Hippocrates, the “father of medicin

Hippocrates, the “father of medicine”, advocated the sprinkling of silver powder on ulcers to expedite healing, and silver has been used since World War I (and continues to be used) in wound dressings.

Pencils or sticks of hardened silver nitrate (lunar caustic or lapis infernalis) were considered essential items in a surgeon’s chest as early as the 1600s and silver nitrate solutions were used to treat burn victims of the Hindenberg disaster.

Though the use of silver as an antimicrobial temporarily fell out of favor after the proliferation of chemicals such as Penicillin, interest was revived in the 1960s and silver-based pharmaceuticals continue to be used today as topical and ophthalmic disinfectants.

Silver sulfadiazine is still considered the treatment of choice for burn victims

Silver has numerous advantages over other antimicrobial agents.

Compared to molecular antimicrobials, which are generally targeted to specific organism classes, silver is broad spectrum and toxic (to varying degrees) to numerous strains of bacteria, fungi, algae, and possibly some viruses. Being an element, silver is shelf stable for long periods of time.

Conventional wisdom regards silver as safe to humans and other higher order organisms when used responsibly, and silver-based pharmaceuticals have few if any acute or chronic known side-effects at FDA-permitted doses.

Silver is reasonably effective at penetrating biofilms, which has been a drawback to many molecular antimicrobials.

Furthermore, though bacterial strains which manifest silver-resistance are known and these mechanisms have been studied, some researchers have suggested that silver may be less susceptible to the buildup of resistance than molecular antimicrobials.

This remains an area of some uncertainty. Even so, however, the explosion of interest in silver as a broad-spectrum antimicrobial agent during the last two decades may be in part due to the proliferation of resistance to strong molecular antimicrobials; in that respect, silver has been shown to be an effective bacteriocide against antimicrobial-resistant bacterial strains (e.g., MRSA), which have become a concern in hospitals.

Yet perhaps the largest advantage of silver antimicrobials is that silver can be easily incorporated into numerous materials such as textiles and plastics, making it especially useful for applications where broad spectrum, sustained antimicrobial activity is desirable but where traditional antimicrobials would be impractical.

This is not only advantageous to the food industry, where silver-containing plastics have been incorporated into everything from refrigerator liners [189] to cutting boards to food storage containers, but it has also been revolutionary to the medical device industry, which has seen a proliferation of silver-coated urinary catheters, cardiovascular implants, esophageal tubes, bandages, sutures and other instruments on which bacterial growth compromises patient survival.

