containing genes encoding at least

containing genes encoding at least 17 different toxins
and, like many other sporeformers, is ubiquitous in nature (Hatheway,
1990). Although the gene for α-toxin, which is the toxin involved in
the development of gas gangrene, is located on the core genome, the majority
of genes encoding other toxins involved in human illness are found
on mobile genetic elements (Uzal et al., 2014). The species has been
subdivided into 5 subtypes, named A through E. The typing of strains is
determined by the repertoire of major toxins which each individual
strain produces (Table 1) (Brynestad and Granum, 2002). C. perfringens
Type A food poisoning is the second most common foodborne illness reported
in the United States of America and is estimated to cause 1 million
cases annually (Scallan et al., 2011). C. perfringens food poisoning is
caused by enterotoxin (CPE) which brings about severe abdominal
cramps and diarrhoea (SkjelkvÅLe and Uemura, 1977). From an epidemiological
perspective, it is worth noting that the cpe gene can be either
chromosomally or plasmid encoded in type A strains. This is important
because these strains are considered distinct from one another
(Lindström et al., 2011). C. perfringens isolates with chromosomally
encoded cpe genes form a homogeneous group, while isolates with plasmid
encoded cpe genes are heterogeneous and group closely with other
cpe-negative C. perfringens type strains (Lindström et al., 2011). It was
previously understood that type A C. perfringens food poisoning was
caused only by strains with chromosomally encoded cpe due to these
strains being more resistant to heating, osmotic shock and low temperatures
(Sarker et al., 2000; Li and McClane, 2006a,b). However, it is now
appreciated that strains with plasmid encoded cpe can also cause
foodborne disease (Lahti et al., 2008; Lindström et al., 2011). Indeed,
strains with plasmid encoded cpe have recently been found to exceed
the growth potential of the more robust strains with chromosomally
encoded cpe at 12 °C (Xiao et al., 2014). This trait is of significance for
raw foods, or any foods which have been contaminated post processing
(Xiao et al., 2014). C. perfringens type A strains have also been demonstrated
to produce a β2 toxin (Gibert et al., 1997). This toxin is present
in a low number of type A strains with chromosomally encoded cpe,
but appears to be prevalent in the majority of strains with plasmid
encoded cpe (Fisher et al., 2005). This toxin is postulated to act as an accessory
toxin, increasing the ability of CPE to induce illness (Fisher et al.,
