Jun Xie drank alone, one cup after

Jun Xie drank alone, one cup after the other. Without making a single noise, he poured all his emotions, all his lamentations, all his loneliness into the cups of wine and drank them all away. Everything flowed together with the wine into his stomach! From today onwards, in this world, I am Jun Moxie! Jun Xie, the number one assassin from another world is nothing more than a distant memory!

The wine of the small shop was nothing remarkable, it felt slightly weak in taste. As someone who was used to drinking high grade wines, this wine was actually a bit difficult for Jun Xie to drink! However, Jun Xie’s mind at this moment was not considering whether the wine was good or not. Even if he were to be given the celestial fairy wine, he would not be able to taste any of it. All he could feel now was bitterness, tartness and sorrow…

Within this unfamiliar world, this will be the only time that he indulged in these feelings of weakness!
From now on, I will thread the path of the Evil Monarch! An iron blooded path! From this moment on, I will utilize the mountain of bones and ocean of blood from my past to achieve my unparalleled reputation as the Evil Monarch once more!

The Otherworldly Evil Monarch is I, Moxie!

Yet another cup was downed, but Jun Xie had yet to feel drowsy. He simply continued pouring one cup after another, gulping it down…
Jun Xie did not realize that his strange act where he casted everything he had encountered aside, as though he was the only one within this world, had completely cut him off from everything, the skies, the ground, the wind, the rain… It was an independent loneliness of a person forsaken by his own world. The faint feelings of joy, solitude and loneliness, all merged perfectly into one upon his body.

It was only at this moment that Jun Xie remained Jun Xie, the mysterious number one assassin and not Jun Moxie!
In the corner of the shop, the only customer who had only given Jun Xie a glance when he came in was now staring intently at Jun Xie. He watched as Jun Xie sat alone, drinking away his sorrows, exuding an elegant form of loneliness; his tolerance deep and far beyond the average person, causing him to become curious.

Jun Xie himself did not know how much wine he had drank; he only continued raising his cup. As he was about to drink another cup, he suddenly heard someone spoke out. “This brother is a remarkable drinker. Now that it is raining heavily outside, there is but the two of us here. Since we had such a fateful meeting, what do you say we drink together?”
Jun Xie raised his head and saw that the customer had already placed down his bamboo rain hat, revealing a dignified face, showing a prestigious aura without being angry, his gaze as soft as water as he smiled at Jun Xie.

Jun Xie laughed. He reached out, removed the bamboo rain hat on his head, and left it hanging behind. “The anxious autumn wind and rain brings a halt to men. For us to be meeting here like this is indeed the work of fate. Since it is fate, why should we not drink together? Come!”

The other party did not expect Jun Xie to be so young and was momentarily startled before laughing. “Indeed, observing fate is better than offering respects.” He then ordered a few more dishes and two jugs of wine. Holding the wine cup, he came over and sat before Jun Xie. He smiled and asked. “A magnificent youngster such as you is truly a rarity in this city. I wonder which great family does this younger generation hail from?”
“Great family’s younger generation?” Jun Xie gave out a laugh and replied in disdain. “Floating namelessly through the world, treating the human world as a game, ask not the gentlemen his name! Could it be that in this brother’s eyes, only someone from the great families can possess an outstanding demeanour?”

“Oh? Hehe, this is really a mistake on my part. Then please consider this cup my punishment!” The middle-aged man raised his cup and gulped it down, his movements casual and free of care. Observing his face, Jun Xie had since deduced that this person was no average person. The aura emitted from his brows were rich and coercive, every move made was innately elegant, indicating great skill and care. A few spiritual forces kept probing inside the small shop from the outside, believed to be from this person’s bodyguards. This person must be someone with a high position and not easy to meet. To see such an individual admit his own mistakes towards a random person and even smile as he punished himself, Jun Xie felt his stance towards this person changing. He felt that sitting together and drinking wine together with this kind of individual was not an unworthy act.

