Distance-determinationThe radar tra

Distance-determination

The radar transmits a short radio pulse with very high pulse power. This pulse is focused in one direction only by the directivity of the antenna, and propagates in this given direction with the speed of light.
If in this direction is an obstacle, for example an airplane, then a part of the energy of the pulse is scattered in all directions. A very small portion is also reflected back to the radar. The radar antenna receives this energy and the radar evaluates the contained information.
The distance we can measure with a simple oscilloscope. On the oscilloscope moves synchronously with the transmitted pulse a luminous point and leaves a trail. The deflection starts with the transmitter pulse. The luminescent spot moves to scale on the oscilloscope with the radio wave. At this moment, in which the antenna receives the echo pulse, this pulse is also shown on the oscilloscope. The distance between the two shown pulses on the oscilloscope is a measure of the distance of the aircraft.
Since the propagation of radio waves happens at constant speed (the speed of light c0) this distance is determined from the runtime of the high-frequency transmitted signal. The actual range of a target from the radar is known as slant range. Slant range is the line of sight distance between the radar and the object illuminated. While ground range is the horizontal distance between the emitter and its target and its calculation requires knowledge of the target's elevation. Since the waves travel to a target and back, the round trip time is dividing by two in order to obtain the time the wave took to reach the target. Therefore the following formula arises for the slant range:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดระยะห่างเรดาร์ส่งพัลส์วิทยุสั้น มีพลังงานสูงมากชีพจร ชีพจรนี้เน้นในทิศทางเดียวเท่านั้น โดย directivity ของเสาอากาศ และแพร่กระจายในทิศทางนี้ให้กับความเร็วของแสงในทิศทางนี้ว่ากำแพง เช่นเครื่องบิน จาก นั้นเป็นส่วนหนึ่งของพลังงานของชีพจรจะกระจายอยู่ในทุกทิศทาง ส่วนขนาดเล็กมากยังสะท้อนออกมาไปเรดาร์ พลังงานนี้ได้รับเสาอากาศเรดาร์ และเรดาร์ประเมินข้อมูลที่มีอยู่ระยะทางที่เราสามารถวัด ด้วย oscilloscope ง่าย บน oscilloscope ย้ายพร้อมกันกับชีพจรนำส่งจุดลูมินัส และใบแทรก Deflection ที่เริ่ม มีสัญญาณชีพจร ย้ายจุด luminescent ชั่งบน oscilloscope ด้วยคลื่นวิทยุ ตอนนี้ เสาอากาศได้รับพัลส์สะท้อน ชีพจรนี้แสดงอยู่บน oscilloscope ระยะห่างระหว่างกะพริบแสดงสองบน oscilloscope ในการวัดระยะห่างของเครื่องบินได้เนื่องจากการแพร่กระจายของคลื่นวิทยุเกิดขึ้นที่ความเร็วคง (ความเร็วของแสง c0) ระยะนี้ถูกกำหนดจากรันไทม์ของสัญญาณนำส่งความถี่สูง ช่วงจริงของเป้าหมายจากเรดาร์ที่เรียกว่าช่วงเอียง ช่วงเอียงจะเห็นรายการของระยะห่างระหว่างเรดาร์และวัตถุอร่าม ในขณะที่ช่วงล่างมีระยะห่างแนวนอนระหว่างที่ตัวส่งและเป้าหมายที่กำหนด และคำนวณความต้องการความรู้ในระดับความสูงของเป้าหมาย เนื่องจากคลื่นเดินทางไปยังเป้าหมายและกลับ เวลากลับจะหาร ด้วยสองเพื่อให้ได้เวลาคลื่นใช้ในการบรรลุเป้าหมาย ดัง สูตรต่อไปนี้เกิดขึ้นสำหรับช่วงเอียง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระยะทางตัดสินใจเรดาร์ส่งชีพจรวิทยุสั้นมีอำนาจชีพจรสูงมาก ชีพจรนี้จะมุ่งเน้นไปในทิศทางเดียวเท่านั้นโดยทิศทางของเสาอากาศและแพร่กระจายในทิศทางที่กำหนดนี้ด้วยความเร็วของแสง. หากในทิศทางนี้เป็นอุปสรรคเช่นเครื่องบินนั้นเป็นส่วนหนึ่งของการใช้พลังงานของชีพจรเป็น กระจายอยู่ในทุกทิศทาง สะท้อนให้เห็นถึงส่วนเล็ก ๆ ก็ยังกลับไปยังเรดาร์ เสาอากาศเรดาร์ได้รับพลังงานนี้และเรดาร์ประเมินข้อมูลที่มีอยู่. ระยะทางที่เราสามารถวัดกับสโคปง่าย ในสโคปย้ายพร้อมกับการเต้นของชีพจรส่งจุดเรืองแสงและใบเส้นทาง โก่งเริ่มต้นด้วยการส่งสัญญาณชีพจร จุดเรืองแสงขนาดย้ายไปอยู่กับสโคปด้วยคลื่นวิทยุ ในขณะนี้ซึ่งในเสาอากาศที่ได้รับเสียงสะท้อนชีพจรชีพจรนี้ยังแสดงให้เห็นในสโคป ระยะห่างระหว่างสองพัแสดงบนสโคปเป็นตัวชี้วัดของระยะทางของเครื่องบิน. ตั้งแต่การขยายพันธุ์ของคลื่นวิทยุที่เกิดขึ้นที่ความเร็วคงที่ (ความเร็วของ c0 แสง) ระยะนี้จะถูกกำหนดจากรันไทม์ของความถี่สูงที่ส่ง สัญญาณ ช่วงที่แท้จริงของเป้าหมายจากเรดาร์เป็นที่รู้จักกันเป็นช่วงเอียง ช่วงลาดเป็นสายของระยะการมองเห็นระหว่างเรดาร์และวัตถุเรืองแสง ในขณะที่ช่วงพื้นดินเป็นระยะทางแนวนอนระหว่างอีซีแอลและเป้าหมายและการคำนวณของมันต้องมีความรู้ของระดับความสูงของเป้าหมาย เนื่องจากคลื่นเดินทางไปยังเป้าหมายและกลับมาเป็นครั้งที่เดินทางไปกลับถูกหารด้วยสองเพื่อให้ได้เวลาที่คลื่นเอาไปถึงเป้าหมาย ดังนั้นสูตรต่อไปนี้เกิดขึ้นในช่วงเอียง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระยะทางที่กำหนด

