I wonder just when I actually start

I wonder just when I actually started to accept her as my own sister. Probably around the time when we started going to Milis school together or possibly when we travelled to Sharia with Ruijerd-san and Ginger-san.
I couldn’t recall it now but I did know that I had already acknowledged her as my sister when we started our new lifestyle in Sharia.

“Norn-ane, just how are you feeling right now?”
“I… feel blessed.”
“Blessed? What kind of feeling is that?”
“It’s hard to explain but, how do I put it, I feel like nothing could go wrong… I understand that it’s not going to be nothing but good times from here on out, but I feel like from here on out, I don’t have to doubt the good things anymore, something like that I guess.”

By the time I finished talking, Aisha had already sat up and was staring at me.
And after a short pause, she said :

“That’s what you call being blessed?”
“Seems to me that sort of thing…”
“But I feel like that almost all the time?”
“Then, aren’t you always being blessed?”

As I said that, Aisha fell on the bed once again.

“Being blessed… I don’t think so. I’m kinda envious. I feel like I’ve lost to you for the first time.”
“I don’t really feel like I’ve won though…”
“Nah, I lost. I probably lost to you, Norn-ane.”

That was unexpected.
Never in my entire life, no matter what I did, was there a test where I won over Aisha.
And it wasn’t just Aisha.
Even in school I wasn’t someone special. I only had a 45% winning chance in a mock magic battle and averaged out at 80 marks in all of my tests. Of course, being the top student was only a trifling matter.

If I studied and had a contest with Aisha who didn’t study then I would definitely win once or twice but as the matches continued 10 or 20 times I would start to lose all of them. Aisha had a knack for knowing things, her growth was fast and she was good at gripping the essence.

That Aisha felt at loss…
Despite that I didn’t feel all that happy. It’s probably because I never really gave it my all because I never intended to compete with her. And it’s definitely not like I’m marrying so that I can have an upper hand on Aisha.

“Listen, Norn-ane.”
“What is it?”
“Can I come visit you once in a while after you get married?”

This was unexpected as well. It was probably because I had the impression that Aisha was keeping her distance from me for quite a while. She didn’t show this kind of attitude when caring for Nii-san’s kids but even while I was alone or had nothing to do she wouldn’t approach me that much.

“Yeah… of course.”
“When you have kids, let me hold them okay?”
“Okay.”

Kids…
I’ve heard various things from Sylphy-neesan. Though I think that it’s still too early for me, I’ve still resolved myself for when the time comes.
Well, I’ve resolved myself for whatever that comes before it anyway.

Aisha was taking care of Nii-san’s kids even now. Even Sylphy-ane thanks her a lot for helping out. Now that I think about it if I left the house then I would have to raise them alone. I’m worried about that.
I wonder if I’d be able to do the job…
Sylphy-neesan would probably say “You’ll be just fine, Norn-chan”, Roxy-neesan would probably be as uneasy as me and Eris-neesan would just say “Raise them however you want”.
I’m worried.

“If you would be so kind to teach me about child rearing, I’ll be glad.”
“Leave that to me!”
“Okay… fufufu.”

I laughed. Aisha’s smile made me somewhat happy and thus I laughed.

That day I chatted with Aisha till late night. Chats that didn’t hold any meaning or just idle complaints with no conclusion carried on endlessly.

