In this context, forest management

In this context, forest management treatments
can be understood as disturbances that may have a large
influence on the composition, structure and biodiversity of the
forest (Niemela¨, 1999; Bengtsson et al., 2000). Different
species are more or less benefited by the changes in
environmental conditions provided by the disturbances and
different silvicultural treatments therefore lead to differences in
species composition and distribution. For example, several
early successional tree species which were not found in
undisturbed forest were present in the harvest gaps analysed by
Schumann et al. (2003) through a gap dynamics approach. In
recent years, research about biodiversity in managed landscapes
has been motivated by species declines and habitat loss
(Halpern and Spies, 1995) and the use of management practices
to emulate natural disturbances and dynamics has been
explored in several studies (Hansen et al., 1991; Roberts and
Gilliam, 1995; Niemela¨, 1999; Bengtsson et al., 2000; Atlegrim
and Sjo¨berg, 2004). Various fundamental differences between
forestry operations and natural disturbances were reported by
Niemela¨ (1999) for boreal forests, particularly the periodicityand spatial configuration of timber harvesting, residual organic
matter, the frequency of fire and the use of exotic species in
regeneration practices. At the same time, new harvesting
practices based on natural forest dynamics have also been
developed (Hansen et al., 1991). Consequently, the compatibility
of timber production and biodiversity conservation is a
critical challenge (Eriksson and Hammer, 2006), not only
because of societal demands but also because human-managed
ecosystems are critical for maintaining biodiversity (Pimentel
et al., 1992). Recent studies have analysed the influence of
harvesting strategies on biodiversity, suggesting alternatives to
maintain biodiversity in managed forests. Deal (2007) suggests
the use of light partial cutting as an alternative to increase both
stand structural diversity and enhance biodiversity in old
growth forests in Alaska. The cumulative landscape-scale
effects of the management strategies of different land owners
could also favour biodiversity as analysed by Gustafson et al.
(2007).The intermediate-disturbance hypothesis is a nonequilibrium
model of diversity postulating that maximum diversity is
provided by intermediate disturbance size, frequency and
intensity (Roberts and Gilliam, 1995). Species diversity should
increase with increasing levels of disturbance up to a point,
after which diversity declines. Based on this hypothesis, several
authors (Battles et al., 2001; Schumann et al., 2003) evaluated
the effect of management practices with different intensities on
species in various regions, concluding that intermediate
disturbances favour species diversity. However, the response
of biodiversity to silvicultural treatments is not well-studied in
the Mediterranean region, which is considered a biodiversity
hotspot and has been subjected to human impacts for centuries.Our study aims to assess the effects of different silvicultural
practices on forest biodiversity indicators in the Mediterranean
region of Catalonia (NE Spain), considering the intensity of the
silvicultural treatments through the amount of removed basal
area. We performed an analysis at the stand level using a large
data set based on thousands of inventory plots of the Third
Spanish National Forest Inventory (3SNFI; Ministerio de
Medio Ambiente, 1997–2007), which have increasingly
incorporated different measures related to biodiversity and
now contains a large amount of valuable information on the
state of the tree and shrub species in the region. Specifically, the
aim of this study is to analyse the effects of regeneration cuts
and stand improvement treatments on six biodiversity
indicators (snags, large-diameter trees, shrub abundance, shrub
species richness, tree species richness and tree species
diversity) obtained from the 3SNFI plots in Catalonia. These
indicators were selected because they could be estimated from
the information available in the 3SNFI and because they are
widely used in the literature (Marrugan, 1989; Noss, 1990;
Alberdi et al., 2005). We conducted two major analyses: (i)
comparing indicators of biodiversity between managed and
unmanaged stands, and (ii) evaluating the effects of each of the
silvicultural treatments with different intensity on the
biodiversity indicators, testing the hypothesis that the intermediate
disturbances resulting from management increase
Mediterranean forest diversity.