2005). The β2 toxin is also produced by type B, C and D strains of
C. perfringens (Gkiourtzidis et al., 2001; Jabbari et al., 2012). While type

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ประกอบด้วยยีนที่มีการเข้ารหัสสารพิษแตกต่างกันน้อย 17และ เช่น sporeformers อื่น ๆ หลาย เป็นที่แพร่หลายในธรรมชาติ (Hatheway1990) . แม้ว่ายีนสำหรับα-สารพิษ สารพิษที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาแก๊สเนื้อตายเน่า อยู่บนจีโนหลัก ส่วนใหญ่ของยีนที่มีการเข้ารหัสสารพิษอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยของมนุษย์ที่พบบนมือถือทางพันธุกรรมองค์ประกอบ (Uzal et al. 2014) สายพันธุ์ที่ได้รับถูกแบ่งออกเป็น 5 ประเภทย่อย ชื่อ A ถึง e พิมพ์ของสายพันธุ์คือตามบุคลิกของสารพิษที่สำคัญซึ่งแต่ละคนสายพันธุ์ผลิต (ตารางที่ 1) (Brynestad และ Granum, 2002) C. perfringensประเภท A อาหารเป็นพิษเป็นพิษบ่อยสองรายงานในสหรัฐอเมริกา และคาดว่าจะทำให้ 1 ล้านปีกรณี (Scallan et al. 2011) C. perfringens อาหารเป็นพิษได้เกิดจาก enterotoxin (CPE) ซึ่งเกี่ยวกับรุนแรงท้องปวดและโรคอุจจาระร่วง (SkjelkvÅLe และอูเอมูระ 1977) จากการระบาดวิทยามุมมอง มันเป็นมูลค่า noting ว่า ยีน cpe อาจเป็นchromosomally หรือ plasmid เข้ารหัสชนิดเป็นสายพันธุ์ นี้เป็นสิ่งสำคัญเนื่องจากสายพันธุ์เหล่านี้จะถือว่าแตกต่างจากที่อื่น(Lindström et al. 2011) C. perfringens แยกกับ chromosomallycpe เข้ารหัสยีนรูปแบบกลุ่มเป็นเนื้อเดียวกัน ในขณะที่แยกมี plasmidcpe เข้ารหัสยีนต่างกัน และกลุ่มที่ใกล้ชิดกับอื่น ๆลบ cpe C. perfringens ชนิดสายพันธุ์ (Lindström et al. 2011) มันเป็นก่อนหน้านี้ เข้าใจว่า เป็นชนิด A C. perfringens อาหารเป็นพิษเกิดจากสายพันธุ์ที่มีการเข้ารหัส chromosomally cpe เนื่องจากเหล่านี้เท่านั้นสายพันธุ์ทนต่อการทำความร้อน แรงกระแทกออสโมติก และอุณหภูมิต่ำ(Sarker et al. 2000 Li และ McClane, 2006a, b) อย่างไรก็ตาม มันเป็นชื่นชมว่า สายพันธุ์ มี cpe plasmid เข้ารหัสทำให้เกิดโรคที่เกิดจากอาหาร (Lahti et al. 2008 Lindström et al. 2011) แน่นอนสายพันธุ์ที่ มี plasmid เข้ารหัส cpe เพิ่งพบเกินศักยภาพที่เติบโตแข็งแกร่งยิ่งสายพันธุ์กับ chromosomallyรหัส cpe ที่ 12 ° C (เซียว et al. 2014) ลักษณะนี้มีความสำคัญต่ออาหารดิบ หรืออาหารใด ๆ ที่มีการปนเปื้อนการโพสต์(เสี่ยว et al. 2014) นอกจากนี้การวิจัยสายพันธุ์เป็นชนิด C. perfringensการผลิตมีสารพิษβ 2 (Gibert et al. 1997) สารพิษนี้มีอยู่ในจำนวนน้อยชนิด สายพันธุ์ที่มี chromosomally เข้ารหัส cpeแต่ปรากฏแพร่หลายในส่วนของสายพันธุ์ด้วย plasmidรหัส cpe (Fisher et al. 2005) สารพิษนี้เป็น postulated เพื่อทำหน้าที่เป็นอุปกรณ์เสริมสารพิษ เพิ่มความสามารถของ CPE เพื่อก่อให้เกิดการเจ็บป่วย (Fisher et al.,2005) นี้ยังมีผลิตสารพิษβ 2 โดยสายพันธุ์ชนิด B, C และ D ของC. perfringens (Gkiourtzidis et al. 2001 Jabbari et al. 2012) ในขณะที่ชนิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่มียีนอย่างน้อย 17 สารพิษที่แตกต่างกัน