And then, the next day, I took my belongings and moved to Ruijerd-san’s house.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หวังเพียงเมื่อผมจริงเริ่มยอมรับเธอเป็นน้องสาวของฉันเอง คงใกล้เวลาที่เราเริ่มไปโรงเรียน Milis กัน หรืออาจจะเมื่อ เราเดินทางไปดู Ruijerd ซังและขิงซัง ฉันไม่สามารถเรียกคืนได้ตอนนี้ แต่ไม่รู้ว่า ฉันได้แล้วยอมรับว่า เธอเป็นน้องสาวของฉันเมื่อเราเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเราในดู"นอน-ane เพียงวิธีคุณรู้สึกตอนนี้? " "I. .. สัมผัสความสุข" "ความสุข ชนิดของความรู้สึกว่า" "มันเป็นการยากที่จะอธิบาย แต่ ไรฉันคิด รู้สึกเหมือนไม่ได้ไป... ผมเข้าใจว่า ไม่มันเป็นอะไรแต่เวลาที่ออกบน แต่รู้สึกว่าจากที่นี่บน ไม่สงสัยในสิ่งที่ดีอีกต่อไป บางสิ่งบางอย่างเหมือนที่ผมคิดว่า "โดยเวลาผมเสร็จสิ้นการพูดคุย อาอิชะหฺมีเสาร์แล้วค่า และถูกจ้องของฉัน และหลังจากหยุดชั่วคราวสั้น ๆ เธอบอกว่า: "เป็นอะไรเรียกมีความสุข" "ดูเหมือนว่าฉันที่เรียงลำดับสิ่งที่..." "แต่ฉันรู้สึกเช่นนั้นเกือบตลอดเวลาหรือไม่" "แล้ว ไม่คุณเสมอมีความสุข"ที่กล่าวว่า อาอิชะหฺล้มลงบนเตียงอีกครั้ง"มีความสุข... ไม่ใช่ ฉัน kinda อิจฉา ฉันรู้สึกเหมือนฉันหลงคุณครั้งแรก" "ผมไม่รู้สึกเหมือนฉันชนะแต่..." "ไม่มี หายไป คงหายคุณ ane นอน"ที่ไม่คาดคิด ในชีวิต ไม่ว่าสิ่งที่ฉันได้ ไม่ได้มีการทดสอบที่ผมชนะเหนืออาอิชะหฺ และมันไม่ได้เพียงอาอิชะหฺ แม้แต่ในโรงเรียน ไม่ค่อยคนพิเศษ ฉันเพียงได้ 45% ชนะโอกาสในการต่อสู้จำลองสินค้ารวมมายากล และ averaged ออกที่ 80 เครื่องในการทดสอบของฉันทั้งหมด การที่นักเรียนได้แน่นอน เพียงเรื่อง trifling ถ้าฉันเรียน และได้ประกวดกับอาอิชะหฺที่ไม่ได้เรียน แล้วฉันแน่นอน ชนะหนึ่งครั้งหรือสองครั้ง แต่ เป็นการแข่งขันอย่างต่อเนื่อง 10 หรือ 20 ครั้งที่ฉันจะเริ่มต้นการสูญเสียทั้งหมด อาอิชะหฺมี knack ที่รู้ว่าสิ่งที่ เธอเติบโตรวดเร็ว และเธอมีดีที่ความสำคัญอาอิชะหฺที่รู้สึกขาดทุน...ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ได้รู้สึกมีความสุขที่ มันเป็นคง เพราะฉันไม่เคยให้ฉันทั้งหมดเนื่องจากผมไม่เคยตั้งใจแข่งกับเธอ และไม่แน่นอนเช่นฉันกำลังแต่งให้ฉันได้เป็นมือบนบนอาอิชะหฺ"ฟัง ane นอน" "มันคืออะไร" "สามารถฉันมาเยี่ยมคุณนาน ๆ หลังจากที่คุณจะแต่งงาน"นี้ได้โดยไม่คาดคิดเช่น ก็คง เพราะผมมีความประทับใจว่า อาอิชะหฺถูกรักษาระยะทางของเธอจากฉันมากในขณะนั้น เธอไม่ได้แสดงทัศนคติชนิดนี้เมื่อดูแลเด็ก Nii ซาน แต่แม้ฉันได้คนเดียว หรือไม่มีอะไรทำ เธอจะไม่เข้าหาฉันเท่านั้น"ใช่...แน่นอน" "เมื่อคุณมีเด็ก ผมเก็บไร" "ดี"เด็ก...