We conclude by discussingimplications for maintaining and enhancing biodiversity when
managing Mediterranean forests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบริบทนี้ ป่าจัดการรักษาสามารถเข้าใจได้เป็นการรบกวนที่อาจมีขนาดใหญ่อิทธิพลต่อส่วนประกอบ โครงสร้าง และความหลากหลายทางชีวภาพการป่า (Niemela¨, 1999 Bengtsson et al. 2000) แตกต่างกันพันธุ์มีมากหรือน้อยได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงในโดยการรบกวนสภาพแวดล้อม และรักษา silvicultural ที่แตกต่างกันจึงทำให้ความแตกต่างในองค์ประกอบชนิดและการกระจาย หลายตัวต้นพันธุ์ไม้ต่อเนื่องที่ไม่พบป่าบริสุทธิ์ที่มีอยู่ในช่องว่างเก็บเกี่ยวมาวิเคราะห์โดยสคูมันและ al. (2003) ผ่านวิธีการ dynamics ช่องว่าง ในปี วิจัยเกี่ยวกับความหลากหลายทางชีวภาพในภูมิประเทศที่มีการจัดการได้รับการกระตุ้น โดยการปฏิเสธสายพันธุ์และการสูญเสียถิ่นอาศัย(Halpern และสายลับ 1995) และการใช้วิธีการบริหารจัดการการเลียนแบบธรรมชาติรบกวนและไหวได้สำรวจในหลายการศึกษา (แฮนเซนและ al. 1991 โรเบิร์ต และGilliam, 1995 Niemela¨, 1999 Bengtsson et al. 2000 Atlegrimและ Sjo¨berg, 2004) ต่าง ๆ ความแตกต่างพื้นฐานระหว่างการป่าไม้และธรรมชาติรบกวนรายงานโดยNiemela¨ (1999) สำหรับป่า boreal โดยเฉพาะอย่างยิ่ง periodicityand ปริภูมิค่าของไม้เก็บเกี่ยว ซากอินทรีย์เรื่อง ความถี่ของไฟ และการใช้พันธุ์แปลกใหม่ในวิธีปฏิบัติของการฟื้นฟู ในเวลาเดียวกัน ใหม่ได้เก็บเกี่ยวนอกจากนี้ยังมีข้อปฏิบัติตามป่าธรรมชาติ dynamicsพัฒนา (แฮนเซน et al. 1991) ดังนั้น ความเข้ากันได้ของไม้ การผลิตและความหลากหลายทางชีวภาพการอนุรักษ์เป็นการความท้าทายสำคัญ (Eriksson และค้อน 2006), ไม่เพียงเนื่องจากโจทย์ต้องการแต่เนื่องจากฝ่ายจัดการระบบนิเวศเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรักษาความหลากหลายทางชีวภาพ (Pimentelet al. 1992) การศึกษาล่าสุดมีวิเคราะห์อิทธิพลของกลยุทธ์บนความหลากหลายทางชีวภาพ การแนะนำทางเลือกสำหรับการเก็บเกี่ยวรักษาความหลากหลายทางชีวภาพในป่าที่จัดการ แนะนำการจัดการ (2007)การใช้แสงบางส่วนตัดเป็นทางเลือกเพิ่มขึ้นทั้งยืนความหลากหลายโครงสร้าง และเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพในอดีตเจริญเติบโตของป่าไม้ในอลาสกา ภูมิประเทศมาตราส่วนสะสมผลกระทบของกลยุทธ์การจัดการของเจ้าของที่ดินที่แตกต่างกันยังโปรดปรานการความหลากหลายทางชีวภาพเป็นวิเคราะห์โดย Gustafson et al(2007) สมมติฐานกลางรบกวนเป็น nonequilibrium ที่รูปแบบของความหลากหลาย postulating ความหลากหลายที่สูงสุดเป็นโดยขนาดกลางรบกวน ความถี่ และความเข้ม (โรเบิร์ตและ Gilliam, 1995) หลากหลายของชนิดพันธุ์ควรเพิ่มเพิ่มระดับของการรบกวนถึงจุดหลังจากที่ปฏิเสธความหลากหลาย ตามสมมติฐานนี้ หลายผู้เขียน (รบและ al. 2001 ประเมินสคูมันและ al. 2003)ผลของการบริหารมีความเข้มแตกต่างกันในชนิดในภูมิภาคต่าง ๆ สรุปว่า ระดับปานกลางรบกวนโปรดปรานความหลากหลายสายพันธุ์ อย่างไรก็ตาม การตอบสนองความหลากหลายทางชีวภาพ silvicultural