The security dilemma, also referred

The security dilemma, also referred to as the spiral model, is a term used in international relations and refers to a situation in which actions by a state intended to heighten its security, such as increasing its military strength or making alliances, can lead other states to respond with similar measures, producing increased tensions that create conflict, even when no side really desires it.[1]

The term was coined by the German scholar John H. Herz in his 1951 book Political Realism and Political Idealism. At the same time British historian Herbert Butterfield described the same situation in his History and Human Relations, but referred to it as the "absolute predicament and irreducible dilemma".[2] In John Herz's words, the security dilemma is "A structural notion in which the self-help attempts of states to look after their security needs tend, regardless of intention, to lead to rising insecurity for others as each interprets its own measures as defensive and measures of others as potentially threatening".[3]

A frequently cited example of the security dilemma is the beginning of World War I. Supporters of this viewpoint argue that the major European powers felt forced to go to war by feelings of insecurity over alliances of their neighbours despite not actually wanting war. Furthermore, Germany's fear of fighting war on two fronts led it to the formulation of the infamous Schlieffen Plan, which specified a particularly accelerated mobilization timetable. The onset of German mobilization, in turn, put pressure on other states to start mobilizing early as well. However, other scholars dispute this interpretation of the origins of the war, contending that some of the states involved really wanted the conflict.

The security dilemma is a popular concept with cognitive and international relations theorists, who regard war as essentially arising from failures of communication. Functionalist theorists affirm that the key to avoiding war is the avoidance of miscommunication through proper signaling.

