อาจารย์คะ อาจารย์คงแปลกใจว่าทำไมหนู

อาจารย์คะ อาจารย์คงแปลกใจว่าทำไมหนูถึงเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นมา นั่นเป็นเพราะว่ามันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่หนูอยากบอกอาจารย์แต่บางทีเวลาพูดมันคงยังไม่คล่องและเวลาคงไม่พอแน่ๆ
อาจารย์จำได้ไหมคะที่หนูขึ้นไปหาอาจารย์เมื่อครั้งก่อนและบอกว่าหนูไปเยี่ยมป้าที่ป่วยจึงมีโอกาสแวะมาขอคำปรึกษาอาจารย์ด้วย ป้าของหนูท่านตายแล้วนะคะ หลังจากที่หนูกลับมาภูเก็ตหนึ่งเดือน ก่อนกลับหนูยังพูดว่าเดี๋ยวปีหน้าหนูจะกลับมาเยี่ยมป้านะ ป้ายังพยักหน้า แต่นั้นก็เป็นคำพูดสุดท้ายที่หนูพูดกับป้า มันทำให้หนูรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นนักเวลาเราไม่รูว่าเมื่อไหร่ที่เราพูดกับใครบางคนไป บางทีคำพูดนั้นก็อาจจะเป็นคำพูดสุดท้ายก็ได้ไม่มีใครรู้จริงๆ และบางทีการที่หนูขึ้นไปพบอาจารย์หนูก็ไม่รู้ว่าครั้งไหนจะเป็นครั้งสุดท้าย เพราะฉะนั้นสิ่งที่หนูทำได้คือแสดงความรักและความปรารถนาดีให้กับคนที่หนูรักเมื่อเค้ายังมีลมหายใจอยู่ เพราะมันจะคือความทรงจำที่อยู่ไปอีกนาน มันหมายถึงว่าหนูจะได้ไม่เสียใจมากนักเมื่อเค้าจากไป นี่ก็เป็นเหตุผลนึงที่ว่าทำไมที่หนูขึ้นไปหาอาจารย์หนูต้องมีของไปฝากตลอด นั่นเป็นเพราะว่าหนูอยากให้ในขณะที่หนูยังมีโอกาสอยู่ ในขณะที่หนูยังมีชีวิตอยู่ เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้า หนูอาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วก็ได้ถ้าหนูไม่ให้ในขณะที่มีโอกาสให้ ของขวัญมันเป็นสิ่งเล็กน้อยเมื่อเทียบกับความเมตตาที่อาจารย์มีให้หนู
ขอบคุณนะคะอาจารย์ที่เวลาหนูถามว่ามีเวลาว่างไหม อาจารย์มักจะตอบว่ามีอยู่เสมอ ขอบคุณที่เสียสละเวลามารับฟังปัญหาและให้คำปรึกษาหนู งานที่หนูทำอยู่มันทำให้หนูกลายเป็นคนไม่มีเวลา ช่วงมีแขกหนูแทบจะไม่มีวันหยุดและได้นอนวันละสี่ห้าชั่วโมง หนูไม่มีเวลาที่จะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพราะหนูเหนื่อย หนูเริ่มรู้สึกท้อ หนูมองไม่เห็นความฝันทีมีอยู่ อาจารย์รู้ไหมคะว่าอาจารย์ทำให้หนูฮึดขึ้นสู้อีกครั้งและพยายามใหม่เพียงเพราะอาจารย์เชื่อมั่นในตัวหนู และทุกครั้งที่ไปพบอาจารย์อาจารย์มักจะทำให้หนูรู้สึกว่าความฝันหนูใกล้เข้ามาแล้ว หนูต้องหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านทุกครั้งก่อนเข้านอนแม้จะอ่านได้แค่วันละสิบนาทีหนูก็ต้องอ่านไม่อย่างนั้นหนูจะลืมภาษาจีน และสุดท้ายหนูก็สอบผ่านระดับสี่ ถึงจะไม่ผ่านระดับห้าแต่หนูก็ถือว่าหนูพยายามอย่างเต็มที่แล้ว และหนูก็จะพยายามต่อไป
อาจารย์คะและถ้าหากหนูไม่ได้ทุนในครั้งนี้หนูไม่เสียใจเลยค่ะ เพราะหนูพยายามอย่างเต็มที่แล้ว และอาจารย์ก็ทำดีที่สุดเพื่อชี้แนะหนูแล้ว แต่อาจารย์รู้ไหมคะว่าสิ่งที่สำคัญกว่าการได้ทุนคืออะไร มันคือความปรารถนาดีที่คนเป็นอาจารย์จะให้ลูกศิษย์ได้ มันเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าทุนการศึกษา ถ้าสักวันหนึ่งหนูได้เป็นครูหนูจะเป็นครูที่ดีเหมือนอาจารย์นะคะ

