“……what is it?”“The Gift that Asuka

“……what is it?”

“The Gift that Asuka-san possess is definitely not an inferior talent…… but it isn’t a Gift that can be counted as suitable for combat. This sort of talent that can allow the utilization of other Gifts to their best capabilities is best suited for the expansion of our Community. So, you needn’t push yourself to participate in the Games of Demon Lords……”

“……”

Asuka had known that all along. And it was ever since her initial Game with Galdo Gasper that she had already realized that fact.

During the battle with Galdo Gasper, the battle with Ratten and also during her battle with Percher just a little while earlier…… she had always felt that she was being pushed into the corner due to her lack of physical strength. If only Asuka could possess one percent of Izayoi’s strength, she wouldn’t have had that hard a time in her battles.

“……Maybe it’s just me wanting to be stubborn, I guess.”

“Eh?”

“Before coming to Little Garden, I had never found myself lacking in any way. Although it could be said to be a long term dissatisfaction with the life, but I had a prestigious background, and my grades in academics would always be higher than that of the average……but after coming to Little Garden, the things that makes me itch with irritation has started to grow as much as the number of happy things I’ve experienced in here.”

Asuka’s expression was a little melancholic as she muttered. Although it sounded really ironic, but Asuka did understand that this was part of the flow in life where it gets choppy at times and calm and smooth sailing in others, and did welcome those changes and experiences. This is because right from the start, she had already possessed a very broad-minded approach in life and could accept the bitter and sweet dishes that were served to her in her life.

But she believed that the reason for her acceptance wasn’t just due to the environment in Little Garden.

Asuka was acutely clear that it was due to friends like Izayoi and Yō who stood by her side that she could learn to accept all the things that life threw in her way.

“……To tell the truth, I’m not that worried about Leticia. For I’m very clear on how dependable she is. But Kasukabe-san……looked quite down lately…… so……”

And she couldn’t help but be worried by that.

Hearing Asuka put it that way, Kuro Usagi was stumped for words.

“Asuka-san……”

*Bulupluplup*Asuka blew bubbles as she sank herself to the bottom of the pool.

Sala who had been listening by her side suddenly placed her hand to rest on Asuka’s shoulder.

“Asuka’s friend is called Kasukabe?”

“Eh?......Yeah, that’s right.”

“Then, for tomorrow’s search, I will make it a priority to search for your friend.”

“……what?” Asuka and Kuro Usagi asked together. They had thought that a pair of human and rabbit ears may have heard it wrong.

But this was to be expected. Who would have thought that an Alliance representative would say words like leaving the main camp of [Underwood] to infiltrate the enemy’s encampment?

But Sala only nodded her head forcefully as she said while staring at their faces.

“In exchange for that, I would like the both of you to defend [Underwood]. Although it’s a Community and Community ground that I belong to for only a few years, but to me, it has already become my second home. With the two of you who possess strong combat prowess, I guess I can have no worries as I go to infiltrate the enemy’s citadel.”

Saying that, Sala laughed heartily. Although this was said out of consideration for Asuka but the real intention was more than that.

To allow Sala who had the ability to fly to go to the citadel while Asuka who possessed the huge iron doll to face the Titans.

What she wanted to say might have been the fact that Games weren’t played with only the power level in mind but the ability to assign the correct resources to the correct places where they would be best utilised.

Asuka gave a wry smile at Sala’s attempt of encouragement but had also seemed to have accepted that piece of feelings to tuck away her burdens in her mind as she nodded her head in agreement.

“Okay, I understand. I will be defending [Underwood]…… I will be leaving Kasukabe-san to you.”

“Nn. Leave it to me. I will use our flag… … my dragon horn to make an oath of it.”

Sala pointed to her majestic dragon horns while giving it a *Klunk Klunk* knock with a certain degree of wanting to show off her prided horns. But that strange action caused Asuka and Kuro Usagi to burst out laughing and that caused the bathhouse to be instantly enveloped in a joyous laugh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

