Chapter 56 Between the MountainsNig

Chapter 56 Between the Mountains

Nightingale was slowly moving forward on the mountain path.

The path under her feet was only shoulder width. On either side of her was a huge rock wall, separated by ten feet. But between them was a bottomless ravine and the shoulder wide path she was walking on, so directly next to Nightingale’s feet was a steep cliff and a huge wall out of rock. When she looked into the deep ravine she could only see darkness. While traveling on her shoulder wide path, Nightingale was always carefully leaning on the rock wall next to her, trying to avoid losing her footing and falling into the ravine.

When she looked up, only a thin shimmer could be seen from the sky, like a silver thread hanging in the night sky. However, she knew that it was just a little after noon – even during the day, she still needed to hold a torch. The light coming down the cliff was not sufficient enough to illuminate the road ahead. Walking on this path for a long time even gave birth to the illusion that she was walking in the mountains.

The only advantage here was that not much would fall down the gorge, despite the cold wind whistling through the mountains and lifting up the fallen snow.. Occasionally there were a few natural snowflakes that fell on her head from, and landed on the mountain walls or on the trail, turning into water vapor. Down here, the temperature wasn’t the same as it was in the outside world, occasionally she could see the hot air rising up from below the cliff.

If it weren’t like this, she wouldn’t dare to pass the Impassable Mountains during the Months of the Demons. She could hide herself in her own world of fog, but there, it would be still the same temperature. If she were to brave her way through the snow, she estimated that she would freeze to death after an hour of walking.

Nightingale didn’t want to spend an extra minute down here – she could always feel something in the dark, always watching her, making her blood run cold.

If she could, Nightingale would stay in the fog the whole way, but it was a pity that her strength wasn’t enough to do that. When she used her ability for a long time, she would quickly become exhausted.

