These kinds of things were not rare

These kinds of things were not rare sights on the Tianhun continent at all. The lives of commoners, especially those similar to Bai Yunfei’s family members — without land, jobless and having only a small house so damaged that it was almost unlivable — were not worth a cent in the eyes of the nobility and the rich.

9 year old little Yunfei was all alone. Engraving his mother’s love and his grandfather’s kindness in his heart and mind, he clenched his teeth and lived on — After imploring for 2 days and nights, he got a job as a porter at a large rice shop. Do not think that the shop owner was kind-hearted. He never gave someone even an extra half of a copper coin. Recently Bai Yunfei had only received several copper coins a day in wages.

There were many times Bai Yunfei thought that he could not take it anymore. Every night he would huddle in the damaged house through which the wind could blow freely and weep silently. But each time, when he had fallen asleep after crying, he would always see in his dream his grandfather stroke his head kindly, and weave straw sandals while teaching him characters; his mother embrace him to her bosom and point to the white clouds in the sky, saying: “One day, when my little Yunfei grows up, he will be like a white cloud in the sky, floating freely without constraints…”

The next day, he would wipe his eyes, clench his teeth and move those extremely heavy sacks of rice bit by bit — he had been moving them for 9 years… During these 9 years, Bai Yunfei tasted the fickleness of human nature to the utmost. Understanding thoroughly how bleak this world was, he simply worked hard every day, relying on his own hands and foots to survive in the lowliest way.

In fact, there were a great deal of commoners like him at the bottom of society, but most of them chose to become involved in shady activities under the pressure of life. However, Yunfei had never committed any of those acts and even never thought about committing them. For every copper coin and mouthful of food he got, he had to carry heavy sacks of rice on his shoulders in exchange,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ไม่ได้หายากแหล่งท่องเที่ยวในทวีปยุโรป Tianhun ทั้งหมด ชีวิตของไพร่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ Bai Yunfei สมาชิกในครอบครัวซึ่งไม่ มีที่ดิน การว่างงาน และมีเพียงบ้านเล็กๆ ให้เสียที่ ก็เกือบ unlivable — ถูกไม่คุ้มค่าร้อยละในสายตาของขุนนางและคนรวย9 ปีอายุน้อย Yunfei ถูกอยู่คนเดียว สลักรักแม่ของเขาและความเมตตาของคุณปู่ของเขาในหัวใจและจิตใจของเขา เขากัดฟันของเขา และอยู่บน — หลังจาก imploring 2 วันและคืน เขาได้งานเป็นพนักงานยกกระเป๋าที่ร้านข้าวขนาดใหญ่ ไม่คิดว่า เจ้าของร้านคือ kind-hearted เขาไม่เคยให้ให้ใครบางคนแม้ครึ่งพิเศษของเหรียญทองแดง ล่าสุด Bai Yunfei มีเฉพาะรับเหรียญทองแดงหลายวันค่าจ้างมีหลายครั้งที่ Bai Yunfei คิดว่า เขาอาจไม่ได้ใช้มันอีกต่อไป ทุกคืนเขาจะ huddle ในบ้านเสียหายซึ่งลมจะพัดอย่างอิสระ และร้องเงียบ แต่แต่ละครั้ง เมื่อเขาได้ลดลงนอนหลับหลังจากร้องไห้ ที่เขาจะเห็นได้ในความฝันของเขาตาชักหัวโปรด และรองเท้าแตะสานฟางขณะสอนอักขระ เขาเสมอ แม่โอบกอดเขากับคู่หูของเธอและจุดเมฆขาวบนฟ้า พูดว่า: "วันหนึ่ง เมื่อ Yunfei น้อยของฉันเติบโตขึ้น เขาจะเป็นเหมือนเมฆขาวบนฟ้า ลอยได้อย่างอิสระ โดยไม่มีข้อจำกัด..."ในวันถัดไป เขาจะเช็ดตา กขาฟันของเขา และย้ายกระสอบข้าวบิตโดยบิตที่หนักมากซึ่งเขาได้ถูกย้ายมาได้ 9 ปี... ในปีนี้ 9, Bai Yunfei ลิ้ม fickleness ของธรรมชาติของมนุษย์ให้สูงสุด เขาเข้าใจถูกโลกนี้เยือกเย็นอย่างไร ทำงานหนักทุกวัน บนมือของเขาเอง และเท้าเพื่อความอยู่รอดในทาง lowliest ก็ในความเป็นจริง มีการไพร่เหมือนเขาที่ด้านล่างของสังคม แต่ส่วนใหญ่เลือกที่จะเป็นส่วนร่วมในกิจกรรมร่มรื่นภายใต้แรงกดดันของชีวิต อย่างไรก็ตาม Yunfei มีไม่เคยมุ่งมั่นใด ๆ ของการกระทำเหล่านั้น และแม้จะไม่เคยคิดใส่ สำหรับเหรียญทองแดงและคำหนึ่งของอาหารที่เขาได้ มีการนำกระสอบข้าวหนักบนไหล่เขาใน exchange

