It’s the beginning of the year 2194

It’s the beginning of the year 2194 – and in just a few days, Jongin will be turning another year older.

“22,” Jongin sighs to himself, “22 years old and still miserably single.” He fiddles with his game controller and sighs once more.

Across the room, Luhan and Jongdae share an evil smirk. Jongin has no idea what’s about to come. Clearing his throat, Luhan stands and slinks over to his best friend.

“Speaking of your birthday,” he starts, “what do you want for a present?”

Jongin shrugs and takes another swig of beer. “You don’t have to get me anything,” he says. Luhan frowns and shakes his head.

“No can do, my dear friend,” he declares, “you will get a present. And it will be a great one.”

“Hear hear!” Jongdae shouts, and drains his bottle of beer.








“What did you guys do,” Jongin whispers in horror, eyes wide as he stares at the body-sized package filling up his living room.

“It’s your birthday present!” Luhan exclaims happily, and Jongdae claps excitedly next to him.

“What is this,” Jongin demands, eyes never leaving the package. His house isn’t small, by any means, but the sheer size of the package manages to make Jongin feel like he’s trapped in a very tiny room.

“Open it when we leave,” Luhan says hurriedly.

“Why?” Jongin asks suspiciously, a hand on the gigantic blue ribbon.

“It’s just better if you do,” Jongdae cuts in hastily. “Trust us.”

Luhan drops a thin booklet on the coffee table and bounds to the door. “You’re probably going to need that, and I expect a call from you tonight telling me how much you love your present and of course, us!”

Jongin rolls his eyes as his best friends leave his house in sniggers. He feels extremely apprehensive as he stares up at the bow, but he figures he should at least open it. After all, his friends got him a present out of good intentions, right?








“You have got to be fucking kidding me,” Jongin deadpans.

There, standing in front of him, is a humanoid. They’re all the rage these days, what with their ability to act, think, and feel just like a human can. The only difference apart from the inability to reproduce, is that they do not have (although they can) eat and sleep to survive - they can run entirely on generated energy, either derived from battery packs or through being charged. Many wealthy bachelors and bachelorette end up marrying humanoids just because it makes the dating part of their lives a thousand times easier.

These humanoids are programmed to be attracted to the person that bought it or the person it is intended for. They can be fully customised, ranging from aesthetics to what it will be ‘willing’ to do when it comes to doing the dirty deed. Jongin blushes a deep red when he realises why the humanoid looks so familiar – Luhan and Jongdae had customised it so that it looks just like his favourite manga character. The humanoid has incredibly light blond hair, all coiffed and shaven down on one side. The sharp jawline and nose doesn’t help either. The humanoid’s eyes are closed, but Jongin’s pretty sure that they’ll be the perfect shape, along with bright green irises. Cursing his friends as he takes a step closer, Jongin notices something else.

There’s a tag hanging off the humanoid’s neck, and Jongin leans in to pull it free.

Name: Oh Sehun
Programmed Age/Birthday: 22, April 12th
Programmed Relationship: Romantic
Height: 184cm/6ft
Programmed Kinks:

At that, Jongin balks. He glances up at the humanoid and swallows before lowering his eyes towards the tag.

Programmed Kinks: Rimming, felching, intercrural, body worship, double penetration.

Jongin drops the tag and manages to stumble his way over to his sofa where he sinks into the seat in absolute silence. First of all, Jongin wonders, how did his friends know exactly what he liked in bed? Second of all, what is he going to do with this humanoid?

His eyes land on the booklet on his coffee table. Picking it up, Jongin realises that it’s a user manual. Flipping it open, Jongin runs his gaze down the contents list – charging, maintenance, characteristics.

He skims the section on charging, reads the section on maintenance long enough to learn that these humanoids need sexual gratification in order to be kept happy and obedient (Jongin splutters at the page), and spends a good amount of time on the section on the humanoid’s characteristics.

His humanoid – Sehun – is apparently programmed to be playful yet mature at the same time. Sehun’s also a fan of cuddling and sleeping in. Sehun likes food and bike rides. As a humanoid, Sehun will do anything and everything to make and keep Jongin happy, provided that they’re kept happy in return. Jongin stops reading at that point – he sets the manual down and thinks that it may be a better experience if he discovers for himself what Sehun likes and dislikes.

It takes him another second or so to realise that he’s actually looking forward to spending time with a damned humanoid. Groaning, he falls face-first into his couch. This was not how he imagined his 22nd birthday would go.








It's a minor struggle getting to the humanoid's power button. Jongin rises on his tippy toes and pulls the humanoid's head down gingerly - a few seconds of fumbling later and Jongin presses down on the small, red button. Stepping back, Jongin watches with bated breath as muted sounds of machinery start up. Then, the humanoid opens its eyes.

Jongin was right, they're a beautiful deep emerald. He watches the lids open and close a couple of times, his gaze lingering on full lashes that sweep the line of the humanoid's eye-sockets with each blink.

Then pink lips part and Jongin nearly whimpers at the humanoid's voice.

"Jongin?"

"Yeah," Jongin replies, voice cracking. He doesn't even have the will to be embarrassed. The humanoid is stunning.

"Could you free me, maybe?"

The humanoid - Sehun - tugs lightly on the plastic strips that keep his wrists and ankles bound to his box.

"Ah, yes, of course." Jongin hurries forward with a pair of scissors and snips them off fluidly. Once free, Sehun takes a step out of his box and stretches. He had been dressed by the manufacturers in a simple white shirt and jeans, but Jongin thinks he would be okay with seeing Sehun in just tees and jeans for the rest of his life.

"It's great to finally meet you," Sehun says, offering his hand for Jongin to shake. Jongin takes it shakily - Sehun's hand is warm and Jongin can feel the ridges on Sehun's palm with his own. It's hard to believe that the man standing in front of him is pure machine.

"Likewise," Jongin replies, and Sehun smiles.

What happens next isn't something Jongin was expecting. He thought Sehun might ask him a few questions here and there or even ask for food, but instead, Sehun closes the distance between them with a step and slips fingers (really pretty ones, Jongin thinks in a daze) into Jongin's hair.

"What -"

Sehun leans down and kisses Jongin so deeply that Jongin swears his lungs have frozen up. Jongin doesn't even put up a fight; Sehun's lips are honestly designed to fit perfectly against his own, and Jongin's never kissed anyone who is this good a kisser.

"I feel better now," Sehub mumbles, bottom lip catching on Jongin's. "Thanks."

"You're," Jongin swallows, "welcome."








During dinner, Jongin looks everywhere and at everything apart from Sehun's face. He can feel Sehun's eyes on him and it makes his pulse thrum constantly right underneath his skin. He feels it in his bones.

"Are you," Jongin tries, gesturing to Sehun's plate, "not hungry?"

"Not really," Sehun replies, but chews on a mouthful of noodles anyway. "You're not eating much either."

"I'm not too hungry as well," Jongin says - the second he stops talking, Sehun rises from his seat and moves around the table to Jongin's side.

"In that case we can postpone dinner to later time, yes?"

He pulls Jongin to his feet and makes a beeline for the bedroom - Jongin's eyes widen in shock. Already?

Inside, Jongin watches Sehun pull his shirt over his head fluidly. He can't seem to force himself to move.

"Isn't this a bit too soon?" Jongin tries desperately. Sehun looks at him, shirt dropping to the floor. Jongin gapes at his bare chest.

"I need this," Sehun says earnestly. "You read my manual?"

"Yes, but -"

"I was just activated and I’m, ah, in dire need," Sehun continues, fingers on the button of his jeans.

"Oh. Well, okay then," Jongin fumbles, fingers curling around the hem of his own shirt. Sehun, gaze still trained on Jongin’s face, walks over and gently tugs Jongin’s hand away.

“I can do it,” Sehun says, and gives Jongin an assuring smile.








