perceived inefficient government po

perceived inefficient government policy and the current lack
of highly qualified, or world-class, faculty and students. These
primary indicators ultimately affect the branding and
reputation of Thailand as an international education hub. Not
having suffered direct colonization, a culture that has regards
for the concept of preserving “face” and public reputation, and
a widening rift between socioeconomic classes all greatly
contribute to a society that struggles with English language
comprehension and usage. The struggle with the English
language – a language designated as the communication
element of both globalization and internationalization in
Thailand – is recognized at all levels of higher education by
higher education professionals. The dual purpose of the
English language – the chosen language for AEC affairs and
the language of international higher education programs other
than foreign language programs – places an inordinate amount
of pressure on the international higher education community
to develop and properly implement this sort of
communication. Both Thai students and faculty struggle with
the language. Faculty members from various institutions have,
at times, resisted English language training and teaching
courses in English. Interestingly, so much emphasis was
placed on English language skills for cross-cultural
development that little attention seemed to be paid to the
development of other languages spoken within the AEC (e.g.
Lao, Khmer, Burmese, Vietnamese, Bahasa, etc.). While
English may help to streamline communication within such
diverse geographical area, assumption could be made in
acquiring these other language skills – and their imbedded
culture – could potentially foster better cooperation and
relations with each other and show a deeper educational
commitment to the community.
While Thai students were eager to study international
programs, their willingness to speak English outside of
classrooms was inhibited by a sense of cultural preservation
amongst friends and family. There was also an inability for
many students to have access to these programs and the
training that they afford, primarily due to finances. The lack of
fiscal resources had broad implications on international higher
education programs in Thailand. Firstly, international
education is an expensive venture. For a developing country
that still maintained a large rural population and that had a
large agricultural industry, providing access to basic education
continued to be a challenge in the 21st century.
Thailand’s educational infrastructure, while advanced
compared to neighboring countries such as Laos, Cambodia,
and Myanmar, lacked cohesion between its goal declarations
and actual policy. Though formal national policy in Thailand
addressed the imminence of globalization and
internationalization in higher education and with regards to
the Thai workforce for the past 13 years, a follow through
success did not currently exist. The task of internationalizing