Nightingale raised the torch and let it illuminate the opposite cliff. In the faint firelight, she could occasionally see dark shadows on the walls. Nightingale knew that those were caves, which were so deep that light couldn’t reach the end of each cave. They looked like orbs of darkness. But on the other side, nearly at the same position, was also a deep hole. It reminded her of the North Slope Mine’s rumors, which said that the mine used to be a monster’s underground lair, with many forks in the road that extended in all directions, dug out by monsters. The Northern slope was part of the mountain range, but it was so far and wide with so many caves, who could say that the caves weren’t connected to the mine?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 56 ระหว่างภูเขาไนติงเกลได้ค่อย ๆ เคลื่อนไปข้างหน้าบนเส้นทางภูเขาเส้นทางภายใต้เท้าของเธอมีความกว้างเท่าไหล่ ทั้งสองข้างของเธอถูกผนังของก้อนหินขนาดใหญ่ คั่น ด้วยสิบฟุต แต่ระหว่างห้วยลึก และเส้นกว้างไหล่เธอเดินบน ตรงข้างเท้าของ Nightingale เป็นหน้าผาสูงชันและกำแพงขนาดใหญ่จากหิน เมื่อเธอมองเข้าไปในอาหรับเธอสามารถเห็นความมืดเท่านั้น ขณะเดินทางบนเส้นทางของเธอไหล่กว้าง ไนติงเกลถูกระมัดพิงผนังหินข้าง ๆ เธอ พยายามหลีกเลี่ยงการสูญเสียเท้าของเธอ และล้มลงในทศวรรษเมื่อเธอมองขึ้น เท่าที่ชิมเมอร์บาง ๆ อาจจะเห็นจากท้องฟ้า สีเงินจะลอยในท้องฟ้ากลางคืน อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่า มันเป็นเพียงตัวเล็ก ๆ หลังเที่ยง – แม้ในระหว่างวัน เธอยังคงต้องถือไฟฉาย แสงลงหน้าผามาไม่เพียงพอพอที่จะส่องสว่างข้างหน้า เดินบนเส้นทางนี้เป็นเวลานานแม้จะให้กำเนิดภาพลวงตาที่เธอได้เดินบนภูเขาประโยชน์เฉพาะที่นี่ถูกที่ไม่มากจะล้มลงหุบเขา แม้มีลมเย็นวงศ์ย่อยแดงผ่านภูเขา แล้วยกขึ้นหิมะร่วง... บางครั้งมีกี่เกล็ดหิมะธรรมชาติที่ตกบนศีรษะของเธอจาก และที่ดิน บนผนังภูเขา หรือ บนเส้น ทาง เปลี่ยนเป็นไอน้ำ ลงที่นี่ อุณหภูมิไม่ได้เหมือนกันในโลกภายนอก บางครั้งเธอเห็นอากาศร้อนที่เพิ่มขึ้นจากด้านล่างหน้าผาถ้าไม่เช่นนี้ เธอคงไม่กล้าที่จะผ่านเทือกเขา Impassable ในช่วงเดือนของปีศาจ เธอสามารถซ่อนตัวเองในโลกของเธอเองของหมอก แต่ มันจะยังคงอุณหภูมิเดียวกัน ถ้าเธอจะกล้าหาญทางของเธอผ่านหิมะ เธอประมาณว่า เธอจะตรึงตายหลังจากชั่วโมงการเดินไนติงเกลไม่อยากใช้นาทีการเสริมลงที่นี่ – เธอเสมอรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างในมืด เสมอดูเธอ ทำให้เลือดของเธอทำงานเย็นถ้าเธอสามารถ ไนติงเกลในใจหมอกตลอดทาง แต่มันก็น่าเสียดายว่า ความแข็งแรงของเธอไม่เพียงพอที่จะทำ เมื่อเธอใช้ความสามารถของเธอเป็นเวลานาน เธอจะได้อย่างรวดเร็วกลายหมดไนติงเกลยกไฟฉาย และปล่อยให้มันส่องตรงข้ามหน้าผา ในฐานะจาง บางครั้งเธออาจเห็นเงามืดบนผนัง ไนติงเกลรู้ว่า พวกนั้นเป็นถ้ำ ซึ่งมีความลึกที่แสงไม่ถึงจุดสิ้นสุดของแต่ละถ้ำ พวกเขาดูเหมือนเทวทูตแห่งความมืด แต่ในด้านอื่น ๆ เกือบที่ตำแหน่งเดียวกัน ก็ยังเป็นหลุมลึก มันนึกถึงเธอลาดเหนือเหมืองของข่าวลือ ซึ่งกล่าวว่า เหมืองเคยเป็นถ้ำใต้ดินของมอนสเตอร์ กับส้อมจำนวนมากในถนนที่ขยายทุกทิศทาง ขุด โดยมอนสเตอร์ ลาดตอนเหนือเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขา แต่มันก็ไกล และกว้าง มีถ้ำมากมาย ที่อาจพูดได้ว่า ไม่ได้เชื่อมต่อถ้ำเหมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 56 ระหว่างภูเขา

ไนติงเกลกำลังค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าบนเส้นทางภูเขา

เส้นทางใต้ฝ่าเท้าของเธอคือไหล่กว้างเท่านั้น ที่ด้านข้างของเธอทั้งสองเป็นกำแพงหินขนาดใหญ่ที่แยกจากกันโดยสิบฟุต แต่ระหว่างพวกเขาเป็นหุบเขาลึกและกว้างไหล่เส้นทางที่เธอกำลังเดินอยู่บนเพื่อให้ตรงข้างเท้าไนติงเกลเป็นหน้าผาสูงชันและผนังขนาดใหญ่ออกมาจากหิน เมื่อเธอมองเข้าไปในหุบเขาลึกที่เธอได้เห็นความมืด ในขณะที่เดินทางบนไหล่กว้างเส้นทางของเธอไนติงเกลก็มักจะระมัดระวังยืนพิงกำแพงหินที่อยู่ติดกับเธอพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการสูญเสียความมั่นคงของเธอและตกอยู่ในหุบ

