But of course, it was difficult to

But of course, it was difficult to imitate that. If he had to roll it in kimbap, he had to slice it thinly. And because of that, Jo Minjoon focused more on flavor than texture. When the exterior of the hamburger got yellow, he boiled it down in soy sauce, mirin, and lemon. Actually, it was a really popular japanese cooking method.

The atmosphere in the kitchen was basically calm. Rather than the teammates were calm, Jo Minjoon was like that. He didn’t like to raise his voice without any reason. If he had something to say, he said in a voice that could be heard sufficiently, and even if he was in an urgent situation, he didn’t yell.

Was it because of that? Time passed really quickly. Soon, it was past 11 o’clock, and the fryers and frying pans were all stopped. What they were doing seemed to be it all. Rolling the norimaki kimbap. And they had to cool it for a moment. Although in Korea, eating kimbap cold or hot didn’t matter much, norimaki was a food that was basically eaten cold.

“Anderson. Check the situation of the tea.”
“After rolling this.”

There were three kinds of teas. Ginger tea, green tea and lemon tea. Anderson checked the boiling pot and said.

“It’s perfect. We just have to serve it.”
“The kimbap is also finished.”

Jo Minjoon spoke after finishing rolling the last smoked salmon norimaki. The team members looked at Jo Minjoon. He felt sound of his heart beating and extended his hand.

“Let’s go. We will just eat this mission whole.”
“……That’s good, but must we do this?”

Anderson placed his hand on top of his and grumbled. 5 hands gathered and a loud yell was heard. Jo Minjoon opened the back door of the truck and went outside. And at that moment, he froze on that place.

“Huh, It’s Minjoon.”

There were no cheers. Just voices talking among themselves. But as countless voices were combined, he couldn’t help but hear it as they were yelling.

The customers were lined up.

So long he couldn’t even count them.

< Travelling, cooking and business (3) > End

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

But of course, it was difficult to imitate that. If he had to roll it in kimbap, he had to slice it thinly. And because of that, Jo Minjoon focused more on flavor than texture. When the exterior of the hamburger got yellow, he boiled it down in soy sauce, mirin, and lemon. Actually, it was a really popular japanese cooking method.The atmosphere in the kitchen was basically calm. Rather than the teammates were calm, Jo Minjoon was like that. He didn’t like to raise his voice without any reason. If he had something to say, he said in a voice that could be heard sufficiently, and even if he was in an urgent situation, he didn’t yell.Was it because of that? Time passed really quickly. Soon, it was past 11 o’clock, and the fryers and frying pans were all stopped. What they were doing seemed to be it all. Rolling the norimaki kimbap. And they had to cool it for a moment. Although in Korea, eating kimbap cold or hot didn’t matter much, norimaki was a food that was basically eaten cold.“Anderson. Check the situation of the tea.”“After rolling this.”There were three kinds of teas. Ginger tea, green tea and lemon tea. Anderson checked the boiling pot and said.“It’s perfect. We just have to serve it.”“The kimbap is also finished.”Jo Minjoon spoke after finishing rolling the last smoked salmon norimaki. The team members looked at Jo Minjoon. He felt sound of his heart beating and extended his hand."ขอไปด้วย เราเพิ่งจะกินภารกิจนี้ทั้งหมด "“…… ที่ดี แต่เราต้องทำเช่นนี้"แอนเดอร์สันวางพระหัตถ์บนเขา และ grumbled รวบมือ 5 และเยลล์เสียงดังได้ยิน Jo Minjoon เปิดประตูหลังรถบรรทุก และไปนอก และในช่วงเวลานั้น เขาแช่แข็งในสถานที่"ฮะ เป็น Minjoon"เชียร์ไม่ได้ เสียงเพียงแค่พูดคุยกันเอง แต่เป็นเสียงนับไม่ถ้วนถูกรวม เขาไม่สามารถช่วย แต่ได้ยินเสียงพวกเขาก็ตะโกนลูกค้าตั้งเรียงรายกันนาน เขาไม่สามารถแม้จะนับพวกเขาสิ้นสุด <เดินทาง อาหาร และธุรกิจ (3) >

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่แน่นอน มันเป็นเรื่องยากที่จะเลียนแบบที่ ถ้าเขาต้องม้วนในห่อสาหร่าย เขาต้องฝานบางๆ . และเนื่องจากว่า โจ มินวู เน้นรสชาติมากกว่าเนื้อ เมื่อภายนอกของแฮมเบอร์เกอร์มีสีเหลือง เขาต้มลงในซอสถั่วเหลือง มิริน และมะนาว จริงๆแล้ว มันเป็นวิธีการทำอาหารญี่ปุ่นที่เป็นที่นิยมจริงๆบรรยากาศในครัวโดยทั่วไปสงบ มากกว่าทีมสงบ , โจ มินจูเป็นแบบนี้ เขาไม่ได้ชอบขึ้นเสียงโดยไม่มีเหตุผล ถ้าเขามีอะไรจะพูด เขาพูดด้วยเสียงที่อาจจะได้ยินอย่างเพียงพอ และถ้าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่เร่งด่วน เขาไม่ได้ตะโกนเป็นเพราะเรื่องนั้นใช่ไหม เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ เร็ว ๆ นี้ มันเป็นอดีต เวลา 11 นาฬิกา และหม้อทอดไฟฟ้ากะทะและก็หยุด สิ่งที่พวกมันทำเหมือนมันทั้งหมด กลิ้งโนริมากิ คิมบับ และพวกเขาต้องให้มันเย็นหน่อย แม้ว่าในเกาหลี กินคิมบับ หนาวหรือร้อน ไม่เรื่องมาก โนริมากิ เป็นอาหารที่โดยทั่วไปกินเย็น" แอนเดอร์สัน ตรวจสอบสถานการณ์ของชา "" หลังจากกลิ้งนี้มีอยู่สามชนิดของชา ชาขิง ชาเขียว และชามะนาว งานตรวจสอบหม้อต้ม และกล่าวว่า" มันสมบูรณ์แบบ เราต้องใช้มัน "" คิมบับเรียบร้อยแล้ว "โจ มินจองพูดหลังจากจบม้วนสุดท้ายโนริมากิ แซลมอนรมควัน . สมาชิกทีมมองโจ มินจุน เขารู้สึกว่าเสียงของหัวใจของเขาเต้นและขยายมือของเขา" ไปกันเถอะ เราจะกินแค่ภารกิจนี้ทั้งหมด "" . . . . . . . ก็ดี แต่เราต้องทำแบบนี้ ? "แอนเดอร์สัน วางพระหัตถ์บนเขาและคร่ำครวญ . มือ 5 รวมตัวกันและตะโกนเสียงดังได้ยิน . โจ มินจุนเปิดประตูหลังรถแล้วออกไป และในช่วงเวลานั้น , เขาแช่แข็งในสถานที่นั้น" หือ นี่มินจอง "ไม่มีชน แค่เสียงพูดกันเอง แต่เป็นเสียงนับไม่ถ้วนถูกรวม เขาไม่สามารถช่วย แต่ได้ยินว่า พวกเขาตะโกนลูกค้ากำลังรออยู่ดังนั้น เขาไม่ได้นับ< เดินทาง , อาหาร และธุรกิจ ( 3 ) > จบ