To begin withthe first item from th

To begin withthe first item from the questionnaire, the percentage for the first item was calculated as shown in the figure 1.
It shows that 69% of MFU’s students have patchy sleep and tears as physical signs, and 62% feel misunderstood and weird. Moreover, 87% of MFU’s students wish they were home.
Next, the mean for second item was calculated and interpreted as shown in the table 1.
It shows thatMFU’s students are strongly agree with meeting and doing activities can help them to relieve their homesickness
Last, the percentage of the third item was calculated as shown in the figure 2
It shows that MFU’s students never go to Living and Learning Support Center at D1 or meet advisor for talking and getting some advices in order to relieve their homesickness
At the result earlier, It can be said that the findings can confirm the previous studies by Student Service of York St. John University (2011) that mentioned about the signs of homesickness and University of Surrey (2012), which stated that meeting friends and joiningactivities can relieve homesickness, but do not confirm information by Otago University (2013) that mentioned about talking to someone at counseling services can decrease homesickness.
For the solutions of the problem, the data from the interview showed that 6 out of 10 students who get homesick lack of motivation to do anything. 4 out of 10 students who become homesick are having depression. However, 8 out of 10 students confirm that meeting and doing activities can help them relieve their homesickness. Moreover, they suggest MFU’s students who get homesick to call their parents or people whom they love which can help them decrease their homesickness. According to the study of Curtin University mentioned that the helpful thing that can decrease homesickness is contact with family by phone or email.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เริ่ม รายการแรกจากแบบสอบถาม เปอร์เซ็นต์สำหรับรายการแรกได้คำนวณดังแสดงในรูป 1 มันแสดงว่า 69% ของนักเรียนของ MFU อาจนอนและน้ำตาเป็นเครื่องหมายทางกายภาพ และ 62% รู้สึกเข้าใจผิด และแปลก นอกจากนี้ 87% ของนักเรียนของ MFU ต้องอยู่บ้าน ถัดไป หมายความว่าสำหรับสินค้าสองถูกคำนวณ และแปลผลดังแสดงในตาราง 1แสดง thatMFU ของนักเรียนขอตกลงกับประชุม และทำกิจกรรมจะช่วยให้บรรเทาอาการคิดถึงบ้านของพวกเขา ล่าสุด คำนวณเปอร์เซ็นต์ของรายการสามดังแสดงในรูป 2แสดงว่า นักเรียนของ MFU ไม่เคยไปนั่งเล่นและศูนย์บริการการเรียนรู้ที่ D1 หรือปรึกษาพบปะพูดคุย และรับคำแนะนำเพื่อบรรเทาอาการคิดถึงบ้านของพวกเขา ผล ก่อนหน้านี้ สามารถพูดว่า ผลการวิจัยสามารถยืนยันได้ศึกษาก่อนหน้านี้ โดยนักเรียนบริการ York St. John มหาวิทยาลัย (2011) ที่กล่าวถึงเกี่ยวกับสัญญาณของอาการคิดถึงบ้าน และมหาวิทยาลัยเซอร์เรย์ (2012), ที่ระบุไว้ว่า เพื่อนประชุมและ joiningactivities สามารถบรรเทาอาการคิดถึงบ้าน แต่ไม่ยืนยันข้อมูลมหาวิทยาลัยโอทาโก (2013) ที่กล่าวถึงเกี่ยวกับการพูดคุยกับคนที่บริการให้คำปรึกษา สามารถลดอาการคิดถึงบ้าน สำหรับการแก้ปัญหา ข้อมูลจากการสัมภาษณ์พบว่า 6 จาก 10 นักเรียนได้คิดถึงบ้านขาดแรงจูงใจในการทำอะไร นักเรียน 4 จาก 10 กลายเป็นตาวผู้มีภาวะซึมเศร้า อย่างไรก็ตาม 8 จาก 10 นักเรียนยืนยันว่า การประชุมและการทำกิจกรรมจะช่วยให้บรรเทาอาการคิดถึงบ้านของพวกเขา นอกจากนี้ พวกเขาแนะนำนักเรียนของ MFU รับตาวจะเรียกพ่อแม่ของพวกเขาหรือคนที่พวกเขารักที่จะช่วยให้ลดอาการคิดถึงบ้านของพวกเขา จากการศึกษาของมหาวิทยาลัยประสบการณ์กล่าวถึงสิ่งเป็นประโยชน์ที่สามารถลดอาการคิดถึงบ้านติดต่อกับครอบครัวทางโทรศัพท์หรืออีเมล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อเริ่มต้น withthe รายการแรกจากแบบสอบถามร้อยละสำหรับรายการแรกที่คำนวณได้ตามที่แสดงในรูปที่ 1
แสดงให้เห็นว่า 69% ของนักเรียน MFU มีการนอนหลับเป็นหย่อมและน้ำตาเป็นสัญญาณทางกายภาพและ 62% รู้สึกว่าเข้าใจผิดและแปลก นอกจากนี้ 87% ของนักเรียน MFU ของต้องการที่พวกเขาอยู่ที่บ้าน.