Thai higher education and of producing a globally competent
workforce largely fell to individual universities. While
granting this sort of autonomy had its pros, the struggle to
accumulate fiscal resources for private universities and the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐบาลรับรู้ต่ำและขาดปัจจุบันของสูงที่เหมาะสม หรือระดับ โลก คณาจารย์และนักเรียน เหล่านี้ตัวบ่งชี้หลักที่สุดมีผลต่อการใช้ตราสินค้า และชื่อเสียงของประเทศไทยเป็นศูนย์กลางการศึกษานานาชาติ ไม่มีประสบการตรงสนาม วัฒนธรรมที่มีความนับถือสำหรับแนวคิดของการรักษา "หน้า" และชื่อเสียงสาธารณะ และคลาริฟท์ widening ระหว่างประชากรทั้งหมดอย่างมากนำไปสู่สังคมที่ต่อสู้ ด้วยภาษาอังกฤษทำความเข้าใจและการใช้งาน การต่อสู้กับอังกฤษภาษา – ภาษาที่กำหนดเป็นการสื่อสารองค์ประกอบของโลกาภิวัตน์และสนับสนุนในไทย – เป็นที่รู้จักในระดับอุดมศึกษาโดยผู้เชี่ยวชาญด้านอุดมศึกษา วัตถุประสงค์ที่สองของการภาษาอังกฤษภาษาภาษาของท่านฝ่าย AEC และภาษาต่างประเทศศึกษาโปรแกรมอื่น ๆกว่าโปรแกรมภาษาต่างประเทศสถานนานกว่าปกติของความดันในชุมชนศึกษานานาชาติการพัฒนา และถูกนำมาใช้นี้จัดเรียงของสื่อสาร ต่อสู้กับนักเรียนไทยและคณะภาษา คณาจารย์จากสถาบันต่าง ๆ ได้resisted ครั้ง สอนภาษาอังกฤษและสอนหลักสูตรภาษาอังกฤษ เป็นเรื่องน่าสนใจ มีความสำคัญมากวางในทักษะภาษาอังกฤษสำหรับวัฒนธรรมพัฒนาที่สนใจเพียงเล็กน้อยที่ดูเหมือนจะจ่ายไปการพัฒนาภาษาพูดภายในประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (เช่นลาว เขมร พม่า เวียดนาม ภาษาไทย ฯลฯ) ในขณะที่ภาษาอังกฤษอาจช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการสื่อสารภายในเช่นพื้นที่ทางภูมิศาสตร์หลากหลาย อัสสัมชัญสามารถทำในได้รับทักษะเหล่านี้อื่น ๆ ภาษา- และการฝังตัววัฒนธรรม – อาจสร้างความร่วมมือที่ดี และความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ และดูลึกศึกษาความมุ่งมั่นเพื่อชุมชนขณะที่นักเรียนไทยอยากเรียนนานาชาติโปรแกรม สุภาพพูดภาษาอังกฤษนอกห้องเรียนถูกห้าม โดยความอนุรักษ์ทางวัฒนธรรมหมู่เพื่อนและครอบครัว นอกจากนี้ยังมีไม่สามารถสำหรับนักเรียนจำนวนมากให้เข้าถึงโปรแกรมเหล่านี้และฝึกอบรมที่พวกเขาสามารถ เป็นหลักเนื่องจากเงิน การขาดทรัพยากรทางการเงินมีผลกระทบกว้างสูงนานาชาติโปรแกรมการศึกษาในประเทศไทย ประการแรก นานาชาติการศึกษาเป็นทุนมีราคาแพง สำหรับประเทศที่กำลังพัฒนาที่ยังคงรักษาประชากรชนบทขนาดใหญ่และมีการอุตสาหกรรมเกษตรขนาดใหญ่ เข้าศึกษาขั้นพื้นฐานยังคงเป็นความท้าทายในศตวรรษที่ 21ไทยศึกษาโครงสร้างพื้นฐาน ในขณะที่ขั้นสูงเมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านเช่นลาว กัมพูชาและพม่า ขาดสามัคคีระหว่างการประกาศเป้าหมายและนโยบายจริง แม้ว่าเป็นนโยบายแห่งชาติในประเทศไทยส่ง imminence ของโลกาภิวัตน์ และสนับสนุน ในการศึกษา และไปไทยแรง 13 ปีผ่านมา ตามทางความสำเร็จไม่ได้ไม่มีอยู่ในปัจจุบัน งานของ internationalizingไทยศึกษาและ การผลิตเชี่ยวชาญทั่วโลกแรงงานส่วนใหญ่ตกแต่ละมหาวิทยาลัย ในขณะที่สิทธิผลอิสระได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ การต่อสู้เพื่อสะสมทรัพยากรทางการเงินในมหาวิทยาลัยเอกชนและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับรู้นโยบายของรัฐบาลไม่มีประสิทธิภาพและขาดปัจจุบัน
ของที่มีคุณภาพสูงหรือระดับโลกอาจารย์และนักศึกษา เหล่านี้
ตัวชี้วัดหลักในที่สุดส่งผลกระทบต่อการสร้างแบรนด์และ