There are thighs on either side of his, and Jongin had hardly believe that he has a very attractive, very naked, humanoid pliant on his bed. Sehun’s back is cushioned by pillows, and he’s seated upright, hands on Jongin’s hips. Jongin himself is on his knees, thighs trembling, as he looks down at Sehun’s face.

“Jongin,” Sehun whispers, “touch me. Touch me everywhere.”

“How do –”

“Just touch me,” Sehun encourages, “don’t overthink it. Touch what you want to touch, how you want to touch.”

Jongin moves back and Sehun wriggles until he’s lying flat on his back, hair splayed out on the pillow. Shifting so that his knees are on either side of Sehun’s hips, Jongin finally tears his eyes off Sehun’s face and refocuses them on his body. A dusky nipple demands for his attention, and Jongin tentatively runs the pad of his forefinger across it – Sehun’s finger curl into the sheets and he sighs.

“Do that again,” Sehun mumbles, and Jongin obeys. He swipes his finger rapidly across the bud several times before rolling them under his thumb in concentric circles; Sehun keens and Jongin bites back a very aroused groan.

Running a palm down the plane of Sehun’s stomach, Jongin smoothly avoids brushing the tip of Sehun’s cock with his hand and stops at th

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นจุดเริ่มต้นของปี 2194 – และในเพียงไม่กี่วัน Jongin จะเปิดอีกปีเก่า"22," Jongin sighs ตนเอง "22 ปี และยังเป็นท่าเดียวกัน" เขา fiddles กับตัวควบคุมเกมของเขา และ sighs ครั้งหลังห้อง Luhan และ Jongdae ร่วมเป็นโทโสร้าย Jongin มีความคิดอะไรกำลังมา ล้างคอเขา ยืน Luhan และ slinks ผ่านไปเพื่อนของเขา"พูดของวันเกิดของคุณ เขาเริ่มต้น "คุณต้องการขวัญ"Jongin เทปซีด และใช้ swig อื่นของเบียร์ "คุณไม่จำเป็นต้องได้รับอะไร เขากล่าวว่า Luhan frowns และสั่นศีรษะของเขา"ไม่สามารถทำได้ เพื่อนรัก, " เขาประกาศ "คุณจะได้รับขวัญด้วย และมันจะเป็นคนดี""ได้ยินได้ยิน" Jongdae shouts และท่อระบายน้ำเขาขวดเบียร์"ไม่ได้พวกคุณทำอะไร Jongin whispers ในสยองขวัญ ตากว้างเป็นเขา stares ที่ในร่างกายขนาดบรรจุขยะห้องนั่งเล่นของเขา"มันเป็นวันเกิดของคุณอยู่" อย่างมีความสุข Luhan exclaims และ Jongdae claps ขึ้งอยู่ติดกับเขา"นี้คืออะไร Jongin ต้อง ดวงตาไม่เคยออกจากแพคเกจ บ้านไม่เล็ก ก็ แต่ความกว้างใหญ่ของแพคเกจการจัดการเพื่อให้รู้สึกว่าเขาถูกขังอยู่ในห้องน้ำเล็ก Jongin"เปิดทิ้ง