เรดาร์ส่งสัญญาณพัลส์วิทยุสั้นกับพลังงานชีพจรสูงมาก ชีพจรนี้ไปในทิศทางเดียวเท่านั้น โดยทิศทางของสายอากาศ และแพร่กระจายในทิศทางที่กำหนดด้วยความเร็วของแสง .
ถ้าในทิศทางนี้เป็นอุปสรรค เช่น เครื่องบิน ก็เป็นส่วนหนึ่งของพลังงานของคลื่นจะกระจายไปในทุกทิศทางส่วนที่เล็กมากยังสะท้อนกลับเรดาร์ เรดาร์และเรดาร์เสาอากาศได้รับพลังงานนี้ ประเมิน มีข้อมูล .
ระยะทางเราสามารถวัดด้วยออสซิลโลสโคปง่ายๆ ในลักษณะเคลื่อนที่ synchronously กับส่งพัลส์แสงจุด และทิ้งรอยไว้ การโก่งตัว เริ่มด้วยการเต้นจุดเรืองแสงเคลื่อนที่ขนาดบน oscilloscope กับวิทยุคลื่น ในขณะนี้ ที่เสาอากาศได้รับเสียงสะท้อนชีพจรชีพจรนี้ยังแสดงบนออสซิลโลสโคป . ระยะห่างระหว่างสองแสดงกะพริบบน oscilloscope คือ การวัดระยะทางของอากาศยาน
เนื่องจากการกระจายของคลื่นวิทยุเกิดขึ้นที่ความเร็วคงที่ ( ความเร็วของแสงนี้จะกำหนด C0 ) ระยะทางจากตัวของความถี่สูง ส่ง สัญญาณ ช่วงที่เกิดขึ้นจริงของเป้าหมายเรดาร์ที่เรียกว่า ลาดช่วง ช่วงที่เป็นเส้นลาดสายตาระยะห่างระหว่างเรดาร์และวัตถุเรืองแสงในขณะที่ช่วงพื้นดินคือระยะทางในแนวนอนระหว่างอีซีและเป้าหมายและการคำนวณที่ต้องมีความรู้ของเป้าหมายที่ระดับความสูง เนื่องจากคลื่นเดินทางไปยังเป้าหมาย และกลับรอบเวลาของการเดินทางคือหารด้วย 2 เพื่อให้ได้เวลาที่คลื่นไปถึงเป้าหมาย ดังนั้น สูตรต่อไปนี้เกิดขึ้นในช่วงลาด :