และเหมือน sporeformers อื่น ๆ อีกมากมายเป็นที่แพร่หลายในธรรมชาติ (Hatheway,
1990) แม้ว่ายีนสำหรับα-toxin ซึ่งเป็นสารพิษที่เกี่ยวข้องใน
การพัฒนาของโรคเนื้อตายเน่าก๊าซตั้งอยู่บนจีโนมหลักส่วนใหญ่
ของยีนสารพิษอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องในการเจ็บป่วยของมนุษย์ที่พบ
ในองค์ประกอบทางพันธุกรรมมือถือ (Uzal et al., 2014) สายพันธุ์ที่ได้รับการ
แบ่งออกเป็น 5 ชนิดย่อยชื่อผ่านอีพิมพ์ของสายพันธุ์ที่ถูก
กำหนดโดยละครของสารพิษที่สำคัญซึ่งแต่ละ
สายพันธุ์ที่ผลิต (ตารางที่ 1) (Brynestad และ Granum, 2002) C. perfringens
Type A อาหารเป็นพิษเป็นครั้งที่สองที่เกิดจากอาหารการเจ็บป่วยที่พบมากที่สุดรายงาน
ในสหรัฐอเมริกาและคาดว่าจะก่อให้เกิด 1,000,000
กรณีเป็นประจำทุกปี (Scallan et al. 2011) C. perfringens อาหารเป็นพิษจะ
เกิดจาก enterotoxin (CPE) ซึ่งนำเกี่ยวกับท้องรุนแรง
ปวดและท้องเสีย (SkjelkvÅLeและ Uemura, 1977) ระบาดวิทยาจาก
มุมมองของมันเป็นที่น่าสังเกตว่ายีน CPE สามารถเป็นได้ทั้ง
chromosomally หรือพลาสมิดเข้ารหัสในประเภทสายพันธุ์ นี้เป็นสิ่งสำคัญ
เพราะสายพันธุ์เหล่านี้ถือว่าแตกต่างจากคนอื่น
(Lindström et al. 2011) C. perfringens แยกกับ chromosomally
เข้ารหัสยีน CPE รูปแบบกลุ่มเป็นเนื้อเดียวกันในขณะที่ไอโซพลาสมิด
เข้ารหัสยีน CPE ต่างกันและมีความใกล้ชิดกับกลุ่มอื่น ๆ
CPE ลบ C. perfringens สายพันธุ์ชนิด (Lindström et al. 2011) มันเป็น
ก่อนหน้านี้เข้าใจว่าประเภทซีอาหาร perfringens พิษ
ที่เกิดจากสายพันธุ์โดยเฉพาะกับ CPE เข้ารหัส chromosomally เนื่องจากเหล่านี้
สายพันธุ์ที่เป็นมากขึ้นทนต่อความร้อนช็อกดันและอุณหภูมิต่ำ
(Sarker et al, 2000;. และหลี่แม็คเคลน, 2006a, ข) แต่ตอนนี้มันเป็น
ความนิยมที่มีสายพันธุ์ที่มีพลาสมิดเข้ารหัส CPE ยังสามารถทำให้เกิด
โรคที่เกิดจากอาหาร (Lahti et al, 2008;.. Lindström et al, 2011) อันที่จริง
สายพันธุ์ที่มีพลาสมิดเข้ารหัส CPE ได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้พบว่าเกิน
ศักยภาพในการเติบโตของสายพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นด้วย chromosomally
CPE เข้ารหัสที่ 12 ° C (Xiao et al., 2014) ลักษณะนี้มีความสำคัญสำหรับ
อาหารดิบหรืออาหารใด ๆ ที่ได้รับการปนเปื้อนการประมวลผลการโพสต์
(Xiao et al., 2014) C. perfringens ประเภทสายพันธุ์ยังได้รับการแสดงให้เห็นถึง
การผลิตสารพิษβ2 (Gibert et al., 1997) สารพิษนี้มีอยู่
ในจำนวนที่ต่ำของสายพันธุ์ชนิดที่มีการเข้ารหัส CPE chromosomally,
แต่ดูเหมือนจะเป็นที่แพร่หลายในส่วนของสายพันธุ์ที่มีพลาสมิด
เข้ารหัส CPE (ฟิชเชอร์ et al., 2005) สารพิษนี้คือการตั้งสมมติฐานที่จะทำหน้าที่เป็นอุปกรณ์
สารพิษ, เพิ่มความสามารถของ CPE ที่จะก่อให้เกิดการเจ็บป่วย (ฟิชเชอร์ et al.,
2005) สารพิษβ2ยังเป็นที่ผลิตโดยประเภท B, C และ D สายพันธุ์ของ
ซี perfringens (Gkiourtzidis et al, 2001;.. Jabbari et al, 2012) ในขณะที่ประเภท