รักษาไม่ดีศึกษาในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งถือว่าเป็นความหลากหลายทางชีวภาพฮอตสปอต และภายใต้ผลกระทบต่อมนุษย์มานานหลายศตวรรษ ศึกษาของเรามีจุดมุ่งหมายเพื่อประเมินผลกระทบที่แตกต่าง silviculturalแนวทางปฏิบัติในป่าตัวบ่งชี้ความหลากหลายทางชีวภาพในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนภูมิภาคของคาตาโลเนีย (สเปน NE), พิจารณาความรุนแรงของการรักษา silvicultural ผ่านจำนวนออกแรกเริ่มที่ตั้ง เราทำการวิเคราะห์ในระดับยืนใช้ขนาดใหญ่ลงจุดชุดข้อมูลพื้นฐานของสินค้าคงคลังของที่สามสินค้าคงคลังที่ป่าสงวนแห่งชาติสเปน (3SNFI Ministerio เดMedio Ambiente, 1997-2007) ซึ่งมีมากขึ้นรวมมาตรการต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายทางชีวภาพ และขณะนี้ ประกอบด้วยจำนวนมากของข้อมูลในการสถานะของชนิดต้นไม้และไม้พุ่มในภูมิภาค เฉพาะ การจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ วิเคราะห์ผลกระทบของการลดอัตราการฟื้นฟูและรักษาพัฒนาทรัพยากรชีวภาพหกตัวบ่งชี้ (snags ต้นไม้ขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลาง ความอุดมสมบูรณ์ของไม้พุ่ม ไม้พุ่มสายพันธุ์ความร่ำรวย ร่ำรวยพันธุ์ต้นไม้ และพันธุ์ไม้ความหลากหลาย) ได้รับจากโครงการ 3SNFI ในคาตาโลเนีย เหล่านี้เลือกตัวชี้วัดเนื่องจากพวกเขาสามารถประเมินได้จากข้อมูลที่มีอยู่ใน 3SNFI การและเนื่อง จากพวกเขาใช้กันแพร่หลายในวรรณคดี (Marrugan, 1989 Noss, 1990Alberdi et al. 2005) เราดำเนินการวิเคราะห์หลักที่สอง: (i)เปรียบเทียบตัวบ่งชี้ความหลากหลายทางชีวภาพระหว่างจัดการ และยืน ไม่มีจัดการ และ (ii) การประเมินผลของแต่ละรักษา silvicultural ด้วยความเข้มที่แตกต่างกันในการตัวบ่งชี้ความหลากหลายทางชีวภาพ การทดสอบสมมติฐานที่ระดับกลางรบกวนที่เกิดจากการจัดการเพิ่มขึ้นความหลากหลายของป่าเมดิเตอร์เรเนียนเราสรุป โดย discussingimplications การดูแล และเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพเมื่อการจัดการป่าเมดิเตอร์เรเนียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบริบทนี้การรักษาการจัดการป่าไม้
สามารถเข้าใจได้เป็นกับระเบิดที่อาจมีขนาดใหญ่
มีอิทธิพลต่อองค์ประกอบโครงสร้างและความหลากหลายทางชีวภาพของ
ป่า (Niemela 1999. Bengtsson, et al, 2000) ที่แตกต่างกัน
ชนิดจะมากหรือน้อยได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงใน
สภาพแวดล้อมที่ให้บริการโดยการรบกวนและ
การรักษาวนวัฒน์ที่แตกต่างกันดังนั้นจึงนำไปสู่ความแตกต่างใน
องค์ประกอบชนิดและการจัดจำหน่าย ยกตัวอย่างเช่นหลาย
ต้นต้นไม้ชนิดต่อเนื่องซึ่งไม่พบใน
ป่าที่ไม่ถูกรบกวนอยู่ในปัจจุบันในช่องว่างเก็บเกี่ยววิเคราะห์โดย
แมนน์, et al (2003) ผ่านวิธีการลดช่องว่างการเปลี่ยนแปลง ใน
ปีที่ผ่านมาการวิจัยเกี่ยวกับความหลากหลายทางชีวภาพในภูมิประเทศที่มีการจัดการ
ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากการลดลงของสายพันธุ์และการสูญเสียที่อยู่อาศัย
(Halpern และสายลับ, 1995) และการใช้งานของการปฏิบัติการบริหารจัดการ
ที่จะเลียนแบบการรบกวนธรรมชาติและการเปลี่ยนแปลงที่ได้รับการ
สำรวจในการศึกษาหลาย (แฮนเซน et al., 1991; โรเบิร์ต