To date, the FDA has approved over a dozen silver-containing zeolites or other substances for use as food contact materials4 for the purpose of disinfection, as well as numerous silver-coated medical devices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hippocrates "บิดาแห่งการแพทย์" สนับสนุนการโรยผงสีเงินบนแผลเพื่อเร่งการรักษา และมีการใช้เงินตั้งแต่สงครามโลก (และยังคงที่จะใช้) ในแผลแผล ดินสอหรือแท่งของแข็งซิลเวอร์ไนเตรท (จันทรคติสารกัดกร่อนหรือลาพิส infernalis) การพิจารณาว่ารายการที่สำคัญในศัลยแพทย์หน้าอกก่อนเป็นเพิ่ม และซิลเวอร์ไนเตรทโซลูชั่นถูกใช้ในการรักษาผู้ประสบภัยพิบัติ Hindenberg เขียน แม้ว่าการใช้เงินเป็นสารต้านจุลชีพชั่วคราวหลุดออกมาจากกระป๋องหลังจากการแพร่กระจายของสารเคมีเช่นยาเพนนิซิลลิน ดอกเบี้ยก็ฟื้นขึ้นมาในปี 1960 และใช้เงินยายังคงใช้วันนี้เป็นน้ำยาฆ่าเชื้อเฉพาะ และสายตา ซิลเวอร์ซัลฟาไดอะซีนก็ยังถือว่าการรักษาทางเลือกสำหรับผู้เขียนเงินมีข้อได้เปรียบอื่น ๆ ตัวแทนต้านจุลชีพมากมาย เมื่อเทียบกับยาต้านจุลชีพที่โมเลกุล ซึ่งโดยทั่วไปจะเป็นเป้าหมายการเรียนเฉพาะสิ่งมีชีวิต ซิลเวอร์เป็นสเปกตรัมและเป็นพิษ (แตก) หลายสายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรีย เชื้อรา สาหร่าย และไวรัสบางชนิดอาจ เป็นองค์ประกอบ เงินเป็นชั้นที่มีเสถียรภาพสำหรับระยะเวลานานภูมิปัญญาดั้งเดิมนับถือเงินเป็นที่ปลอดภัยต่อมนุษย์และมีชีวิตสั่งอื่น ๆ สูงขึ้นเมื่อใช้อย่างรับผิดชอบ และยาใช้เงินเพียงน้อยนิดเฉียบพลัน หรือเรื้อรังรู้จักผลข้างเคียงที่ FDA อนุญาตให้ปริมาณ เงินที่มีประสิทธิภาพพอสมควรในไบโอฟิล์มที่เจาะ ซึ่งได้รับการคืนเงินกับหลายโมเลกุลยาต้านจุลชีพ นอกจากนี้ แม้ว่าทราบว่าสายพันธุ์แบคทีเรียที่ประจักษ์ทานเงิน และกลไกเหล่านี้ได้รับการศึกษา นักวิจัยบางคนได้แนะนำว่า เงินอาจจะน้อยไวต่อการสะสมของความต้านทานมากกว่าโมเลกุลยาต้านจุลชีพ นี้ยังคงไม่แน่นอนบางพื้นที่ ดังนั้นแม้ แต่ การระเบิดของดอกเบี้ยในเงินที่เป็นตัวแทนต้านจุลชีพที่ครอบคลุมในช่วงทศวรรษที่สองอาจจะบางส่วนเนื่องจากการแพร่กระจายของความต้านทานต่อยาต้านจุลชีพโมเลกุลแข็งแรง ในแง่ที่ ได้รับการแสดงเงินจะ bacteriocide มีผลต่อสารต้านจุลชีพแบคทีเรียสายพันธุ์ที่ทน (เช่น MRSA), ซึ่งได้กลายเป็นความกังวลในโรงพยาบาลยัง อาจเป็นประโยชน์ที่ใหญ่ที่สุดของยาต้านจุลชีพเงินได้ว่า เงินสามารถติดตั้งได้ง่ายในหลายวัสดุเช่นผ้าและพลาสติก ทำประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการใช้งานหลากหลาย กิจกรรมต้านจุลชีพที่ยั่งยืนเป็นสิ่งที่พึงปรารถนา แต่ยาต้านจุลชีพแบบดั้งเดิมจะทำไม่ นี้ไม่เพียงแต่ประโยชน์เพื่ออุตสาหกรรมอาหาร ซึ่งการรวมเงินที่ประกอบด้วยพลาสติกตั้งแต่เย็นสมุทร [189] ไปเขียงที่ภาชนะที่เก็บอาหาร แต่มันยังมีปฏิวัติอุตสาหกรรมอุปกรณ์การแพทย์ ซึ่งได้เห็นการแพร่กระจายของสายสวนปัสสาวะที่เคลือบเงิน หัวใจและหลอดเลือด เทียม หลอดหลอดอาหาร แผล เย็บแผล และเครื่องมืออื่น ๆ บนซึ่งแบคทีเรียเปรียบผู้ป่วยอยู่รอดวันที่ FDA ได้อนุมัติกว่าซีโอไลต์ที่ประกอบด้วยซิลเวอร์โหล หรือสารอื่น ๆ สำหรับใช้เป็นอาหาร materials4 ติดต่อเพื่อฆ่าเชื้อโรค รวมทั้งอุปกรณ์ทางการแพทย์จำนวนมากที่เคลือบเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Hippocrates, "บิดาแห่งการแพทย์" สนับสนุนโรยผงสีเงินบนแผลเพื่อเร่งการรักษาและเงินที่ได้รับใช้มาตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง (และยังคงได้รับใช้) ในแผล. ดินสอหรือแท่งแข็งซิลเวอร์ไนเตรท (ดวงจันทร์ โซดาไฟหรือไพฑูรย์ infernalis) ได้รับการพิจารณารายการที่สำคัญในหน้าอกของศัลยแพทย์เป็นช่วงต้นยุค 1600 และการแก้ปัญหาซิลเวอร์ไนเตรทถูกนำมาใช้ในการรักษาเผาผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของภัยพิบัติ Hindenberg. แม้ว่าการใช้เงินเป็นยาต้านจุลชีพชั่วคราวหลุดออกมาจากหลังการแพร่กระจายของ สารเคมีเช่นยาปฏิชีวนะที่น่าสนใจก็ฟื้นขึ้นมาในปี 1960 และยาเงินตามยังคงถูกนำมาใช้ในวันนี้เป็นสารฆ่าเชื้อเฉพาะที่และโรคตา. ซัลฟาไดอะซีนเงินก็ยังถือว่าการรักษาทางเลือกสำหรับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อการเผาไหม้ซิลเวอร์มีข้อดีมากมายกว่ายาต้านจุลชีพอื่น ๆ . เมื่อเทียบกับ ยาต้านจุลชีพโมเลกุลซึ่งมีการกำหนดเป้าหมายโดยทั่วไปจะมีชีวิตชั้นเรียนเฉพาะเงินเป็นคลื่นความถี่กว้างและเป็นพิษ (องศา) สายพันธุ์ต่างๆของเชื้อแบคทีเรียเชื้อราสาหร่ายและไวรัสอาจจะเป็นบางส่วน เป็นองค์ประกอบเงินการเก็บรักษาที่มั่นคงสำหรับระยะเวลานาน. ภูมิปัญญาดั้งเดิมนับถือเงินเป็นที่ปลอดภัยต่อมนุษย์และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่ดีกว่าเมื่อใช้ความรับผิดชอบและยาเงินตามที่มีไม่กี่ถ้ามีเฉียบพลันหรือเรื้อรังที่รู้จักกันผลข้างเคียงที่ FDA- ได้รับอนุญาตปริมาณ. เงินมีประสิทธิภาพพอสมควรในแผ่นชีวะเจาะซึ่งได้รับข้อเสียเปรียบยาต้านจุลชีพโมเลกุลหลาย. นอกจากนี้แม้ว่าสายพันธุ์แบคทีเรียที่ประจักษ์เงินต้านทานเป็นที่รู้จักและกลไกเหล่านี้ได้รับการศึกษานักวิจัยบางคนบอกว่าเงินอาจได้รับผลกระทบน้อย การสะสมของความต้านทานต่อยาต้านจุลชีพกว่าโมเลกุล. นี้ยังคงพื้นที่ของความไม่แน่นอนบางอย่าง ดังนั้นแม้ แต่การระเบิดของดอกเบี้ยในเงินเป็นวงกว้างสเปกตรัมสารต้านจุลชีพในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาอาจจะอยู่ในส่วนหนึ่งเนื่องจากการขยายตัวของความต้านทานต่อยาต้านจุลชีพโมเลกุลที่แข็งแกร่ง; ในส่วนที่เงินได้รับการแสดงที่จะเป็น bacteriocide มีผลต่อแบคทีเรียต้านจุลชีพทน (เช่นเชื้อ MRSA) ซึ่งได้กลายเป็นความกังวลในโรงพยาบาล. แต่อาจจะได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของยาต้านจุลชีพเงินคือว่าเงินสามารถรวมได้อย่างง่ายดายในจำนวนมาก วัสดุเช่นสิ่งทอและพลาสติกทำให้มันเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการใช้งานที่ออกฤทธิ์กว้าง, ฤทธิ์ต้านจุลชีพอย่างต่อเนื่องเป็นที่น่าพอใจ แต่ที่เป็นยาต้านจุลชีพแบบดั้งเดิมจะทำไม่ได้. นี้ไม่เพียงเป็นประโยชน์กับอุตสาหกรรมอาหารที่พลาสติกสีเงินที่มีได้รับการจดทะเบียนเป็นทุกอย่าง จากสมุทรตู้เย็น [189] เพื่อเขียงเพื่อภาชนะเก็บอาหาร แต่ก็ยังได้รับการปฏิวัติเพื่ออุตสาหกรรมอุปกรณ์ทางการแพทย์ซึ่งได้เห็นการแพร่กระจายของสายสวนเคลือบเงินปัสสาวะ, การปลูกถ่ายหัวใจและหลอดเลือดหลอดหลอดอาหารผ้าพันแผลเย็บและเครื่องมืออื่น ๆ ที่เจริญเติบโตของแบคทีเรียบั่นทอนความอยู่รอดของผู้ป่วย. ในวันที่องค์การอาหารและยาได้มีมติอนุมัติกว่าโหลเงินที่มีซีโอไลท์หรือสารอื่น ๆ เพื่อใช้เป็น materials4 สัมผัสกับอาหารเพื่อวัตถุประสงค์ในการฆ่าเชื้อโรคเช่นเดียวกับอุปกรณ์ทางการแพทย์จำนวนมากเคลือบเงิน