“My I ask for younger brother’s esteemed name?” That man gulped down the wine as he watched Jun Xie. Jun Xie’s aura of indifference caused this man to become very interested in his identity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนเดียว Jun เจียดื่มถ้วยหนึ่งหลังจากอื่น ๆ โดยไม่ทำเสียงเดียว เขา poured อารมณ์ของเขา lamentations ของเขา ความเหงาของเขาทั้งหมดลงในถ้วยไวน์ และดื่มไปทั้งหมด ทุกอย่างเกิดขึ้นพร้อมกับไวน์ในท้องของเขา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป โลกนี้ ฉัน Jun Moxie Jun เจีย ฆาตกรหมายเลขหนึ่งจากโลกอื่นคืออะไรมากกว่าหน่วยความจำไกลไวน์ของร้านเล็ก ๆ ไม่มีอะไรโดดเด่น รู้สึกอ่อนเล็กน้อยในรสชาติ เป็นคนที่ใช้ในการดื่มไวน์เกรดสูง ไวน์นี้เป็นจริงบิตยากเจีย Jun ดื่ม อย่างไรก็ตาม จิตใจจุนเจียตอนนี้ถูกไม่พิจารณาว่า ไวน์ดี หรือไม่ แม้หากจะไวน์นางฟ้าคน เขาจะไม่สามารถลิ้มรสมัน ทั้งหมดที่เขาอาจรู้สึกตอนนี้มีรสขม tartness และความเสียใจ...ในโลกนี้ไม่คุ้นเคย นี้จะเป็นเฉพาะเวลาที่เขา indulged ในความรู้สึกเหล่านี้อ่อนแอจากนี้ ฉันจะด้ายเส้นทางทุกข์ชั่วร้าย เส้นเป็น blooded เหล็ก จากนี้ขณะ ฉันจะใช้เขาของกระดูกและมหาสมุทรเลือดจากอดีตของฉันเพื่อให้ฉันระบุชื่อเสียงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ชั่วร้ายอีกครั้งฉัน Moxie เป็นทุกข์ร้ายแปลกยัง อีกถ้วยเป็น downed แต่เจีย Jun ก็ยังรู้สึกง่วงนอน เขาเพียงแค่ต่อหนึ่งถ้วยเทหลังจากที่อื่น gulping ลง...เจีย Jun ได้ตระหนักได้ว่า เขาแปลกหน้าที่เขาหล่อทุกอย่างที่เขาได้พบกัน ว่าพระองค์เดียวในโลกนี้ มีทั้งหมดตัดเขาจากทุกสิ่งทุกอย่าง ท้องฟ้า ดิน ลม ฝน... ความเหงาเป็นอิสระของผู้ละทิ้งจากโลกของเขาเองได้ รู้สึกหน้ามืดตามัวของความสุข ความสันโดษ และความ เหงา รวมทุกอย่างเข้าตามร่างกายของเขามันเป็นเฉพาะตอนนี้ที่ Jun เจียยังคง Jun เจีย ฆาตกรลึกลับจำนวนหนึ่งและไม่ Jun Moxieในมุมของร้าน ลูกค้าเท่านั้นที่มีเพียงกำหนด Jun เจียคร่าว ๆ เมื่อเขามา ตอนนี้จ้อง intently เจีย Jun เขาดูเหมือนจุนเจียนั่งคนเดียว sorrows เขาไปดื่ม โฮจิมินห์แบบที่สง่างามของความเหงา ยอมรับเขาลึก และไกล เกิน คนเฉลี่ย การทำให้เขากลายเป็นอยากรู้อยากเห็นเจีย Jun เองไม่ทราบจำนวนไวน์ที่เขาดื่ม เขาเพียงต่อเพิ่มถ้วยของเขา เป็นเขา เกี่ยวกับดื่มถ้วยอื่น เขาก็ได้ยินคนพูดออกมา "นี้พี่ได้ drinker ที่โดดเด่น หลังจากที่มีฝนตกหนักนอก มีแต่สองเราที่นี่ เนื่องจากเรามีการประชุมเกี่ยวกับการพยากรณ์ สิ่งที่คุณพูดเราดื่มกัน"เจีย Jun ยกศีรษะของเขา และเห็นว่า ลูกค้ามีแล้ววางลงหาดใหญ่ฝนเขาไม้ไผ่ เปิดเผยหน้าเกียรติ แสดง aura วัน โดยไม่มีการโกรธ สายตาของเขาที่อ่อนเป็นน้ำเป็นยิ้มที่เจีย Junเจีย Jun หัวเราะ เขาถึงออก หาดใหญ่ฝนไม้ไผ่บนศีรษะของเขา และซ้ายมันแขวนอยู่ข้างหลังไว้ "ฤดูใบไม้ร่วงกังวลฝนนำชะงักชาย เราประชุมนี่เช่นนี้เป็นการทำงานของเฟต เนื่องจากมันเป็นชะตากรรม ทำไมเราไม่ควรดื่มด้วยกัน มา"บุคคลไม่ได้คาดหวังเจีย Jun จะให้หนุ่ม และถูก startled พลาง ๆ ก่อนหัวเราะ "แน่นอน สังเกตชะตาได้ดีกว่าการนำเสนอประการ" เขาแล้วสั่งอาหารไม่กี่อย่างและสองเหยือกไวน์ เขาถือถ้วยไวน์ มา และนั่งก่อนเจีย Jun เขายิ้ม และถาม "Youngster งดงามเช่นคุณได้อย่างแท้จริงหายากในเมือง ฉันสงสัยว่า ครอบครัวที่ดีไม่รุ่นนี้อายุลูกเห็บจาก""ครอบครัวดีคนรุ่นใหม่" มิ.ย.เจียให้หัวเราะ และตอบกลับใน disdain "ลอยผ่านโลก namelessly รักษาโลกมนุษย์เป็นเกม ถามไม่สุภาพของเขาชื่อ มันอาจเป็นว่า ในสายตาของพี่ชาย เฉพาะบุคคลจากครอบครัวที่ดีสามารถมีหน่วยก้านที่ดี""โอ้ Hehe นี้เป็นจริงความผิดพลาดในส่วนของฉัน แล้ว โปรดพิจารณาถ้วยนี้โทษของฉัน" ชายวัยกลางคนยกถ้วยของเขา และ gulped ลง ความเคลื่อนไหวของเขาสบาย ๆ และไม่ดูแล สังเกตใบหน้าของเขา Jun เจียมีตั้งแต่ deduced ว่า บุคคลนี้เป็นบุคคลเฉลี่ยไม่ Aura ที่เปล่งออกมาจากผู้ชมเขาก็รวย และ coercive ไปทำห้อง innately บ่งชี้ทักษะที่ดีและดูแล กองกำลังฝ่ายวิญญาณกี่อยู่อาศัยภายในร้านเล็ก ๆ จากด้านนอก เชื่อว่ามาจากปืนของบุคคลนี้ คนนี้ต้องเป็นผู้ มีตำแหน่งสูง และไม่ง่ายเพื่อตอบสนอง เมื่อต้องการดูเช่นบุคคลยอมรับความผิดพลาดของตัวเองต่อคนสุ่ม และแม้แต่รอยยิ้มเขาโทษตัวเอง Jun เจียรู้สึกว่าท่าทางของเขาต่อคนนี้เปลี่ยน เขารู้สึกว่า นั่งกันดื่มไวน์ร่วมกับบุคคลประเภทนี้ไม่ และการกระทำที่ไม่เหมาะสม"ฉัน ฉันขอชื่อ esteemed ของน้อง" ผู้ชายคนนั้น gulped ลงไวน์เป็นเขาดูจุนเจีย มิ.ย.เจีย aura ของท่านเกิดจากชายคนนี้จะกลายเป็นความสนใจในตัวตนของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มิถุนายน Xie ดื่มคนเดียวหนึ่งถ้วยหลังจากที่อื่น ๆ โดยไม่ทำให้เสียงเดียวเขาเททุกอารมณ์ของเขาคร่ำครวญของเขาทั้งหมด, ความเหงาของเขาทั้งหมดลงในถ้วยของไวน์และดื่มพวกเขาทั้งหมดออกไป ทุกอย่างไหลออกมาพร้อมกับไวน์เข้าสู่กระเพาะอาหารของเขา! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปในโลกนี้ผมมิถุนายน Moxie! มิถุนายน Xie ฆ่าจำนวนหนึ่งจากอีกโลกหนึ่งที่มีอะไรมากไปกว่าความทรงจำที่ห่างไกล! ไวน์ของร้านค้าขนาดเล็กที่ไม่ได้เป็นอะไรที่น่าทึ่งก็รู้สึกอ่อนแอเล็กน้อยในรสชาติ เป็นคนที่ถูกใช้ในการดื่มไวน์คุณภาพสูงไวน์นี้เป็นจริงบิตยากสำหรับ Xie มิถุนายนที่จะดื่ม! แต่ใจมิถุนายน Xie ที่ขณะนี้ยังไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นไวน์ที่ดีหรือไม่ แม้ว่าเขาจะได้รับไวน์นางฟ้าสวรรค์เขาจะไม่สามารถที่จะได้ลิ้มรสใด ๆ ของมัน ทั้งหมดที่เขารู้สึกว่าตอนนี้เป็นความขมขื่นเปรี้ยวและความเศร้าโศก ... ภายในโลกที่ไม่คุ้นเคยนี้นี้จะเป็นครั้งเดียวที่เขา indulged ในความรู้สึกเหล่านี้ของความอ่อนแอ! จากนี้ไปผมจะด้ายเส้นทางของความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์! เส้นทางเลือดเหล็ก! จากช่วงเวลานี้ผมจะใช้ภูเขาของกระดูกและมหาสมุทรของเลือดจากอดีตที่ผ่านมาของฉันเพื่อให้บรรลุชื่อเสียงที่เหนือชั้นของฉันเป็นความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์อีกครั้ง! Otherworldly ชั่วร้ายพระมหากษัตริย์เป็นฉัน Moxie! แต่ถ้วยอีกกระดก แต่มิถุนายน Xie มี ยังไม่รู้สึกง่วงนอน เขาก็ยังคงเทหนึ่งถ้วยหลังจากที่อื่นกลืนมันลง ... มิถุนายน Xie ไม่ได้ตระหนักว่าการกระทำแปลกที่เขาหล่อทุกอย่างที่เขาได้พบกันราวกับว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวในโลกนี้ได้อย่างสมบูรณ์ตัดเขาออกจากทุกอย่าง ท้องฟ้าพื้นดินลมฝน ... มันเป็นความเหงาที่เป็นอิสระของบุคคลที่ถูกทอดทิ้งจากโลกของเขาเอง ความรู้สึกลมของความสุขความเหงาและความเหงาทั้งหมดรวมอย่างสมบูรณ์ในหนึ่งเมื่อร่างกายของเขา. มันเป็นเพียงในขณะนี้ที่มิถุนายน Xie ยังคงมิถุนายน Xie จำนวนลึกลับคนหนึ่งฆ่าและไม่มิถุนายน Moxie! ในมุมของร้านที่ ลูกค้าเพียงคนเดียวที่ได้รับเพียงมิถุนายน Xie อย่างรวดเร็วเมื่อเขาเดินเข้ามาในตอนนี้จ้องมองอย่างตั้งใจที่มิถุนายน Xie เขาดูเป็นมิถุนายน Xie นั่งอยู่คนเดียวดื่มออกไปความทุกข์ของเขาลำต้นเป็นรูปแบบที่สง่างามของความเหงา; ความอดทนของเขาลึกและไกลเกินกว่าที่คนทั่วไปทำให้เขากลายเป็นอยากรู้อยากเห็น. มิถุนายน Xie ตัวเองไม่ได้รู้ว่าไวน์ที่ว่าเขาได้ดื่ม; เขายังคงเพิ่มถ้วยของเขา