ผมเคยได้ยินสิ่งต่าง ๆ จาก Sylphy neesan แต่ผมคิดว่า มันเป็นยังต้นเกินไปสำหรับฉัน ได้ยังคงแก้ไขเองสำหรับนึก ดี ได้แก้ไขตัวเองในสิ่งที่มาก่อนที่จะต่อ อาอิชะหฺถูกดูแลเด็ก Nii ซานก็ แม้ Sylphy-ane ขอบคุณเธอมากช่วยออก ตอนนี้ที่คิดถึงมันถ้าบ้าน แล้วผมจะต้องยกคนเดียว ฉันกังวลเกี่ยวกับที่ ฉันสงสัยว่า ถ้า ผมจะได้ทำงาน...คงพูด Sylphy neesan "คุณจะได้ท่องเที่ยว จันทร์นอน", Roxy neesan คงจะไม่สบายใจเป็นเป็นฉัน และ Eris-neesan เพียงว่า "ยกให้แต่คุณต้อง"ฉันกังวล"ถ้าคุณจะให้เปืดสอนผมเกี่ยวกับแม่ลูก จะดีใจ" "ปล่อยที่ผม" "โอเควัน... fufufu"ฉันหัวเราะ รอยยิ้มของอาอิชะหฺที่ทำให้ฉันค่อนข้างมีความสุข และฉันหัวเราะดัง วันที่ฉัน chatted กับอาอิชะหฺจนดึก แผนภูมิที่ไม่เก็บความหมายใด ๆ หรือเพียงแค่ปล่อยร้องเรียนกับบทสรุปที่ไม่ทำไม่รู้จบ แล้ว ในวันถัดไป ฉันเอาไว้ และย้ายไปบ้าน Ruijerd ซาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันสงสัยเพียงเมื่อที่จริงผมเริ่มที่จะยอมรับเธอในฐานะน้องสาวของตัวเอง น่าจะเป็นช่วงเวลาเมื่อเราเริ่มที่จะไปโรงเรียน Milis ร่วมกันหรืออาจจะเป็นตอนที่เราเดินทางไปกับอิสลาม Ruijerd ซังและขิงซัง.
ผมจำไม่ได้ว่าตอนนี้ แต่ผมไม่ทราบว่าผมได้รับการยอมรับแล้วเธอเป็นน้องสาวของฉันเมื่อเรา เริ่มต้นชีวิตใหม่ของเราในอิสลาม. "หนอน-ตูดเพียงวิธีการที่คุณรู้สึกตอนนี้?" "ผมรู้สึกมีความสุข ... ." "ความสุข? ชนิดของความรู้สึกที่ว่าคืออะไร? " "มันเป็นเรื่องยากที่จะอธิบาย แต่ฉันจะใส่มันฉันรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรสามารถไปอย่างผิดปกติ ... ผมเข้าใจว่ามันจะไม่เป็นอะไร แต่เวลาที่ดีจากที่นี่ที่ออก แต่ฉันรู้สึกเหมือน จากที่นี่ที่ออกผมจะได้ไม่ต้องสงสัยอีกต่อไปสิ่งที่ดีบางอย่างเช่นที่ผมคิดว่า. " โดยทุกครั้งที่ผมจบการสนทนา, Aisha มีอยู่แล้วลุกขึ้นนั่งและจ้องมองมาที่ฉัน. และหลังจากหยุดสั้นที่เธอบอกว่า : "นั่นคือสิ่งที่คุณเรียกถูกความสุข?" "ดูเหมือนว่าฉันเรียงลำดับของสิ่งที่ ... " "แต่ผมรู้สึกเหมือนว่าเกือบตลอดเวลา?" "แล้วจะไม่ได้คุณมักจะถูกความสุข" ในฐานะที่ผมบอกว่าไอชา ลงบนเตียงอีกครั้ง. "เป็นความสุข ... ฉันไม่คิดอย่างนั้น ผมอิจฉานะ ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้สูญเสียกับคุณเป็นครั้งแรก. " "ผมไม่ได้รู้สึกเหมือนฉันเคยได้รับรางวัล แต่ ... " "Nah ผมหายไป ฉันอาจหายไปคุณหนอน-ตูด. " นั่นคือไม่คาดคิด. ไม่เคยในชีวิตทั้งหมดของฉันไม่ว่าสิ่งที่ฉันได้มีการทดสอบที่ผมได้รับรางวัลมากกว่า Aisha. และมันก็ไม่ได้เป็นเพียง Aisha. แม้จะอยู่ในโรงเรียนฉัน wasn t 'คนพิเศษ ฉันเท่านั้นที่มีโอกาสชนะ 45% ในการต่อสู้มายากลจำลองและเฉลี่ยที่ 80 เครื่องหมายในทุกการทดสอบของฉัน