Luhan ว่า ชัก"ทำไม" Jongin ถามพิรุธ มือบนริบบิ้นสีน้ำเงินขนาดใหญ่"จะเชื่อคุณ Jongdae ตัดในอย่างกระทันหัน "ไว้วางใจเรา"Luhan ลดลงหนังสือบางโต๊ะกาแฟและขอบเขตไปประตู "คุณอาจจะต้องการที่ และฉันต้องเรียกจากคุณคืนนี้บอกฉันว่าคุณรักของคุณอยู่ และแน่นอน เรา"Jongin ม้วนตาของเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาออกจากบ้านของเขาใน sniggers เขารู้สึก apprehensive มากเขา stares ค่าที่ แต่เขาตัวเลขเขาควรน้อยเปิด หลังจากที่ทุก เพื่อนของเขาได้ปัจจุบันจากความตั้งใจดี ขวา"มีรึจะร่วมเพศล้อเล่นฉัน Jongin deadpansยืนด้านหน้าเขา ได้เป็นอ้จ พวกเขากำลังโกรธทุกวันนี้ what with ความสามารถใน การทำ คิดว่า รู้สึกเหมือนมนุษย์สามารถ ที่แตกต่างนอกจากไม่สามารถสร้าง เป็นที่พวกเขาได้ (แม้ว่าพวกเขาสามารถ) นอนเพื่อความอยู่รอด - พวกเขาสามารถเรียกใช้การสร้างพลังงาน อย่างใดอย่างหนึ่งมา จากแบตเตอรี่ หรือการเรียกเก็บ ปริญญาตรีที่รวยมากและ bachelorette เอยแต่ง humanoids เพียง เพราะง่ายหาคู่ส่วนของชีวิตของพวกเขาเป็นพัน ๆ เท่าHumanoids เหล่านี้มีโปรแกรมจะดึงดูดคนที่ซื้อไปมันมีไว้สำหรับบุคคล พวกเขาได้อย่างเต็มตาม ตั้งแต่ความสวยงามจะอะไรจะ 'ยอม' มาทำหนังสือสกปรก Jongin blushes สีแดงลึกเมื่อเขา realises เหตุผลอ้จดูคุ้นเคยดังนั้น – Luhan และ Jongdae ได้ตามเรื่องให้ดูเหมือนของเขาชื่นชอบการ์ตูนอักขระ อ้จ มีผมสีบลอนด์อ่อนอย่างเหลือเชื่อ ทั้งหมด coiffed shaven ลงด้านหนึ่ง Jawline คมและจมูกไม่ได้อย่างใดอย่างหนึ่ง ปิดตาอ้จของ แต่ Jongin ของความรักที่พวกเขาจะมีรูปร่างสมบูรณ์แบบ พร้อมกับ irises สีเขียวสดใส Cursing เพื่อนของเขาเขาใช้เวลาขั้นตอนใกล้ Jongin สังเกตพบว่า สิ่งอื่นมีป้ายแขวนปิดอ้จของคอ และ Jongin เอนในการดึงฟรีชื่อ: โอ้ Sehunโปรแกรมวันเกิด/อายุ: 22, 12 เมษายนโปรแกรมความสัมพันธ์: โรแมนติกส่วนสูง: 184cm/6 ฟุตโปรแกรมกิจกรรม:ว่า Jongin balks เขาสายตาค่าที่อ้จ และ swallows ก่อนลดตาต่อป้ายโปรแกรมกิจกรรม: Rimming, felching, intercrural ร่างกายบูชา เจาะคู่Jongin หยดป้าย และจัดการให้สะดุดทางเหนือไปโซฟาของเขาที่เขาถูกกระทำในนั่งในสงัด ครั้งแรกของทั้งหมด Jongin สิ่งมหัศจรรย์ ได้เพื่อนของเขารู้ว่าสิ่งที่เขาชอบการเตียง ที่สองของทั้งหมด อะไรเขาจะทำนี้อ้จตาที่ดินในหนังสือบนโต๊ะของเขา รับค่า Jongin realises เป็นคู่มือผู้ใช้ พลิกมันเปิด Jongin วิ่งสายตาของเขาลงในรายการเนื้อหา – ชาร์จไฟ บำรุงรักษา ลักษณะเขา skims ส่วนการชาร์จไฟ อ่านส่วนในการบำรุงรักษานานพอจะเรียนรู้ว่า humanoids เหล่านี้จำเป็นต้องพึงพอใจทางเพศเพื่อจะรักษาความสุข และเชื่อฟัง (Jongin splutters