1. pbase() (“put base”) is the begi

1. pbase() (“put base”) is the beginning of the output buffer.
2. pptr() (“put pointer”) is the current write position.
3. epptr() (“end put pointer”) is the end of the output buffer. This means that epptr() points to
one past the last character that can be buffered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. pbase() ("ใส่ฐาน") เป็นจุดเริ่มต้นของเอาท์พุทบัฟเฟอร์
2 pptr() ("ใส่ชี้") ได้ปัจจุบันเขียนตำแหน่ง
3 epptr() ("จบวางชี้") เป็นจุดสิ้นสุดของบัฟเฟอร์เอาท์พุท หมายความ ว่า epptr() ไป
หนึ่งอักขระตัวสุดท้ายที่สามารถ buffered ที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 pbase () ("ใส่ฐาน") เป็นจุดเริ่มต้นของบัฟเฟอร์ส่งออก
ที่ 2 pptr () ("ใส่ตัวชี้") เป็นเขียนตำแหน่งปัจจุบัน
3 epptr () ("ปลายใส่ตัวชี้") เป็นจุดสิ้นสุดของบัฟเฟอร์ส่งออก ซึ่งหมายความว่า epptr () ชี้ไปที่
หนึ่งที่ผ่านมาของตัวอักษรตัวสุดท้ายที่สามารถบัฟเฟอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . pbase() ( " วางฐาน " ) เป็นจุดเริ่มต้นของ output buffer .
2 pptr() ( " ใส่ตัวชี้ " ) เป็นปัจจุบันเขียนตำแหน่ง .
3 epptr() ( " จบใส่ชี้ " ) เป็นจุดสิ้นสุดของ output buffer ซึ่งหมายความว่า epptr() จุดหนึ่งในอดีตที่ผ่านมา

ตัวละครที่สามารถใน .