Morals and the lawOne has to recogn

Morals and the law
One has to recognise that there are individual differences: despite that equality before
the law is designed to ensure that the universal agreed values are applicable to all, and
not manipulated to favour some over others. The law, then, is concerned with general
principles rather than with accommodating to particular instances.
There was a seminal debate, in the 1960s and beyond, that considered the relationship
between morality and law. That debate in the UK was between Mr Justice Devlin (1963)
and Professor Hart (1987). It involved such issues as requiring values in order to
formulate a just law, how one accommodates a liberal society containing divergent
values, law is formal by essence and, as such, can be circumvented by subversive
strategies. Moral breaches may not be excused on technical grounds, as may legal
breaches. Perhaps that tendency to codification has reached the highest and most
representative institutional supra-national level. An interesting example is provided by
the UN Declaration of Human Rights, whose list may be considered among the most
qualified attempts of working out generally acknowledged principles by setting out the
widest-accepted values of the human society.
A major issue is to what extent morals should ever invest the law. There seem to be
a number of essential differences between morals and law. They “travel” along parallel
dimensions, but respond to different premises: law to utility and convenience, morals to
shared values rooted in a community or group. They respond to different logic: law is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศีลธรรมและกฎหมาย
หนึ่งมีการรับรู้ว่ามีความแตกต่างของแต่ละบุคคล: แม้จะมีความเท่าเทียมกันก่อนที่กฎหมาย
ถูกออกแบบมาเพื่อให้แน่ใจว่าสากลตกลงค่าใช้กับทุกคนและ
ไม่จัดการเพื่อให้ประโยชน์แก่บางกว่าคนอื่น ๆ ที่ กฎหมายจึงเป็นที่เกี่ยวข้องกับหลักการทั่วไป
มากกว่ากับรองรับกรณีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.
มีการอภิปรายเชื้อในปี 1960 และเกินกว่าที่การพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่าง
ศีลธรรมและกฎหมาย การอภิปรายในสหราชอาณาจักรที่ได้รับความยุติธรรมระหว่างนายเดฟลิน (1963)
และอาจารย์กวาง (1987) มันเกี่ยวข้องกับปัญหาดังกล่าวเป็นที่ต้องการค่าในการที่จะกำหนด
กฎหมายเพียงวิธีการหนึ่งที่สามารถรองรับสังคมเสรีนิยมที่มีแตกต่างกัน
ค่าเป็นกฎหมายอย่างเป็นทางการโดยสาระสำคัญและเป็นเช่นนี้สามารถขัดขวางจากล้มล้าง
กลยุทธ์ ละเมิดศีลธรรมอาจจะไม่ได้ขอในบริเวณทางเทคนิคที่ละเมิดกฎหมาย
อาจ บางทีอาจจะมีแนวโน้มที่จะเข้ารหัสที่มีถึงประชาชนตัวแทนสถาบันชาติในระดับสูงสุดและ
มากที่สุด ตัวอย่างที่น่าสนใจที่มีให้โดย
ที่มีรายชื่ออาจมีการพิจารณาในที่สุดการประกาศยกเลิกสิทธิมนุษยชน
ความพยายามที่มีคุณสมบัติของการทำงานออกหลักการที่ยอมรับโดยทั่วไปโดยการตั้งค่าออก
กว้างที่สุดได้รับการยอมรับค่านิยมของสังคมมนุษย์.
ปัญหาที่สำคัญคือสิ่งที่ขอบเขตศีลธรรมที่เคยควรลงทุนกฎหมาย ดูเหมือนจะมี
จำนวนของความแตกต่างที่สำคัญระหว่างศีลธรรมและกฎหมาย พวกเขา "เดินทาง" พร้อมมิติคู่ขนาน
แต่ตอบสนองไปยังสถานที่ที่แตกต่างกันกฎหมายเพื่อประโยชน์และความสะดวกสบายให้กับศีลธรรม