ถัดไปค่าเฉลี่ยสำหรับรายการที่สองคือการคำนวณและการตีความดังแสดงในตารางที่ 1
ซึ่งแสดงให้เห็นนักเรียน thatMFU จะเห็นด้วยอย่างยิ่งกับการประชุมและทำกิจกรรมที่สามารถช่วยให้พวกเขาในการบรรเทาอาการคิดถึงบ้านของพวกเขา
ล่าสุด ร้อยละของรายการที่สามที่คำนวณได้ตามที่แสดงในรูปที่ 2
แสดงให้เห็นว่านักเรียน MFU ไม่เคยไปที่ห้องนั่งเล่นและศูนย์สนับสนุนการเรียนรู้ที่ D1 หรือพบที่ปรึกษาสำหรับการพูดคุยและได้รับการให้คำแนะนำบางอย่างเพื่อที่จะบรรเทาความคิดถึงบ้านของพวกเขา
ผลที่ได้ก่อนหน้านี้ จึงอาจกล่าวได้ว่าการค้นพบสามารถยืนยันการศึกษาก่อนหน้านี้โดยผู้ให้บริการนักศึกษานิวยอร์กเซนต์จอห์นมหาวิทยาลัย (2011) ที่กล่าวถึงสัญญาณของความคิดถึงบ้านและมหาวิทยาลัยเซอร์เรย์ (2012) ซึ่งระบุว่าการประชุมและเพื่อน joiningactivities สามารถบรรเทาอาการคิดถึงบ้าน, แต่ไม่ยืนยันข้อมูลจากโอทาโกมหาวิทยาลัย (2013) ที่กล่าวถึงเกี่ยวกับการพูดคุยกับคนที่บริการให้คำปรึกษาสามารถลดความคิดถึงบ้าน.
สำหรับการแก้ปัญหาของปัญหาข้อมูลจากการสัมภาษณ์พบว่า 6 จาก 10 นักเรียนที่ได้รับการขาดคิดถึงบ้านของแรงจูงใจในการ ทำอะไรก็ได้. 4 จาก 10 นักศึกษาที่กลายเป็นคิดถึงบ้านมีภาวะซึมเศร้า อย่างไรก็ตาม 8 ใน 10 คนยืนยันว่าการประชุมและทำกิจกรรมที่สามารถช่วยให้พวกเขาบรรเทาอาการคิดถึงบ้านของพวกเขา นอกจากนี้พวกเขาขอแนะนำให้นักเรียน MFU ของผู้ที่ได้รับความคิดถึงบ้านจะเรียกพ่อแม่หรือคนที่พวกเขารักของพวกเขาซึ่งสามารถช่วยให้พวกเขาลดความคิดถึงบ้านของพวกเขา จากการศึกษาของมหาวิทยาลัย Curtin ที่กล่าวว่าสิ่งที่เป็นประโยชน์ที่สามารถลดความคิดถึงบ้านเป็นเพื่อนกับครอบครัวทางโทรศัพท์หรืออีเมล์