The inability of African farmers to

The inability of African farmers to achieve a supply response to take advantage of the high commodity prices from the food crisis reflects a mix of underlying challenges: binding capital constraints, deep poverty, lack of access to new technologies, and poor infrastructure that continue to limit the production response capacity of farmers. At the heart of this is the lack of provision of support to smallholder farmers. While farmers in the rich countries continue to receive subsidies poor farmers in Africa continue to languish with lack of comprehensive support packages that would help unlock them from productivity and poverty traps.

The global landscape on agricultural policy perpetuates income inequality. Farmers in developed nations (where agriculture is a miniscule share of their GDP) receive the highest levels of support, but poor African countries (where agriculture accounts for high shares of GDP) receive no support. For example, the share of agriculture in the GDP is extremely low in many of the OECD countries, ranging from 1% for the United States, the UK, and Germany, to 2% in Japan, Italy, and France. However, farmers in these countries receive the highest level of subsidies, in some cases as high as 62% of gross farm receipts. Estimates of agricultural subsidies as shares of agricultural GDP are high: United States (25%); UK (22%); Italy (20%); Germany (30%); and France (29%).

The inequalities become even starker when one examines the extent of agricultural subsidies per hectare of cultivated land. Developed economies have the highest levels of subsidies per hectare: Japan ($905); UK ($360); Italy ($567); Germany ($583); and France ($501). The picture is different in SSA: Ghana ($4); Kenya ($6); Tanzania ($4). Malawi, where most of the recent debate on subsidies in Africa focuses, provides only $43 per hectare (Fig. 1). The continued high support for rich farmers in the developed economies, while denying poor farmers in Africa much-needed support, perpetuates poverty in Africa.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่เกษตรกรแอฟริกาเพื่อให้อุปทานตอบสนองการใช้ประโยชน์จากราคาสินค้าโภคภัณฑ์สูงจากวิกฤตอาหารสะท้อนให้เห็นถึงความท้าทายแบบผสม: ผูกข้อจำกัดของเงินทุน ลึกความยากจน ขาดการเข้าถึงเทคโนโลยีใหม่ ๆ และโครงสร้างพื้นฐานดีที่ยังคงจำกัดกำลังตอบสนองต่อการผลิตของเกษตรกร ที่แห่งนี้จะไม่มีบทบัญญัติสนับสนุนแก่เกษตรกรเกษตรกร ในขณะที่เกษตรกรในประเทศร่ำรวยยังได้รับ เงินอุดหนุนเกษตรกรยากจนในแอฟริกายัง languish ขาดแพคเกจสนับสนุนครอบคลุมที่จะช่วยปลดล็อกได้จากผลผลิตและกับดักความยากจนภูมิทัศน์โลกบนนโยบายเกษตร perpetuates ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ เกษตรกรในประเทศที่พัฒนาแล้ว (ที่เกษตรเป็นหุ้น miniscule ของ GDP ของพวกเขา) ได้รับการสนับสนุนในระดับสูงสุด แต่ประเทศแอฟริกายากจน (ที่เกษตรบัญชีสำหรับหุ้นสูงของ GDP) ได้รับการสนับสนุนไม่ ตัวอย่าง ส่วนแบ่งของเกษตรในจีดีพีจะต่ำมากในหลายประเทศ OECD ตั้งแต่ 1% สหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และ เยอรมนี 2% ในญี่ปุ่น อิตาลี ฝรั่งเศส อย่างไรก็ตาม เกษตรกรในประเทศเหล่านี้ได้รับเงินอุดหนุน ระดับสูงสุดในบางกรณีสูงถึง 62% ของฟาร์มรวมรับ ประเมินของเงินอุดหนุนด้านการเกษตรเป็นหุ้นของ GDP เกษตรสูง: สหรัฐอเมริกา (25%); สหราชอาณาจักร (22%); อิตาลี (20%); (30%), เยอรมนีและฝรั่งเศส (29%)ความเหลื่อมล้ำทางกลายเป็น starker แม้แต่เมื่อตรวจสอบขอบเขตของเงินอุดหนุนด้านการเกษตรต่อ hectare ของเรือกสวนไร่นา ประเทศพัฒนาได้ระดับสูงสุดของเงินอุดหนุนต่อ hectare: ญี่ปุ่น ($905); สหราชอาณาจักร ($360); อิตาลี ($567); เยอรมนี ($583); และฝรั่งเศส ($501) รูปภาพจะแตกต่างกันใน SSA: กานา ($4); เคนยา ($6); แทนซาเนีย ($4) มาลาวี ซึ่งส่วนใหญ่อภิปรายล่าสุดเกี่ยวกับเงินอุดหนุนในแอฟริกาเน้น ให้เพียง $43 ต่อ hectare (Fig. 1) การสนับสนุนอย่างต่อเนื่องสูงสำหรับเกษตรกรร่ำรวยในประเทศพัฒนาแล้ว ในขณะที่เกษตรกรยากจนในแอฟริกาต้องการการสนับสนุน การปฏิเสธการ perpetuates ความยากจนในแอฟริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่สามารถของเกษตรกรแอฟริกันเพื่อให้เกิดการตอบสนองอุปทานที่จะใช้ประโยชน์จากราคาสินค้าโภคภัณฑ์ที่สูงจากวิกฤตอาหารสะท้อนให้เห็นถึงการผสมผสานของความท้าทายพื้นฐาน: การผูกข้อ จำกัด ทุนยากจนลึกขาดการเข้าถึงเทคโนโลยีใหม่และโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่ดีที่ยังคง จำกัด ความสามารถในการตอบสนองต่อการผลิตของเกษตรกร ที่เป็นหัวใจของเรื่องนี้คือการขาดการให้ความช่วยเหลือแก่เกษตรกรรายย่อย ในขณะที่เกษตรกรในประเทศที่อุดมไปด้วยยังคงได้รับเงินอุดหนุนเกษตรกรที่ยากจนในแอฟริกายังคงละเหี่ยกับการขาดการสนับสนุนที่ครอบคลุมแพคเกจที่จะช่วยปลดล็อคพวกเขาจากการผลิตและกับดักความยากจน. ภูมิทัศน์ทั่วโลกเกี่ยวกับนโยบายทางการเกษตรกัลป์ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ เกษตรกรในประเทศที่พัฒนาแล้ว (ที่การเกษตรเป็นส่วนแบ่ง miniscule ของจีดีพีของพวกเขา) ได้รับในระดับสูงสุดของการสนับสนุน แต่ประเทศแอฟริกาที่ยากจน (ที่บัญชีการเกษตรสำหรับหุ้นที่สูงของ GDP) ไม่ได้รับการสนับสนุน ยกตัวอย่างเช่นหุ้นของการเกษตรใน GDP เป็นอย่างมากในระดับต่ำในหลายประเทศ OECD ตั้งแต่ 1% ของประเทศสหรัฐอเมริกา, สหราชอาณาจักรและเยอรมนีถึง 2% ในประเทศญี่ปุ่น, อิตาลี, และฝรั่งเศส อย่างไรก็ตามเกษตรกรในประเทศเหล่านี้ได้รับในระดับสูงสุดของเงินอุดหนุนในบางกรณีสูงถึง 62% ของรายรับฟาร์มขั้นต้น ประมาณการของการอุดหนุนสินค้าเกษตรเป็นหุ้นของ GDP การเกษตรที่สูง: สหรัฐอเมริกา (25%) สหราชอาณาจักร (22%) อิตาลี (20%) เยอรมนี (30%) และฝรั่งเศส (29%). ความไม่เท่าเทียมกันกลายเป็นแม้กระทั่ง Starker เมื่อตรวจสอบขอบเขตของการอุดหนุนสินค้าเกษตรต่อพื้นที่เพาะปลูก ประเทศที่พัฒนามีระดับสูงสุดของการอุดหนุนต่อเฮกตาร์: ญี่ปุ่น ($ 905); สหราชอาณาจักร ($ 360); อิตาลี ($ 567); เยอรมนี ($ 583); และฝรั่งเศส ($ 501) ภาพที่แตกต่างกันใน SSA: ประเทศกานา ($ 4) เคนยา ($ 6); ประเทศแทนซาเนีย ($ 4) มาลาวีที่มากที่สุดของการอภิปรายที่ผ่านมาเงินอุดหนุนในแอฟริกามุ่งเน้นให้เพียง $ 43 ต่อเฮกตาร์ (รูปที่ 1). การสนับสนุนสูงอย่างต่อเนื่องสำหรับเกษตรกรที่อุดมไปด้วยการพัฒนาเศรษฐกิจในขณะที่การปฏิเสธเกษตรกรที่ยากจนในแอฟริกาการสนับสนุนที่จำเป็นมากกัลป์ความยากจนในทวีปแอฟริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การไร้ความสามารถของเกษตรกรในแอฟริกาเพื่อให้บรรลุการตอบสนองอุปทานที่จะใช้ประโยชน์จากสินค้าราคาสูงจากวิกฤตอาหาร สะท้อนให้เห็นถึงความท้าทาย : การผสมเป็นต้นทุนปัญหาความยากจนลึก , การขาดการเข้าถึงเทคโนโลยีใหม่และยากจนโครงสร้างพื้นฐานที่ยังคง จำกัด การตอบสนองการผลิตของเกษตรกรที่เป็นหัวใจของเรื่องนี้คือการขาดการสนับสนุนเกษตรกรโครงสร้าง . ในขณะที่เกษตรกรในประเทศที่อุดมไปด้วยจะได้รับเงินอุดหนุนเกษตรกรที่ยากจนในแอฟริกายังคงอ่อนแรงกับการขาดการสนับสนุนครอบคลุมแพคเกจที่จะช่วยปลดล็อคจากผลผลิตและกับดักความยากจน .

แนวสากลเกี่ยวกับนโยบายการเกษตร perpetuates ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ .เกษตรกรในประเทศพัฒนา ( ที่เกษตรเป็นส่วนเล็กมากของ GDP ของพวกเขา ) ได้รับในระดับสูงสุดของการสนับสนุน แต่ประเทศแอฟริกาที่ยากจน ( ที่บัญชีเกษตรที่สูง หุ้นของ GDP ) ไม่ได้รับการสนับสนุน ตัวอย่างเช่น หุ้นของการเกษตรใน GDP ต่ำมากในหลายประเทศ OECD ตั้งแต่ 1% สำหรับสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และเยอรมนี ที่ 2 % ในประเทศญี่ปุ่น