lenveagh SunsetWhen the upper limb

lenveagh Sunset
When the upper limb of the sun disappears below the horizon the brilliance of Mother Nature becomes apparent. On my left across the lake low-lying hills crawl upward across the horizon. In front of me covered by a few trees, is a lone secluded island. It looks as if it were a boat, attempting to escape to tranquil waters. On my right the hills gradually turn to mountains. A tall and slender Lodge Pole Pine minutely conceals them. Her finger-like branches delicately reach down toward the lake, trying to touch her own reflection. High above me, moisture laden clouds span out over the mountain tops, resembling a magenta colored quilt. In front of me, a broadening division in the clouds crests with a final effort to avoid succumbing to the shroud of night. The ever present island balances upon the waters, reflecting a perfect vision of it's unblemished counterpart. It is a mirrored understatement of nature's true beauty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

lenveagh ซันเซ็ท
เมื่อแขนของดวงอาทิตย์หายไปด้านล่างขอบฟ้าฉลาดของธรรมชาติกลายเป็นที่ชัดเจน ด้านซ้ายของฉันในทะเลสาบเนินเขาเตี้ย ๆ นอนคลานขึ้นข้ามขอบฟ้า ในด้านหน้าของฉันปกคลุมด้วยต้นไม้น้อยเป็นเกาะที่เงียบสงบคนเดียว มันดูราวกับว่ามันเป็นเรือที่จะพยายามที่จะหลบหนีไปยังน่านน้ำที่เงียบสงบ ด้านขวาของฉันเนินเขาค่อยๆหันไปภูเขา สูงและเรียว Lodge ขั้วโลกไพน์พิถีพิถันซ่อนเร้นพวกเขา สาขานิ้วเหมือนเธอประณีตถึงลงไปยังทะเลสาบพยายามที่จะสะท้อนให้เห็นถึงสัมผัสของเธอเอง ฉันสูงเหนือเมฆภาระความชื้นขยายออกไปยอดภูเขาคล้ายผ้านวมสีม่วงแดง ในด้านหน้าของฉันส่วนขยายในยอดเมฆด้วยความพยายามครั้งสุดท้ายที่จะหลีกเลี่ยงการจำนนต่อห่อหุ้มของคืน ยอดเกาะที่เคยนำเสนอบนน้ำสะท้อนให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ที่สมบูรณ์แบบของมันเป็นคู่ที่ยอดเยี่ยม มันเป็นมิเรอร์พูดของความงามที่แท้จริงของธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

lenveagh พระอาทิตย์ตก
เมื่อแขนของดวงอาทิตย์หายไปด้านล่างขอบฟ้า ความหมายของธรรมชาติจะเห็นได้ชัดเจน บนซ้าย ตรงข้ามทะเลสาบภูเขาต่ำคลานขึ้นขอบฟ้า . ต่อหน้าฉัน ปกคลุมด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย เป็นคนเดียวที่เงียบสงบของเกาะ มันดูราวกับว่ามันเป็นเรือที่พยายามจะหนีให้สงบ " ข้างขวาเนินค่อยๆกลายเป็นภูเขาเป็นสูงโปร่งลอดจ์สนเสาละเอียดปกปิดมัน นิ้วเธอราวกับกิ่งไม้ประณีตถึงลงสู่ทะเลสาบ พยายามที่จะสัมผัสกับภาพสะท้อนของตัวเอง สูงเหนือชั้นเมฆช่วงความชื้นที่หนักไปบนภูเขา , คล้ายบานเย็นสีผ้าห่ม ต่อหน้าผม ขยายส่วนในเมฆยอดกับความพยายามสุดท้ายที่จะหลีกเลี่ยง succumbing เพื่อห่อหุ้มของคืนเคยอยู่เกาะยอดเหนือน้ำ สะท้อนให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ที่สมบูรณ์แบบของมันผุดผ่องคู่ มันเป็นเหมือนการพูดของความงามที่แท้จริงของธรรมชาติ