ชื่อเสียงของประเทศไทยเป็นศูนย์กลางการศึกษานานาชาติ ไม่
ได้รับความเดือดร้อนโดยตรงล่าอาณานิคมวัฒนธรรมที่มีเรื่องที่เกี่ยวกับ
แนวคิดของการรักษา "ใบหน้า" และชื่อเสียงของประชาชนและ
ขยายความแตกแยกระหว่างชนชั้นทางสังคมและเศรษฐกิจอย่างมากทุกคน
มีส่วนร่วมในสังคมที่ต้องต่อสู้กับภาษาอังกฤษ
ความเข้าใจและการใช้งาน การต่อสู้กับภาษาอังกฤษ
ภาษา - ภาษามอบหมายให้เป็นผู้สื่อสาร
องค์ประกอบของทั้งโลกาภิวัตน์และสากลใน
ประเทศไทย - ได้รับการยอมรับในทุกระดับของการศึกษาที่สูงขึ้นโดย
ผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาที่สูงขึ้น วัตถุประสงค์ของ
การใช้ภาษาอังกฤษ - ภาษาที่เลือกสำหรับกิจการ AEC และ
ภาษาของการศึกษาระดับอุดมศึกษาหลักสูตรนานาชาติอื่น ๆ
กว่าโปรแกรมภาษาต่างประเทศ - สถานที่จำนวนมากมาย
ของความดันในชุมชนระหว่างประเทศการศึกษาระดับสูง
ในการพัฒนาและดำเนินการอย่างถูกต้องเรียงลำดับของการนี้
การสื่อสาร ทั้งนักศึกษาไทยและการต่อสู้กับอาจารย์
ภาษา คณาจารย์จากสถาบันต่างๆได้
ในเวลาที่ต่อต้านการฝึกอบรมภาษาอังกฤษและการเรียนการสอน
ในหลักสูตรภาษาอังกฤษ ที่น่าสนใจให้ความสำคัญมากถูก
วางไว้บนทักษะภาษาอังกฤษสำหรับข้ามวัฒนธรรม
การพัฒนาที่ให้ความสนใจน้อยดูเหมือนจะต้องจ่ายให้กับ
การพัฒนาของภาษาอื่น ๆ พูดในประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (เช่น
ลาว, เขมร, พม่า, เวียดนาม, Bahasa ฯลฯ ) ในขณะที่
ภาษาอังกฤษจะช่วยปรับปรุงการสื่อสารภายในเช่น
พื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่หลากหลายสมมติฐานที่อาจจะเกิดขึ้นใน
การแสวงหาทักษะการใช้ภาษาอื่น ๆ เหล่านี้ - และฝังพวกเขา
วัฒนธรรม - อาจจะส่งเสริมให้เกิดความร่วมมือที่ดีขึ้นและ
ความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ และแสดงการศึกษาลึก
ความมุ่งมั่นให้กับชุมชน.
ในขณะที่ นักเรียนไทยมีความกระตือรือร้นที่จะศึกษาในต่างประเทศ
โปรแกรมความตั้งใจที่จะพูดภาษาอังกฤษนอก
ห้องเรียนที่ถูกยับยั้งโดยความรู้สึกของการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม
ในหมู่เพื่อนและครอบครัว นอกจากนี้ยังมีการไร้ความสามารถสำหรับ
นักเรียนหลายคนมีการเข้าถึงโปรแกรมเหล่านี้และ
การฝึกอบรมที่พวกเขาจ่ายหลักเนื่องจากทางการเงิน การขาด
ทรัพยากรทางการคลังมีผลกระทบในวงกว้างในต่างประเทศที่สูงขึ้น
โปรแกรมการศึกษาในประเทศไทย ประการแรกระหว่างประเทศ
ศึกษาเป็น บริษัท ร่วมทุนที่มีราคาแพง สำหรับประเทศที่กำลังพัฒนา
ที่ยังคงรักษาประชากรในชนบทที่มีขนาดใหญ่และที่มี
อุตสาหกรรมการเกษตรขนาดใหญ่ให้การเข้าถึงการศึกษาขั้นพื้นฐาน
ยังคงเป็นสิ่งที่ท้าทายในศตวรรษที่ 21.
โครงสร้างพื้นฐานการศึกษาของไทยในขณะที่ขั้นสูง
เมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านเช่นลาวกัมพูชา
และพม่าขาดการทำงานร่วมกันระหว่างการประกาศเป้าหมาย
และนโยบายที่เกิดขึ้นจริง แม้ว่านโยบายแห่งชาติอย่างเป็นทางการในประเทศไทย
ที่จวนแจของโลกาภิวัตน์และ
สากลในด้านการศึกษาที่สูงขึ้นและที่เกี่ยวกับ
แรงงานไทยสำหรับที่ผ่านมา 13 ปีต่อไปนี้ผ่าน
ความสำเร็จไม่ได้อยู่ในขณะนี้ งานของสากล
การศึกษาระดับอุดมศึกษาของไทยและการผลิตที่มีความสามารถทั่วโลก
แรงงานส่วนใหญ่ปรับตัวลดลงต่อในมหาวิทยาลัยของแต่ละบุคคล ในขณะที่
การอนุญาตให้จัดเรียงของความเป็นอิสระนี้มีข้อดีของการต่อสู้เพื่อ
สะสมทรัพยากรงบประมาณสำหรับมหาวิทยาลัยเอกชนและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรับรู้ประสิทธิภาพนโยบายรัฐบาลปัจจุบันขาด
ของผู้ทรงคุณวุฒิ หรือระดับโลก อาจารย์และนักศึกษา ตัวชี้วัดหลักเหล่านี้มีผลต่อแบรนด์และ