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองเพียงระยับบางอาจจะเห็นมาจากฟากฟ้าเช่นด้ายสีเงินที่แขวนอยู่ในท้องฟ้ายามค่ำคืน แต่เธอรู้ว่ามันเป็นเพียงเล็กน้อยหลังเที่ยง - แม้ในระหว่างวัน เธอยังคงจำเป็นที่จะถือไฟฉาย แสงลงมาจากหน้าผาก็ไม่เพียงพอที่จะส่องสว่างถนนข้างหน้า เดินบนเส้นทางนี้มาเป็นเวลานานแม้กระทั่งให้กำเนิดภาพลวงตาที่เธอกำลังเดินอยู่ในภูเขา

ประโยชน์เฉพาะที่นี่คือการที่ไม่มากจะล้มลงกินแม้จะมีลมหนาวผิวปากผ่านภูเขาและยกขึ้นหิมะลดลง .. บางครั้งก็มีไม่กี่เกล็ดหิมะธรรมชาติที่ตกบนศีรษะของเธอจากและร่อนลงบนผนังภูเขา หรือบนเส้นทางกลายเป็นไอน้ำ ลงที่นี่อุณหภูมิไม่ได้เป็นคนเดียวกับที่มันอยู่ในโลกภายนอกเป็นครั้งคราวที่เธอจะได้เห็นอากาศร้อนเพิ่มขึ้นจากด้านล่างหน้าผา

ถ้ามันไม่ได้ชอบเธอก็จะไม่กล้าที่จะผ่านภูเขาไม่สามารถใช้ได้ในช่วงเดือนปีศาจ เธอสามารถซ่อนตัวเองอยู่ในโลกของเธอเองหมอก แต่มีก็จะยังคงเป็นอุณหภูมิเดียวกัน ถ้าเธอจะกล้าทางของเธอผ่านหิมะที่เธอคาดว่าเธอจะหนาวตายหลังจากชั่วโมงของการเดิน

ไนติงเกลไม่ต้องการที่จะใช้จ่ายนาทีพิเศษลงที่นี่ - เธอมักจะรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างในที่มืดเสมอดูเธอทำให้เลือดของเธอทำงานเย็น

ถ้าเธอทำได้ไนติงเกลจะอยู่ในหมอกตลอดทาง แต่มันก็เป็นที่น่าเสียดายว่าความแรงของเธอไม่มากพอที่จะทำอย่างนั้น เมื่อเธอใช้ความสามารถของเธอเป็นเวลานานเธออย่างรวดเร็วจะกลายเป็นหมด

