The Helium mines were just a short

The Helium mines were just a short stop on the way.

———-

Seo Yoon logged out of the Royal Road capsule and walked out.
Seo Yoon was afraid of going back to reality. It had been a long time since she had spoken to others except in Royal Road.

“But then again, I do not want to be alone…”

Back in Royal Road, she was comfortable with sharing a conversation with Weed.
Overcoming her fears, Seo Yoon opened her trembling lips to attempt to say something in reality. She called the dog given to her by Weed.
Dog Meat was having a nap. Then, he heard his name and woke up. Seo Yoon said his name again.
A beautiful master who gave him delicious food and a bed, was calling him. Dog Meat ran towards her wagging his tail.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหมืองแร่ฮีเลียมได้หยุดเพียงแค่ระยะทาง———-โซจินเกสท์ออกจากแคปซูลรอยัลถนน และเดินเข้าออกโซจินเกสท์กลัวการกลับไปที่ความเป็นจริง จะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่เธอได้พูดให้ผู้อื่นยกเว้นถนนรอยัล"แต่แล้ว again ไม่อยากอยู่คนเดียว..."ในรอยัลถนน เธอได้ร่วมสนทนากับวัชพืชสูงขจัดความกลัวของเธอหมดสิ้น โซจินเกสท์เปิดริมฝีปากเธอ trembling พยายามพูดอะไรบางอย่างในความเป็นจริง เธอเรียกสุนัขให้เธอ โดยวัชพืชเนื้อสุนัขมีนอนเล่น จากนั้น เขาได้ยินชื่อของเขา และตื่น โซจินเกสท์กล่าวว่า ชื่อของเขาอีกครั้งหลักที่สวยงามที่ให้เขาอาหารและเตียง ถูกเรียกเขา เนื้อสุนัขวิ่งต่อเธอ wagging หางของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหมืองฮีเลียมเป็นเพียงแค่หยุดสั้น ๆ เกี่ยวกับวิธีการที่. ---- Seo ยุนออกจากระบบแคปซูลถนนหลวงและเดินออกมา. Seo ยุนก็กลัวที่จะกลับสู่ความเป็นจริง จะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่ที่เธอได้พูดคุยกับคนอื่น ๆ ยกเว้นในรอยัลโร. "แต่แล้วอีกครั้งฉันไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียว ... " ย้อนกลับไปในรอยัลโรเธอเป็นความสะดวกสบายกับการแบ่งปันการสนทนากับวัชพืช. การเอาชนะความกลัวของเธอ Seo Yoon เปิดริมฝีปากสั่นเธอจะพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่างในความเป็นจริง เธอเรียกสุนัขให้กับเธอโดยวัชพืช. เนื้อสุนัขได้มีการงีบหลับ จากนั้นเขาได้ยินชื่อของเขาและตื่นขึ้นมา Seo ยุนกล่าวว่าชื่อของเขาอีกครั้ง. ต้นแบบที่สวยงามที่ทำให้เขาอาหารอร่อยและเตียงถูกเรียกเขาว่า เนื้อสุนัขวิ่งไปกระดิกหางของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮีเลียมเหมืองเป็นเพียงสั้น ๆหยุดกลางทาง

----

ซอยุนออกจากถนนหลวงแคปซูลและเดินออกไป
ซอยุนกลัวจะกลับสู่ความเป็นจริง จะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่ที่เธอได้พูดกับคนอื่นนอกจากหลวงถนน

" แต่ก็นะ ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว . . . . . . . "

กลับหลวงถนน เธอคุ้นเคยกับการสนทนากับวัชพืช .
ความกลัวเอาชนะของเธอซอยุนเปิดริมฝีปากสั่น เธอพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่าง ในความเป็นจริง เค้าเรียกว่าหมาให้กับเธอ โดยวัชพืช .
เนื้อหมากำลังหลับ จากนั้น เขาได้ยินชื่อของเขาและตื่นขึ้นมา ซอยุนพูดชื่อของเขาอีกครั้ง
สวยงามต้นแบบที่ให้อร่อยและเตียงเขา โทรหาเขา หมากระดิกหางวิ่งไปหาแม่ของเขา