ที่หน้า), และใช้จำนวนเงินที่ดีของเวลาในส่วนลักษณะการอ้จของพระอ้จ – Sehun – คือเห็นได้ชัดว่าโปรแกรมจะขี้เล่นยัง เติบโตในเวลาเดียวกัน Sehun ของยังเป็นแฟนของ cuddling และหลับใน Sehun ชอบอาหาร และขี่จักรยาน เป็นอ้จ Sehun จะทำอะไรและทุกอย่าง และให้ Jongin มีความสุข โดยที่พวกเขากำลังเก็บความสุขกลับ Jongin หยุดอ่านที่จุด – เขาตั้งคู่มือลง และคิดว่า มันอาจจะเป็นประสบการณ์ที่ดีถ้าเขาตรวจพบในตัวเองว่า Sehun ชอบ และไม่ชอบมันขึ้นเขาอีกสองหรือได้ตระหนักว่า เขาเป็นจริงมองไปข้างหน้าใช้เวลากับที่คนอ้จ Groaning เขาอยู่หน้าแรกในนอนของเขา ไม่ว่าเขาจินตนาการวันเกิด 22 เขาจะไปได้ต่อสู้เป็นรองเดินทางไปอ้จของปุ่มได้ Jongin ขึ้นเขาเท้า tippy และดึงมุ่งอ้จของ gingerly - กี่วินาที fumbling ในภายหลังและ Jongin กดลงบนปุ่มขนาดเล็ก สีแดง ก้าวกลับ Jongin นาฬิกาด้วย breath bated เป็นเสียงออกเสียงเครื่องจักรเริ่มต้น แล้ว อ้จเปิดตาของJongin ไม่ถูกต้อง เป็นมรกตลึกสวยงาม เขานาฬิกาฝาเปิด และปิดสองครั้ง อืดอาดเต็มขนตาที่ปัดบรรทัดของซ็อกเก็ตตาอ้จของกับกะพริบของแต่ละ สายตาของเขาแล้ว สีชมพูริมฝีปากส่วน และ Jongin whimpers เกือบที่จะอ้จของเสียง"Jongin""ใช่ Jongin ตอบ เสียงแตก เขาไม่ได้จะอาย อ้จได้สวยงาม"สามารถคุณฟรี ฉันที"อ้จ - Sehun - tugs เบา ๆ บนแถบพลาสติกที่ทำให้ข้อและเท้าถูกผูกไว้กับกล่องของเขาของเขา"อา ใช่ หลักสูตรการ" Jongin hurries ไปกับคู่ของกรรไกร และ snips นั้นปิด fluidly เมื่อฟรี Sehun ใช้เวลาขั้นตอนออกจากกล่องของเขา และยืด เขาได้สวมใส่ โดยผู้ผลิตในกางเกงยีนส์และเสื้อสีขาวแบบเรียบง่าย แต่ Jongin คิดว่า จะมีเห็น Sehun ในห้องพรีและกางเกงยีนส์สำหรับส่วนเหลือของชีวิตของเขา"ก็ดีสุดท้าย พบคุณ Sehun กล่าวว่า แห่งมือของเขาใน Jongin การจับ Jongin ใช้ได้ shakily - Sehun ของมือจะอุ่น และ Jongin สามารถรู้สึกเคลื่อนบนปาล์มของ Sehun ด้วยตนเอง เป็นการยากที่จะเชื่อว่า คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเขาเป็นเครื่องบริสุทธิ์Jongin "ในทำนองเดียวกัน ตอบกลับ และ Sehun ยิ้มเกิดอะไรขึ้นต่อไปไม่ใช่สิ่งที่คาดหวังว่า Jongin เขาคิดว่า Sehun อาจถามคำถามที่นี่และมีเขา หรือแม้แต่ขออาหาร แต่แทน Sehun ปิดระยะห่างระหว่างพวกเขามีขั้นตอน และจัดส่งนิ้ว (สวยคน คิด Jongin ดึก) ใน Jongin ของผม"อะไร-"Sehun เอนลง และจูบ Jongin ลึกซึ้งว่า Jongin สาบานต่อสมัยปอดของเขามีการแช่แข็งค่า Jongin ไม่ได้กร ริมฝีปากของ Sehun ถูกออกแบบมาให้พอดีกับกับตนสุจริตอย่าง และของ Jongin ไม่เคยรั้งคนนี้ดี kisser"รู้สึกดีกว่าตอนนี้ Sehub มัมเบิลส์ ยืนจับบนของ Jongin ลิ "ขอบคุณ""คุณ Jongin