ในขณะที่เขากำลังจะดื่มจากถ้วยอื่นเขาก็ได้ยินคนพูดออกมา "พี่ชายนี้เป็นที่โดดเด่นดื่ม ตอนนี้ที่มีฝนตกอย่างหนักนอกมี แต่เราสองคนที่นี่ เนื่องจากเราได้เช่นการประชุมเป็นเวรเป็นกรรมสิ่งที่คุณบอกว่าเราดื่มด้วยกันไหม? "มิถุนายน Xie ยกศีรษะของเขาและเห็นว่าลูกค้าที่ได้วางไว้แล้วลงหมวกฝนไม้ไผ่ของเขาเผยให้เห็นใบหน้าที่สง่างามแสดงกลิ่นอายอันทรงเกียรติโดยไม่ต้องโกรธของเขา จ้องมองนุ่มนวลเหมือนน้ำในขณะที่เขายิ้มมิถุนายน Xie. มิถุนายน Xie หัวเราะ เขาเอื้อมมือออกออกหมวกฝนไม้ไผ่บนศีรษะของเขาและปล่อยให้มันแขวนอยู่ด้านหลัง "ลมฤดูใบไม้ร่วงกังวลและนำฝนหยุดคน สำหรับเราที่จะมีการประชุมที่นี่เช่นนี้ย่อมเป็นผลงานของชะตากรรม เพราะมันเป็นโชคชะตาว่าทำไมเราไม่ควรดื่มเครื่องดื่มด้วยกันไหม? มา! "อีกฝ่ายไม่ได้คาดหวังมิถุนายนXie จะเป็นหนุ่มสาวมากและก็ต้องสะดุ้งชั่วขณะก่อนที่จะหัวเราะ "แท้จริงสังเกตชะตากรรมดีกว่าเสนอประการ." จากนั้นเขาก็สั่งอาหารอีกไม่กี่และสองเหยือกไวน์ โฮลดิ้งถ้วยไวน์ที่เขามานั่งเฝ้ามิถุนายน Xie เขายิ้มและถาม "เป็นเด็กที่สวยงามเช่นคุณเป็นจริงหายากในเมืองนี้ ฉันสงสัยว่าครอบครัวที่ดีไม่นี้ลูกเห็บรุ่นน้องจากไหน? "" ครอบครัวที่ดีของรุ่นน้อง? "มิถุนายน Xie ให้ออกหัวเราะและตอบว่าในการดูหมิ่น "ตลาดน้ำ namelessly ผ่านโลกรักษาโลกมนุษย์เป็นเกมขอไม่สุภาพบุรุษชื่อของเขา! มันสามารถเป็นที่ในสายตาของพี่ชายนี้จะมีเพียงคนที่มาจากครอบครัวที่ดีสามารถครอบครองการกระทำที่โดดเด่น? "" โอ้? hehe นี้เป็นจริงความผิดพลาดในส่วนของฉัน แล้วโปรดพิจารณาถ้วยนี้การลงโทษของฉัน! "ชายวัยกลางคนยกถ้วยของเขาและกลืนน้ำลายลงการเคลื่อนไหวของเขาสบาย ๆ และฟรีของการดูแล สังเกตใบหน้าของเขามิถุนายน Xie ได้ตั้งแต่อนุมานว่าคนคนนี้ไม่ได้เป็นคนเฉลี่ย กลิ่นอายที่ปล่อยออกมาจากคิ้วของเขาเป็นที่อุดมสมบูรณ์และบีบบังคับย้ายทำให้ทุกคนที่สง่างาม แต่กำเนิดแสดงให้เห็นทักษะที่ดีและการดูแล กองกำลังทางจิตวิญญาณไม่กี่ละเอียดเก็บไว้ภายในร้านค้าขนาดเล็กจากภายนอกเชื่อว่าจะเป็นจากบอดี้การ์ดคนนี้ คนนี้จะต้องเป็นคนที่มีตำแหน่งสูงและไม่ง่ายที่จะตอบสนอง ที่จะเห็นเช่นบุคคลที่ยอมรับความผิดพลาดของตัวเองที่มีต่อบุคคลที่เราสุ่มและแม้กระทั่งรอยยิ้มในขณะที่เขาลงโทษตัวเองมิถุนายน Xie รู้สึกว่าท่าทางของเขาที่มีต่อคนที่เปลี่ยนแปลง