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชนิดของสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่หายากในทวีป Tianhun ที่ทั้งหมด ชีวิตของประชาชนโดยเฉพาะผู้ที่คล้ายกันกับสมาชิกในครอบครัวตากใบ Yunfei ของ - โดยไม่มีที่ดินว่างงานและมีเพียงบ้านหลังเล็ก ๆ เพื่อให้เกิดความเสียหายว่ามันเป็น unlivable เกือบ - ไม่คุ้มค่าร้อยละในสายตาของสังคมชั้นสูงและอุดมไปด้วย. 9 ปีเก่า เล็ก ๆ น้อย ๆ Yunfei เป็นคนเดียวทั้งหมด แกะสลักรักแม่ของเขาและความเมตตาของปู่ของเขาในหัวใจและจิตใจของเขาเขา clenched ฟันของเขาและอาศัยอยู่บน - หลังจากที่เรียกร้องเป็นเวลา 2 วันและคืนเขาได้งานเป็นคนเปิดประตูที่ร้านข้าวขนาดใหญ่ อย่าคิดว่าเจ้าของร้านเป็นใจดี เขาไม่เคยให้ใครบางคนแม้กระทั่งครึ่งพิเศษเหรียญทองแดง เมื่อเร็ว ๆ นี้ตากใบ Yunfei ได้รับเพียงเหรียญทองแดงหลายวันในค่าจ้าง. มีหลายครั้งตากใบ Yunfei คิดว่าเขาไม่สามารถใช้มันอีกต่อไป ทุกคืนเขาจะเบียดเสียดอยู่ในบ้านได้รับความเสียหายโดยที่ลมสามารถเป่าได้อย่างอิสระและร้องไห้เงียบ ๆ แต่ทุกครั้งเมื่อเขาก็ผล็อยหลับไปหลังจากร้องไห้เขามักจะเห็นในความฝันของเขาปู่จังหวะของเขาหัวของเขาเมตตาและสานรองเท้าฟางในขณะที่สอนเขาตัวอักษร; แม่ของเขาโอบกอดเขาไปที่อกและจุดเธอไปยังเมฆสีขาวในท้องฟ้ากล่าวว่า "วันหนึ่งเมื่อ Yunfei เล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันเติบโตขึ้นเขาจะเป็นเหมือนมีเมฆขาวในท้องฟ้าลอยได้อย่างอิสระโดยไม่ จำกัด ... " ในวันถัดไป เขาจะเช็ดตาของเขาปล้ำฟันของเขาและย้ายผู้กระสอบหนักมากบิตโดยบิตข้าว - เขาได้รับการเคลื่อนย้ายพวกเขาสำหรับ 9 ปี ... ในช่วง 9 ปีตากใบ Yunfei ลิ้มรสใจไม่แน่นอนของธรรมชาติของมนุษย์ให้มากที่สุด การทำความเข้าใจอย่างละเอียดวิธีเยือกเย็นโลกนี้คือเขาก็ทำงานอย่างหนักทุกวันอาศัยมือของเขาเองและ foots เพื่อความอยู่รอดในทาง lowliest ได้. ในความเป็นจริงมีการจัดการที่ดีของไพร่เหมือนเขาที่ด้านล่างของสังคม แต่ส่วนใหญ่ของ พวกเขาเลือกที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ร่มรื่นภายใต้ความกดดันของชีวิต อย่างไรก็ตาม Yunfei ไม่เคยมุ่งมั่นในการกระทำใด ๆ เหล่านั้นและแม้ไม่เคยคิดเกี่ยวกับการกระทำที่พวกเขา