กิลเลียม, 1995; Niemela 1999; Bengtsson et al, 2000;. Atlegrim
และSjöberg, 2004) ความแตกต่างพื้นฐานต่างๆระหว่าง
การดำเนินการป่าไม้และการรบกวนธรรมชาติได้รับรายงานจาก
Niemela (1999) ป่าเหนือโดยเฉพาะอย่างยิ่งการกำหนดค่า periodicityand อวกาศเก็บเกี่ยวไม้อินทรีย์ที่เหลือ
เรื่องความถี่ของการเกิดไฟไหม้และการใช้งานของสายพันธุ์ที่แปลกใหม่ใน
การปฏิบัติฟื้นฟู ในขณะเดียวกันการเก็บเกี่ยวใหม่
การปฏิบัติขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของป่าธรรมชาติยังได้รับการ
พัฒนา (แฮนเซน et al., 1991) ดังนั้นการทำงานร่วมกัน
ของการผลิตไม้และการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพเป็น
ความท้าทายที่สำคัญ (Eriksson และค้อน 2006) ไม่เพียง แต่
เนื่องจากความต้องการของสังคม แต่ยังเป็นเพราะมนุษย์มีการจัดการ
ระบบนิเวศที่มีความสำคัญในการรักษาความหลากหลายทางชีวภาพ (Pimentel
et al., 1992) การศึกษาล่าสุดมีการวิเคราะห์อิทธิพลของ
กลยุทธ์การเก็บเกี่ยวความหลากหลายทางชีวภาพแนะนำทางเลือกในการ
รักษาความหลากหลายทางชีวภาพในการจัดการป่า Deal (2007) แสดงให้เห็น
การใช้งานของการตัดบางส่วนแสงเป็นทางเลือกในการเพิ่มทั้ง
ยืนหลากหลายโครงสร้างและเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพใน Old
ป่าเจริญเติบโตในอลาสก้า ผลสะสมของภูมิทัศน์ในระดับ
ผลกระทบของกลยุทธ์การจัดการของเจ้าของที่ดินที่แตกต่างกัน
นอกจากนี้ยังอาจเป็นประโยชน์แก่ความหลากหลายทางชีวภาพวิเคราะห์โดยกุสตาฟ et al.
(2007) ได้โดยง่ายสมมติฐานกลางรบกวนเป็น nonequilibrium
รูปแบบของความหลากหลายยืนยันว่ามีความหลากหลายสูงสุด
ให้โดยขนาดความวุ่นวายกลาง ความถี่และ
ความเข้ม (โรเบิร์ตกิลเลียม, 1995) ความหลากชนิดควรจะ
เพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มระดับของความวุ่นวายถึงจุด
หลังจากที่ลดลงของความหลากหลาย อยู่บนพื้นฐานของสมมติฐานนี้หลาย
ผู้เขียน (Battles et al, 2001;. แมนน์ et al, 2003). การประเมิน
ผลของการปฏิบัติในการจัดการกับความเข้มแตกต่างกันใน
สปีชีส์ในภูมิภาคต่างๆสรุปว่ากลาง
รบกวนโปรดปรานหลากหลายสายพันธุ์ แต่การตอบสนองต่อ
ความหลากหลายทางชีวภาพกับการรักษาวนวัฒน์ไม่ได้เป็นอย่างดีการศึกษาใน
ภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนซึ่งถือว่าเป็นความหลากหลายทางชีวภาพ
ฮอตสปอตและได้ถูกยัดเยียดให้รับผลกระทบจากมนุษย์สำหรับการศึกษา centuries.Our มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลกระทบของการวนวัฒน์ที่แตกต่างกัน
การปฏิบัติตัวชี้วัดป่าความหลากหลายทางชีวภาพ ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
พื้นที่ของคาตาโลเนีย (NE สเปน) พิจารณาความเข้มของ
การรักษาวนวัฒน์ผ่านปริมาณของฐานที่ถูกนำออก
พื้นที่ เราดำเนินการวิเคราะห์ในระดับขาตั้งที่มีขนาดใหญ่โดยใช้
ชุดข้อมูลขึ้นอยู่กับหลายพันแปลงสินค้าคงคลังของสาม
สินค้าคงคลังป่าสงวนแห่งชาติสเปน (3SNFI; Ministerio de
Medio Ambiente, 1997-2007) ซึ่งมีมากขึ้นเรื่อย ๆ
ที่จัดตั้งขึ้นมาตรการต่างๆที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายทางชีวภาพและ
ในขณะนี้ มีข้อมูลจำนวนมากที่มีคุณค่าใน
รัฐของต้นไม้และไม้พุ่มชนิดในภูมิภาค โดยเฉพาะ
จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการวิเคราะห์ผลกระทบของการปรับลดการฟื้นฟู
และยืนรักษาปรับปรุงในหกความหลากหลายทางชีวภาพ
ตัวชี้วัด (อุปสรรคต้นไม้ขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลางอุดมสมบูรณ์พุ่มไม้พุ่ม
ชนิดร่ำรวยต้นไม้ชนิดร่ำรวยและต้นไม้ชนิด
หลากหลาย) ที่ได้รับจาก 3SNFI แปลงในคาตาโลเนีย เหล่านี้
ตัวชี้วัดที่ได้รับการคัดเลือกเพราะพวกเขาจะได้รับการประเมินจาก
ข้อมูลที่มีอยู่ใน 3SNFI และเพราะพวกเขาจะ
ใช้กันอย่างแพร่หลายในวรรณคดี (Marrugan 1989; Noss, 1990;
. Alberdi et al, 2005) เราดำเนินการสองการวิเคราะห์ที่สำคัญ: (i)
การเปรียบเทียบตัวชี้วัดของความหลากหลายทางชีวภาพระหว่างการจัดการและ
ยืนที่ไม่มีการจัดการและ (ii) การประเมินผลกระทบของแต่ละของ
การรักษาวนวัฒน์ที่มีความรุนแรงแตกต่างกันใน
ตัวชี้วัดความหลากหลายทางชีวภาพการทดสอบสมมติฐานที่ว่ากลาง
รบกวนที่เกิดจากการบริหารจัดการ เพิ่ม
ความหลากหลายของป่าเมดิเตอร์เรเนียน.
เราสรุปโดย discussingimplications สำหรับการรักษาและเสริมสร้างความหลากหลายทางชีวภาพเมื่อ
จัดการป่าไม้เมดิเตอร์เรเนียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบริบทนี้ วิทยาการการจัดการป่าไม้สามารถเข้าใจได้เป็นการรบกวนที่อาจจะมีขนาดใหญ่อิทธิพลขององค์ประกอบโครงสร้างและความหลากหลายของป่า ( niemela ตั้ง , 1999 ; bengtsson et al . , 2000 ) ต่าง ๆชนิด มีมาก หรือ น้อย ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมโดยการรบกวนและการรักษาจึงแตกต่างกัน วัฒนนำความแตกต่างในชนิดและการกระจาย ตัวอย่างเช่น หลาย ๆช่วงแรกเป็นการต่อเนื่องต้นไม้ชนิดที่ไม่พบในคงสภาพป่าอยู่ในช่องว่างที่วิเคราะห์ โดยการเก็บเกี่ยวชูมันน์ et al . ( 2003 ) ผ่านพลวัตช่องว่าง ในปีล่าสุด , วิจัยเรื่องความหลากหลายทางชีวภาพในการจัดการภูมิทัศน์ได้รับการกระตุ้นโดยชนิดลดลงและการสูญเสียที่อยู่อาศัย( สายลับ ลเพิร์นและ 2538 ) และการใช้แนวทางการจัดการเลียนแบบธรรมชาติแปรปรวนและการเปลี่ยนแปลงได้การสำรวจในการศึกษาหลาย ( Hansen et al . , 1991 ; โรเบิร์ตและกิลเลียม , 1995 ; niemela ตั้ง , 1999 ; bengtsson et al . , 2000 ; atlegrimsjo และตั้งเบิก , 2004 ) ความแตกต่างขั้นพื้นฐานระหว่างต่าง ๆปฏิบัติการป่าไม้และธรรมชาติแปรปรวนถูกรายงานโดยniemela ตั้ง ( 1999 ) ป่าทางเหนือ โดยเฉพาะพื้นที่ periodicityand ค่าไม้ การเก็บเกี่ยว อินทรีย์ที่เหลืออยู่เรื่องความถี่ของไฟและการใช้ชนิดที่แปลกใหม่ในการฝึกปฏิบัติ ในเวลาเดียวกัน , ใหม่ การเก็บเกี่ยวการปฏิบัติตามพลวัตป่าไม้ธรรมชาติได้รับพัฒนา ( Hansen et al . , 1991 ) ดังนั้น ความเข้ากันได้การผลิตไม้และการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพคือความท้าทายที่สำคัญ ( และค้อน ริคสัน , 2006 ) , ไม่เพียงเพราะความต้องการของสังคม แต่ยังเนื่องจากการจัดการมนุษย์มีการรักษาระบบนิเวศ ความหลากหลายทางชีวภาพ ( ไพเมนเทิลet al . , 1992 ) การศึกษาได้วิเคราะห์อิทธิพลของการเก็บเกี่ยวกลยุทธ์ความหลากหลายทางชีวภาพแนะนำทางเลือกรักษาความหลากหลายทางชีวภาพในการจัดการป่าไม้ จัดการ ( 2007 ) แนะนำการใช้แสงบางส่วนตัดเป็นทางเลือกที่เพิ่มทั้งความหลากหลายของโครงสร้างและเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพในยืนเก่าการเจริญเติบโตในป่าอลาสก้า ขนาดแนวสะสมผลของกลยุทธ์การจัดการของเจ้าของที่ดินที่แตกต่างกันยังสามารถสนับสนุนความหลากหลายทางชีวภาพ เช่น วิเคราะห์โดยกุสตาฟ et al .