swallows "ยินดีด้วย"ระหว่างทานอาหารเย็น Jongin ดูทุกหนทุกแห่ง และทุกแห่งของ Sehun หน้า เขาจะรู้สึกตาของ Sehun บนเขา และทำให้ชีพจรของเขา thrum ภายใต้ผิวหนังของเขาอยู่ตลอดเวลา เขารู้สึกว่าในกระดูกของเขา"คุณใจ Jongin พยายาม gesturing ไปแผ่นของ Sehun "ไม่หิวหรือ""ไม่ได้จริง ๆ Sehun ตอบ แต่ chews บนถูกปากก๋วยเตี๋ยวต่อไป "คุณจะไม่รับประทานอาหารมากหรือ""ฉันไม่หิวเกินไปเช่น Jongin กล่าวว่า - ที่สองที่เขาหยุดพูด Sehun เพิ่มขึ้นจากที่นั่งของเขา และไปรอบ ๆ ตัวของ Jongin ด้านการ"ในกรณีที่เราสามารถเลื่อนอาหารไปหลัง ใช่หรือไม่"เขาดึง Jongin เท้าของเขา และทำให้ beeline สำหรับห้องนอน - ของ Jongin ตาถ่างกว้างออกช็อก แล้วหรือไม่ภายใน Jongin นาฬิกา Sehun ดึงเสื้อของเขาเหนือหัว fluidly เขาไม่สามารถดูเหมือนจะบังคับตัวเองเมื่อต้องการย้าย"ไม่นี่เล็กเร็วเกินไป? " Jongin พยายามหมด Sehun ดูที่เขา เสื้อวางพื้น Jongin gapes ที่หน้าอกเปลือยของเขาSehun ว่า "ฉันต้องการนี้ หรือจริงจัง "คุณอ่านคู่มือของฉัน""ใช่ แต่-""ฉันถูกเรียก และ ฉัน อา อบอุ่น Sehun ยังคง fingers ปุ่มของกางเกงยีนส์ของเขา"โอ้ ดี ล่ะ แล้ว" Jongin fumbles นิ้วมือดัดผมรอบเฮ็มของเสื้อของเขาเอง Sehun มองยังคงฝึกหน้าของ Jongin เดินผ่าน และ tugs เบา ๆ มือของ Jongin ไป"ฉันสามารถทำมัน Sehun กล่าวว่า และ Jongin ทำให้มีรอยยิ้มเกิดความมั่นใจมีต้นขาทั้งสองข้างของเขา และ Jongin ไม่ได้เชื่อว่า เขามีความน่าสนใจมาก มาก เปลือยอ้จอ่อนโยนบนเตียงของเขา หลังของ Sehun เป็นป้องกัน โดยหมอน และเขาได้นั่งตรง มือบนสะโพกของ Jongin Jongin ตัวเองอยู่บนหัวเข่าของเขา ต้นขางก ๆ เป็นเขามองลงไปที่หน้าของ Sehun"Jongin," Sehun whispers "สัมผัสฉัน สัมผัสฉันทุกงาน""ไร –"กระตุ้น Sehun "เพียงสัมผัสฉัน "ไม่ overthink ก็ สัมผัสสิ่งที่คุณต้องการสัมผัส วิธีการสัมผัส"Jongin ย้ายกลับ และ Sehun wriggles จนกว่าเขาจะนอนแบนบนหลังของเขา ผม splayed ออกบนหมอน เลื่อนลอยเพื่อให้เข่าของเขาทั้งสองข้างของสะโพกของ Sehun, Jongin tears ตาปิดหน้าของ Sehun และ refocuses พวกเขาในร่างกายของเขา หัวนม dusky ต้องการความสนใจของเขา และ Jongin ทำแผ่นของนิ้วชี้ของเขาอย่างไม่แน่นอนไป – ขดนิ้วของ Sehun ลงในแผ่นงาน และเขา sighs"ทำเช่นนั้นอีก Sehun มัมเบิลส์ และปฏิบัติตาม Jongin เขา swipes นิ้วของเขาอย่างรวดเร็วข้ามบัดนี้หลายครั้งก่อนที่จะกลิ้งไปใต้นิ้วหัวแม่มือของเขาในวง concentric Sehun keens และ Jongin กัดกลับพันธุ์ร็อกหน้าย่น aroused มากใช้ปาล์มลงเครื่องบินของท้องของ Sehun, Jongin ได้อย่างราบรื่นหลีกเลี่ยงแปรงปลายของ Sehun ไก่ด้วยมือของเขา และหยุดที่ th