สำหรับทุกเหรียญทองแดงและคำหนึ่งของอาหารที่เขาได้เขาจะต้องดำเนินการกระสอบหนักของข้าวบนไหล่ของเขาในการแลกเปลี่ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของพวกนี้ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวที่หายากใน tianhun ทวีปทั้งหมด ชีวิตของคนธรรมดาสามัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่คล้ายคลึงกับสมาชิกครอบครัวของไป๋ yunfei ไม่มีที่ดิน และไม่มีงานทำ มีเพียงบ้านหลังเล็ก ๆ ดังนั้น ความเสียหายมันก็เกือบ unlivable - ไม่มีค่าในสายตาของขุนนางและคนรวย9 ปี yunfei อายุน้อยอยู่คนเดียว สลักความรักของแม่ของเขาและปู่ของเขาคือความเมตตาในจิตใจ เขากำฟันของเขาและอาศัยอยู่บน - หลังจากการเซ้าซี้เป็นเวลา 2 วันและคืน เขาได้งานเป็น พอร์เตอร์ ที่ร้านข้าวขนาดใหญ่ ไม่คิดว่า เจ้าของร้านใจดี เขาไม่เคยให้ใครแม้แต่ครึ่งหนึ่งเป็นพิเศษของทองแดงเหรียญ เมื่อเร็ว ๆนี้ ไบ yunfei แค่ได้รับเหรียญทองแดงหลายวันในค่าจ้างมีหลายครั้งที่ใบ yunfei คิดว่าจะไม่ใช้มันอีกต่อไป ทุกคืนเขาจะมารวมตัวกันในบ้านที่เสียหายผ่านลมอาจพัดอย่างอิสระและร้องไห้อย่างเงียบๆ แต่ทุกครั้งเมื่อเขาหลับไปหลังจากร้องไห้ เขามักจะเห็นในความฝันของเขาปู่ลูบหัวของเขา กรุณา และสานรองเท้าฟางในขณะที่ตัวละครสอนเขา แม่ของเขากอดเขาแนบอกเธอ และชี้ไปยังเมฆสีขาวบนท้องฟ้า กล่าวว่า " วันหนึ่ง เมื่อ yunfei น้อยของฉันเติบโตขึ้น เขาจะเป็นเหมือนเมฆขาวบนฟ้าลอยได้อย่างอิสระโดยไม่มีข้อจำกัด . . . . . . . "วันต่อมา เขาก็เช็ดตา หยุดพูดร้ายๆและย้ายกระสอบที่หนักมากของข้าวบิตโดยบิต - เขาถูกย้ายไป 9 ปี . . . . . . . ตลอดระยะเวลา 9 ปี ใบ yunfei ลิ้มรส fickleness ธรรมชาติของมนุษย์ให้เต็มที่ ความเข้าใจอย่างละเอียดว่าโลกนี้สิ้นหวัง เขาก็ทำงานหนักทุกวัน ต้องอาศัยมือเท้าของเขาเอง และเพื่อความอยู่รอดในทาง lowliest .ในความเป็นจริง , มีการจัดการที่ดีของคนธรรมดาอย่างเขา ที่ด้านล่างของสังคม แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขาเลือกที่จะกลายเป็นส่วนร่วมในกิจกรรมที่ร่มรื่นภายใต้ความกดดันของชีวิต อย่างไรก็ตาม yunfei ไม่เคยกระทำใด ๆของการกระทำเหล่านั้น และก็ไม่เคยคิดจะให้ ทุกเหรียญ และ ทองแดง คำหนึ่งของอาหารที่เขามี เขาต้องแบกหนักกระสอบข้าวบนไหล่ของเขาในการแลกเปลี่ยน