ปล. ภาษาจีนของหนูเขียนถูกบ้างผิดบ้าง หวังว่าอาจารย์จะไม่ถือสานะคะ เพราะภาษาจีนของหนูยังไม่ดีพอ ถ้าหนูเก่งแล้วหนูจะพูดกับอาจารย์ให้มากขึ้นค่ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาจารย์คะ
ป้าของหนูท่านตายแล้วนะคะ ป้ายังพยักหน้า ในขณะที่หนูยังมีชีวิตอยู่
อาจารย์มักจะตอบว่ามีอยู่เสมอ หนูเริ่มรู้สึกท้อหนูมองไม่เห็นความฝันทีมีอยู่ และสุดท้ายหนูก็สอบผ่านระดับสี่
เพราะหนูพยายามอย่างเต็มที่แล้ว ภาษาจีนของหนูเขียนถูกบ้างผิดบ้างหวังว่าอาจารย์จะไม่ถือสานะคะเพราะภาษาจีนของหนูยังไม่ดีพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาจารย์คะอาจารย์คงแปลกใจว่าทำไมหนูถึงเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นมานั่นเป็นเพราะว่ามันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่หนูอยากบอกอาจารย์แต่บางทีเวลาพูดมันคงยังไม่คล่องและเวลาคงไม่พอแน่ๆ
อาจารย์จำได้ไหมคะที่หนูขึ้นไปหาอาจารย์เมื่อครั้งก่อนและบอกว่าหนูไปเยี่ยมป้าที่ป่วยจึงมีโอกาสแวะมาขอคำปรึกษาอาจารย์ด้วยป้าของหนูท่านตายแล้วนะคะหลังจากที่หนูกลับมาภูเก็ตหนึ่งเดือนป้ายังพยักหน้าแต่นั้นก็เป็นคำพูดสุดท้ายที่หนูพูดกับป้ามันทำให้หนูรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นนักเวลาเราไม่รูว่าเมื่อไหร่ที่เราพูดกับใครบางคนไปบางทีคำพูดนั้นก็อาจจะเป็นคำพูดสุดท้ายก็ได้ไม่มีใครรู้จริงๆเพราะฉะนั้นสิ่งที่หนูทำได้คือแสดงความรักและความปรารถนาดีให้กับคนที่หนูรักเมื่อเค้ายังมีลมหายใจอยู่เพราะมันจะคือความทรงจำที่อยู่ไปอีกนานมันหมายถึงว่าหนูจะได้ไม่เสียใจมากนักเมื่อเค้าจากไปนั่นเป็นเพราะว่าหนูอยากให้ในขณะที่หนูยังมีโอกาสอยู่ในขณะที่หนูยังมีชีวิตอยู่เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้าหนูอาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วก็ได้ถ้าหนูไม่ให้ในขณะที่มีโอกาสให้ขอบคุณนะคะอาจารย์ที่เวลาหนูถามว่ามีเวลาว่างไหมอาจารย์มักจะตอบว่ามีอยู่เสมอขอบคุณที่เสียสละเวลามารับฟังปัญหาและให้คำปรึกษาหนูงานที่หนูทำอยู่มันทำให้หนูกลายเป็นคนไม่มีเวลาหนูไม่มีเวลาที่จะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพราะหนูเหนื่อยหนูเริ่มรู้สึกท้อหนูมองไม่เห็นความฝันทีมีอยู่อาจารย์รู้ไหมคะว่าอาจารย์ทำให้หนูฮึดขึ้นสู้อีกครั้งและพยายามใหม่เพียงเพราะอาจารย์เชื่อมั่นในตัวหนูหนูต้องหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านทุกครั้งก่อนเข้านอนแม้จะอ่านได้แค่วันละสิบนาทีหนูก็ต้องอ่านไม่อย่างนั้นหนูจะลืมภาษาจีนและสุดท้ายหนูก็สอบผ่านระดับสี่และหนูก็จะพยายามต่อไป
อาจารย์คะและถ้าหากหนูไม่ได้ทุนในครั้งนี้หนูไม่เสียใจเลยค่ะเพราะหนูพยายามอย่างเต็มที่แล้วและอาจารย์ก็ทำดีที่สุดเพื่อชี้แนะหนูแล้วแต่อาจารย์รู้ไหมคะว่าสิ่งที่สำคัญกว่าการได้ทุนคืออะไรมันเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าทุนการศึกษาถ้าสักวันหนึ่งหนูได้เป็นครูหนูจะเป็นครูที่ดีเหมือนอาจารย์นะคะ

ปล . ภาษาจีนของหนูเขียนถูกบ้างผิดบ้างหวังว่าอาจารย์จะไม่ถือสานะคะเพราะภาษาจีนของหนูยังไม่ดีพอถ้าหนูเก่งแล้วหนูจะพูดกับอาจารย์ให้มากขึ้นค่ะ