แน่นอนว่าการเป็นนักศึกษาด้านบนเป็นเพียงเรื่องจิ๊บจ๊อย. ถ้าผมศึกษาและมีการแข่งขันกับไอชาที่ไม่ได้ศึกษาแล้วแน่นอนฉันจะชนะครั้งหรือสองครั้ง แต่เป็นแมตช์ต่อ 10 หรือ 20 ครั้งที่ผมจะเริ่มสูญเสียทั้งหมด ของพวกเขา Aisha มีความสามารถพิเศษสำหรับสิ่งที่รู้ว่าการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของเธอและเธอก็เป็นสิ่งที่ดีที่จับสาระสำคัญ. ที่ Aisha รู้สึกที่สูญเสีย ... แม้จะมีที่ผมไม่ได้รู้สึกมีความสุขทุกที่ มันอาจจะเป็นเพราะผมไม่เคยให้มันทั้งหมดของฉันเพราะฉันไม่เคยตั้งใจที่จะแข่งขันกับเธอ และก็แน่นอนไม่ชอบฉันแต่งงานเพื่อที่ฉันสามารถมีบนมือ Aisha. "ฟังหนอน-ตูด." "มันคืออะไร?" "ฉันจะมาเยี่ยมคุณครั้งในขณะที่หลังจากที่คุณได้รับการแต่งงาน?" นี่คือที่ไม่คาดคิดเช่นกัน มันอาจจะเป็นเพราะผมมีความรู้สึกว่าไอชาถูกรักษาระยะห่างของเธอจากฉันมากในขณะที่ เธอไม่ได้แสดงให้เห็นชนิดของทัศนคตินี้เมื่อการดูแลเด็ก Nii ซัง แต่แม้ในขณะที่ผมเป็นคนเดียวหรือมีอะไรจะทำอย่างไรเธอจะไม่เข้าใกล้ผมว่ามาก. "ใช่ ... แน่นอน." "เมื่อคุณมีเด็กให้ ฉันถือพวกเขาโอเค? " "โอเค." เด็ก ... ฉันได้ยินสิ่งต่างๆจาก Sylphy-neesan แต่ผมคิดว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับฉันฉันยังคงได้รับการแก้ไขตัวเองเมื่อเวลามาถึง. ดีฉันได้รับการแก้ไขตัวเองสำหรับสิ่งที่มาก่อนเลยล่ะค่ะ. Aisha ได้รับการดูแลเด็ก Nii ซังแม้ในขณะนี้ แม้ Sylphy-ตูดขอบคุณเธอมาก ๆ ที่ช่วยออก ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมันถ้าผมออกจากบ้านไปแล้วฉันจะต้องยกพวกเขาเพียงอย่างเดียว ผมกังวลเกี่ยวกับว่า. ฉันสงสัยว่าฉันจะสามารถทำผลงานได้ ... Sylphy-neesan อาจจะพูดว่า "คุณจะดีเพียงหนอนจัง" Roxy-neesan อาจจะเป็นไม่สบายใจกับผมและ Eris-neesan เพียงแค่จะบอกว่า "ยกพวกเขา แต่คุณต้องการ". ผมกังวล. "ถ้าคุณจะเป็นชนิดเพื่อที่จะสอนให้ฉันเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กผมจะดีใจ." "ปล่อยที่ให้ฉัน!" "โอเค ... fufufu. " ฉันหัวเราะ รอยยิ้มของไอชาทำให้ผมค่อนข้างมีความสุขและทำให้ฉันหัวเราะ. วันที่ฉันพูดคุยกับ Aisha จนถึงดึก แชทที่ไม่ได้ถือความหมายใด ๆ หรือข้อร้องเรียนเพียงแค่ไม่ได้ใช้งานกับข้อสรุปไม่ได้ดำเนินการอย่างไม่มีที่สิ้นสุด. แล้วในวันถัดไปผมเอาข้าวของของฉันและย้ายไป Ruijerd ซังบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสงสัยว่าเมื่อผมเริ่มยอมรับเธอในฐานะน้องสาวของฉันเอง ประมาณตอนที่เราเริ่มจะ milis โรงเรียนด้วยกัน หรืออาจจะเมื่อเราเดินทางไปยัง Sharia กับ ruijerd ซานและขิงซัง
ผมไม่ได้นึกเลย แต่ผมก็รู้ว่าผมก็ยอมรับเธอในฐานะน้องสาวของฉันเมื่อเราเริ่มต้นวิถีชีวิตใหม่ของเราในอิสลาม " หนอนหรอก