ไนติงเกลยกไฟฉายและปล่อยให้มันสว่างหน้าผาตรงข้าม ในแสงไฟสลัวเธอบางครั้งจะได้เห็นเงาดำบนผนัง ไนติงเกลรู้ว่าผู้ที่มีถ้ำ ซึ่งอยู่ลึกจนแสงไม่สามารถถึงจุดสิ้นสุดของแต่ละถ้ำ พวกเขาดูเหมือนเทวทูตแห่งความมืด แต่ในด้านอื่น ๆ เกือบที่ตำแหน่งเดียวกันก็ยังเป็นหลุมลึก มันทำให้เธอนึกถึงข่าวลือลาดเหมืองเหนือซึ่งกล่าวว่าการเหมืองแร่ที่ใช้เป็นที่ซ่อนใต้ดินของมอนสเตอร์ที่มีจำนวนมากในงาถนนที่ขยายในทุกทิศทางขุดออกมาโดยมอนสเตอร์ เนินเขาเหนือเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขา แต่มันก็เพื่อให้ห่างไกลและกว้างกับถ้ำมากมายที่อาจกล่าวได้ว่าถ้ำไม่ได้เชื่อมต่อไปยังเหมือง?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 56 ระหว่างภูเขานกไนติงเกลก็ค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าบนเส้นทางเป็นภูเขาเส้นทางใต้ฝ่าเท้าของเธอ คือ ไหล่กว้าง ทั้งสองข้างของเธอถูกกำแพงหินขนาดใหญ่ โดยแยก 10 ฟุต แต่ระหว่างนั้นเป็นหุบเหวลึก และไหล่กว้าง เส้นทางที่เธอเดินอยู่ แล้วตรงข้างๆเท้าของนกไนติงเกลเป็นหน้าผาสูงชัน และขนาดใหญ่ที่ผนังของหิน เมื่อเธอมองลงไปในเหวลึก เธอมองเห็นเพียงความมืด ในขณะที่เดินทางอยู่บนไหล่กว้างเส้นทางให้ดีอยู่เสมอรอบคอบพาดบนผนังหินข้างๆ เธอพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการสูญเสียฐานรากของเธอและตกลงไปในหุบเขาลึกเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น แต่บางชิมเมอร์อาจจะเห็นจากท้องฟ้า เหมือนเงินด้ายลอยในท้องฟ้า แต่เธอรู้ว่ามันเป็นเพียงเล็กน้อยหลังจากเที่ยงวัน–แม้ในระหว่างวัน เธอยังต้องถือไฟฉาย แสงลงมาที่หน้าผาไม่เพียงพอที่จะส่องสว่างถนนข้างหน้า เดินบนเส้นทางนี้มานาน แม้คลอดภาพลวงตาที่เธอกำลังเดินอยู่ในป่าประโยชน์เท่านั้น ที่นี่คือที่ไม่มากจะตกเหว แม้ลมหนาวผิวปากผ่านภูเขาและยกขึ้นหิมะร่วง . . . . . . . บางครั้งมีไม่กี่ธรรมชาติเกล็ดหิมะที่ตกบนหัวของเธอ และที่ดินบนผนังภูเขา หรือบนเส้นทางกลายเป็นไอน้ำ ลงที่นี่ อุณหภูมิ ไม่เหมือนกับโลกภายนอก บางครั้งเธออาจจะเจออากาศร้อนขึ้นจากด้านล่างของหน้าผาถ้ามันไม่เป็นแบบนี้ เธอไม่กล้าที่จะผ่านภูเขาที่เป็นทางตันในช่วงเดือนของปีศาจ เธออาจจะซ่อนตัวเองอยู่ในโลกของตัวเองของหมอก แต่มันก็จะยังคงมีอุณหภูมิเดียวกัน ถ้าเธอกล้าทางของเธอผ่านหิมะ เธอคาดว่าเธออาจจะแข็งตายหลังจากชั่วโมงของการเดินนกไนติงเกลไม่อยากจะใช้เวลาเป็นนาทีพิเศษที่นี่–เธอเสมอรู้สึกบางอย่างในความมืด เอาแต่มองเธอ ทำให้เลือดวิ่งเย็นถ้าเธอทำได้ ไนติงเกลจะอยู่ในหมอก ตลอดทาง แต่น่าเสียดายที่พลังของเธอยังไม่เพียงพอที่จะทำอย่างนั้น เมื่อเธอใช้ความสามารถของเธอมานาน เธอจะกลายเป็นหมดนกไนติงเกลยกไฟฉาย และปล่อยให้มันส่องสว่างหน้าผาที่อยู่ตรงข้าม ในแสงไฟจากในห้องเป็นลม เธอสามารถบางครั้งดูเข้มเงาบนผนัง นกไนติงเกลรู้ว่านั้นเป็นถ้ำที่ลึกมากที่แสงไม่สามารถเข้าถึงจุดสิ้นสุดของแต่ละถ้ำ พวกเขาดูเหมือนเทวทูตแห่งความมืด แต่ในด้านอื่น ๆเกือบ ในตำแหน่งเดียวกัน ก็เป็นหลุมลึก มันทำให้เธอนึกถึงข่าวลือทางเหนือลาดของผม ซึ่งกล่าวว่า ผมเคยเป็นสัตว์ประหลาดของถ้ำใต้ดินที่มีส้อมมากในถนนที่ขยายในทุกทิศทาง ขุดพบโดยมอนสเตอร์ ความชันเหนือเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขา แต่มันเพื่อให้ห่างไกลและกว้าง มีถ้ำมากมาย ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าถ้ำไม่ได้เชื่อมต่อกับชั้น