".. คือคุณ...สิ่งนั้น? ""ของขวัญที่อาสึกะซังมีไม่แน่นอนความสามารถยังน้อย... แต่ไม่ได้เป็นของขวัญที่สามารถนับเป็นเหมาะสำหรับการต่อสู้ การเรียงลำดับของความสามารถพิเศษที่สามารถใช้ประโยชน์ของขวัญอื่น ๆ กับความสามารถของพวกเขาดีสุด เหมาะสำหรับการขยายตัวของชุมชนของเรา ดังนั้น คุณไม่จำเป็นต้องผลักดันตัวเองเข้าร่วมในเกมของปีศาจลอร์ด..."“……”อาสึกะก็รู้ว่าก็ และก็ตั้งแต่เกมแรกของเธอกับ Galdo Gasper ที่เธอได้ตระหนักแล้วว่าข้อเท็จจริงรบกับ Galdo Gasper ต่อสู้ กับ Ratten และใน ระหว่างการต่อสู้ของเธอกับ Percher เพียงเล็กน้อยขณะที่ก่อนหน้านี้...เธอมักจะได้รู้สึกว่า เธอถูกกำลังตกอยู่ในมุมของเธอขาดความแข็งแรงทางกายภาพ ถ้ามีเพียงอาสึกะไม่มีหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของความแข็งแรงของ Izayoi เธอจะไม่มีเวลาที่ยากในการต่อสู้ของเธอ“…… บางทีมันเป็นเพียงฉันอยากปากแข็ง ผมคิดว่า ""เอ๊ะ""ก่อนมาถึงสวนน้อย มีไม่เคยพบตัวเองขาดอย่างใด ถึงแม้ว่ามันอาจจะถือว่า เป็นความไม่พอใจระยะยาวกับชีวิต แต่ มีพื้นหลังที่สองของคุณ และ เกรดของฉันในนักวิชาการเสมอจะสูงกว่าค่าเฉลี่ย... แต่หลังจากมาถึงโรงแรมไดมอนด์ สิ่งที่ทำให้ผมคันกับระคายเคือง ได้เริ่มเติบโตมากตามจำนวนของสิ่งที่มีความสุขได้พบในที่นี่ "นิพจน์ของอาสึกะคับอกคับเล็กน้อยเป็นนาง muttered แต่มันแต่เพียงแห่งเรื่องจริง ๆ อาสึกะไม่เข้าใจว่า นี้เป็นส่วนหนึ่งของการไหลในชีวิตซึ่งมันจะขาด ๆ ครั้งและเงียบสงบ และราบเรียบเรืออื่น ๆ และได้ต้อนรับการเปลี่ยนแปลงและประสบการณ์เหล่านั้น ทั้งนี้เนื่องจากจากเริ่มต้น เธอมีแล้วต้องมีวิธีการมาก broad-minded ในชีวิต และสามารถยอมรับอาหารขม และหวานที่เสิร์ฟเธอในชีวิตของเธอแต่เธอเชื่อว่า เหตุผลที่เธอยอมรับไม่ได้เนื่องจากสภาพแวดล้อมในสวนน้อยเพียงอาสึกะชัดเจนทั้งที่เรื่องเกิดจากเพื่อนเช่น Izayoi และ Yō ที่ยืนอยู่เคียงข้างเธอที่เธอสามารถเรียนรู้ที่จะยอมรับทุกสิ่งที่ชีวิต โยนในวิธีของเธอ“…… พูดความจริง ฉันไม่กังวลที่เกี่ยวกับเลทิเซีย สำหรับผมต้องเชื่อถือได้ว่าเธอเป็น แต่ Kasukabe ซัง...ดูค่อนข้างลงเมื่อเร็ว ๆ นี้...ดังนั้น... "และเธอไม่สามารถช่วยได้ แต่เป็นห่วง โดยที่ซางิบอร์กได้ยินอาสึกะทำวิธี ถูกตันปัญญาคำ"อาสึกะซัง..."* Bulupluplup * อาสึกะได้พัดฟองเป็นเธอจมตัวเองที่ด้านล่างของสระว่ายน้ำศาลาที่ได้รับฟัง โดยด้านข้างของเธอก็ทำมือของเธอที่เหลือบนไหล่ของอาสึกะ"เพื่อนของอาสึกะเรียกว่า Kasukabe"“Eh?...... ใช่ ถูกต้อง""แล้ว สำหรับการค้นหาในอนาคต ฉันจะได้มันไปหาเพื่อน""...อะไร? " อาสึกะและซางิบอร์กถามกัน พวกเขามีความคิดว่า คู่ของมนุษย์และหูกระต่ายอาจเคยได้ยินมันไม่ถูกต้องแต่นี้เป็นการ ใครจะคิดว่า เป็นตัวแทนพันธมิตรพูดคำเช่นออกค่ายหลัก [Underwood] การแทรกซึมของข้าศึกวิธีแต่ศาลาเท่า nodded ศีรษะของเธอประเธอกล่าวขณะจ้องใบหน้าของพวกเขา"แลกเปลี่ยนที่ อยากทั้งของคุณปกป้อง [Underwood] ถึงแม้ว่าจะเป็นชุมชน และชุมชนพื้นที่ ฉันอยู่เพียงไม่กี่ปี แต่ ฉันจะเป็นบ้านหลังที่สองของฉัน กับสองผู้มีศักดาต่อสู้แข็งแรง ผมคิดว่า ผมสามารถมีไม่ต้องกังวลไปแทรกซึมของข้าศึกป้อม"ศาลาหัวเราะบอกว่า