เขารู้สึกว่านั่งอยู่ด้วยกันและดื่มไวน์ร่วมกับชนิดของบุคคลนี้ไม่ได้เป็นการกระทำที่ไม่สมควร. "ผมขอชื่อที่นับถือของน้องชาย?" ผู้ชายคนนั้นกลืนน้ำลายลงไวน์ในขณะที่เขาดูมิถุนายน Xie กลิ่นอายมิถุนายน Xie ของไม่แยแสที่เกิดจากชายคนนี้เป็นที่สนใจอย่างมากในตัวตนของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุนเซี่ยดื่มคนเดียว ถ้วยหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ โดยไม่ต้องทำเสียงเดียว เขาเทความรู้สึกของเขาทั้งหมด , ความโศกเศร้าของเขาทั้งหมดของเขาความเหงาในถ้วยของไวน์และดื่มตลอดเลย ทุกอย่างไหลพร้อมกับไวน์ในท้องของเขา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ในโลกนี้ผมจุน Moxie ! จุนเซี่ย หนึ่งนักฆ่าจากโลกอื่นมีอะไรมากกว่าความทรงจำอันห่างไกล !ไวน์ของร้านเล็ก ๆ ไม่มีอะไรที่โดดเด่น ก็รู้สึกค่อนข้างอ่อนในรสชาติ ใครเคยดื่มไวน์เกรดสูง ไวน์นี้เป็นบิตยากสำหรับจุนเซี่ย ดื่ม ! แต่จุนเซี่ยจิตใจในขณะนี้ไม่ได้ถูกพิจารณาว่าไวน์ดีหรือไม่ แม้ว่าเขาจะได้รับไวน์นางฟ้าสวรรค์ เขาจะไม่สามารถที่จะลิ้มรสมัน ทั้งหมดที่เขาอาจรู้สึกตอนนี้คือ ความขมขื่น ความฝาดเผ็ดร้อนแสบลิ้นและความทุกข์ . . . . . . .ภายในโลกที่ไม่คุ้นเคยแห่งนี้ นี่เป็นโอกาสเดียวที่เขายึดในความรู้สึกของความอ่อนแอจากนี้ไป ผมจะด้ายเส้นทางของพระมหากษัตริย์ที่ชั่วร้าย ! เหล็ก blooded เส้นทาง ! จากนี้ไป ผมจะใช้ภูเขากระดูกและมหาสมุทรของเลือดจากอดีตของฉันเพื่อให้บรรลุชื่อเสียงที่หาตัวจับยากของฉันเป็นความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์อีกครั้ง !พระมหากษัตริย์ที่ชั่วร้ายอยู่อย่างคือ ผม Moxie !แต่อีกแก้วถูกกระดก แต่จุนเซี่ยยังรู้สึกง่วงนอน เขาก็ยังคงเทถ้วยหนึ่งหลังจากที่อื่น กลืนน้ำลายลง . . . . . . .จุนเซี่ยไม่ได้ตระหนักว่าเขาแปลก ๆที่เขาได้ทำทุกสิ่งที่เขาได้พบเฉย ราวกับว่าเขาเป็นเพียงหนึ่งในโลกนี้ มีทั้งหมดตัดเขาออกเสียจากทุกสิ่ง ท้องฟ้า พื้นดิน ลมฝน . . . . . . . มันเป็นความอิสระของบุคคลโดยโลกของตัวเอง ทอดทิ้ง ความรู้สึกที่เลือนลางของจอย ความโดดเดี่ยวและความเหงา ผสานลงตัวเป็นหนึ่งบนร่างกายของเขามันเป็นเพียงในขณะนี้ที่ยังคง จุนจุนเซี่ย เซี่ย ลึกลับ หนึ่งนักฆ่า ไม่ใช่จุน Moxie !