ค่านิยมร่วมกันที่ฝังรากอยู่ในชุมชนหรือกลุ่ม พวกเขาตอบสนองต่อการใช้เหตุผลที่แตกต่างกันเป็นกฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศีลธรรมและกฎหมาย
เคยรู้ว่า มีความแตกต่างแต่ละ: แม้ มีความเสมอภาคนั้นก่อน
กฎหมายถูกออกแบบมาเพื่อให้แน่ใจว่า สากลที่ตกลงค่าเกี่ยวข้องทั้งหมด และ
จัดการโปรดปรานบางอย่างเหนือคนอื่นไม่ กฎหมาย แล้ว เป็นเรื่องทั่วไป
หลักแทน พร้อมรองรับการเฉพาะกรณี
มีการอภิปรายบรรลุถึง ในปี 1960 และ เกิน ที่พิจารณาความสัมพันธ์
ระหว่างศีลธรรมและกฎหมาย อภิปรายที่สหราชอาณาจักรได้ระหว่างนายยุติธรรมรับ (1963)
และศาสตราจารย์ฮาร์ท (1987) มันเกี่ยวข้องกับปัญหาดังกล่าวเป็นการกำหนดค่าเพื่อ
กำหนดกฎหมายเพียง วิธีหนึ่งรองรับสังคมเสรีนิยมที่ประกอบด้วยขันติธรรม
ค่า กฎหมายอย่างเป็นทางการ โดยสาระสำคัญคือ และ สามารถถูกคนนั้น โดย subversive ดัง
กลยุทธ์การ ละเมิดจริยธรรมอาจไม่สามารถรับในเหตุผลทางเทคนิค ตามกฎหมายอาจ
ละเมิดได้ บางทีแนวโน้มที่จะ codification ได้ถึงสูงสุดและมากที่สุด
ระดับแห่งชาติ supra สถาบันตัวแทน ตัวอย่างน่าสนใจโดย
สหประชาชาติว่าด้วยสิทธิมนุษยชน รายการซึ่งอาจเป็นในสุด
qualified พยายามทำงานออกโดยทั่วไปยอมรับหลักการ โดยการออกแบบ
กว้างยอมรับค่าของมนุษย์สังคม
ประเด็นสำคัญคือ ขอบเขตศีลธรรมควรเคยทุนกฎหมาย ดูเหมือน จะ
จำนวนความแตกต่างที่สำคัญระหว่างกฎหมายและศีลธรรม "เดิน" ตามแนวขนาน
มิติ ตอบสนองแต่สถานที่แตกต่างกัน: กฎหมายการสาธารณูปโภค และความสะดวกสบาย มารยาทการ
ค่าที่ใช้ร่วมกันใช้ในชุมชนหรือกลุ่ม พวกเขาตอบสนองตรรกะต่าง ๆ: กฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศีลธรรมอันดีและกฎหมายว่าด้วย
หนึ่งที่มีการยอมรับว่ามีความแตกต่างกันแต่มีความเท่าเทียมกันก่อนที่
กฎหมายที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อความมั่นใจว่าค่าอเนกประสงค์ที่ได้ตกลงกันไว้จะมีผลใช้กับทั้งหมดและ
ไม่ได้ถูกแก้ไขให้บางอย่างคนอื่น กฎหมายแล้วมีความกังวลกับ
หลักการมากกว่าพร้อมด้วยผู้ใช้บริการถึงกรณีเฉพาะ.
มีการถกเถียงกันฉบับที่ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และที่อยู่เลยออกไปได้รับการพิจารณาให้ความสัมพันธ์ที่
ระหว่างกฎหมายและศีลธรรม การถกเถียงกันว่าในสหราชอาณาจักรที่อยู่ระหว่างนายความยุติธรรม devlin ( 1963 )
และศาสตราจารย์ฮาร์ท( 1987 ) โรงแรมมีส่วนเกี่ยวข้องกับปัญหาเช่นการให้คุณค่าในการสั่งซื้อเพื่อ
ซึ่งจะช่วยกำหนดกฎหมายอยู่ที่ว่าคนเราสามารถรองรับผู้ใช้บริการสังคมเสรีประชาธิปไตยที่มีพลังผลักดัน
ค่ากฎหมายเป็นอย่างเป็นทางการโดยสาระสำคัญและเช่นสามารถ circumvented โดยโค่น
กลยุทธ์. การละเมิดศีลธรรมอันดีอาจไม่ได้เป็นตัวบนพื้นที่ทางด้านเทคนิคทางกฎหมายอาจ
การละเมิดอย่างร้ายแรง บางทีอาจจะมีแนวโน้มที่จะ codification มีถึงระดับใหญ่กว่าประเทศสถาบัน
ซึ่งจะช่วยตัวแทนระดับสูงสุดและที่มากที่สุด ตัวอย่างที่น่าสนใจที่ได้รับการจัดหาโดยสหประชาชาติคำประกาศ
ซึ่งจะช่วยในด้านสิทธิมนุษยชนซึ่งมีรายชื่ออาจได้รับการพิจารณาให้มากที่สุดในจำนวนที่
ความพยายามในการทำงาน qualified ออกมายอมรับหลักการโดยทั่วไปแล้วโดยการตั้งค่าออกจากค่า
กว้างที่สุด - ได้รับการยอมรับของสังคมมนุษย์ที่.
ปัญหาสำคัญคือขอบเขตศีลธรรมอันดีควรจะลงทุนกฎหมายที่เคยมีมา ดูเหมือนว่าจะไม่มีหมายเลข
ซึ่งจะช่วยให้มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างศีลธรรมอันดีและกฎหมายว่าด้วย "การเดินทาง"ไปตามขนาดแบบคู่ขนาน
แต่จะส่งการตอบสนองกลับสู่สถานที่แตกต่างกันตามกฎหมายเพื่อความสะดวกสบายและยูทิลิตีศีลธรรมอันดีในการตอบแทน
ค่าใช้ร่วมกันในชุมชนหรือกลุ่ม จะตอบสนองกับตรรกะแตกต่างกันตามกฎหมายคือ