ที่ หรือพ่อ แม้นี้กล่าวจาก พิจารณาอาสึกะแต่ความตั้งใจจริงมีมากกว่านั้นเพื่อให้ศาลาที่มีความสามารถในการบินไปยังป้อมปราการในขณะที่อาสึกะที่ต้องการตุ๊กตาเหล็กขนาดใหญ่เพื่อหน้าเดอะไททันส์สิ่งที่เธออยากบอกอาจได้ความจริงที่ว่า เกมไม่ได้เล่น มีเฉพาะระดับพลังงานจำ แต่ใช้ความสามารถในการกำหนดทรัพยากรถูกต้องไปยังสถานที่ถูกต้องที่พวกเขาจะดีที่สุดอาสึกะให้รอยยิ้ม wry ที่ความพยายามของศาลาเป็นกำลังใจให้ แต่ก็ยังดูเหมือน ยอมรับชิ้นส่วนของความรู้สึกจะเปิดจากภาระของเธอในใจของเธอเธอ nodded ศีรษะของเธอตกลง"เอาล่ะ ผมเข้าใจ ฉันจะปกป้อง [Underwood] ... ฉันจะออกจาก Kasukabe ซังคุณ""Nn. ปล่อยให้ฉัน จะใช้ธงชาติของเรา......ฮอร์นมังกรของฉันให้คำมั่นของมัน "ศาลาชี้ไปแตรมังกรมาเจสติกของเธอให้มันเป็น * Klunk Klunk * เคาะกับปริญญาอยากอวดเธอ prided แตร แต่การกระทำที่ผิดปกติทำให้เกิดอาสึกะและซางิบอร์กพลุ่งพล่านหัวเราะ และที่เกิดจากโรงอาบน้ำจะได้ขัดทันทีในหัวเราะบัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"...... มันคืออะไร?" "ของขวัญที่อะซึกะซังมีไม่แน่นอนความสามารถด้อยกว่า ...... แต่มันไม่ได้เป็นของขวัญที่สามารถนับเป็นที่เหมาะสมสำหรับการต่อสู้ การเรียงลำดับของความสามารถนี้ที่สามารถช่วยให้การใช้ประโยชน์จากของขวัญอื่น ๆ ความสามารถที่ดีที่สุดของพวกเขาเหมาะที่สุดสำหรับการขยายตัวของชุมชนของเรา ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องผลักดันตัวเองเข้าร่วมในเกมของปีศาจลอร์ด ...... " "...... " อะซึกะได้รู้กันว่าตลอด และมันก็เป็นเกมนับตั้งแต่ครั้งแรกของเธอกับ Gasper Galdo ว่าเธอได้ตระหนักแล้วว่าเป็นจริง. ในระหว่างการสู้รบกับ Galdo Gasper, การต่อสู้กับหวายและในระหว่างการต่อสู้ของเธอกับ Percher เพียงเล็กน้อยในขณะที่ก่อนหน้านี้ ...... เธอได้รู้สึกเสมอว่าเธอ ถูกผลักดันให้เป็นมุมเนื่องจากการขาดของเธอความแข็งแรงทางกายภาพ ถ้าเพียง แต่ Asuka อาจมีร้อยละหนึ่งของความแข็งแรง Izayoi เธอจะไม่ได้มีเวลาที่ยากในการต่อสู้ของเธอ. "...... บางทีมันอาจจะเป็นเพียงฉันต้องการที่จะปากแข็งผมคิดว่า." "เอ๊ะ?" "ก่อนที่จะมาเล็ก ๆ น้อย ๆ การ์เด้น, ผมไม่เคยพบว่าตัวเองขาดในทางใดทางหนึ่ง แม้ว่ามันอาจจะกล่าวได้ว่าเป็นความไม่พอใจในระยะยาวกับชีวิต แต่ฉันมีพื้นหลังที่มีชื่อเสียงและผลการเรียนของฉันในนักวิชาการมักจะสูงกว่าค่าเฉลี่ย ...... แต่หลังจากที่มาถึงลิตเติ้ลการ์เด้นสิ่งที่ทำให้ฉัน คันที่มีการระคายเคืองได้เริ่มต้นที่จะเติบโตมากที่สุดเท่าที่จำนวนของสิ่งที่มีความสุขที่ผมเคยมีประสบการณ์ในการที่นี่. " การแสดงออกของอะซึกะเป็นเพียงเล็กน้อยเศร้าที่เธอพึมพำ แม้ว่ามันจะฟังดูน่าขันจริงๆ แต่ซึกะไม่เข้าใจว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของการไหลในชีวิตที่จะได้รับในช่วงเวลาที่เปลี่ยนแปลงเร็วและเรือใบสงบและเรียบเนียนขึ้นในคนอื่น ๆ และได้รับการต้อนรับการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นและประสบการณ์ เพราะนี่คือการเริ่มต้นที่ถูกต้องจากเธอได้แล้วมีวิธีการมากใจกว้างในชีวิตและสามารถยอมรับอาหารรสขมและหวานที่ถูกนำมาเสิร์ฟให้กับเธอในชีวิตของเธอ. แต่เธอเชื่อว่าเหตุผลที่ได้รับการยอมรับของเธอไม่ได้เป็นเพียงแค่ เนื่องจากสภาพแวดล้อมในลิตเติลการ์เด้น. อะซึกะเป็นที่ชัดเจนอย่างรุนแรงว่ามันเป็นเพราะเพื่อนชอบ Izayoi และYōที่ยืนอยู่ด้านข้างของเธอที่เธอจะได้เรียนรู้ที่จะยอมรับทุกสิ่งที่ชีวิตโยนในทางของเธอ. "...... เพื่อบอกความจริง ผมไม่กังวลเกี่ยวกับการที่เลติเซีย สำหรับผมมีความชัดเจนเกี่ยวกับวิธีการที่เชื่อถือได้เธอเป็น แต่ Kasukabe ซัง ...... มองค่อนข้างลงเมื่อเร็ว ๆ นี้ ...... ดังนั้น ...... " และเธอไม่สามารถช่วย แต่จะกังวลว่า. ได้ยินอะซึกะใส่มันเป็นอย่างนั้น Kuro Usagi อึ้งคำ. "อะซึกะซัง ...... " * Bulupluplup * อะซึกะพัดฟองขณะที่เธอจมตัวเองที่ด้านล่างของสระว่ายน้ำ. ศาลาที่ได้รับฟังจากด้านข้างของเธอก็วางไว้ที่มือของเธอในส่วนที่เหลืออยู่บนไหล่ของอะซึกะ. "เพื่อนของอะซึกะจะเรียกว่า Kasukabe?" "เอ๊ะ? ..... .Yeah ที่เหมาะสม. " "แล้วสำหรับการค้นหาในวันพรุ่งนี้ผมจะให้ความสำคัญในการค้นหาเพื่อนของคุณ." "...... อะไร?" อะซึกะและ Kuro Usagi ถามด้วยกัน พวกเขาคิดว่าคู่ของมนุษย์และหูกระต่ายอาจเคยได้ยินมันผิด. แต่นี่เป็นที่คาดหวัง ใครจะคิดว่าเป็นตัวแทนกลุ่มพันธมิตรจะบอกว่าคำพูดเช่นออกค่ายหลักของ [อันเดอร์วู้ด] จะแทรกซึมเข้าไปในค่ายของศัตรู? แต่ศาลาเพียงพยักหน้าเธออย่างแรงขณะที่เธอกล่าวว่าในขณะที่จ้องมองที่ใบหน้าของพวกเขา. "เพื่อแลกกับการที่ผมจะ เช่นคุณทั้งสองที่จะปกป้อง [อันเดอร์วู้] แม้ว่ามันจะเป็นชุมชนและพื้นดินที่ชุมชนที่ฉันอยู่เพียงไม่กี่ปี แต่ฉันก็มีอยู่แล้วกลายเป็นบ้านหลังที่สองของฉัน กับคุณสองคนที่มีความกล้าหาญต่อสู้ที่แข็งแกร่งผมคิดว่าผมสามารถมีความกังวลไม่เป็นผมไปแทรกซึมเข้าไปในป้อมปราการของศัตรู. " บอกว่าศาลาหัวเราะอย่างเต็มที่ แม้ว่านี่จะได้รับการกล่าวว่าจากการพิจารณา Asuka แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงเป็นมากกว่านั้น. หากต้องการให้มีศาลาที่มีความสามารถในการบินที่จะไปป้อมในขณะที่อะซึกะที่มีตุ๊กตาเหล็กขนาดใหญ่ที่จะเผชิญกับไททันส์. สิ่งที่เธออยากจะบอกว่า อาจจะเป็นความจริงที่ว่าเกมไม่ได้เล่นที่มีเพียงระดับพลังงานในใจ แต่ความสามารถในการกำหนดทรัพยากรที่ถูกต้องไปยังสถานที่ที่ถูกต้องที่พวกเขาจะนำไปใช้ประโยชน์ที่ดีที่สุด. อะซึกะยิ้มเบี้ยวที่ศาลาของความพยายามของการให้กำลังใจ แต่ยัง ดูเหมือนจะได้รับการยอมรับชิ้นส่วนของความรู้สึกที่จะเหน็บไปภาระของเธอในใจของเธอในขณะที่เธอพยักหน้าเธอในข้อตกลงว่า. "โอเคฉันเข้าใจ ฉันจะได้รับการปกป้อง [อันเดอร์วู้] ...... ผมจะออกจาก Kasukabe ซังกับคุณ. " "Nn ปล่อยให้ฉัน ฉันจะใช้ธงของเรา ... ... ฮอร์นดราก้อนของฉันเพื่อให้คำสาบานของมัน. " ชี้ไปที่ศาลาเขามังกรอันงดงามของเธอในขณะที่ให้มัน * * * * * * * * Klunk Klunk เคาะกับระดับหนึ่งของความต้องการที่จะแสดงปิดแตรภูมิใจของเธอ แต่การกระทำที่ก่อให้เกิดความแปลกอะซึกะและ Kuro ยูซากิที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาและที่ทำให้เกิดการอาบน้ำที่จะห่อหุ้มในทันทีหัวเราะมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" . . . . . . . มันคืออะไร ? "