,แต่ตอนนี้คุณรู้สึกยังไง ? "
" ฉัน . . . รู้สึกมีความสุข . "
" ศักดิ์สิทธิ์ ความรู้สึกแบบไหนล่ะ "
" มันยากที่จะอธิบาย แต่ยังไงดีล่ะ ฉันรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรที่สามารถไปผิด . . . . . . . ผมเข้าใจแล้วว่า มันอาจจะไม่มีอะไร แต่เวลาที่ดีอยู่ แต่ผมรู้สึกว่า จากนี้ไป ฉันจะได้ไม่ต้องสงสัยในสิ่งที่ดีอีกต่อไป บางอย่างเช่น ฉันเดาว่า . . . "

พอพูดจบ ไอชาได้ลุกขึ้นนั่ง และมองมาที่ฉัน .
และหลังจากหยุดสั้น ๆเธอกล่าวว่า :

" นั่นคือสิ่งที่คุณเรียกว่าบุญ "
" ดูเหมือนว่าฉันแบบนั้น . . . . . . . "
" แต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นเกือบตลอดเวลา "
" แล้วคุณไม่เสมอ เป็นบุญ "

ฉันบอกว่าไอชาล้มลงบนเตียงอีกครั้ง

" พร . . . . . . . ผมไม่คิดอย่างนั้น ผมก็อิจฉาฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังจะแพ้เป็นครั้งแรก "
" ฉันไม่รู้สึกเหมือนฉันชนะ แต่ . . . . . "
" ผมหลงทาง ฉันอาจสูญเสียคุณ หนอนหรอก "

ที่ไม่คาดคิด
ไม่เคยในชีวิตของฉัน ไม่ว่าฉันจะทำอะไร มีการทดสอบที่ฉันชนะไอชา
ไม่ใช่แค่ไอชา
แม้แต่ในโรงเรียนผมไม่ใช่คนพิเศษฉันมีเพียง 45 % โอกาสชนะในเรื่องเวทย์และเฉลี่ยที่ 80 คะแนนในการทดสอบของฉัน แน่นอน เป็นนักเรียนดีเด่น เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

ถ้าผมเรียน และมีการประกวดกับ เออิชา ใครไม่ได้เรียน แล้วผมก็จะชนะแน่นอน ครั้งหรือสองครั้ง แต่เป็นแมตช์ต่อ 10 หรือ 20 ครั้ง ผมจะเริ่มที่จะสูญเสียทั้งหมดของพวกเขา ไอชาได้เล่นรู้สิ่งต่าง ๆเธอเติบโตได้อย่างรวดเร็วและเธอเก่งจับสาระ

ที่ไอช่ารู้สึกสูญเสีย . . . . . . .
ทั้งๆ ที่ฉันไม่ได้รู้สึกว่ามีความสุข มันอาจเป็นเพราะผมไม่ได้ให้มันทั้งหมด เพราะผมไม่เคยคิดจะแข่งกับเธอ และแน่นอนมันไม่เหมือนที่ฉันกำลังแต่งงาน เพื่อที่ฉันสามารถมีมือบนในไอชา

" ฟังหนอนหรอก "
" มันคืออะไร ? "
" ผมมาเยี่ยมคุณบ้าง หลังจากที่คุณแต่งงาน "

นี่ก็ไม่คาดคิดเช่นกัน อาจเป็นเพราะว่าฉันมีความประทับใจที่ไอชาคือการรักษาระยะห่างของเธอจากฉันให้มากในขณะ เธอไม่ได้แสดงทัศนคติชนิดนี้เมื่อการดูแลของดังนั้นในเด็ก แต่แม้ในขณะที่ผมคนเดียว หรือ มีอะไรที่ต้องทำ เธอจะไม่เข้าใกล้ผมมาก

" ใช่ . . . แน่นอน "
" เมื่อคุณมีเด็ก ๆ ให้ฉันได้กอดพวกเขา โอเค ? "
" โอเค "

เด็ก . . . . . . .
ผมเคยได้ยินหลายๆอย่างจากซิลฟี่พี่ แต่ผมคิดว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับฉัน ฉันยังแก้ไขได้เองเมื่อถึงเวลา
เอ่อ ผมแก้ไขตัวเองสำหรับสิ่งที่มาก่อนอยู่ดี

ไอชาดูแลดังนั้นซันเด็กจนถึงตอนนี้ ขอบคุณแม้เอนซิลฟี่เธอมากที่ช่วยออกตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมันถ้าฉันออกจากบ้าน แล้วฉันก็ต้องเลี้ยงลูกคนเดียว ผมห่วง .
ฉันสงสัยว่าถ้าฉันสามารถทำงาน . . . . . . .
ซิลฟี่พี่อาจจะบอกว่า " คุณจะสบายดี , หนอน ชาน " Roxy พี่คงจะเป็นไม่สบายใจผม และอีริสพี่คงพูดว่า " ให้พวกเขา แต่คุณต้องการ " .
ผมเป็นห่วง

" ถ้าคุณจะกรุณาสอนผมเกี่ยวกับการอบรมเลี้ยงดู ผมจะดีใจ "
" ปล่อยเป็นหน้าที่ผมเอง "
" โอเค . . . . . . . fufufu "

ฉันหัวเราะ ไอชาก็ยิ้ม ทำให้ฉันค่อนข้างมีความสุขและทำให้ฉันหัวเราะ

วันนั้นผมคุยกับไอชาจนดึก การสนทนาที่ไม่ได้ถือความหมายใด ๆหรือเพียงแค่ใช้งานร้องเรียนไม่มีข้อสรุปดำเนินการไม่รู้จบ

แล้ว วันต่อมาฉันใช้เวลาเก็บของและย้ายไปอยู่บ้าน ruijerd
San