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นจุดเริ่มต้นของปีที ) และในเพียงไม่กี่วัน จงอินจะเปิดอีกปีเก่า

" 22 " จงอินถอนหายใจกับตัวเองว่า " อายุ 22 ปี และยังคง สักครั้งเดียว เขาเล่นกับตัวควบคุมเกมของเขาและถอนหายใจอีกครั้ง

ข้ามห้อง ลู่หาน และ จองแดแบ่งปันยิ้มชั่วร้าย จงอิน ไม่มีความคิด อะไรกำลังจะมา ล้างลำคอของเขาลู่หานยืนและ slinks ให้เพื่อนรัก

" การพูดของวันเกิดของคุณ " เขาเริ่ม " สิ่งที่คุณต้องการของขวัญ "

จงอิน shrugs และใช้เวลาอีก SWIG เบียร์ " คุณไม่ต้องให้อะไรฉัน " เขากล่าว ลู่หานขมวดคิ้วและสั่นศีรษะของเขา . . . . . .

" ไม่ได้ เพื่อนที่รักของฉัน " เขาตอบว่า " คุณจะได้ของขวัญ และมันจะยอดเยี่ยม "

" ได้ยินได้ยิน " จงแดตะโกนระบายของเขาและขวดเบียร์








" พวกนายทำอะไร " เสียงกระซิบนอยู่ในหนังสยองขวัญ , ดวงตาที่เบิกกว้าง เขาจ้องมองร่างกายขนาดแพคเกจเติมห้องนั่งเล่นของเขา . . . . . .

" มันคือของขวัญวันเกิดของเธอ ! " ลู่ฮานอุทานอย่างมีความสุข และจงแดปรบมืออย่างตื่นเต้นต่อไป

" นี่คืออะไร " จงอินต้อง ตาไม่เคยทิ้งแพคเกจ บ้านของเขาไม่ได้ขนาดเล็ก โดยวิธีใดแต่ขนาดเลี่ยงของแพคเกจจัดการให้จงอินรู้สึกเหมือนติดอยู่ในห้องเล็ก ๆ

" เปิดมันเมื่อเราออกจาก " ลู่หานพูดอย่างรีบร้อน

" ทำไม ? " จงอินถามอย่างสงสัย มือ บนริบบิ้นสีฟ้าขนาดมหึมา

" มันดีกว่าถ้าคุณทำ " จงแดตัดปุ๊บ " เชื่อเรา "

ลู่ฮานลดลงบางเล่มบนโต๊ะกาแฟและขอบเขตในการประตู" คุณอาจจะต้องการแบบนั้น และผมคาดว่าโทรศัพท์จากคืนนี้ คุณบอกฉันว่า คุณรักของคุณปัจจุบัน และแน่นอน มาก เรา "

จงอินม้วนตาของเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาออกจากบ้านของเขาใน sniggers . เขารู้สึกกังวลมาก เขาจ้องไปที่ธนู แต่เขาคิดว่าอย่างน้อยเขาควรจะเปิดมัน หลังจากทั้งหมด เพื่อนๆเขาได้ของขวัญจากเจตนาที่ดี ใช่ไหม ?