" ของขวัญที่อาสุกะมีแน่นอนไม่ได้ . . . . . . . ความสามารถด้อยกว่าแต่ไม่ใช่ของขวัญที่สามารถนับเป็นเหมาะสำหรับการรบ จัดเรียงนี้ของความสามารถที่สามารถให้ประโยชน์ของของขวัญอื่น ๆความสามารถที่ดีที่สุดของพวกเขาจะเหมาะที่สุดสำหรับการขยายตัวของชุมชนของเรา ดังนั้น คุณไม่ต้องฝืนที่จะเข้าร่วมในเกมของปีศาจทั้งหลาย . . . . . . . "

"

" . . . . . . .อาสึกะได้รู้จักว่า ตลอดมา และก็ตั้งแต่เกมแรกของเธอกับ galdo แกสเปอร์ว่า เธอได้ตระหนักแล้วว่า

ระหว่างต่อสู้กับ galdo Gasper การต่อสู้กับ ratten และในระหว่างการต่อสู้ของเธอกับ percher สักพักก่อน . . . . . . . เธอมักจะรู้สึกว่า เธอถูกผลักเข้าไปในมุมของเธอเนื่องจากการขาดของความแข็งแรงของร่างกาย .ถ้ากะจะมีร้อยละหนึ่งของความแข็งแรงของซาโย เธอจะได้ไม่ต้องลำบากในการต่อสู้ที่เธอ

" . . . . . . . บางทีมันก็แค่ ฉันต้องการจะดื้อ ผมเดานะ "

" เอ๋ ? "

" ก่อนที่จะมาเป็นสวนเล็กๆ ผมยังไม่เคยพบว่าตัวเองขาดในทางใดทางหนึ่ง ถึงแม้ว่ามันอาจจะกล่าวว่าเป็นความไม่พอใจระยะยาวกับชีวิต แต่ฉันมีพื้นหลังที่มีชื่อเสียงและเกรดของฉันในนักวิชาการจะสูงกว่าค่าเฉลี่ยของ . . . . . . . แต่หลังจากมาถึงสวนเล็กๆ มันทำให้ผมคันกับการระคายเคืองได้เริ่มที่จะเติบโตมากที่สุดเท่าที่จำนวนของความสุข สิ่งที่ผมเคยมีประสบการณ์ที่นี่ "

กะสีหน้าเศร้าเล็กน้อย เธอพึมพำ ถึงแม้ว่ามันจะฟังดูน่าขันจริงๆ