ในมุมของร้าน ลูกค้าเท่านั้นที่ต้องให้จุนเซี่ยได้อย่างรวดเร็วเมื่อเขาเข้ามาแล้วจ้องอย่างตั้งใจที่จุนเซี่ย . เขาดูจุนเซี่ยนั่งอยู่คนเดียว ดื่มไปความทุกข์ของเขามั่นคงรูปแบบหรูหราของความเหงา ; ความอดทนของเขาลึกและไกลเกินกว่าคน ทำให้เขากลายเป็นคนอยากรู้อยากเห็นจุนเซี่ยเองไม่รู้เท่าไหร่ ไวน์ เขาเมา เขาเพียงอย่างต่อเนื่องเพิ่มถ้วยของเขา ขณะที่เขากำลังจะดื่มอีกสักแก้ว เขาก็เคยได้ยินใครพูดออกมา " พี่นี่เป็นนักดื่มที่น่าทึ่ง ตอนนี้ข้างนอกนั่นฝนตกหนัก จะมีแต่เราสองคนที่นี่ ตั้งแต่พวกเรามีพรหมลิขิต แล้วคุณบอกว่า เราดื่มด้วยกัน "จุนเซี่ยเงยหน้าขึ้นเห็นลูกค้าได้วางไว้แล้วลงไผ่ฝนหมวก เผยให้เห็นใบหน้าที่สง่างาม แสดงออร่าน่าเกรงขามโดยไม่โกรธ สายตาของเขานุ่มนวลเหมือนน้ำที่เขายิ้มให้จุนเซี่ย .จุนเซี่ยหัวเราะ เขาเอื้อมมือไปเอาไม้ไผ่ฝนหมวกบนศีรษะของเขา และทิ้งมันไว้ที่แขวนไว้ " กังวลฤดูใบไม้ร่วงลมและฝนทำให้หยุดไปคน เราพบกันที่นี่แน่นอนคือ การทำงานของโชคชะตา เพราะมันเป็นโชคชะตา ทำไมเราไม่ไปดื่มด้วยกันล่ะ มา ! "อีกฝ่ายไม่คิดว่าจุนเซี่ยเป็นเด็กมากและเป็นเรื่องที่ตกใจ ก่อนที่จะหัวเราะ " แน่นอน สังเกต โชคชะตา ดีกว่าบูชาเคารพ . " จากนั้นเขาก็สั่งอีกจานสองเหยือกไวน์ ถือแก้วไวน์ เขามานั่งเฝ้าจุนเซี่ย . เขายิ้มและถาม " เด็กที่งดงามเช่นคุณอย่างแท้จริงเป็นสิ่งที่หายากในเมืองนี้ ฉันสงสัยว่าครอบครัวใหญ่นี่รุ่นน้องมาจาก ? "" ครอบครัวดี เป็นรุ่นน้อง ? " จุนเซี้ยให้หัวเราะและตอบกลับในการดูถูก " namelessly ลอยผ่านโลก รักษาโลกมนุษย์เป็นเกมที่ถามไม่ใช่สุภาพบุรุษชื่อของเขา ! หรือว่าในสายตานี้พี่ชาย เป็นคนที่มาจากครอบครัวที่ดี สามารถมีกรรมดีเด่น "" โอ้ อิอิ นี้เป็นข้อผิดพลาดในส่วนของฉันจริงๆ ถ้วยนี้แล้วโปรดพิจารณาการลงโทษของฉัน " ชายวัยกลางคนยกถ้วยของเขาและ gulped ลง การเคลื่อนไหวของเขาสบายและฟรีของการดูแล ดูหน้าจุนเซี่ยตั้งแต่ คาดคะเนได้ว่า คนๆนี้เป็นคนเฉลี่ย . ออร่าที่ปล่อยออกมาจากคิ้วของเขามีฐานะเท่านั้น ทุกอย่างที่ทำอยู่ แต่กําเนิด หรูหรา แสดงทักษะที่ดีและการดูแล เป็นพลังทางจิตวิญญาณไม่เก็บละเอียดภายในร้านเล็กๆ ดูจากภายนอก เชื่อว่าเป็นจากบอดี้การ์ดคนนี้ คนๆนี้ต้องเป็นคนที่มีตำแหน่งสูง และไม่ง่ายที่จะเจอ เห็นบุคคลดังกล่าวยอมรับความผิดพลาดของตัวเองไปสู่คนสุ่มและแม้กระทั่งยิ้มขณะที่เขาลงโทษตัวเอง จุนเซี่ยรู้สึกว่าท่าทางของเขาที่มีต่อเขาเปลี่ยนไป เขารู้สึกว่า นั่งด้วยกัน และดื่มไวน์ด้วยกันกับชนิดนี้ของบุคคลเป็นการกระทำที่ไร้ค่า" ผมถามน้องที่ชื่อ " ผู้ชายกินไวน์ที่เป็นเขา ดูจุนเซี่ย . จุนเซี่ย กลิ่นอายของความเกิดผู้นี้เป็นที่สนใจมากในตัวตนของเขา