The security dilemma has important relationships with other theories and doctrines of international security. Part of the strength of the security dilemma theory is that it subsumes and is consistent with a number of other theories. Other theories can be considered in terms of the security dilemma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความปลอดภัยเขียง ยังเรียกว่าแบบเกลียว เป็นคำที่ใช้ในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และหมายถึงสถานการณ์ที่กระทำ โดยรัฐมุ่งหวังยกระดับการรักษาความปลอดภัย เช่นเพิ่มความแข็งแรงทางทหาร หรือการทำพันธมิตร สามารถนำไปรัฐอื่น ๆ เพื่อตอบสนอง ด้วยมาตรการคล้าย ผลิตเพิ่มความตึงเครียดที่สร้างความขัดแย้ง แม้ว่าด้านไม่ปรารถนาจริง ๆ มัน [1]คำแต่ง โดยนักวิชาการเยอรมัน John H. ได้จัดหาหนังสือความสมจริงทางการเมืองและอุดมคติทางการเมืองของเขา 1951 ในประวัติศาสตร์ของอังกฤษเวลา Butterfield เฮอร์เบิร์ตอธิบายสถานการณ์เดียวกันประวัติศาสตร์และมนุษยสัมพันธ์ของเขา แต่เรียกมันว่า "ทัพแน่นอนและขึ้นเขียงอย่างต่ำ" [2] ในจอห์นได้จัดหาคำ เขียงปลอดภัยคือ "เป็นโครงสร้างความคิดด้วยตนเองความพยายามของรัฐในการดูแลความปลอดภัยต้องมีแนวโน้ม คำนึงถึง ตั้งใจจะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของความไม่มั่นคงผู้อื่น ตามแต่ละแปลมาตรการป้องกันและมาตรการของผู้อื่นอาจเป็นอันตรายต่อตัวเอง" [3]ตัวอย่างที่อ้างถึงบ่อยของเขียงความปลอดภัยคือ จุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่ I. สนับสนุนของมุมนี้โต้แย้งว่า อำนาจยุโรปใหญ่รู้สึกว่าถูกบังคับไปสงคราม โดยความรู้สึกของความไม่มั่นคงผ่านพันธมิตรของเพื่อนบ้านของพวกเขาแม้จะไม่ได้ ต้องการสงคราม นอกจากนี้ ความกลัวของเยอรมนีต่อสู้สงครามบนสองจุดไฟ led มันเพื่อกำหนดแผน Schlieffen น่าอับอาย ซึ่งระบุตารางเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเร่งระดม การโจมตีของเยอรมันระดม ในทางกลับกัน ดันรัฐอื่น ๆ เริ่มต้นเอนเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม นักวิชาการอื่น ๆ ความขัดแย้งในการตีความนี้กำเนิดของสงคราม contending ว่า บางสถานะเกี่ยวข้องอยากแย้งความปลอดภัยเขียงเป็นแนวคิดนิยมกับทฤษฎีความรู้ความเข้าใจ และความสัมพันธ์ ที่ถือว่าสงครามเป็นหลักเกิดจากความล้มเหลวของการสื่อสาร ทฤษฎีในแง่ประโยชน์ใช้สอยยืนยันว่า กุญแจสำคัญในการหลีกเลี่ยงสงครามดังกล่าวเสร็จสมบูรณ์ผ่านการส่งสัญญาณที่เหมาะสมเขียงความปลอดภัยมีความสัมพันธ์ที่สำคัญกับทฤษฎีและหลักความปลอดภัยนานาชาติอื่น ๆ ส่วนจุดแข็งของทฤษฎีความปลอดภัยขึ้นเขียงคือ subsumes และสอดคล้องกับทฤษฎีอื่น ๆ ทฤษฎีอื่น ๆ ถือได้ว่าในแง่ของความปลอดภัยเขียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานการณ์การรักษาความปลอดภัย ยังเรียกเป็นลายก้นหอย , เป็นคําใช้ในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศหมายถึงสถานการณ์ที่กระทำโดยรัฐมีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มความปลอดภัย เช่น การเพิ่มความแข็งแกร่งของทหาร หรือสร้างพันธมิตร สามารถนำรัฐอื่น ๆเพื่อตอบสนองกับมาตรการที่คล้ายกัน การผลิต เพิ่มความตึงเครียดที่สร้างความขัดแย้ง แม้ เมื่อไม่ด้านจริงๆ ความปรารถนา [ 1 ]คำนี้ใช้โดยนักวิชาการเยอรมัน จอห์น เอช เฮิร์ซ ใน 1951 หนังสือการเมืองสัจนิยมและอุดมคติทางการเมือง ในเวลาเดียวกันที่นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษเฮอร์เบิร์ตฟีลด์อธิบายสถานการณ์เดียวกันในประวัติศาสตร์และความสัมพันธ์ของมนุษย์ แต่เรียกว่ามันเป็น " สถานการณ์ที่แน่นอนและไม่ลดลง " . [ 2 ] ในจอห์นเฮิร์สคำพูด ขึ้นเขียงรักษาความปลอดภัยเป็น " ความคิดที่เป็นโครงสร้างที่ตนเอง ความพยายามของรัฐที่จะดูแลความปลอดภัยความต้องการของพวกเขามักจะ โดยไม่เจตนา ที่จะนำไปสู่ความไม่ปลอดภัยสำหรับคนอื่น ๆที่เพิ่มขึ้นแต่ละอธิบายมาตรการของตัวเองเป็นป้องกันและมาตรการอื่น ๆที่อาจคุกคาม " . [ 4 ]เป็นบ่อยอ้างตัวอย่างของปัญหาความมั่นคงเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สนับสนุนทัศนะนี้ยืนยันว่าหลักยุโรปอำนาจรู้สึกบังคับให้ทำสงคราม โดยความรู้สึกของความไม่มั่นคงกว่าพันธมิตรเพื่อนบ้านแม้จะไม่ได้ต้องการสงคราม นอกจากนี้ ความกลัวเยอรมนีของสงครามสองด้าน LED เพื่อจัดทำแผน schlieffen น่าอับอาย ซึ่งกำหนดโดยเฉพาะการเร่งระดมตารางเวลา การโจมตีของเยอรมันในการระดมเปิดกดดันรัฐอื่น ๆเพื่อเริ่มการต้นเช่นกัน อย่างไรก็ตาม นักวิชาการอื่นๆ ข้อพิพาทนี้ตีความที่มาของสงคราม ยืนยันว่าบางรัฐเกี่ยวข้องต้องการความขัดแย้งขึ้นเขียงรักษาความปลอดภัยเป็นแนวคิดที่นิยมกับความคิดและทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่เกี่ยวกับสงครามเป็นหลักที่เกิดจากความล้มเหลวของการสื่อสาร นักทฤษฎีคติคำนึงประโยชน์ยืนยันว่าคีย์เพื่อหลีกเลี่ยงสงครามคือหลีกเลี่ยง miscommunication ผ่านเหมาะสมส่งสัญญาณขึ้นเขียงรักษาความปลอดภัยมีความสัมพันธ์ที่สำคัญกับทฤษฎีอื่น ๆ และคำสอนของความมั่นคงระหว่างประเทศ ส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งของทฤษฎี สถานการณ์ความมั่นคงที่ subsumes และสอดคล้องกับจำนวนของทฤษฎีอื่น ๆ ทฤษฎีอื่น ๆที่สามารถพิจารณาในแง่ของปัญหาด้านความปลอดภัย