" คุณต้องล้อเล่นแน่ " จงอิน deadpans

มียืนอยู่ตรงหน้าเขาเป็นมนุษย์ . พวกเขาเป็นทั้งหมดวิโรธเหล่านี้วัน กับความสามารถในการทำ การคิด และรู้สึกเหมือนมนุษย์ได้ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวนอกเหนือจากการทำซ้ำคือ พวกเขาไม่ได้ ( แม้ว่าพวกเขาจะกินและนอนเพื่อความอยู่รอด พวกเขาสามารถเรียกใช้ทั้งหมดในการสร้างพลังงานเหมือนกันที่ได้จากแบตเตอรี่ หรือ ผ่านการคิด ปริญญาตรีที่ร่ำรวยมาก และสละโสดแต่งงานกับ humanoids เพียงเพราะมันทำให้คบกับส่วนหนึ่งของชีวิตของพวกเขาเป็นพันครั้งได้ง่ายขึ้น

humanoids เหล่านี้เป็นโปรแกรมที่จะดึงดูดให้คนที่ซื้อมันหรือคนที่มันมีไว้สำหรับ พวกเขาสามารถปรับแต่งอย่างเต็มที่ ,ตั้งแต่สุนทรียศาสตร์ที่มันจะ ' ยินดี ' ที่จะทำเมื่อมันมาถึงการทำโฉนดที่สกปรก จงอินหน้าแดงเป็นสีแดงลึก เมื่อเขาตระหนักว่าทำไมมนุษย์มองลู่ฮานช่วยให้คุ้นเคย และจงแดได้ปรับแต่งมัน หน้าตาเหมือนตัวการ์ตูนที่เขาชื่นชอบ humanoid มีผมสีบลอนด์อ่อนอย่างไม่น่าเชื่อ , และทั้งหมด coiffed โกนลงบนด้านหนึ่งคมจมูก jawline และไม่ได้ช่วยทั้ง humanoid ตาปิด แต่จงอินก็ค่อนข้างแน่ใจว่า พวกเขาจะสามารถ รูปร่างสมบูรณ์แบบ พร้อมกับไอริส สีเขียวสดใส ด่าเพื่อน ๆของเขาที่เขาจะก้าวเข้ามาใกล้ จองอึนประกาศอะไรอีก

มีป้ายห้อยคอของมนุษย์ และจงอินเอียงในที่จะดึงมันฟรี ชื่อ โอ เซฮุน

: โปรแกรมอายุ / วันเกิด : 22 เมษายน 12
โปรแกรมความสัมพันธ์ : ความสูงโรแมนติก
: 184cm / 6
โปรแกรมนี่หว่า :

ที่จงอิน balks . เขาเหลือบมองขึ้นไปที่กลืนกินมนุษย์ ก่อนลดสายตาของเขาต่อแท็ก

โปรแกรมนี่หว่า : เกิดจากขบวนการ felching intercrural , ร่างกาย , นมัสการ , การเจาะสองครั้ง

จงอินหยดแท็กและจัดการสะดุดทางของเขาผ่านโซฟาของเขาที่เขาเก็บเข้าไปนั่งในความเงียบ . ครั้งแรกของทั้งหมดจงอินสิ่งมหัศจรรย์ ทำไมเพื่อนเขารู้ในสิ่งที่เขาชอบในเตียง ? อย่างที่สอง เขาจะทำอะไรกับมนุษย์ ?

ที่ดินตาของเขาในหนังสือบนโต๊ะกาแฟ หยิบมันขึ้นมา จงอินได้ตระหนักว่ามันเป็นผู้ใช้คู่มือ พลิกมันเปิด จงอินวิ่งของเขามองลงเนื้อหารายการ และ การซ่อมบำรุง ลักษณะ

เขา skims ส่วนที่ชาร์จ