอปปี้และเพาเวอร์ซัพพลาย แต่มีหลักอื่นกีดขวาง : นางิ ยังขาดไฟฟ้า ดังนั้นด้วยการสนับสนุนของเพื่อนต่างประเทศ ปูนสร้างสองเครื่องปั่นไฟพลังงานน้ำขนาดเล็กในลำธารใกล้หมู่บ้านของเขา ผล : 10 เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับโรงเรียนมัธยมของบริจาคปูน ประกอบด้วยชิ้นส่วนในกล่องไม้ ครูเขาก็สอนวิธีการประกอบและใช้คอมพิวเตอร์เช่นดังนั้นพวกเขาสามารถสอนวิธีการทำเหมือนกัน

ขณะที่ปูนก็ยังคงเดินทางไปสหรัฐฯ เพื่อการศึกษาของเขาเองที่ คาร์นี่ย์ ในปี 2001 ปีเดียวกันเขาได้รับปริญญาโทของเขาในการศึกษา เขาส่งอีเมล์ไปที่บีบีซี ถามว่าพวกเขารู้ว่าบุคคลใด ๆที่มีพื้นหลังทางเทคนิคที่สามารถให้ความคิดที่จะนำอินเทอร์เน็ตในหมู่บ้านของเขา ที่ส่งผลให้บีบีซีออนไลน์บทความที่ตีพิมพ์ในเดือนตุลาคม 2544