( 2550 ) . ระดับกลาง เป็น nonequilibrium การจลาจลรูปแบบของความหลากหลาย postulating ที่ความหลากหลายสูงสุด คือโดยการรบกวนความถี่และขนาดกลางความเข้ม ( โรเบิร์ตและกิลเลียม , 1995 ) ความหลากหลายของชนิดควรเพิ่มด้วยการเพิ่มระดับขึ้นถึงจุดหลังจากที่ความหลากหลายลดลง . จากสมมติฐานนี้ หลาย ๆผู้เขียน ( สงคราม et al . , 2001 ; ชูมันน์ et al . , 2003 ) ประเมินผลของการจัดการการปฏิบัติที่มีความเข้มที่แตกต่างกันในสายพันธุ์ในภูมิภาคต่าง ๆ สรุปว่าระดับกลางความแปรปรวนชนิดความหลากหลาย อย่างไรก็ตาม การตอบสนองความหลากหลายทางชีวภาพเพื่อการรักษาวัฒนศึกษาดีในไม่ได้ภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งถือว่าเป็น ความหลากหลายทางชีวภาพฮอตสปอตและได้รับภายใต้ผลกระทบของมนุษย์มานานหลายศตวรรษ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลของความแตกต่างของวัฒนการปฏิบัติในป่าความหลากหลายทางชีวภาพตัวชี้วัดในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนเขตของแคว้น ( NE สเปน ) , พิจารณาความเข้มของการรักษาวัฒนผ่านจํานวนลบแรกเริ่มพื้นที่ เราทำการวิเคราะห์ในระดับยืนใช้ขนาดใหญ่ชุดข้อมูลจากนับพันของสินค้าคงคลัง แปลงที่สามป่าไม้แห่งชาติสเปน ( 3snfi ; ministerio เดอMedio Ambiente , 1997 – 2007 ) ซึ่งมีมากขึ้นบริษัทต่าง ๆที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายทางชีวภาพและมาตรการขณะนี้มีจำนวนมากของข้อมูลที่มีคุณค่าในสภาพของต้นไม้และไม้พุ่มชนิดในภูมิภาค โดยเฉพาะการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการตัดการปรับปรุงการรักษาความหลากหลายทางชีวภาพและยืนหกตัวชี้วัด ( snags ต้นไม้ขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลางพุ่มไพบูลย์ ไม้พุ่มความร่ำรวยของชนิดพรรณไม้ , ความมั่งคั่งและพันธุ์ไม้นานาชนิดความหลากหลาย ) ที่ได้จาก 3snfi แปลงใน Catalonia เหล่านี้ตัวชี้วัดที่เลือกเพราะพวกเขาสามารถประมาณได้จากข้อมูลที่มีอยู่ใน 3snfi และเนื่องจากพวกเขาถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในวรรณกรรม ( marrugan , 1989 ; นอ ์ , 2533 ;alberdi et al . , 2005 ) เราทำการวิเคราะห์หลักสอง : ( ฉัน )การเปรียบเทียบตัวชี้วัดความหลากหลายทางชีวภาพระหว่างการจัดการและหมายถึง จัดการ และ ( 2 ) ศึกษาผลของแต่ละส่วนของวัฒนวิทยาที่มีความเข้มต่าง ๆตัวบ่งชี้ทางชีวภาพ จากการทดสอบสมมติฐานที่ระดับกลางการรบกวนที่เกิดจากการเพิ่มการจัดการทะเลเมดิเตอร์เรเนียนป่าความหลากหลายเราสรุปได้โดย discussingimplications เพื่อรักษาและเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพ เมื่อการจัดการป่าเมดิเตอร์เรเนียน