The work was completed during the w

The work was completed during the weeks after Marilyn Monroe's death in August 1962. It contains fifty images of the actress, which are all based on a single publicity photograph from the film Niagara (1953).

The twenty-five pictures on the left side of the diptych are brightly colored, while the twenty-five on the right are in black and white. It has been suggested that the relation between the left side of the canvas and the right side of the canvas is evocative of the relation between the celebrity's life and death.[1][2][3] The work has received praise from writers such as American academic and cultural critic Camille Paglia, who wrote in 2012's Glittering Images lauding how it shows the "multiplicity of meanings" in Monroe's life and legacy.[4]

The piece is currently owned by the Tate. In a December 2, 2004 article in The Guardian, the painting was named the third most influential piece of modern art in a survey of 500 artists, critics, and others.[5] The piece is currently on display at the Tate Modern, as part of the exhibition: Witty, Sexy, Gimmicky: Pop 1957-67.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานเสร็จสมบูรณ์ในช่วงสัปดาห์หลังจากการตายมาริลีนมอนโรใน 1962 สิงหาคม ประกอบด้วยภาพของนักแสดงหญิง 50 ซึ่งทั้งหมดขึ้นอยู่กับหนึ่งเผยแพร่รูปถ่ายจากฟิล์มไนแองการา (1953)ยี่สิบห้ารูปภาพทางด้านซ้ายของบานพับเป็นสดใสสี ขณะยี่สิบห้าด้านขวาสีขาวดำ จึงมีการแนะนำว่า ความสัมพันธ์ระหว่างด้านซ้ายของผืนผ้าใบและด้านขวาของผืนผ้าใบต่าง ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตและความตายของดารา [1] [2] [3] การทำงานได้รับการสรรเสริญจากผู้เขียนเช่นอเมริกันศึกษา และวัฒนธรรมวิจารณ์สคัล Paglia ที่เขียนในรูปการนักของ 2012 lauding วิธีจะแสดงการ "มากมายหลายหลากของความหมาย" ชีวิตและมรดกของมอนโร [4]ศิลป์อยู่ของชิ้นส่วน ในบทความ 2 ธันวาคม 2004 ในผู้ปกครอง จิตรกรรมที่มีชื่อที่สามชิ้นที่มีอิทธิพลสูงสุดของศิลปะสมัยใหม่ในการสำรวจศิลปิน 500 นักวิจารณ์ และอื่น ๆ [5] ชิ้นอยู่บนจอแสดงผลที่การเททันสมัย เป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการ: เฉียบแหลม เซ็กซี่ Gimmicky: Pop 1957-67

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานเสร็จสมบูรณ์ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาหลังจากการตายของมาริลีนมอนโรในเดือนสิงหาคมปี 1962 มันมีภาพที่ห้าสิบของนักแสดงซึ่งทั้งหมดขึ้นอยู่กับการถ่ายภาพประชาสัมพันธ์เดียวจากภาพยนตร์ไนแองกา (1953). ยี่สิบห้าภาพทางด้านซ้ายของ diptych มีสีสดใสในขณะที่ยี่สิบห้าด้านขวาอยู่ในสีดำและสีขาว มันได้รับการชี้ให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างด้านซ้ายของผืนผ้าใบและด้านขวาของผืนผ้าใบเป็นอารมณ์ของความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตของคนดังและความตาย. [1] [2] [3] การทำงานที่ได้รับการยกย่องจากนักเขียนดังกล่าว เป็นชาวอเมริกันนักวิจารณ์ทางวิชาการและวัฒนธรรมคามิลล์ Paglia ผู้เขียนระยิบระยับในปี 2012 ภาพ lauding วิธีการที่จะแสดงให้เห็นถึง "หลายหลากของความหมาย" ในชีวิตของมอนโรและมรดก. [4] ชิ้นส่วนที่เป็นเจ้าของในขณะนี้โดยต่อมลูกหมาก ใน 2 ธันวาคม 2004 บทความในเดอะการ์เดีย, ภาพวาดเป็นชื่อชิ้นที่มีอิทธิพลมากที่สุดในสามของศิลปะสมัยใหม่ในการสำรวจ 500 ศิลปินนักวิจารณ์และคนอื่น ๆ . [5] ชิ้นกำลังแสดงอยู่ที่ Tate Modern เป็น เป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการ: ไหวพริบ, เซ็กซี่, ลูกเล่น: ป๊อป 1957-1967

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานเสร็จสมบูรณ์ในช่วง สัปดาห์ หลังจาก มาริลีน มอนโร ตายในสิงหาคม 1962 . มันมี 50 รูปของนักแสดง ซึ่งทั้งหมดขึ้นอยู่กับชื่อเสียงรูปเดียวจากภาพยนตร์ Niagara ( 1953 ) .

25 ภาพบนด้านซ้ายของ diptych ซีทรู , ในขณะที่สองด้านขวาอยู่ในสีดำและสีขาวจะได้รับการชี้ให้เห็นว่า ความสัมพันธ์ระหว่างด้านซ้ายและด้านขวาของผ้าใบผ้าใบซึ่งความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตของดาราและความตาย [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] งานที่ได้รับการสรรเสริญจากนักเขียนเช่นอเมริกันด้านวิชาการและวัฒนธรรมนักวิจารณ์ paglia คามิลล์ ,ผู้เขียนใน 2012 เป็นระยิบระยับ มันแสดงภาพ lauding " ความหลากหลายของความหมายในชีวิต มอนโร และมรดก . [ 4 ]

ส่วนเป็นเจ้าของในขณะนี้โดย Tate ในวันที่ 2 ธันวาคม 2547 บทความในผู้ปกครอง ภาพเขียนชื่อชิ้นมีอิทธิพลมากที่สุดที่สามของศิลปะสมัยใหม่ในการสำรวจ 500 ศิลปิน นักวิจารณ์ และคนอื่น ๆ . [ 5 ] ชิ้นอยู่ในขณะนี้บนจอแสดงผลที่ เทท โมเดิร์นเป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการ : มีไหวพริบ , เซ็กซี่ , ลูกเล่น : ป๊อป 1957-67 .