ในที่สุดชื่อเสียงของประเทศไทยให้เป็นศูนย์กลางการศึกษานานาชาติ ไม่ต้องทรมานกับการล่าอาณานิคมโดยตรง

เป็นวัฒนธรรมที่มีความนับถือ สำหรับแนวคิดของการรักษา " หน้าตา " และชื่อเสียงสาธารณะและ
ความแตกแยกระหว่างชนชั้นมากขึ้นและมาก
ไปสู่สังคมที่ต่อสู้กับความเข้าใจภาษา
ภาษาอังกฤษและการใช้ การต่อสู้กับอังกฤษ
ภาษา–ภาษาเขตเป็นองค์ประกอบของโลกาภิวัตน์และการสื่อสาร

สากลในไทยและได้รับการยอมรับในทุกระดับของการศึกษาที่สูงขึ้นโดย
อุดมศึกษามืออาชีพมีคู่ของ
ภาษาอังกฤษ–เลือกภาษาสำหรับภาษาของ AEC และกิจการ

กว่าอุดมศึกษานานาชาติ โปรแกรมอื่น ๆโปรแกรมภาษาต่างประเทศ–สถานที่
จํานวนมากของความดันในต่างประเทศที่สูงขึ้นการศึกษาของชุมชนเพื่อพัฒนาและถูกใช้

เรียงนี้ของการสื่อสาร ทั้งนักเรียนไทยและนักเรียนคณะต่อสู้กับ
ภาษาคณาจารย์จากสถาบันต่างๆ มี
ครั้ง ต่อต้านการฝึกอบรมภาษาอังกฤษและการสอน
หลักสูตรภาษาอังกฤษ น่าสนใจ เน้นมากถูกวางไว้บนทักษะภาษาอังกฤษ

พัฒนาวัฒนธรรมที่ให้ความสนใจน้อยจะจ่ายให้กับการพัฒนาของภาษาอื่นๆที่พูดใน AEC ( เช่น
ลาว เขมร พม่า เวียดนาม อินโดนีเซีย ฯลฯ ) ในขณะที่
ภาษาอังกฤษอาจช่วยปรับปรุงการสื่อสารภายในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่หลากหลายเช่น
สมมติฐานสามารถทำใน
รับเหล่านี้ทักษะภาษา–และฝัง
วัฒนธรรม–อาจจะส่งเสริมความร่วมมือที่ดีและความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆและแสดง

ลึกการศึกษามุ่งมั่นที่จะชุมชน
ในขณะที่นักเรียนไทย มีความกระตือรือร้นที่จะเรียนหลักสูตรนานาชาติ
,ความเต็มใจที่จะพูดภาษาอังกฤษนอกห้องเรียนถูกยับยั้งโดย
ความรู้สึก
การอนุรักษ์วัฒนธรรมในหมู่เพื่อนและครอบครัว มีนักเรียนหลายคนไม่สามารถ
เพื่อเข้าถึงโปรแกรมเหล่านี้และ
การฝึกอบรมที่พวกเขาสามารถเป็นหลักเนื่องจากเงิน การขาดทรัพยากรทางการเงินที่มีผลกระทบในวงกว้างต่อ

สูงโปรแกรมการศึกษานานาชาติในไทย ประการแรกการศึกษานานาชาติ
คือ ทุนแพง สำหรับการพัฒนาประเทศ
ที่ยังคงรักษาจำนวนประชากรในชนบท ซึ่งมีขนาดใหญ่และอุตสาหกรรมการเกษตรขนาดใหญ่

ให้เข้าถึงการศึกษาขั้นพื้นฐาน ยังคงมีความท้าทายในศตวรรษที่ 21 .
โครงสร้างพื้นฐานการศึกษาของประเทศไทย ในขณะที่ขั้นสูง
เมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน เช่น ลาว กัมพูชา และ พม่า
,ขาดการเชื่อมโยงระหว่างเป้าหมายเลือนลาง
จริงและนโยบาย แม้ว่านโยบายอย่างเป็นทางการในประเทศไทย

ส่ง imminence โลกาภิวัตน์และสากลในระดับที่สูงขึ้นและมีความนับถือ
แรงงานไทยมาตลอด 13 ปี ติดตามผ่าน
ความสำเร็จไม่ได้อยู่ในขณะนี้ . งานของการอุดมศึกษาไทยและสากล

ทั่วโลกผลิตที่เชี่ยวชาญแรงงานส่วนใหญ่อยู่ในมหาวิทยาลัยของแต่ละบุคคล ในขณะที่
อนุญาตแบบนี้มีข้อดีของตนเอง การต่อสู้ดิ้นรนเพื่อ
สะสมทรัพยากรทางการเงินสำหรับวิทยาลัยเอกชน และ